آیت ا... «رئیسی» رئیس جمهور، روز گذشته در تماس با دکتر «محمدرضا حسین نژاد» استاندار خراسان شمالی در جریان آخرین وضعیت این استان در اجرای طرح مردمی سازی و توزیع عادلانه یارانه ها قرار گرفت. به گزارش روابط عمومی و امور بین‌الملل استانداری خراسان شمالی در این تماس، آیت ا... «رئیسی» ضمن تشکر ویژه از مردم و مدیران استان به جهت همراهی در اجرای طرح مردمی سازی و توزیع عادلانه یارانه ها بر بازرسی مداوم بازار و کنترل قیمت ها تأکید کرد. رئیس جمهور همچنین در این تماس تلفنی خواستار گزارش به موقع استاندار به ایشان در صورت کمبود کالاهای اساسی شد. در ادامه این تماس، استاندار خراسان شمالی نیز از اقدام شجاعانه رئیس جمهور برای اجرای این طرح تقدیر و تشکر به عمل آورد و آن را گامی بزرگ در جهت برقراری رفاه و عدالت اجتماعی برای مردم کشور دانست.

 

همزمان با فرارسیدن هفته جهانی مخابرات و ارتباطات و از محل اعتبارات طرح خدمات عمومی روستایی (USO)، تجهیزات هزارمین تکنولوژی  همراه اول در سایت موبایل خسرویه، نصب و راه اندازی شد. «علیرضا هاشمی» مدیر مخابرات منطقه خراسان شمالی در تشریح این خبرگفت: در راستای توسعه متوازن زیرساخت های مخابراتی و ارتباطی در سطح استان و ارتقای پوشش ارتباطات سیار و موبایل در استان با بهره مندی از اعتبارات طرح خدمات عمومی روستایی (USO) وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و شرکت مخابرات ایران، هزارمین تکنولوژی سایت های همراه اول در خراسان شمالی، نصب و راه اندازی شد.

 

 به گزارش روابط عمومی مخابرات منطقه خراسان شمالی، جهت نصب و راه اندازی هزارمین تکنولوژی سایت همراه اول در روستای خسرویه از توابع شهرستان فاروج اعتباری بالغ بر 10 میلیارد ریال از محل اعتبارات USO  وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، هزینه شده است.

 

آن گونه که اعلام شده، حدود 157 سال پیش، ۱۷ می ۱۸۶۵ میلادی، «اتحادیه تلگرافی بین المللی» در پاریس تشکیل شد. حدود 41 سال بعد  در ۳۰ اکتبر ۱۹۰۶ میلادی در کنفرانس این اتحادیه تصمیم بر آن شد که «اتحادیه رادیو و تلگرافی بین الملل» نیز تشکیل شود. 26 سال بعد در ۹ دسامبر ۱۹۳۲ میلادی به موجب «عهدنامه مادرید» با وحدت دو اتحادیه یاد شده، «اتحادیه بین المللی ارتباطات دور» آغاز به کار کرد. آن گونه که گفته می شود 37 سال بعد، یعنی از سال ۱۹۶۹ هفدهمین روز از ماه مه به‌عنوان روز جهانی ارتباطات  شناخته می‌شود.

در واقع روز جهانی ارتباطات یادآور تأسیس این اتحادیه ها برای پیشرفت ارتباطات است. سابقه عضویت ایران در «اتحادیه تلگرافی بین المللی» بیش از 100 سال است.

در این بین، پس از پیگیری های مختلف، برابر مصوبه بیست و هشتم شهریور 1385 شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز ۲۷ اردیبهشت به عنوان «روز ارتباطات و روابط عمومی» تعیین شد؛ روزی برای پاسداشت زحمات و خدمات بی شائبه فعالان روابط عمومی؛ زحماتی که در بسیاری از موارد دیده نمی شود. مدیران و فعالان روابط عمومی در استان خراسان شمالی، جزو پرتلاش ترین و زحمتکش ترین کارکنان دستگاه ها و نهادها محسوب می شوند که صادقانه و در بسیاری از موارد با کم ترین امکانات و بودجه و حتی برخی بی مهری ها، خدمات ماندگار و قابل توجه و تحسین برانگیزی را رقم زده اند؛ نشان به آن نشان که در ارزیابی های کشوری، هر ساله تعداد قابل توجهی از فعالان روابط عمومی در این استان، جزو برگزیده ها قرار می گیرند. ضمن خداقوت گویی و تبریک روز ارتباطات و روابط عمومی به تمامی فعالان این عرصه در خراسان شمالی، یادداشت ها و یادنوشته های تعدادی از مدیران و فعالان روابط عمومی در استان را درباره جایگاه روابط عمومی ها مرور می کنیم.

 

حامد مسعودی فر 

معاون روابط عمومی، تشریفات و امور بین الملل دفتر استاندار خراسان شمالی

اینک که در عصر ارتباطات جهانی قرار گرفته ایم بیش از پیش ضروری است تا با شناخت جایگاه واقعی روابط عمومی ها به عنوان بازوان اصلی سازمان ها بتوانیم مسیر پر پیچ و خم روابط عمومی ها را در تحقق اهداف سازمان ها هموار کنیم که این مهم با ارتقای جایگاه روابط عمومی و توجه به نیازهای اصلی آن، چه در ابعاد سخت افزاری و چه نرم افزاری محقق می شود. برای تحقق این هدف، توجه مدیران سازمان ها به مقوله روابط عمومی و ارتباطات که از مهم ترین پل های ارتباطی مردم، رسانه ها و سازمان ها و همچنین تحقق مطالبات جامعه می باشد امری ضروری است.در سال های اخیر با توجه به پررنگ تر شدن نقش و جایگاه ارتباطات و روابط عمومی در استان خراسان شمالی به ویژه در فضای مجازی، رسالت روابط عمومی ها در حفظ ارتباطات دو سویه سازمان با مردم و رسانه ها در راستای جلب اعتماد عمومی و انعکاس عملکرد سازمان ها بسیار سنگین تر شده است و با وجود مظلومیت و محدودیت فراوان روابط عمومی استان، این مهم نباید مورد غفلت واقع شود هر چند که درباره روابط عمومی سازمان های مختلف استان در انجام وظایف خویش همچنان شاهد کسب موفقیت های آنان در سطح کشور هستیم که ضروری است مدیران ارشد استان به این حوزه توجه بیشتری نمایند. بدون شک یکی از راه های شنیده شدن نام خراسان شمالی و مطالبات آن در سطح ملی از مسیر روابط عمومی های دستگاه های اجرایی استان میسر است.

 

ابوالفضل نیکبخت

رئیس شورای نمایندگی انجمن روابط عمومی ایران در خراسان شمالی و سرپرست روابط عمومی پتروشیمی خراسان

در برهه ای از زمان قرار داریم که سلاطین سرمایه همچون ایلان ماسک ها و مرداک ها برای تسلط بر اذهان عمومی میلیاردها دلار هزینه می کنند. به وضوح درمی یابیم‌ که اکنون تولید، خدمات و تجارت به رده های بعدی خلق ثروت تنزل یافته اند و نرم افزارهای ارتباطی و شبکه های اجتماعی که همچون رسانه ای عالم گیر هویت یافته اند مقام نخست پول سازی را از آن خود کرده اند. از تبعات این واقعیت فراگیر انفجار اطلاعات است که به فراخور سلایق کاربران و مخاطبان عام و خاص، اولویت دیده شدن ها مدام تغییر می یابد. حال سوالی که به ذهن متبادر می شود  این است که چگونه می توان صدای یک نهاد یا دستگاه را به گوش جامعه هدفش رساند؟!این در واقع هنر روابط عمومی است که در کارزار پیچیده اطلاعات بتواند صدای ذینفعان را بشنود و سخن سازمان متبوعش را به گوش مخاطبان برساند.روابط عمومی ها برای موفقیت در این راه بایستی از کم و کیف ریز و درشت برنامه ها و کارهای سازمان خود اطلاع داشته باشند و در تصمیم سازی ها مشارکت کنند تا با درک صحیحی از فضای داخلی و اجتماعی پیرامون سازمان، دقیق ترین، کم نقص ترین و پرفایده ترین تصمیمات ساخته و اخذ شوند.امروزه در سازمان های بین المللی و جوامع پیشرفته، افراد توانمند و با ضریب هوشی(هیجانی، منطقی و فضایی) بالا را در نهادهای ارتباطی همچون سخنگویی و روابط عمومی ها به کار می گیرند تا مطلوب ترین نتایج و دستاوردها را برای آن ها در پی داشته باشند.

نتایج یک تحقیق معتبر بین المللی نشان می دهد مدیرانی که افراد کارآمد و کاربلد را در سمت هایی از این دست به کار می گیرند به مراتب موفق تر بوده اند و کارنامه بهتری از خود به جای گذاشته و دچار ضریب خطای کمتری در هنگام اخذ تصمیمات شده اند.

 

محسن آگاهی

مدیر روابط عمومی بنیاد مسکن انقلاب اسلامی خراسان شمالی

از نظریه دهکده جهانی و پیش بینی آقای «مک لوهان» درباره آینده جهان تحت تاثیر وسایل ارتباطات جمعی، بیش از 60 سال می گذرد و دنیای امروز همان دهکده جهانی و سریعاً رو به پیشرفت در حوزه ارتباطات، رسانه و اینترنت بدون توقف است  و کیست که نداند روابط عمومی حرفه ای امروز که در تعاریف آن را آغشته به علم، فن و هنر می دانند مجموعه ای از دانش و تخصص علوم ارتباطات است؟در دنیای امروز و در گفتمان جوامع، روابط عمومی نقشی بی بدیل دارد ولی افسوس در سال های اخیر این جایگاه در کشور ما به یک عقبگرد تاریخی دچار شده است. اکنون روابط عمومی حرفه ای و پویا پس از سال ها تلاش و پرورش نیروهای متخصص، مغفول مانده و نتیجه این غفلت ها را می شود در مویرگ های جامعه احساس کرد، جامعه ای که می بایست خبر خوب، توضیح مناسب، اقناع، ارتباطات موثر و... را ببیند امروز با نادیده انگاری روابط عمومی ها، شنونده بیش از پیش شایعات است. این عدم وضوح و مشکلات امروز، ناشی از عدم درک فعالیت روابط عمومی و جایگاه آن است؛ روابط عمومی هایی که امروز می توانستند در حوزه تقویت گفتمان نظام و تبیین و تبلیغ بهتر سیاست ها و برنامه ها و فعالیت دولت بسان لشکری توانمند در سطوح مختلف ایفای نقش نمایند.روابط عمومی ها خاستگاه و منشأ اخبار هستند و در جایگاه مهمی قرار دارند و از بحران هایی که خیلی ها از درک آن عاجزند شناخت کافی دارند. در ایامی که برای هنر هشتم نامگذاری شده بازگشت جایگاه معنوی و علمی روابط عمومی در جامعه از ضروریاتی است که باید مورد توجه قرار بگیرد. جلوگیری از تنزل بیش از پیش جایگاه و کارکرد روابط‌عمومی‌ دستگاه‌های اجرایی مطالبه ای منطقی و مثبت است. در چند سال اخیر، روابط‌عمومی، جایگاه و کارکرد حرفه‌ای خویش را از دست داده و به پایین ترین سطح ممکن سقوط کرده است.در شرایط مختلف کشور اگر به جایگاه ارتباطات صحیح و روابط عمومی حرفه ای پی برده نشود باید گفت مشکل از دیدگاه هاست. ماهیت وظایف، ماموریت‌ها و مسئولیت‌های روابط‌عمومی‌ها ایجاب می‌کند که این واحدها به طور مستقل و زیر نظر بالاترین مقام سازمان فعالیت نمایند تا بتوانند به نحو مطلوب فعالیت‌های‌شان را به منصه ظهور رسانند. روابط عمومی امانتی از مردم در بدنه دولت است که قرار است صداقت را به جامعه هدیه دهد.در شرایط حاضر که مسئولان عالی‌رتبه کشوری همواره بر توسعه و لزوم تقویت ارتباط و تعامل دولت با مردم تاکید دارند انجام اقدامات و تصمیماتی که سبب تضعیف عملکرد و کارایی روابط‌عمومی‌ها می‌شود موجب تعجب است و قابل قبول نیست و می بایست اقدام غیر حرفه‌ای و کارشناسی نشده ادغام روابط عمومی با دفاتر مدیران در برخی وزارتخانه های تاثیرگذار اصلاح شود چون تاثیرات منفی آن کاملاً ملموس است. شورای هماهنگی روابط عمومی استان ها که از اساسنامه و شرح وظایف برخوردار است می بایست از سوی مسئولان ارشد استان ها مورد توجه قرار بگیرد. روابط عمومی صاحب سبک، ایده و فکر، امروز درگیر نادیده انگاری و دغدغه هایی از این دست است.  روابط عمومی فکر می کند، نگران است و به دنبال چاره برای بحران ها اما به بازی گرفته نمی شود و این خلاف تمام حرف ها و سخن ها و شعارها درباره آن هاست!

 

مجید پورخیاط

مدیر روابط عمومی و امور بین الملل دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی

در عصر حاضر که سرعت تغییر و تحولات آن به‌اندازه‌ای است که گاهی شاید تجربه و علم بشری برای تطبیق خود با شرایط جدید، چند گام عقب بماند، وقوع بحران نیز امری اجتناب‌ناپذیر است و هر مجموعه‌ و جامعه‌ای در طول حیات خود ممکن است بارها و بارها با انواع مختلفی از بحران‌ها مواجه شود. پدیداری بحران از مؤلفه‌های گوناگونی نشأت می‌گیرد که عوامل برون‌سازمانی و محیطی یکی از این مؤلفه‌هاست، همانند بحرانی که طی دو سال اخیر با شیوع ویروس کرونا با آن رو به رو بودیم و فراگیری آن به حدی رسید که کسب‌ و کارهای جهانِ به‌هم‌پیوسته و متحول امروز را زمین‌گیر کرد. در چنین شرایطی، حفظ سلامت مردم در مرحله اول و بعد دوام این کسب‌ و کارها و حیات اقتصادی آن‌ها در اولویت قرار داشت، حال که با گسترش واکسیناسیون همگانی و همراهی مردم در این امر، از موج‌های سهمگین کرونا عبور کرده و در شرایط نسبتاً آرامی از شیوع این بیماری قرار داریم، فرصتی است تا تأملی در فعالیت‌های ارتباطی و اتفاقاتی که سبب تغییر رویکرد و تاکتیک در این حوزه شد، داشته باشیم.بدون شک بخشی از این شرایط آرام امروز، مرهون اتخاذ استراتژی‌های مؤثر و تاکتیک‌های مناسب و سازگار با شرایط محیطی است که روابط عمومی‌ آن را بر عهده داشت.‌ جمع‌آوری دقیق اطلاعات از شرایط حاضر و سپس تشریح، انتقال و هدایت آن به سطوح تصمیم‌گیری و نیز فراهم‌ آوردن پاسخ‌های مناسب، اطلاعات دقیق، موثق و حیاتی که افکار عمومی به آن نیاز داشتند یکی از نقش‌های مهم روابط‌عمومی در این دوران بود، دورانی که بعضاً همراه با انتشار مطالب گمراه‌کننده، اخبار زرد و شایعات بود و کار روابط‌عمومی‌ها را در آگاهی‌بخشی و اطلاع‌رسانی دو چندان می‌کرد؛ همانند روزهای نخست شیوع کرونا که افکار عمومی هنوز درباره این بیماری و آینده آن ذهنیتی نداشت و جامعه با سوالات متعدد این که چه اتفاقی افتاده است؟ آیا اطلاعات جدیدی وجود دارد؟ اگر یکی از افراد خانواده دچار بیماری شود چه کاری باید انجام دهند؟ و... مواجه بود.

در چنین شرایطی شاهد چرخش جدیدی در حوزه ارتباطات بودیم، همان گونه که در این دوران، ارتباطات رسانه‌ای، ارتباطات دانشجویی، ارتباطات کارکنان، ارتباطات بیماران و... دچار تغییرات فراوانی شد، حوزه فعالیت‌های روابط عمومی و ابزارهای کار او نیز تغییر کرد و در شرایط فراگیری کرونا با وجود تعطیلی بسیاری از مشاغل، اما فعالیت روابط عمومی حوزه‌های سلامت و بهداشت و درمان استان با اطلاع رسانی شفاف و دقیق، مضاعف شد و همکارانم شرایط سنگین‌تری را تجربه کردند و کار و فعالیت‌های آنان نه تنها تعطیل نشد بلکه بر حسب نیاز ضروری جامعه، روابط رسانه‌ای به سمت تسهیل در ارتباطات از جمله بهره‌گیری از فضای مجازی و ارتباطات الکترونیک حرکت کرد. در این شرایط، رسانه‌های اجتماعی به عنوان بخش جدایی‌ناپذیر جامعه، نقش محوری در حفظ ارتباطات مردم ایفا کردند و در شرایط همه‌گیری کرونا، ارتباطات مجازی به نسبت ارتباطات حضوری و چهره به چهره در کفه سنگین ترازوی توجهات قرار گرفت.هدایت و مدیریت این شرایط تنها با توجه خاص روابط‌عمومی‌ها به چارچوب‌های ارتباطی و تعریف الگوی فعالیت در بحران امکان‌پذیر بود تا بتوان از این مرحله با حداقل آسیب‌ها و پیامدهای ممکن عبور کرد.تصور این که یک مجموعه‌ای همیشه ایمن و بی‌خطر به راه خود ادامه ‌دهد، تصوری نادرست است، بنابراین در نظر گرفتن مدل و الگوی مواجهه با بحران امری ضروری برای روابط‌عمومی است که گوشه‌ای از کارکردهای روابط عمومی نوین و هوشمند را در دوران کرونا شاهد بودیم، اگرچه به دلیل ماهیت غیرقابل‌پیش‌بینی بودن بحران، ایجاد راهکار و الگوی کارآمد برای مقابله با آن نیز امر دشواری است اما نباید نقش روابط عمومی را در هدایت و مدیریت بحران نادیده گرفت چرا که حتی در شرایط بحران نیز با کمک روابط عمومی‌ها، سالم‌ترین فرآیند تصمیم‌گیری و اطلاع‌رسانی می‌تواند شکل بگیرد.

 

مریم ایمانی

 مدیر ارتباطات شهرداری بجنورد

 ۲۷ اردیبهشت ماه روز ارتباطات و روابط عمومی، به تعبیری روزی برای تکریم افرادی است که بی ادعا و تشریفات در راه خدمت و انجام مسئولیتشان که صیانت از عرصه خبر و دغدغه آگاهی بخشی به جامعه است تلاش می‌کنند و چه تعبیری زیباتر از این که این خدمت را «جهاد در راه خدا و در خدمت خلق خدا» توصیف کنیم، چرا که کار در عرصه ارتباطات، هنر نمایاندن و دیده نشدن است؛ هنر جنگیدن و مبارزه در حفظ منابع و منافع سازمان و مردم و همه این ها جز در سایه حمایت مدیران حاصل نمی‌شد،  مدیرانی که دغدغه ها را درک می‌کنند و در تجهیز و تکمیل حرفه ای این عرصه دریغ  ندارند . 

 آن چه امروز هستیم مدیون همه شما هستیم و آن چه را باید باشیم مرهون راهنمایی های صاحب نظران و نخبگان در سطوح مدیریتی و رسانه ای می دانیم. پس ما را در طی طریق خدمت تنها نگذارید . برای همه همکاران عزیزم در شهرداری و سایر دستگاه‌های اجرایی در خانواده بزرگ ارتباطات و روابط عمومی شادی و سلامت از خداوند متعال مسئلت دارم.

 

محسن داوری

  دانشجوی دکترای علوم ارتباطات و عضو پیشین هیئت رئیسه شورای هماهنگی روابط عمومی های استان

اصولاً در مملکت ما به علم و تخصص چندان بها داده نمی شود، اما دو شاخه گسترده علمی در دنیا وجود دارد که دست بر قضا، برخی مدیران ما خودشان را در این رشته ها دارای ایده می پندارند و کمتر به نظرات کارشناسان آن ها توجهی می کنند؛ یکی علم اقتصاد است و دومی علم ارتباطات و به ویژه، زیرشاخه روابط عمومی!

وقتی موفقیت جوامع دیگر در تحقق اهداف توسعه ای را کندوکاو کنیم، می بینیم یکی از ارکان کامیابی این دسته جوامع، اهمیت دادن به شاخه های گوناگون علوم ارتباطی به ویژه رسانه، تبلیغات، روابط عمومی و بازاریابی اجتماعی و بهره گیری موثر از اصول مدون این رشته های تخصصی برای تعامل همدلانه مردم و کارگزاران حکومت، تصمیم سازی کارشناسانه و آینده نگرانه و همراه کردن اقشار مختلف در اجرای برنامه های توسعه ای بوده است.

با این حال، برخی از مدیران بخش دولتی به صرف این که چندصباحی طرف صحبت اصحاب رسانه قرار می گیرند، خود را کارکشته و صاحبنظر در علم ارتباطات تصور می کنند! نتیجه هم این می شود که شکاف روزافزون بین سازمان و بهره برداران خدمات آن، اختلال ارتباطی بین مدیران و کارکنان، گسست پیوندهای مردم و ذینفعان با سازمان و کاهش مداوم سرمایه اجتماعی سازمان ها به شدیدترین وجه ممکن رخ می نمایاند.

در این بین، کارشناسان و کارگزاران روابط عمومی این قبیل سازمان ها کار دشواری در تدوین راهبرد و اجرای برنامه های خود دارند. از سویی، مدیرانی که خود را در ارتباط گرفتن با رسانه، بهره برداران و عموم جامعه، خودبسنده می پندارند و مدیر روابط عمومی سازمان را در حد تنظیم کننده وقت مصاحبه ها و نهایتاً عکاس جلسات و بازدیدهای شان می دانند، قدرت تصمیم گیری خلاقانه و برنامه ریزی بهینه  را از وی سلب می کنند. از آن سو هم، دیگر رده های مدیریتی زیرمجموعه سازمان که جایگاه روابط عمومی را چنین متزلزل می بینند، اگر در برابرش مانع تراشی نکنند، در خوش بینانه ترین حالت، از همکاری موثر سر باز می زنند. همین می شود که در نهایت امر، مدیر و کارشناس روابط عمومی یا دچار نومیدی و سرخوردگی می شود یا به روزمرگی می افتد و به هر حال، کل آن مجموعه، از مهارت، تخصص و دانش مدیر و کارشناس روابط عمومی خود در مسیر تعالی سازمانی کمتر بهره خواهد برد.

فلسفه این موضوع که در بعضی کشورها، رشته روابط عمومی در دانشکده های مدیریت تدریس می شود، همین ضرورت آشنایی مدیران با اصول و مبانی کلی روابط عمومی و شرح وظایف آن در دنیای پیچیده کنونی است. 

اما کارگزاران روابط عمومی اگر بخواهند به اصول اخلاق حرفه ای خود وفادار بمانند، یعنی بخواهند به معنای واقعی، روابط عمومی سازمان باشند و با نگاهی دغدغه مند، نقادانه و منصفانه، نقش همدلانه و مشارکت جویانه خود را در مناسبات درون و برون سازمانی ایفا کنند و پل ارتباطی صادق بین مردم، ذینفعان، کارکنان، رسانه ها و مسئولان باشند؛ و اگر نخواهند که روابط عمومی رئیس باشند و چشم بر کاستی ها و کژکارکردها ببندند، با انتخاب های سختی رو به رو خواهند شد؛ انتخاب هایی که گاه فقط دو گزینه بیشتر ندارد: ماندن یا رفتن. ماندنی که با خمودگی و عزلت گزینی و افول اثرگذاری در و بر مجموعه همراه خواهد بود؛ و رفتنی که آسیب هایش برای مجموعه سیستم، کمتر از زیان دیدگی فردی نخواهد بود.

برای کاستن از بروز تبعات ناگوار این چنینی و بهبود اثرگذاری روابط عمومی ها در سطوح مختلف سازمان های دولتی شاید وقت آن رسیده که برای مدیران رده های مختلف، کارگاه های آشنایی با مبانی علم ارتباطات و اصول و مفاهیم روابط عمومی برگزار شود. شاید بدین ترتیب، جایگاه روابط عمومی در بدنه وزارتخانه ها و سازمان ها و به خصوص در نظام بوروکراتیک استان ها، تثبیت و قدرت ابتکارعمل به آن ها بازگردانده شود؛ امری که به نوبه خود، در پیشبرد اهداف و اجرای بهینه برنامه های سازمانی و شناساندن بیشتر و بهتر آن ها نزد افکار عمومی، جلب مشارکت همدلانه عموم ذی نفعان و سرانجام، ارتقای آن مجموعه در ساختار حاکمیتی، تاثیرگذاری مطلوبی خواهد داشت.

 

 

هفته سلامت امسال هفته پرکاری را برای واحد بهداشت سلامت دهان و دندان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی رقم زد. برگزاری بیش از 27 برنامه در مرکز استان و دیگر شهرستان های خراسان شمالی این موضوع را مورد تأکید قرار می دهد که به مقوله بهداشت در واحد بهداشت سلامت دهان و دندان به شکل جدی پرداخته می شود و بخش عمده ای از فعالیت ها را به حواشی شهر و نقاط محروم اختصاص می دهند تا بتوان اندکی از درد و مشکلات دهان و دندان اهالی این مناطق این کاست.

برگزاری برنامه های متنوع شامل آموزش و بهداشت، توزیع مسواک و خمیر دندان، برگزاری مسابقات و اهدای جوایز، همگی در هفته سلامت امسال که با نام «سلامت سیاره ما، سلامت ما» نامگذاری شده است اجرایی شد و ورق های زرین و ماندگار خدمات رسانی را در کارنامه این واحد در حوزه بهداشت و درمان به ثبت رساند.

به همین منظور روزنامه «خراسان شمالی» گفت وگوی اختصاصی با دکتر «مهین یاهوئیان» کارشناس مسئول سلامت دهان و دندان معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی انجام داد تا در خصوص چند و چون این فعالیت ها و اهداف برگزاری برنامه های شاخص و ویژه این واحد در هفته سلامت داشته باشیم. دکتر «یاهوئیان» در این گفت و گو  بر نقش پررنگ بسیج جامعه پزشکی تاکید کرد و گفت: این نهاد متولی اصلی در برگزاری بسیاری از برنامه های هفته سلامت بود.

 

گروه فرهنگ و هنر- هر زمان که از تئاتر و تئاتری‌ها سخن به میان می‌آید همه نگاه‌ها به پایتخت می رسد؛ گویی تهران قلب تئاتر ایران است و دیگر شهر‌ها از وجود آن محروم هستند. با وجود امکانات بسیار و تعدد تماشاخانه ها در تهران، باز هم مشکلات بر تئاتر سایه افکنده است. اما مشکلات و دغدغه ها در تئاتر استان ها خیلی بیشتر از تهران است و حتی برخی استان ها سالن نمایشی برای اجرا ندارند، چه برسد به این که بودجه ای کافی برای اجرای نمایش در اختیارشان قرار گیرد. هنرمندان استان ها همواره برای آرمان و هدف خود تلاش می کنند و هر ساله شاهد درخشش بسیاری از آن ها در جشنواره ها و عرصه‌های گوناگون تئاتر هستیم.به مناسبت اردیبهشت تئاتر ایران سراغ 4 هنرمند تئاتر خراسان شمالى رفتیم و از آن ها خواستیم دلنوشته های شان را درباره دغدغه ها و مشکلات فعالیت در این عرصه بنویسند و درخواست های شان را براى بهتر شدن و پیشرفت این هنر در استان بیان کنند.نوشته های این هنرمندان پرتلاش را درباره این که تئاتر، آن چه که هست و آن چه که باید باشد، با هم می خوانیم.

 

احسان کمالی

سلام، «احسان کمالی» هستم، بازیگر و کارگردان تئاتر. سال ۷۵ آغاز بازیگری من در تئاتر دانش آموزی بود و در سال ۷۷ به طور حرفه ای به این هنر وارد شدم. هم اکنون نایب رئیس انجمن هنرهای نمایشی استان و مدیر تماشاخانه شمس، ‌بازیگر نمایش های رادیویی در صدا و سیمای خراسان شمالی و بعضاً در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران هستم. نمایش های «مهمانسرای دو دنیا»، «این خونه بهم  ریخته است» و «باران اگر بخواهد» را کارگردانی کردم. در بیش از ۳۰ تئاتر و نمایش رادیویی در جشنواره های استانی، کشوری و بین المللی ایفای نقش نموده ام .تئاتر حال و روز خوشی ندارد. بعد از جبر کرونا چیزی از گذشته پرشور و میزانسن های متقارن با نورهای خطی و موضعی زیر سایه فیلترهای سبز، قرمز و آبی وجود ندارد. فریاد بازیگر در اغمای هنری و خاک صندلی های تماشاخانه ها به آهی تبدیل شد که گریبان همه اهل هنر را گرفت. با تقریباً عادی شدن اوضاع کرونا، تئاتر جانی گرفت به اندازه کودکی پریده از خواب. تئاتر داشت فراموش می شد و اگر اندک رفقای همیشه تماشاگر برای 2، 3 تئاتر بعد از کرونا نبودند شاید سالن هم تعطیل می شد برای انبار اداره. پول نیست، هزینه ها پوست می کند! حمایت به قناعت است و ذوق هنرمند، خاکستری. همه تب و تاب تئاتر به رخ کشیدن است. دریغ از فضای تبلیغ. شهر خیلی وقت است پوستری به ابعاد بیلبورد در خود ندیده است. کجاست چهره های نام آشنای تئاتر ایران تا در جولانگاه شمس سه اجرا در یک روز برای مردم شهرم روی صحنه داشته باشند؟ جشنواره نیست و معتبر نیست چون پول نیست. جشنواره باشد تا گروه گروه هنرمندان به بجنورد بیایند و یاد می گیریم از هنرشان. جیب مان که نه ولی امکانات مان بهتر می شود برای تولید. می شود دوباره ایستاد و برای جشن تئاتر شهرم و استانم داد بزنم و بگویم: مردم سلام.

 

عطیه یوسفی

تئاتر از آغاز با عشق متولد شد و ناگفته پیداست که هنرمند همواره با قلبش زندگی می کند تا مخاطبش را به سمت نقطه طلایی فرهنگی و کاوش در انواع تفکرات و جهان بینی ها سوق دهد. به زبان ساده، هنرمند تئاتر تلاش می کند یک مفهوم را با همه سختی ها و مرارت ها به مخاطب القا کند. اما آن چه دوست دارم باشد آشتی و دوستی مردم با تئاتر، خاصه در شهرستان ها و شهرهای کوچک است؛ این که ما مردم را به دیدن تئاتر عادت دهیم آن هم اثری که حرفی برای گفتن دارد.فکر می کنم دیگر وقت آن نیست که به تئاتر فقط به عنوان یک هنر سرگرم کننده نگاه کنیم، نه این که این وجه تئاتر اصلاً نباشد، نه! اما از میان همه پتانسیل ها و قابلیت هایی که تئاتر دارد تنها از یک قابلیت سطحی به عنوان سرگرمی استفاده نکنیم.نمی دانم شاید این تفکر از سمت مدیریت ها روانه تئاتر شد، شاید هم سلیقه مردم! اما سلیقه و مزاج مردم را چه کسی جز خودمان یعنی خود هنرمندان می توانند تغییر دهد؟ آن هم با یک اثر خوب و جذاب که فکر و دیدگاه مخاطب را درگیر کند.

مخاطب فهیم در جهان مدرن نیاز دارد که با یک هنر متعالی مواجه شود. وقتی می شود تئاتر را به عنوان بخشی اثرگذار و جریان ساز در فرهنگ شهرمان ترویج کنیم، چرا که نه؟ رسالت تئاتر چیزی جز این نیست.در این میان البته مشکلات کم نبوده و نیست، مثلاً آموزش اصولی و کارگاه های بازیگری و کارگردانی با اساتید خبره که معمولاً سهم شهرستان نمی شود. جشنواره هایی که بحق از جذاب ترین روزهای هر هنرمندی به شمار می رود، کم رنگ شده است.شاید سال های کرونایی، شاید هم عدم حمایت مادی و معنوی، نمی دانم به چه علت! من فقط می دانم کمبودش احساس می شود.

گاهی فکر می کنم مسئولان و مدیران ما روی تئاتر حساب نمی کنند! مردم ما هنوز برخی با چیپس و پفک به سالن تئاتر می آیند، هنوز گیشه در شهرستان ها معنا ندارد، گاه یک هنرمند، تنها از بیم هزینه ها و استقبالِ کمِ مخاطب از شروع کردن و خلق یک اثر پا پس می کشد! و این یعنی فاصله از آن چه که باید باشد .اما چه می شود کرد؟ سهم هنرمند چیزی جز جسارت و ایده پردازی و خلق اثر نیست و مدیریتش را باید از مسئولان امر طلب کرد.

قدرشناسان این هنر کمند، نه این که نباشند... هستند اما کم!

این روزها حرف گفتنی برای مردم زیاد است، اما نه به زبان ِ واژه و کلام، که اگر همان حرف ساده در زبان هنر جای گیرد پذیرفتنی تر است. نمی شود جامعه و شهری پیشرفته داشت اما هنرش را نادیده گرفت، خاصه هنر نمایش که زبان رساتر و گویاتری برای تبیین دارد 

در یک کلام، روی تئاتر حساب کنیم! یک حساب بلند مدت!  بعد بنشینیم و تماشا کنیم که چطور آرام آرام سطح فکر و فرهنگ مردم رشد کرده و چقدر ظریف، دیدگاه و سلیقه های شان را به سمتی درست تر و زیباتر هدایت کردید. نه یک باره و ناگهانی!  بلکه آرام و بسی عمیق. تئاتر را دست کم نگیریم.«عطیه یوسفی» متولد آخرین روز از آبان ۱۳۷۵، کارشناس ارشد روان شناسی است. وی بازیگری را در رکاب پدر آموخت، با نمایش های دانش آموزی مسیر هنری اش را آغاز کرد و بیش از  یک دهه سابقه تئاتری دارد. او در نمایش های «پشت در پنهان است»، «بامای تنها»، «انتظار با بوی نرگس»، «گوهر»، «پیچ تند»، «پالتوی خیس»، «قصه های درگوشی»و «بالستیک زخم» بازی کرده است. 

رتبه اول بازیگری استان در مسابقات دانش آموزی برای نمایش انتظار با بوی نرگس، رتبه اول بازیگری کشور در مسابقات کشوری دانش آموزی برای نمایش گوهر، رتبه اول بازیگری اولین جشنواره تئاتر کوتاه خراسان شمالی برای نمایش گوهر، عنوان تقدیر بازیگری در جشنواره تئاتر استانی برای نمایش پالتوی خیس، رتبه سوم بازیگری استان برای نمایش پیچ تند، رتبه اول بازیگری استان برای نمایش قصه های درگوشی (تئاتر برگزیده استان و معرفی شده به دبیرخانه جشنواره فجر) و رتبه سوم بازیگری استان برای نمایش بالستیک زخم از افتخارات این هنرمند است. 

 

خیلی ها از من می پرسند چرا دیگر کار نمی کنی؟ حتی حوصله توضیح دادن شرایط خودم را هم ندارم. حالم اصلاً خوش نیست. خیلی وقت است انگیزه ای برای تئاتر کار کردن ندارم.

احتمالاً باورتان نشود که آخرین نمایشی که تولید شد و من نقشی در آن داشتم برمی گردد به سال ۹۷ که «پلاک ۸» اسمش بود و به کارگردانی «سعید آقایی» و برای «آخرین» جشنواره  رضوی که در استان برگزار شد تولید شد. راستی گفتم تئاتر رضوی؟ اصلاً چه شد که از استان رفت؟ کسی می داند؟ من هم نمی دانم. حالا سوال من این جاست، چرا تئاتر کار کنم؟من بیش ۱۰ سال از عمرم را گذاشتم و عاشقانه و صادقانه کار کردم. پله پله و بدون پارتی بازی و این ‌چیزها آمدم جلو تا بالاترین جاهایی که می توانستم رفتم. اما هیچ اتفاقی برایم نیفتاد که دوست داشته باشم بالاتر بروم. خیلی از چیزهای با ارزش زندگی‌ ام را هم از دست دادم، حرف و حدیث هم زیاد شنیدم، از نزدیک ترین عزیزانم تا دورترین ها، اما خب منتی هم سر کسی نیست؛ خودم انتخاب کردم و پای ترکش هایش هم هستم.

حالا دارم روزی بیش از ۱۰ ساعت کار می کنم تا جبران پول در نیاوردن های آن روزهایم بشود.دلم خیلی حرف و درد دارد، اما کهنه شده و مانده و این جا هم زیاد نمی شود حرف زد چون کل روزنامه تان را هم اختصاص بدهید باز هم کم می آید!و در پایان: حال تئاترِ امروز استان، حالِ امروزِ من است؛ فکر کنم خوب نیست.

شروع فعالیت «سید علی محمدی» از سال ۸۷ بود و «ترانه سرزمین من»، «آژیراک»، «روزی که زمین نان می شود»، «خنکای ختم خاطره»، «مرگانگی»، اجراخوانی «سوگ»، «مهمانسرای دو دنیا»، «اسب ها ایستاده می میرند»، «شکلک»، تله فیلم «آلتینای»، «غرب غم زده»، «دایک»، «پلاک۸» و «آواره» از آثاری است که او در آن ها حضور داشته است. «محمدی» در جشنواره هایی همچون فتح خرمشهر،  بین المللی فجر، مارتین مک دونا در روسیه، تئاتر رضوی، تئاتر کوتاه کیش، جوی فست اوکراین و جینجر فست روسیه  هم حضور داشته و هنرنمایی کرده است. 

او جایزه بهترین بازیگر مرد در جشنواره بین المللی تئاتر جوی فست اوکراین با نمایش «دایک» در سال ۹۸ را کسب کرد و کاندیدای بهترین بازیگر مرد در جشنواره سراسری فتح خرمشهر با نمایش «دایک» در سال ۹۷ هم شد.

 

همان گونه که تمام مشاغل بر اثر کرونا زیان های فراوان و غیر قابل جبرانی دیده اند، هنرمندان تئاتر نیز از این قاعده مستثنا نبوده اند بلکه می شود گفت که بیشترین ضرر و زیان را در این سال ها و شرایط سخت اقتصادی که واقعاً درآمد دیگری نیز نداشته اند، دیده اند و به عشق شما مردم مهربان ایستادگی کرده اند، چون اولین مکانی که همیشه در کرونا تعطیل می شود خانه های اجرای تئاتر است. خدا را شکر که هم اکنون در شرایط مساعدتری هستیم. از مردم خوب و حامی می خواهم که بیشتر از گذشته به داد حال بچه های خوب نمایشی برسند فقط و فقط با حضور در سالن های نمایشی و تبلیغ سینه به سینه، چون ولی نعمت تئاتر مردم هستند.

از منابع بزرگ و کوچک، نهادها و ادارات دولتی که بودجه های فرهنگی و هنری خوبی دارند خواهش می کنم که پا به عرصه جادویی تئاتر بگذارند و با حمایت های خود این هنر فاخر را در خدمت خود بگیرند و بهترین بهره برداری را داشته باشند.

متأسفانه هنرمندان ما برای تهیه یک کار به هزاران در بسته می خورند، مواردی همچون مکان تمرین، مکان اجرا، حمایت مالی و حمایت علمی. متأسفانه درست زمانی که در مرکز هنرهای نمایشی قانون تقسیم عادلانه بودجه بین هنرمندان شهرستان و پایتخت به تصویب رسیده است، حداقل در شهرستان بجنورد که از آن خبری نیست و هنرمندان در شهرستان از جیب شخصی نمایش تولید می کنند، ولی هم ترازان ما در پایتخت قراردادهای چند صد میلیونی می بندند. 

باشد که روزی این عدالت برقرار باشد که تئاتر این شهر نفسی تازه کند.

«محمد داورپناه» متولد 20 بهمن 1361 بجنورد است. شروع فعالیت حرفه ای او در تئاتر مربوط به سال 1372 بود و بیش از 13 سال با گروه هنری «میلاد» همکاری کرده است. 

تاسیس گروه هنری «شیدوش» از سال 1385 و تولید و کارگردانی آثاری هم چون «دارلی»، «بیداری یک رویا»، «در پرتو خورشید»، «مارکو» و «جدال» از فعالیت های شاخص «محمد داورپناه» محسوب می شود. 

او جایزه کارگردانی در جشنواره بین المللی حقیقت و جایزه اول جشنواره 3سالانه حوزه هنری کشور و عناوین مختلف منطقه ای و استانی را هم کسب کرده است. تولید مجموعه طنز تلویزیونی برای شبکه شما و تولیدات استانی هم در کارنامه «داورپناه» دیده می شود.