سبد خرید جامعه،خالی ازآثارهنری

 عاشق هنر است و می گوید اگر بارها در این مسیر قرار گیرد تمام سختی هایش را به جان می خرد و در دنیای نقاشی  غوطه ور می شود. با این که از  نظر او  نگاه  به هنر در ایران خوب نیست و هنوز که هنوز است هنر در میان خانواده ها رخنه نکرده ، اما نگاه این هنرمند جوان که تجربه برپایی چندین نمایشگاه داخلی و خارجی را دارد نسبت به هنر تغییر نکرده است و دنیایش در نقاشی خلاصه می شود. «هانیه دربندی» که علاوه بر ارائه آثارش در نمایشگاه های پاریس، هلند و انگلیس به تدریس هنر در دانشگاه می پردازد،  با ما همکلام می شود و از وضعیت هنر، جریان نقاشی، وضعیت آموزش در آموزش عالی  و مدارس سخن می گوید.

* چطور شد که نقاش شدید و دنیای نقاشی را انتخاب کردید؟

در کلاس های نقاشی و خوشنویسی استاد «علی رحیمی» شرکت می کردم و در واقع به واسطه او با فضای هنر مانوس شدم و کم کم آشنایی مختصری با رشته های هنری پیدا و نقاشی را دنبال کردم. حتی وقتی وارد دانشگاه شدم دیگر احساس کردم که گزینه دیگری نمی تواند برای من  وجود داشته باشد؛ زیرا هر فرد راهی را انتخاب می کند برای این که آرام باشد و آن چیزی که مرا آرام می کند و می تواند مرا به ادامه زندگی امیدوار کند نقاشی کردن است. خوشحالم از این اتفاق و اگر بارها به گذشته برگردم، مطمئنم همین مسیر را با تمام سختی هایش دنبال می کنم. هر چند در کشور ما فعالیت در عرصه هنر ساده نیست؛ زیرا هنر مطابق آن چه که در ذهن ماست در جامعه ساری و جاری نیست و در میان خانواده ها رخنه نکرده است. در واقع در سبد خرید افراد، آثار هنری وجود ندارد و این مسیر را سخت می کند. برای ادامه دادن علاقه زیاد نیاز است تا مسیر سخت را تحمل کنیم.

* نگاه شما به نقاشی امروز چگونه است. آیا جریان امروز نقاشی ایران را می پسندید؟

اتفاقی که در هنر امروز ایران باید بیفتد این است که اساتید و افرادی که در جایگاه تثبیت شده ای هستند باید به افراد تازه کار و جوان کمک کنند و دست آن ها را بگیرند. اما متاسفانه جامعه ما به گونه ای است که فعالان این عرصه در سال های پایانی فعالیت خود مورد توجه قرار می گیرند و یا حتی پس از مرگشان شناخته می شوند و این اصلا خوب نیست. با این همه جریان نقاشی امروز ایران بهتر از گذشته شده است و  با این که تعداد هنرمندان خوب در گذشته بیشتر بود اما امروز تعداد زیادی به هنر روی آورده اند و فعالیت می کنند و گالری های متعددی در تهران فعال است و ارتباط با یکدیگر و کشورهای مختلف وجود دارد و به نظرمی رسد سال های آینده  شاهد اتفاق بهتری در این شاخه هنری باشیم.

*وضعیت هنر و ظرفیت های هنری را در استان چطور می بینید؟

از آن جایی که دائم در استان  زندگی نکردم، بنابراین نمی توانم به درستی درباره فضا و وضعیت هنر در این خطه  صحبت کنم اما بازتابی که دریافت می کنم این است که هنرمندانی که در استان آن هم در  شاخه نقاشی فعالیت می کردند از استان رفته اند و معدود افرادی هم که باقی مانده اند فعالیت های حرفه ای در زمینه هنر ندارند. با این همه چندی پیش تصمیم گرفتم تا با حضور در استان فضای شهرم را با بهره گیری از ظرفیت دستگاه های مختلف تغییر دهم. با وجود آن که در دستگاه های فرهنگی و هنری و مراکز مختلف حضور پیدا کردم، اما هیچ گونه حمایتی از برنامه های هنری من نشد؛ حتی متاسفانه اطمینانی که باید نسبت به هنرمندان وجود داشته باشد، وجود نداشت و این انگیزه را برای فعالیت اهالی هنر از بین می برد. ضمن این که با وجود همکاری برخی از دستگاه های فرهنگی و برگزاری کارگاه آموزشی، فضای غیرحرفه ای، موجب شد تا از تصمیمی که گرفته بودم، منصرف شوم. به نظرم  جریان هنر در شهرستان ها کم رنگ تر از مراکز استان ها و پایتخت است و بستر اولیه برای فعالیت هنری در استان وجود ندارد. به نظر می رسد افرادی که مسئولیت های فرهنگی و هنری دارند باید وارد شوند و حمایت کنند. ضمن این که باید افراد آشنا به هنر در فضای دولتی  وجود داشته باشند تا بتوانند در  تغییر نگاه ها به هنر و فضای هنری تاثیربگذارند.

* با وجود این که در سال های اخیر شاهد پرداختن به هنر در سیستم آموزشی هستیم، اما آن طور که باید به این مقوله پرداخته نمی شود؛ چرا؟

به طور حتم هر فردی که بخواهد هنرمند شود باید مسیر شخصی را دنبال کند. به هنر در مدارس بها داده نمی شود. این در حالی است که دبیر هنر با روح انسان ها سر و کار دارد.

*شما در چند کشور در کنار دیگر هنرمندان آثار خود را به نمایش گذاشتید فکر می کنید آثار نقاشان ایرانی با آثار هنرمندان غربی، قابل رقابت است و چه دستاورد مهمی حضور در این نمایشگاه‌ها برای هنرمندان ایرانی در پی دارد؟

 جهانی شدن همیشه مهم و برای هنرمند تبادل جهانی مهم تر است. برپایی نمایشگاه غیر از بعد اقتصادی، موجب بهره مندی از نظرات دیگر هنرمندان می شود که بسیار در روند فعالیت هنرمندان و  شناخته شدن  هنر ایران و ایرانی اثر گذار است. 

*چند سال است که فروش آثار هنری را از طریق حراجی ها و گالری ها شاهد  هستیم، این حرکت تا چه اندازه در ایران موفق بوده است و از آن جایی که جای هنرمندان شهرستانی در این محافل خالی است، برای رونق بخشیدن به چنین حرکت هایی در شهرستان ها چه راهکاری پیشنهاد می دهید؟

 در سال های اخیر بهتر بوده  است. ضمن این که به نظرم  اگر هنرمند شهرستانی با قدرت وارد شود و حرکت کند، راه خودش را پیدا می کند و  هنرمند شهرستانی هم که  به طور جدی و با قدرت فعالیت می کند به طور قطع در عرصه های مختلف حضور  پیدا می کند.