میدان موفقیت ها و حسرت ها

 نبرد پر هیجان چوخه کاران ایران در گود زینل خان اسفراین، نوید روزهای خوش ورزش برای سال 96 بود، با تمام مشکلات و دست اندازها و سرعت گیرهایش ولی آن چه که رخ داد اتفاقی غیر طبیعی و نگران کننده بابت وضعیت ورزش بود و مدیرش را یک باره از دست داد؛ مدیری که برای بار دوم به استان آمده بود و برای بار دوم مثل دفعه اول یک باره دیگر نبود، نبود و ورزش بدون مدیر باری به هر جهت اداره می شد.
ماه های سختی بر ورزش گذشت، ماه هایی که اول با جانشین سپری و بعد ماه ها با سرپرست هدایت شد و بعد از کشمکش ها و دشواری های بسیار و مطرح شدن چند اسم برای مدیر کلی بالاخره یک نام حکم گرفت.
در همین مدت جانشینی تا روی کار آمدن مدیر جدید البته اتفاق های ورزشی بسیاری رخ داد، اتفاق هایی که بعضی هیئت های ورزشی با پشتوانه قوی خود توانستند پیش بروند.
البته همان اواسط فروردین نوشتیم «بهار قایقرانی هم می رسد؟» و هنوز که هنوز است این بهار برای قایقرانان نرسیده است. شاید سال آینده این بهار از راه برسد و دو دستگاه دولتی در جان دادن به این رشته قدرتمند به تفاهم برسند و پاروها به جای خاک، آب بخورند.
بهار البته با «شیهه اسب های جرگلان» آمد تا مجالی برای تاخت پیدا کنند، مجالی که بگیر و نگیر داشت و به بدترین نحو در بهار و تابستان از دست رفت.
21 فروردین بود که تیتر زدیم «نصب پیست تارتان بعد از افتتاح ورزشگاه»، نصبی که ماند و ماند و ماند تا مدیر جدید آمد. یک بار زیر سازی به سرانجام نمی رسید و یک بار هوا مناسب نبود و خلاصه قسمت بود افتتاح این پروژه تاریخی در 6 ماه دوم سال رقم بخورد.
هر چه بود «هوای بهار و شور کوهنوردی» دلت را قرص می کرد که ورزش هست و ابلاغ های داوری که یکی پس از دیگری برای «مغروری»، «مقدم»، «رحیمی»، «خسرویار»، «پاکروح» و «غفوریان» می آمد تو را مطمئن می کرد که ورزشی ها تلاش شان بر ماندن و ساختن است.
«هوای تازه در قطب جودوی ایران و خبر تجهیز سه سالن برای پایگاه های قهرمان پروری رشته مدال آور استان» خبر خوبی بود که آخر فروردین را ساخت و «سهم کوراش از بازی های آسیایی» دلگرم مان کرد به بازی هایی که ما هم نماینده خواهیم داشت.
همان اواخر فروردین بود که از «هوای پرواز» نوشتیم، رشته ای که البته علاقه مندان به آن سال 95 را بر فراز آسمان گذراندند ولی سال 96 بین زمین و آسمان در سکوت خبری فعالیت کردند، نگفتند و در حاشیه ماندند و شاید بهار 97 سر ذوق شان بیاورد  و این بار پروازهای شان را بلند تر به گوش اهالی استان برسانند.
هنوز مدیر کل سابق نرفته بود که «تلاش برای شروعی پر سرعت» همان اوایل اردیبهشت مطرح شد ولی سرعت گیرهای مسیر اجازه این تلاش را نداد.
نوشتیم «همایش یافته های نوین در ورزش دانش آموزی » و عجب سالی شد برای ورزش دانش آموزی، با تمام کم و کسری ها ولی تلاش بود و دانش آموزان سرحالی که نه مشکلات حریف شان شد و نه سرعت گیرها مانع حرکت شان. این سال موفق ورزش دانش آموزی البته با کسب رتبه 10 در کشور نمود بیشتری پیدا کرد تا با خیالی راحت تر و نفسی تازه تر مدیران این مجموعه وارد بهار 97 شوند.
«شناگران غرق در بی مهری» و این بی مهری برای امروز و دیروز نیست، انگار سال هاست که این بی مهری وجود دارد و کاش شنا  و نجات غریق از نبودن ها و نداشتن ها برای سال 97 نگویند و حداقل خواسته شان که همان محل تمرین است برآورده شود، به خصوص حالا که اولین مقام کشوری شنا به دست آمده و مسابقه غریق نجات برگزار شده انتظارها برای حمایت از این رشته بیشتر شده است.
11 اردیبهشت «جام تنیس به بجنورد رسید»؛ خبرهای این رشته تقریبا از همان تاریخ به بعد آخر هر هفته در صفحه ورزش منتشر شد، از لیگ و رنکینگ گرفته تا استعدادیابی های مختلف. تنیسی ها امسال پررنگ بودند و البته خوش رنگ.
زیبایی اسب ترکمن 14 اردیبهشت ماه بود که درباره اش صحبت شد و خیلی زود هم این جشنواره در بش قارداش با حضور مالکان و اسب های اصیل ترکمن، این نجیب بی مثال برگزار شد.
راستی گام های موفقیت از ساحل«ناسائو» تا «بجنورد» را به خاطر دارید؟ گزارشی درباره فوتبال ساحلی که هنوز آن موقع کمیته اش در استان راه اندازی نشده بود و در همان شماره قول راه اندازی آن داده شد و خوشبختانه به وعده شان هم عمل کردند. فوتبال امسال سال پر فراز و نشیبی را پشت سر گذاشت ولی بی انصافی است که از فراز آن نگفت و ننوشت. لیگ های مختلفی که در تمام رده های سنی و در هر دو رشته فوتبال و فوتسال برگزار می شد، ورزش را پرشورتر کرده بود. فوتبالی ها راه زیادی تا مطرح شدن در کشور دارند ولی کورسوهای امید کم نیست.
16 اردیبهشت نوشتیم «رو کم کنی بانوان در نبرد با کمبودها» و امسال بانوان ورزشکارمان چه رویی هم از مشکلات و محدودیت ها کم کردند، از آسیه شجاعی،بتول پاکروح، آمنه یزدانی، ضحی ایزانلو و صفرپور گرفته تا زهرا رحیمی، مهسا حسین زاده، نازنین ادبی، پرستش روشن دل و مریم رضایی و دیگر دختران و بانوان ورزشکار که هر چه سد بود شکستند و ورزش کردند و سنگ تمام هم گذاشتند.«کاش در توزیع امکانات ورزشی عدالت داشتیم» گزارشی بود از ده ها گزارشی که در طول سال از شهرستان های استان به دست مان رسید.  شاکی از نبودن ها و کمبود ها بودند، در این بین راز و جرگلانی ها سقفی هم برای ورزش نداشتند، شهرستانی که آلیش کارانش در کشور سرآمد و سردمدار هستند. شیروانی ها امسال سال خوبی را پشت سر گذاشتند، در اغلب مسابقات حضور داشتند و ورزشکاران شان هم کاری کردند کارستان، از مدال های مختلف به خصوص در سنگ نوردی تا قضاوت در کشتی و والیبال و فوتبال، همه و همه نشان از توان ورزشی این شهرستان دارد، شهرستانی که با کمی حمایت مالی بیشتر  از آن حتما ورزشکاران درخشانی در کشور خواهد داشت.
اسفراینی ها که آغاز روزهای خوب ورزش را با کشتی با چوخه جشن می گیرند، همیشه در کشتی پهلوانی و جودو و کوراش پرچم ورزش را بالا نگه می دارند، آن ها امسال هم پرکار بودند ولی امان از کمبودها که دامن تمام رشته های ورزشی را گرفته است.
گرمه و جاجرم هم پر از موفقیت و توان ورزشی ولی همچنان محرومند، ورزشکاران شان محکم و با اراده در رقابت ها شرکت می کنند ولی گرفتار کمبود ها و چالش های مالی هستند، البته منصفانه نیست که جاجرمی ها با وجود داشتن کارخانه آلومینا باز هم از نبود اعتبار رنج ببرند ولی این رنج انگار به جان ورزش نفوذ کرده است، مانند مانه و سملقانی که همیشه رزمی کاران و جودوکاران خوبی داشته است ولی آن ها سال 96 را در سکوت خبری گذراندند. نه که مقام و عنوانی نداشته باشند ولی مانند تمام شهرستان ها درگیر مشکلات نداشتن مدیر ورزش بودند و بعد از تعیین مدیر هم در حال پر کردن چاله های ورزشی ایجاد شده که شکاف عمیقی تا موفقیت ایجاد کرده است، بودند.
فاروجی ها امسال البته با میزبانی برخی رقابت های بزرگ استانی نام شان را پررنگ تر از سال گذشته در تقویم سال 96 ورزش استان ثبت کردند.
نوشتیم «ورزشکاران جوان را کم‌توجهی ها پیر کرده است» و این پیر شدن روند رو به رشدی دارد، آن ها ورزش می کنند، آن هم حرفه ای ولی نه درآمدی، نه بیمه ای، نه آینده ای و نه پاداش خوبی. انگار ورزش حرفه ای در استان ما یک شوخی بیش نیست.این جا جای مناسبی برای ورزش حرفه ای نیست، این جا کم ترین بهایی به ورزشکاری که آسیب و رنج ورزش را به جان می خرد تا نام استان و کشورش را مطرح تر کند داده نمی شود. این جا حتی دلگرمی هم برای ورزشکاران نداریم، کافی است پای درد دل های امیر حسین محمدی و علی اصغر مجرد و میلاد جعفری بنشینی تا بدانی چه در دلشان می گذرد. البته داریم ورزشکارانی مطرح همچون روزبه ارغوان، قدرت بهادری و احسان پهلوان که دست از ورزش در استان شسته اند اما نام شان برای خراسان شمالی افتخار است ولی  گذرشان کمتر به این استان می افتد و اگر هم بیفتد بی سر و صدا برای دیدن خانواده است و بس.
بیایید دل به ماه مبارک رمضان بسپاریم و شور دوباره ورزش ، خرداد ماه بود که دلمان را خوش کردیم به شور ورزش در ماه مهمانی خدا.
انگار این ماه برکت را با خودش آورد، درخشش ورزش ناشنوایان و جانبازان  ومعلولان از همان روزها آغاز شد و ادامه پیدا کرد.
هنوز مدیر کل تعیین نشده بود که نوشتیم «ورزش خراسان شمالی داستان عجیبی دارد، مدیران کل می آیند و  خیلی سریع می روند و هیچ توضیحی هم برای رفت و آمدشان داده نمی شود و  در این میان، این ورزش است که به امان خدا رها می شود...»و بالاخره صدای پای اسب آمد و چهاردهمین جشنواره ملی اسب اصیل ترکمن، این نجیب بی مثال، این زیبای اصیل، این بکر و ناب خراسان شمالی برگزار شد.
نوشتیم «گورش کاران مشکلات را خاک می کنند» و به واقع هم آن ها در راز و جرگلان در گرما و سرما مشکلات را خاک کردند.
از «شب های پرشور باباموسی» نوشتیم. از کوه و کوهنوردی و باشگاه هایی که در گرما و سرما همیشه مخاطبان خودشان را دارند و هر هفته برنامه هایشان را قوی تر از همیشه برگزار می کنند. امسال سنگ نوردان هم بارها درخشیدند.
پیست، رویای تک چرخی ها و هنوز هم رویای موتورسواران و اتومبیل رانان پیستی است که بتوانند حسرت سال ها دور ماندن از پیست را از دل درآورند. البته حسرتی که دیگر برای عده ای از آن ها جبران نمی شود. باز هم خدا را شکر امثال مرگان هایی از گرمه بودند که با کسب مقام های کشوری نشان دهند ورزشکاران توانمند و شجاعی در این رشته ورزشی داریم.
«یک برد و یک باخت درمسابقات پشتوانه سازی برای بوکسور بجنوردی؛ بوکس افتخار»؛ بوسکورها امسال گرچه کم رنگ تر از سال 95 بودند ولی گام های بلندی برداشتند که این موضوع حتما مسیر را برای سال آینده هموارتر می کند همان طور که ووشوکاران تازه به مسیر جدید آمده اند.
والیبالی ها از صفر شروع کردند، انگار این توپ گرد قرار نیست بر زمین حریف بنشیند و مدام در زمین خودمان زمین می خورد. ولی اواخر امسال روزهای خوب حضور والیبالی ها در لیگ دسته 2 کشور نشان داد که کشتی های غرق شده را رها کرده اند و دوباره می سازند، این بار برای سال 97 منتظر روزهای خوب والیبال باید ماند.«ایستاده ام تا قهرمانی دنیا»؛ این را احمد جفاکش گفت که ماه ها تمرین طاقت فرسا انجام داد و در حالی که آماده نبرد بود آسیب دید و حال باید دید این مرد شماره یک کشتی پهلوانی برای سال آینده چه برنامه ای خواهد داشت.«ترانه» مستطیل سبز و خاطره بازی با پدر معنوی مستطیل سبز؛ یکی از گزارش های مورد توجه صفحه ورزش روزنامه خراسان شمالی بود.«دور خیز قهرمان برای نبرد تن به تن پشت برج ایفل» درباره دلاوری های امیر حسین محمدی بود که آن زمان مورد بی مهری مسئولان استانی قرار گرفت و اگر حمایت می شد شاید امیر بجنورد را حتی در المپیک هم می دیدیم.
«مورینیو»های ایرانی، درباره کلاس های مربیگری فوتبال در استان بود، مربی هایی که با عشق در کلاس حضور پیدا کرده بودند و با آرزوهای بزرگشان فوتبال را آنالیز می کردند و در مسیر رویای مربیگری شان گام برداشته بودند.استعدادهای پنهان در «کورت» و ضربه کمبودها به زمین بدمینتون بازان گرمه یادمان انداخت که امسال بدمینتونی ها هم روزهای خوبی را گذراندند؛ روزهایی که احتمالا سال 97 را برای شان امیدوار کننده می سازد.
دو و میدانی کاران هم سال عجیب و غریبی را سپری کردند ولی با تمام عجیب و غریب بودنش موفقیت های خوبی را نیز به دست آوردند. «توقف بسکتبال استان روی یک نقطه» را نوشتیم و از همان روز ها بود که انگار بسکتبال جهید و پرید و رشد کرد، با آمدن مدیر کل این رشته به طرز واضحی پرشورتر از گذشته فعالیتش را ادامه داد.
«درخشش کمانداران در رقابت های شمال شرق» آغازی بود برای تیراندازی با کمان بجنورد.
در واقع تیراندازی با کمان افتخار آفرینی هایش را شهریور شروع کرد و تا پایان سال با دو مقام اول کشوری ادامه داد تا ورزشکاران این رشته ثابت کنند با کمی حمایت می توانند در سطح کشور بدرخشند و این رشته انفرادی مانند تیراندازی با تفنگ و تپانچه ارزش سرمایه گذاری برای مدال آوری را دارد.
«قهرمان پروری با شهریه‌های بالا، چراغ ورزش را خانواده ها روشن نگه داشتند» گزارشی بود که اوضاع وحشتناک اعزام های ورزشی را نشان داد.خراسان شمالی مهرماه مدیرکل دار شد، خیلی دیر و خیلی سخت ولی با آمدن مدیر جدید بی انصافی است اگر از امید و انگیزه بیشتر ورزشی ننویسیم. انگار مدیر جدید برای ایجاد این شور تلاش کرد و وظیفه مدیر کل ورزش و جوانان استان حتما بیش از گذشته سنگین است. سال 97 باید سال بهتری از  6 ماه دوم سال 96 باشد. یادمان باشد که ورزشکاران قانعی داریم، در تمام رشته های ورزشی استان ورزشکاران بی ادعا تمرین می کنند و کاش  این بی ادعایی مورد بی مهری قرار نگیرد.