«شاهین»های ورزش در انتظار پرواز

مربی تیم ملی شنای جانبازان و معلولان ایران و مربی «شاهین ایزدیار»  شناگر دارای 6 مدال طلای ایران در بازی های پاراآسیایی و به تعبیری «مایکل فلپس» شنای کشور، از نگاه تازه به ورزشکاران جانباز و معلول می گوید و جایگاهی که با صرف فعل خواستن به دست آوردند. «مهدی ضیایی» که در شماره قبل از استعدادهای ورزشی خراسان شمالی گفته بود، این بار از «شاهین»هایی می گوید که در تمام کشور هستند و آماده پرواز بر سکوهای قهرمانی اند و استعدادیابی با برنامه ریزی طولانی مدت راه کشف این توانایی هاست.
او به جدایی دو ساله کمیته ملی پارالمپیک و المپیک اشاره می کند و این اتفاق را به نفع ورزش جانبازان و معلولان می داند و می گوید: این جدایی باعث شده از نظر بودجه، رسیدگی و امکانات شرایط بهتری ایجاد شود و «شاهین» و دیگر ورزشکاران هم که مقام هایی را به دست آوردند باعث توجه بیشتر به ورزش جانبازان و معلولان  شدند.
وی بیان می کند: ورزشکاران جانباز و معلول از لحاظ قرار گرفتن جایگاه شان در آسیا و پارالمپیک وضع بهتری دارند و به طور حتم روز به روز بهتر هم خواهند شد. ما در بازی های پاراآسیایی عنوان چهارم را به دست آوردیم آن هم در حالی که نه شناگر خانم در مسابقات داشتیم نه مانند دیگر کشورها با ده ها ورزشکار به مسابقات رفتیم، 4 ورزشکار در اختیار داشتیم و توانستیم در جایگاه چهارم قرار بگیریم و حالا همه از ما توقع مدال دارند و امیدوارم با نگاه جدید موفقیت های بیشتری کسب کنیم.
وی اظهار می کند: هر چقدر فرصت کار بیشتر باشد، بار مسئولیت هم بیشتر می شود و چون نگاه ها فرق کرده است باید اتفاق های بهتری بیفتد، مثلاً یک مربی حرفه ای می خواهد در محیط استاندارد تمرین کند و ورزشکاران زمان کمتری را از دست بدهند و در یک محیط متمرکز تمرین کنند که از این لحاظ مشکلی نداریم ولی ما دغدغه اردوهای برون مرزی برای بازی های پارالمپیک 2020 را داریم. وی اظهار می کند: روزهایی را که مسابقه شنا در پارالمپیک هست  نگاه و برایش برنامه ریزی هم کرده ام ولی گاهی می بینم که همه چیز به موقع انجام نمی شود. مثلاً الان دغدغه ما نبود اردوهای برون مرزی و کمپ های خارج از کشور و مسابقات بین المللی معتبر است تا ورزشکار علاوه بر کسب رکوردهای ورودی پارالمپیک بتواند خودش را محک بزند و دلهره و استرس مسابقات بزرگ از بین برود.
«ضیایی» بیان می کند: از دوستانی که در ورزش هستند توقع دارم بار سنگین توقع مدال داشتن را از دوش ورزشکاران بردارند چرا که این بحث روانی می تواند تعیین کننده باشد و نباید به ورزشکار و مربی استرس وارد کرد.
وی ادامه می دهد: ما امثال «شاهین ایزدیار» زیاد داریم و باید در جذب و پرورش استعدادها فعال باشیم. در خراسان رضوی از 11 سال پیش استعدادیابی بزرگ با برنامه ریزی را اجرا کردیم و بچه های کوچک را با فاکتورهایی که ما لازم داریم وارد این رشته کردیم که آن ها آموزش دیدند و پیشرفت کردند و الان شاهد حضورشان هستیم و قطار استعدادیابی مان را هر سال حفظ کردیم و فکر می کنم در بقیه استان ها به همین صورت است و اگر نیست بهتر است خیلی زود شروع کنند.
وی اظهار می کند: موفقیت بچه های شناگر جانباز و معلول در مسابقات بزرگ باعث شده است خانواده ها بیشتر تماس بگیرند، این ایجاد انگیزه بین خانواده ها موفقیت بزرگی برای جامعه است و امیدوارم در تمام استان ها با کشف استعدادها بتوانیم این کار را انجام دهیم.
«ضیایی» ادامه می دهد: مطالعاتی که داریم و بازخوردی که از بدن ورزشکار می گیریم باعث می شود بتوانیم بهتر کمک کنیم. حجم تمرین، شدت تمرین و خستگی را باید بدانیم و مربی به عنوان یک فرد آگاه می تواند باعث جلوگیری از تنش برای ورزشکار شود و او را به اوج عملکردش برساند.
وی بیان می کند: مربیگری کاری است که از روی عشق و علاقه انجام می شود و مربیگری برای جانبازان و معلولان عشق و انگیزه بیشتری می خواهد تا بتوانیم خدمتی به این ورزشکاران داشته باشیم. سختی هایی هم دارد، ولی به آن ها عادت کرده ام و بچه ها خلق و خوی من را می شناسند و روز به روز هم موفقیت های زیادی کسب می کنند و مدیون این دوستان هستم و در زندگی ام هر موفقیتی به دست آورده ام به کمک این دوستان بوده است.