ضربه فنی خودروها در پیچ های مرگبار مانه

صدیقی

بعد از پشت سر گذاشتن روستای اسفیدان در شهرستان مانه و سملقان، جاده ای کهنه و پر از چاله نمایان می شود. پیچ های تند و پشت سرهمی که بیشتر شبیه پیست موتور سواری است،  رانندگی را بسیار سخت کرده است.

 مسیر جاده روستایی بجنورد به سد شیرین دره به علت میزان بالای تردد خودروهای عبوری و همچنین عرض کم جاده با پیچ های تند، هر سال تصادفات زیادی را شاهد بوده است؛ جاده ای که روزانه پذیرای تعداد زیادی از ساکنان و خودروهای عبوری است که در مسیر روستاهای مختلف بخش مانه در حال حرکت هستند اما با این حال هر چند سال یک بار آسفالت پینه بسته آن فقط لکه گیری و برخی نقاط آن هم روکش می شود و خبری از تعریض و برطرف کردن نقاط کور آن نیست. کم نیستند افرادی که هر سال هنگام عبور از این مسیر پر پیچ و خم با تصادفات مرگبار راهی دیار باقی می شوند یا در کنج بیمارستان روی تخت به انتظار درمان و ترخیص روزها را سپری می کنند. در مسیر بجنورد - آشخانه، نرسیده به سه راهی  پیش قلعه نگاهت به تابلوی بزرگی قفل می شود که کنار یک درخت کهن سال قد علم کرده و فلش روی آن  جاده روستایی منتهی به سد شیرین دره را نشان می دهد. بعد از وارد شدن به جاده روستایی قبل از این که طبیعت و فضای بکر اطراف آن هوش از سر راننده ببرد، پیچ های خطرناک این جاده باریک در کمین غفلت رانندگان نابلدی است که از این مسیر عبور می کنند. بعد از گذراندن چند پیچ کوچک و پشت سر هم به روستای «اترآباد» می رسیم که گویا  اهالی  از رانندگان عبوری که بی محابا در مسیر وسط روستا تردد می کنند، دل خوشی ندارند چون هر لحظه  بوی حادثه را استشمام می کنند و گاهی هم آن را تجربه کرده اند. آسفالت جاده اصلاً تعریفی ندارد و آن قدر چاله و بالا و پایین دارد که یکی از روستاییان به طنز می گوید: جاده به دلیل پستی و بلندی و چاله های فراوانش بیشتر به درد کره گیری می خورد چون اگر رانندگان به جای مسافر چند دبه شیر با خود حمل کنند قبل از رسیدن به مقصد کلی کره و دوغ گیرشان می آید و از عهده هزینه زیاد ناشی از خرابی جلوبندی خودروی شان هم بر می آیند. از این ها که بگذریم وضعیت علایم راهنمایی و رانندگی جاده تعریفی ندارد و اغلب آن ها مثل آسفالت جاده کهنه و فرسوده شده اند و در برخی نقاط هم اثری از آن ها نیست. بعد از پشت سر گذاشتن چند کیلومتر از مسیر به پیچ تند بزرگی می رسیم که دید کافی ندارد و همین موضوع امکان بروز حادثه را زیاد کرده است. یکی از رانندگانی که نابلد بوده و موقع عبور از  این پیچ تند با یک خودروی عبوری از مقابل برخورد و به حاشیه کوه پرت شده است، می گوید: اولین بار بود که از این مسیر می گذشتم و اصلاً توقع چنین پیچ تند و بزرگی را نداشتم. زمانی که به سمت روستای کلانتر در حرکت بودم جاده لغزنده بود و ناگهان با پیچ تندی  مواجه شدم که قبل از آن هیچ گونه علایم راهنمایی و رانندگی که نشان دهد جلوتر پیچ قرار دارد، نبود. هر چقدر تلاش کردم خودرو را کنترل کنم اما موفق نشدم و به شدت با خودروی مقابلم برخورد کردم و دچار خسارت زیادی شدم. به گفته اهالی، هر چند روستاهای مسیر سد «شیرین دره » آباد و از امکانات رفاهی لازم برخوردار هستند ولی برعکس، جاده آن که محرک اصلی توسعه زیربنایی منطقه است به حال خود رها شده و فقط هر چند سال یک بار لباسی از جنس آسفالت بر تن این جاده بدقواره و پینه بسته می کنند تا رفع تکلیف کرده باشند. بعد از پشت سر گذاشتن روستاهای کلانتر و کیکانلو به دو راهی می رسیم که یک سمت اش به سد شیرین دره وصل و طرف دیگر جاده به روستای کوچک اسفیدان و روستاهای بعد از آن منتهی می شود. بعد از پشت سرگذاشتن روستای اسفیدان، جاده کهنه و  پر از چاله ای نمایان می شود و پیچ ها به رانندگان امان نمی دهند. در این مسیر موتورسوارانی را می بینیم که بی محابا پیچ ها را  یکی پس از دیگری به هم گره می زنند و با سرعت زیاد به راه شان ادامه می دهند. بعضی از این راکبان موتورسیکلت، گاهی تسلیم پیچ ها و داخل جوی آب شناور می شوند و گاهی هم کارشان به بیمارستان و جراحی کشیده می شود. یکی از داغ دیدگان این جاده روستایی که جگر گوشه اش در این مسیر پرپر شده است، می گوید: یک روز پسر نوجوانم و یک نفر دیگر که در تَرک موتورسیکلت اش بود در این مسیر پرپیچ و خم با یک خودروی عبوری به شدت برخورد کردند و متاسفانه پسرم در دم فوت کرد و همراهش هم به شدت از چند ناحیه دچار شکستگی و چند ماه خانه نشین شد. بر اساس اعلام کارشناسان پلیس راه، با توجه به افزایش میزان تردد خودروها در این جاده روستایی، این جاده دیگر مناسب این مقدار تردد نیست و باید توسعه یابد. بر این اساس، این جاده روستایی علاوه بر اقدامات اساسی به اقدامات موقتی همچون آشکار سازی نقاط حادثه خیز و نصب علایم نیز نیاز دارد. معاون راهداری اداره کل راهداری و حمل و نقل جاده ای خراسان شمالی در این باره می گوید: با توجه به این که این محور به عنوان جاده روستایی ساخته شده است، رانندگان باید با سرعت مطمئنه حداکثر 60 کیلومتر در ساعت حرکت کنند و در نقاط قوسی  سرعت را به  20 کیلومتر در ساعت برسانند تا حادثه ای رخ ندهد. «مشتری» می افزاید: برای تعریض جاده و برطرف کردن قوس ها باید اقدام شود اما هم اکنون به علت نبود اعتبار این امکان وجود ندارد. وی با بیان این که روکش آسفالت تا روستای کلانتر انجام شده است، ادامه می دهد: پرو‌ژه آسفالت ادامه مسیر نیز به علت کمبود اعتبار مسکوت مانده و  فقط در بحث   آب بندهای مسیر یکی از آن ها به پل تبدیل شده است و دیگری نیز مشکل تامین اعتبار دارد.