لرز تورم، لرز بیکاری

اکرم اسعدی

 تاریخ جدید اتصال خراسان شمالی به خط آهن سراسری، اقدامات انجام شده در خصوص معدن آلبلاغ، آخرین وضعیت محور میامی- جاجرم- اسفراین- شیروان، قصه تلخ و شیرین یارانه ها، خطر و آسیب مصرف گرایی در کشور و ایجاد لرز تورم و بیکاری به دنبال خروج ارز، بازگشایی جعبه سیاه بیکاری و فرصت هایی که از قِبل تحریم ها ایجاد شد، بخشی از بسته پر خبر نماینده مردم اسفراین در تحریریه روزنامه «خراسان شمالی» بود که البته خبرهای جاندار و پر سر و صدا روی نوار ماند که در آینده ای نزدیک، روی کاغذ پیاده می شود.

هر چند دکتر «قوامی» به اتصال بجنورد به خط آهن حداقل تا برنامه 5 ساله ای دیگر، امیدوار نیست اما یقین دارد چنان چه 10 کیلومتر از مسیر خط آهن جوین- اسفراین که معارض دارد و مربوط به آستان قدس است، از سوی وزارت راه و شهرسازی و آستان قدس و با پیگیری های استانداری، نمایندگان و متولیان تعیین تکلیف شود، می توان تا کمتر از 2 سال دیگر، سوت قطار را در این خط شنید.

«قوامی» از آماده ریل گذاری بودن قطعه اول پروژه خط آهن نقاب- اسفراین خبر می دهد و طول این قطعه را 25 کیلومتر اعلام و بیان می کند: 95 درصد کار در این قطعه انجام شده است و با آغاز عملیات ریل گذاری و با توجه به این که هر روز 2 کیلومتر می تواند ریل گذاری شود، در مدت 50 روز این کار به اتمام می رسد.

نایب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی با بیان این که این پروژه در مجموع تاکنون 75 درصد پیشرفت فیزیکی دارد، طول قطعه دوم آن را 30 کیلومتر برمی شمرد که زیرساخت ها و زیرسازی های 20 کیلومتر انجام شده است و فقط 10 کیلومتر که معارض دارد، باقی مانده است و ادامه می دهد: اگر تکلیف این 10 کیلومتر سریع تر مشخص شود، سرعت بهره برداری از پروژه این خط ریلی بیشتر می شود و قبل از 1400 به بهره برداری می رسد و هر چقدر این مهم به تعویق بیفتد، به همان نسبت سوت قطار دیرتر در این مسیر به صدا در می آید.

«قوامی» مسلط به حوزه تخصصی کاری خود، از موارد و مشکلاتی که بر اقتصاد کشور سایه انداخته و برخی ملاحظه کاری هایی که موجب شده است اقتصاد کشور نه تنها نتواند رو به جلو حرکت کند بلکه حتی عقب گرد هم داشته است، سخن می گوید و از برخی بی توجهی ها و ملاحظه کاری ها در این باره دل پر دردی دارد و صحبت از وضعیت اقتصادی کشور، گویا بر زخم کهنه اش که سر باز کرده است، نمک می پاشد و به افزایش بیش از 4 برابری بودجه های جاری کشور طی سالیان گذشته و به همین نسبت کاهش بودجه های عمرانی اشاره می کند و رواج مصرف گرایی و افزایش هزینه ها و بی توجهی به تولید و بهره وری را عواملی می داند که به جای رشد اقتصادی موجب به تعبیر او، کُشت اقتصادی، منابع و استعدادها شده و معتقد است: اگر به جای مصرف گرایی، رویکرد صادراتی داشتیم، به جای خروج ارز از کشور برای واردات، ارز به داخل کشور می آمد و در نتیجه لرز بیکاری، لرز تورم و دیگر مشکلات اقتصادی از کشور می رفت.

او به برخی از مسیرهای اشتباه در اقتصاد کشور و ایجاد شدن حیات کج دار و مریز در این زمینه هم اشاره می کند و با بیان این که این حیات هیچ کس را عزیز نمی کند، مصرانه معتقد است: از یک جایی باید برگردیم و قطعاً از جایی که باید برگردیم، واقعاً سخت است و هزینه دارد و عده ای باید قربانی شوند و قید مسئولیت و نمایندگی و دولتمردی را بزنند که این قربانی دادن ارزش دارد ولی برخی ملاحظات موجب شده همواره این برگشت به عقب که راه نجات اقتصاد کشور هم است، از دولتی به دولت بعد و از دوره ای به دوره بعد به تعویق بیفتد.