عید و 2 نکته

ولی زاده- سال 98 از سال های بسیار پرفراز و نشیبی و شاید از سال های استثنایی و حتی بی نظیر بود. بهار 98، طغیان رودخانه ها، خسارات سیل و تخریب را در استان شاهد بودیم و در انتهای سال، طغیان کرونا، خاطره بهار و نوروز را استثنایی و برای اولین بال همه را خانه نشین کرد و عملاً مانع دید و بازدیدهای حضوری و مسافرت های نوروزی شد. خاطره تلخ مبتلایان و فوت شدگان خاطر همه را مشکی کرد به خصوص که قبله قلب ها و حرم ائمه اطهار(ع) که مرکز استجابت دعای همه عاشقان و شیفتگان بود در ایران، عراق و سوریه بسته شد و عملاً شیوه ارتباط با معشوق، رنگی دیگر به خود گرفت. البته عیار ارتباط با این حضرات ولو در تشرف به حرم آنان، قلبی و بدیهی و امسال عیار آن بیشتر شده است به خصوص این که دوری مکان در خلوص ارتباط با آن بزرگواران مطرح نیست و تنها عنصر تقویت کننده این ارتباط، توجه قلبی است و امسال این توجه بیشتر وجود دارد و همچون گذشته همه از الطاف بی کران ائمه(ع) بهره مند می شویم ان شاء ا... .

اما رعایت 2 نکته مهم در این ایام نباید فراموش شود که قطعاً نمی شود!

«حضور در خانه و نه به کرونا». دیگر این که یاد و خاطره همه آن هایی که بودند و امسال جای شان خالی است به خصوص داغ دیدگان کرونایی که بی رحمانه طعمه این ویروس منحوس شدند، فراموش نشدنی است.البته خدمات مدافعان سلامت که هم ردیف مدافعان حرم و وطن است، تحسین برانگیز و غرورآفرین است و باید از عمق جان به همه آنان دست مریزاد گفت. بالاخره سال 98 هم با همه فراز و فرودهایش به پایان رسید و گل های بهاری نوید و امید این را می  دهد که پس از زمستان، بهاری سبز در پیش است و در پی هر بلندی، یک سرازیری وجود دارد.

در این میان این اعمال، رفتار و کردارهاست که باعث ماندگاری می شود، لذا فرموده اند: نوروز روزی است که انسان گناه نکند و به اعمال خیر توفیق پیدا کند. ابراز محبت به خصوص به پدر و مادر و بستگان و طلب حلالیت از همه آن هایی که حقی بر گردن انسان دارند از بزرگ ترین اعمال است و بیشترین ثواب را دارد. این فرصت را مغتنم می شمرم و در آخرین شماره از همه مخاطبان و همراهان گرامی به خاطر این که ما را تحمل کردند، تشکر و قدردانی می کنم به خصوص آن هایی که ما را با پیشنهادها و انتقادهای شان حمایت کردند. بروبچه های تان در روزنامه «خراسان شمالی» شرمنده بزرگواری شما خوبانند و امیدواریم قلیل ما را به کثیر خود بپذیرید. سال 98 علاوه بر سختی های عمومی که بر همگان گذشت سال بسیار سختی برای رسانه ها و استقبال مخاطبان و حضور رسانه ای مردم تنها عاملی بود که قلم زدیم.قبول داریم کمبودها فراوان بود، امیدواریم با همت شما روزی بتوانیم روزنامه ای را که در شأن شما خوبان و استان است، تقدیم تان کنیم (برگ سبزی است تحفه درویش).در پایان از دستگاه های دولتی و مدیران که صبورانه انتقادات ما را تحمل کردند، به خصوص آن دسته از مسئولانی که به انتقادات پاسخ عملی دادند و مشکل مخاطبان و مردم را حل کردند تشکر می کنیم؛ مدیرانی که صبح انتشار از ما قهر کردند ولی با رفع مشکلات چاپ شده، عملاً آشتی کردند، خدا را شکر. ان شاء ا... سالی سرشار از خیر، برکت و شادی در کنار خانواده داشته باشید. خدایا چنان کن سرانجام کار، تو خشنود باشی و ما رستگار.