بازی در«شیار143» یک شانس بود

مریم ضیغمی- متولد شهریور سال ۱۳۶۶ است. تحصیلات «سامان صفاری» در رشته جهانگردی در مقطع کارشناسی و برادرش «ابوالفضل» از فیلم سازان معروف است. فعالیت حرفه ای خود در قاب دوربین سینما و تلویزیون را از سال ۸۹ با حضور در سریال «سقوط آزاد» آغاز کرد و با بازی در نقش «یونس میرجلیلی» در فیلم سینمایی «شیار ۱۴۳» دیده شد و خودش هم این نقش را دوست دارد. دوره های بازیگری را در ابتدای راه گذرانده است. «سقوط آزاد»، «پارادایس»، «سامورایی در برلین»، «سایه بان»، «دلدادگان» و «خانه امن» از جمله آثاری است که وی در آن ها به ایفای نقش پرداخته است. با «صفاری» که سریال «روزهای آبی» را با حضور وی در قاب شیشه ای تماشا کردیم درباره کارنامه بازیگری اش و نقش هایی که تاکنون بازی کرده است، گفت و گو کردیم.

آقای «صفاری» ابتدا بگویید بین نقش های سریال های کارنامه تان همچون «سقوط آزاد»، «دلدادگان»، «خانه امن» و «روزهای آبی» کدام یک چالش بیشتری برای تان داشت؟
 
در «خانه امن» نقش ام نسبت به دیگر نقش هایم چالش برانگیزتر بود. چالش خیلی بزرگی هم که «روزهای آبی» برایم داشت این بود که تمام تلاشم را کردم تا کمدی بازی نکنم. «بردیا» در موقعیت طنز قرار می گرفت که خنده دار بود.

 گفته می شود متاسفانه برخی هنرمندان در فضای مجازی به دنبال حواشی هستند تا «فالوور» بیشتری جمع و نظر تهیه کننده ها را جلب کنند و بتوانند نقش خوب بگیرند، اما فکر کنم شما از این فضا استفاده درستی کردید.

من مخالف این هستم که یک بازیگر الگوی برخی مردم باشد. ما باید به نقطه ای برسیم که هر فردی چه هنرمند یا ورزشکار اگر نظری درباره موضوعی می دهد به نظر او به عنوان یک انسان توجه شود. بحث حاشیه ای که مطرح کردید آن هم یک روشی شده است. ما باید به نقطه ای برسیم که آن روش را هم بپذیریم. من آن ها را قضاوت نمی کنم، شاید قبول شان نداشته باشم اما خودم اصلاً حاشیه را دوست ندارم و به آن ورود نمی کنم و به جای این کار ترجیح می دهم ورزش و به نقش ام فکر کنم و در مسیر بازیگری پیش بروم. بعضی از حاشیه ها دست خود بازیگران نیستند یعنی به وجود می آیند.

فلاش بکی به گذشته بزنیم. اولین باری که خود را در قاب شیشه ای یا پرده سینما دیدید چه حس و حالی داشتید؟

ابتدا خدا را شکر می کنم که شانس خوبی داشتم و اولین بار با فیلم «شیار 143»، «نرگس آبیار» روی پرده سینما در جشنواره فیلم فجر ظاهر شدم، خیلی هیجان زده بودم و استرس زیادی داشتم. وقتی فیلم تمام شد تماشاگران 7، 8 دقیقه دست زدند. این فیلم زندگی خیلی ها را تغییر داد و تجربه هیجان انگیزی برایم بود. کاراکتر «یونس» جزو کاراکترهای دوست داشتنی زندگی ام است و همیشه به آن فکر می کنم. الان 2 فیلم «قطع فوری» و «شهربانو» را در نوبت اکران دارم که هر 2 را خانم «بحرالعلومی» کارگردانی کرده است.

در بازیگری دنبال چه هستید؛ شهرت، پول یا علاقه؟  

صد درصد ابتدا عشق و علاقه است. من سال 1389 بازیگری را شروع کردم و اکنون در سال 1400 پیشنهادهای بازی ام زیاد شده است و به نقطه ای رسیده ام که خودم نقش هایم را انتخاب می کنم یعنی بیش از یک دهه زحمت کشیدم تا به این جایگاه برسیم، خیلی ها بعد از 6 ماه رسیدند و خیلی ها هم بعد از 20 سال. اگر علاقه نداشته باشید، نمی توانید در این حرفه دوام بیاورید و پیشرفت کنید. البته اگر عشق و علاقه باشد کم کم به پول و شهرت هم می رسید ولی اصولاً هنر در کشور ما با دیگر کشورها قابل مقایسه نیست. خیلی از پیش کسوتان خوب کشورمان در شرایط مالی بحرانی به سر می برند.

شما از دستمزدتان راضی هستید، چون اگر به بازیگری به عنوان حرفه اصلی نگاه کنید با توجه به توضیحات تان نباید راضی باشید؟

خیلی راضی نیستم اما معتقدم در این حرفه اگر به شغل دیگری فکر کنی اتفاق های بهتری برایت می افتد. من در شرایطی هستم که باید تمرکزم را صددرصد روی بازیگری بگذارم.

حرف پایانی تان با خوانندگان ما؟

زود آدم ها را قضاوت نکنیم، اکنون اندکی هم در فضای مجازی، هم در جامعه و در خانواده هیجانی رفتار می کنیم. اندکی هیجانات خود را در برخورد با آدم ها کم کنیم و صبور باشیم. مشکلی که فضای مجازی به وجود آورده این است که برخی می خواهند با سرعت عجیب و غریب به اهداف شان برسند که امکان پذیر نیست.