بهترین بازی های جشنواره فیلم فجر
ضیغمی- از نخستین دوره جشنواره فیلم فجر تاکنون با توجه به نظر و سلیقه هیئت داوران افرادی که شایسته بهترین ها در عرصه های مختلفی هم چون بازیگری، نویسندگی و کارگردانی بوده اند انتخاب شده اند و سیمرغ به دست و با لبی خندان به خانه رفته اند. امسال هم سی و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر را با همه حواشی موجود در آن سپری کردیم. در گزارش پیش روی تان برخی از بهترین بازی ها در فیلم های این دوره را از نظر می گذرانید.
مریلا زارعی؛ «زیر سقف دودی»
«زیر سقف دودی» بحران زناشویی میان شیرین و بهرام سمیعی(فرهاد اصلانی) را به تصویر می کشد. بهرام و شیرین سال هاست که رابطه گرم زناشویی ندارند و دلیل این گسست این است که شیرین به درکی واقع بینانه از تسلط خواهی شوهرش نرسیده است. مریلا زارعی برای بازی در این فیلم سیمرغ گرفت اما اگر چه بازی اش در فیلم خوب بود ولی اهدای سیمرغ به او از نظر برخی منتقدان جای تعجب داشت چرا که بازی های بهتر دیگری در فیلم ها در جشنواره دیدیم. بازی زارعی در این فیلم چند لایه بود.
حمید فرخ نژاد؛ «خوب، بد، جلف» و «گشت 2»
حمید فرخ نژاد بازیگر حرفه ای و توانایی است و بیشتر در نقش های جدی او را دیده ایم اما او در فیلم «خوب، بد، جلف» و «گشت 2 » در نقش های کمدی ظاهر شد و بازی های فوق العاده ای ارائه داد. بازی فرخ نژاد در فیلم «خوب، بد، جلف» بسیار ظریف، مفرح و جذاب است. او در برخی از صحنه ها نشان می دهد که به شدت از قدرت بازی در نقش طنز بهره مند است. با وجود این که او در «گشت ۲» هم در چنین قالبی بر پرده آمد اما نتوانست مانند نقش «خوب، بد ، جلف» جذابیت ایجاد کند. البته سکانس هایی از بازی او در این فیلم قابل تقدیر و حرفه ای است؛ مانند سکانسی که در سر مزار نوحه خوانی می کند یا سکانس ابتدایی فیلم که در زندان سخنرانی می کند.
لیلا حاتمی؛ «رگ خواب»
«مینا» زن مطلقه ای است که زندگی تلخی را پشت سر نهاده است اما هنوز احساس می کند که می تواند مرد ایده آل خود را پیدا کند. شخصیت «مینا» در فیلم «رگ خواب» حمید نعمت ا... نزدیک به خصوصیات همیشگی لیلا حاتمی است. البته از حق نگذریم شاید سخت ترین شخصیتی است که تا به حال بازی کرده است. حاتمی درماندگی، یأس و ناامیدی و تنهایی را به خوبی از طریق چهره بغض کرده و غم زده اش القا می سازد. بازی او لبریز از رنج و غم و در عین حال باور پذیر است طوری که قلب را به تپش در می آورد و بیننده با مینا همذات پنداری می کند. حاتمی برای بازی در این فیلم به همراه مریلا زارعی برنده سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول زن شد.
حامد بهداد؛ «سد معبر»
بهداد با آن ظاهر متفاوت مامور سد معبر، بازی کنترل شده و متفاوتی را در این فیلم ارائه داد و خوش درخشید. بهداد در فیلم «سد معبر» و در نقش «قاسم» آن روی دیگر بازیگری اش را به نمایش گذاشت و ثابت کرد که قادر است در نقش هایی غیرمتعارف نوعی بازی پُر عمق و چند لایه و در عین حال متفاوت را ارائه دهد.
نوید محمدزاده؛ «خفه گی» و «بدون تاریخ، بدون امضا»
نوید محمد زاده از ابتدای ورود به حرفه بازیگری تا به حال بازی های خوب و متفاوتی ارائه داده است. البته اندک اندک به سمت کلیشه ای بازی کردن می رفت.او نقش شخصیت های عصبی و عصیانگر و پرخاشگر را به خوبی ارائه می داد با این حال به سمت کلیشه شدن سوق داده شده بود اما با انتخاب درست فیلم نامه های پیشنهادی و بازی های مهار شده از لبه تیغ عبور کرد و بازی های متفاوت و بسیار خوبی را از او در دو فیلم «خفه گی» و «بدون تاریخ، بدون امضا» شاهد بودیم. هر چند که بعد از گرفتن جایزه سیمرغ بازیگر نقش مکمل مرد، برخی منتقدان عنوان کردند که او لایق این جایزه نبود. محمدزاده دیگر به اثبات رسانده است که در هرگونه نقشی می تواند توانا و متفاوت باشد. او در «خفه گی» شوهری مشکوک و نامطمئن است و با تصور این که همسرش به او خیانت کرده است، می کوشد با کمک پرستار آسایشگاه روانی توطئه ای بچیند. نوید در لحظات سکوت و با قیافه ای ناآرام، بازی پیچیده ای ارائه داده است. از سوی دیگر، در «بدون تاریخ، بدون امضا» نقش پدری را بازی می کند که فرزندش را بر اثر یک ندانم کاری از دست داده و این بار خشمگین و ملتهب بازی مشکلی را انجام داده است. جالب آن که در هر دو فیلم شیوه فیلمبرداری سیاه و سفید است و این شیوه در تأثیر شخصیت هایی که برعهده گرفته، مؤثر بوده است.
الناز شاکردوست؛ «خفه گی»
شاید تا قبل از بازی در فیلم «خفه گی»، شاکردوست را در فیلم های تجاری و در نقش های گیشه پسند دیده بودیم و بازی قابل توجهی نداشت اما بازی حیرت انگیز و متفاوت او در ساخته جدید جیرانی این دیدگاه را تغییر داد. شاکر دوست ناگهان در نقشی غریب و ناممکن درخشید. البته جای سوال دارد که چرا هیئت داوران بازی خوب او را ندیدند و حتی کاندیدای دریافت سیمرغ هم نشد؟ او نقش یک پرستار روان پریش در یک آسایشگاه روانی را بازی می کند که با نگاه هایی سنجیده و حرکاتی حساب شده هنگامی که در راهروهای نیمه تاریک گام برمی دارد و مکث می کند تصویری از معما و توهم را القا می سازد. بی گمان او در این فیلم یکی از بهترین نقش های دوران بازیگری اش را ایفا کرده است.
امیر جدیدی؛ «قاتل اهلی»
امیر جدیدی از نظر برخی از کارشناسان و منتقدان، پدیده جدید سینمای ایران لقب گرفته است. او اگر چه چندفیلم بیشتر بازی نکرده اما چنان درخشیده که تقریبا بسیاری از علاقه مندان به سینما تاییدش می کنند. شاید هیچ کس به اندازه او در آثار اخیر مسعود کیمیایی موفق نشده نقش شخصیت آشنای کیمیایی را به خوبی او بازی کند. او نقش ضد قهرمان را بسیار عالی بازی می کند و ترکیبی از خشونت و عصبانیت همراه با عطوفت را به نمایش می گذارد. امیر جدیدی در «قاتل اهلی» فوق العاده ظاهر شد.
نگار جواهریان؛ «نگار»
جواهریان بازیگر زبده ای است و این را تاکنون بارها ثابت کرده که می تواند حتی نقش های معمولی و متوسط را خوب بازی کند.او از جشنواره فیلم فجر فقط یک بار برای «طلا و مس» جایزه گرفته است. نگار در فیلم «نگار» رامبد جوان هم توانسته است تماشاچی را مجذوب خود کند.
ترلان پروانه؛ «فِراری»
ترلان پروانه دختر نوجوان سینما خیلی مناسب نقش «گلنار» شخصیت زرنگ و در عین حال ساده و دل رحم اهل شمال است. او که در این فیلم در فضای مجازی با پسری آشنا شده که خودروی «فراری» دارد به تهران می آید تا او را ببیند و سوار ماشینش شود. گلنار رویای دیدن ماشین گران دلخواه و رؤیایی اش «فِراری» را در سر می پروراند. دختری که با شیطنت هایش نمادی از نسل دختران امروزی است و تمامی اطلاعات خودش را از موبایل می گیرد. ترلان پروانه بازی فوق العاده طبیعی و روانی دارد. او در این فیلم از لحاظ بازی در برابر بازیگری حرفه ای همچون محسن تنابنده که سیمرغ بهترین بازیگر نقش اول مرد را گرفت کم نمی آورد.