در گفت و گو با هنرمندان مطرح شد:
تعداد بازدید : 115
سبدهایی خالی از آثار هنری
نویسنده : مرتضوی
شاید برای ما پیش آمده باشد که برای یک بار هم که شده به تماشای آثار هنری در نگارخانه ها و نمایشگاه های هنری نشسته باشیم و حتی از تماشای آثار لذت برده و دست مریزاد هم گفته باشیم، اما آیا تا به حال به عنوان یک خریدار به اثر نگاه کرده یا حتی از خالق اثر پرسیده ایم که اثرش را چند می فروشد؟ اگر بخواهیم پاسخی صادقانه بدهیم باید بگوییم که متاسفانه بسیار کم اتفاق افتاده و به جرئت می توان گفت که آثار هنری در سبد خرید مردم جایگاه آن چنانی ندارد یا بسیار کم رنگ است. برای این که بتوانیم پاسخ صریح و روشن تری به این سوال بدهیم به سراغ تنی چند از هنرمندان رفتیم تا از نگاه آن ها به پاسخ برسیم.
شاید در وهله نخست این تصور به وجود بیاید که این هنرمندان هستند که آثاری متناسب با سلیقه مردم تولید نمی کنند، اما از نگاه «سربخشیان» که خود چند سالی است به طور مستمر دست در تولید اثر دارد، شرایط اقتصادی حاکم بر جامعه در استقبال نکردن مردم از آثار هنری دخیل است.
اما از نگاه او خراسان شمالی نسبت به دیگر استان ها از وضعیت نامناسب تری برخوردار است و آثار هنری جایگاهی در سبد خرید افراد ندارد.
این هنرمند، نبود مکان عرضه مناسب برای ارائه آثار را از دلایل عمده قرار نگرفتن آثار هنری در سبد خانواده ها می داند و اضافه می کند: عرضه آثار در فروشگاه ها نیز به واسطه این که درصد بیشتری را برای عرضه و فروش در نظر می گیرند برای تولید کننده صرفه اقتصادی ندارد و باعث شده است تا هنرمندان استقبالی نداشته باشند و این به خودی خود بر این مسئله دامن زده است.
از نگاه این کارشناس هنر و مدرس دانشگاه، تعداد اندک نمایشگاه های سالیانه و گالری ها که زمینه ساز عرضه اندک آثار هنری شده نیز موجب شده است تا مردم ارتباط کمتری با آثار هنری داشته باشند و این امر خود سبب قرار نگرفتن آثار هنری در سبد خانوار ها شده است.
یکی دیگر از هنرمندان تجسمی از این که فرهنگ و هنر در سبد کالای خانوادههای ایرانی نادیده گرفته شده است، سخن می گوید و بر این باور است که درگیرکردن مردم با هنرهای تجسمی نیاز به اقدامی فرهنگی دارد اما آموزش و فرهنگ سازی در این زمینه تاکنون انجام نشده است.
وی بر نقش رسانهها در پیوند مردم با هنر به ویژه هنرهای تجسمی تأکید می کند و می افزاید: در کشورهای دیگر شبکهها برنامه های مختلفی را به هنر اختصاص می دهند اما متأسفانه در کشور ما برنامههای اختصاص داده شده به هنر بسیار ناچیز است.
«صادق شریعتی» هم از دیگر فعالان عرصه هنر است. او یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت هنر در کشور را حمایت فرهنگی و آموزشی و اقتصادی از سوی دولت بیان می کند و می افزاید: با اختصاص یارانه به هنر میزان قیمت های ارائه شده کاهش می یابد و این گونه مردم به راحتی می توانند با هنر عجین شوند.
او البته به مقایسه زندگی مردم در گذشته با امروز می پردازد و معتقد است: سبد خانوارها براساس نیاز آن هاست و در گذشته عامل مهم برای فروش آثار هنری تعریف آثار هنری بر اساس نیاز جامعه بود، اما امروزه با وجود مکانیزه شدن خیلی از مسائل صنعت جای نیازهای جامعه را پر کرده و موجب شده است تا آثار هنری با قیمت های پایین ارائه شود.
او که خود دستی در تولید آثار هنری دارد بر این باور است که قرار نگرفتن آثار هنری در سبد فرهنگی خرید در استان بسیار محسوس است که نبود فرهنگ سازی و ضعف اقتصادی هنرمندان در این مسئله موثر واقع شده است.
البته این مدرس دانشگاه کم بودن تعداد نگارخانه ها در این شهر و در حاشیه قرار داشتن را از دیگر مواردی بیان می کند که موجب شده است تا آثار هنری به راحتی در دسترس مردم قرار گیرد.
یکی دیگر از فعالان هنر با اظهار تاسف از این که امروزه اقتصاد هنر جایگاهی ندارد می گوید: برای اولین و آخرین بار چند سال پیش شاهد اکسپوی هنری از سوی مسئولان فرهنگی بودیم اما از آن به بعد دیگر حرکتی شکل نگرفت و هنرمندان در حرکت های خودجوش در این زمینه گام برمی دارند بدون این که شاهد حمایتی از سوی مسئولان استان باشند.او که سال هاست در عرصه نقاشی فعالیت می کند و به آموزش می پردازد، بر این باور است که توجه و اهمیتدادن به هنر در دوران کودکی رقم میخورد و در این زمینه آموزش و پرورش نقش مهمی دارد تا فرهنگ توجه به هنر و آثار هنری نهادینه شود، اما این اصل بسیار کم رنگ است و از اهمیت خاصی برخوردار نیست. وی راه برون رفت از این مقوله را حمایت از هنرمندان و گسترش فضاهای فرهنگی و هنری برای نمایش آثار می داند و می گوید: نخستین قدم پای کار آمدن مسئولان و خرید آثار هنری از سوی آن هاست.