مریم ضیغمی- در این گفت‌وگو به سراغ بازیگر اصفهانی 35 ساله رفتیم که فعالیت درعرصه بازیگری را از سال1385 با بازی در فیلم سینمایی «اقلیما» و سریال «زیرزمین» آغاز کرد. او کارنامه شسته و رفته اما پرباری دارد. «فرناز رهنما» ایفای نقش در مدیوم های سینما، تئاتر و تلویزیون را تجربه کرده است. او فارغ‌التحصیل رشته بازیگری است و هیچ نسبت فامیلی با «بهاره رهنما» ندارد! رهنما را که با مجموعه طنز «ساختمان پزشکان» بین بینندگان شناخته شد، این شب ها با سریال در حال پخش «هشت‌ونیم‌ دقیقه» در نقش نسرین مقدم می‌بینیم؛ جایی که نقش یک وکیل را بازی می کند. رهنما در این سریال بازیگر نقش مقابل کارگردان،  «شهرام شاه حسینی» بود. گفت و گوی ما را با این هنرمند در ادامه بخوانید.
شما بعد از مدت ها فاصله گرفتن از فضای طنز با نقشی متفاوت و جدی به تلویزیون بازگشتید. چه شد که تصمیم گرفتید بازی در نقشی جدی را تجربه کنید؟
من قبل از بازی در سریال «ساختمان پزشکان» که محبوب ترین اثر طنز بود، بازی در کار درام را در کنار طنز تجربه کرده بودم، یعنی در رزومه کاری ام بازی در آثار جدی هم چون «اقلیما» یا «چیزهایی هست که نمی دانی» را در کنار کارهای طنزی نظیر «مامور بدرقه» داشتم، اما بعد از «ساختمان پزشکان»، از آن جا که بازیگر در قالبی جا می افتد و پیشنهادها بر آن اساس داده می شود، من هم در واقع از این قاعده مستثنی نبودم و پیشنهادها در قالب طنز داده می شد. ابتدا زیاد برایم مسئله ای نبود چون دوست داشتم در هر دو مسیر قدم بگذارم اما بعد از 4، 5 سال دیدم که دارم جا می افتم و حتی پیشنهاد سینمایی نداشتم. بحث جا افتادن در یک ژانر خیلی من را نگران کرد و تصمیم گرفتم دوباره به قبل از «ساختمان پزشکان» برگردم و هر دو ژانر را تجربه کنم و در کنار هم پیش بروم. این تصمیم سبب شد تا 8 ،9 ماه بعد از بازی در سریال «یادداشت های یک زن خانه دار» توجه خود را روی پیشنهاد هایی بگذارم که نقش های جدی تری دارند. خدا را شکر بعد از مطالعه چند فیلم نامه، پروژه «هشت و نیم دقیقه» توجهم را جلب کرد. این روزها جدا از این که تولید و ساخت آثار نمایشی کم است متن های خوب مان هم نسبتا کم است. البته آن پیشنهاد هایی هم که می شود باید در نظر گرفت کدام متن خوب، شریف، آبرومند و قابل کار کردن است و سبب رشد بازیگر می شود. خوشحالم که این اتفاق افتاد تا بعد از مدتی یک کار جدی در رزومه کاری ام داشته باشم.
این شخصیت چه ویژگی قابل قبولی از نظرتان داشت که پذیرفتید به نقش جان ببخشید؟
 بازیگر بعد از سال ها تجربه کاری  ایده هایش فرق می کند، رشد می کند و در حیطه کاری اش بزرگ تر می شود. یک سری معیار هایی که چند سال پیش برایش اهمیت داشت، اهمیتش را از دست می دهد و آن چه که برایش مهم نبود مورد توجهش قرار می گیرد. امروز به این نتیجه رسیده ام که مجموعه تیمی که با آن ها کار می کنی خیلی مهم تر از نقش است. شناختی نسبت به کارگردان، شهرام شاه حسینی، نداشتم اما قسمت هایی از سریال «همه چیز آنجاست» را دیده بودم. بعد از مطالعه متن به دلیل قصه خوب جذب شدم و احساس کردم می تواند مخاطب را جذب کند.
 درباره نقش نسرین مقدم توضیح دهید.
خیلی نمی توانم درباره نقش نسرین توضیح دهم. یکی از دلایل کشش قصه که اشاره کردم همین است چون اتفاق هایی رخ می دهد که بیننده توقع ندارد و برخلاف تصور تماشاگر اتفاق ها تغییر می کند. همین قدر می توانم توضیح دهم که او در کنار زندگی خصوصی اش سعی می کند به عنوان مادری که فرزند معلول دارد، زندگی اجتماعی و کاری اش را در کنارش داشته باشد، یعنی می توانم بگویم که اصولا شاید فرناز رهنما اگر یک موقعیت و فرزندی شبیه فرزند نسرین داشت هیچ زمان کار نمی کرد اما جذابیت نسرین به این است که آن چه را که در زندگی اش رخ داده پذیرفته است. او با تمام مشکلاتش سعی می کند مسائل و گره های زندگی اش را باز کند و نشکند. شاید یکی از مهم ترین ویژگی های نسرین همین محکم بودن اوست. این مادری که می بینید با مسائل و مشکلاتش کنار آمده و کار بیرون انجام می دهد ولی باز هم می تواند مسائلی پیش بیاید که او را دو به شک کند.
یعنی ما شاهد شخصیتی چند وجهی هستیم؟
دقیقا همین طور است. نسرین مقدم دارای وجوه مختلف شخصیتی است و همین سبب جذب من برای ایفای نقش شد. بعد از مدت ها در نقشی متفاوت بازی کردم. من در نقش نسرین مقدم تنها یک وکیل یا یک مادر نیستم بلکه نقشم تلفیقی از این هاست. گرفتاری هایی در واقعیت زندگی او در قصه می بینیم که می تواند دردسرساز و مشکل ساز باشد. نسرین آدم صبوری است.
برای آشنایی با حرفه وکالت به فیلم نامه و داشته های خود اکتفا کردید یا با این گونه افراد هم برخورد داشتید؟
حقیقتش را بخواهید من چند وکیل اطراف خودم دیده بودم و کلیتی از این شغل برای خودم ساختم. البته متن خوب بود و نیازی به تغییر نداشت که چیزی به آن در بخش گویش و بازی نسرین مقدم اضافه کنم. سریال گاهی سکانس های پر از پرسوناژ داشت که هر کدام از آن ها دارای قصه ای بود و ما به دلیل نوع تولید و رج زدن لوکیشن گاهی دچار شک می شدیم که آیا بازی که اکنون انجام می دهیم درست است یا خیر اما با کمک و راهنمایی های شهرام شاه حسینی بازی درستی ارائه دادیم. علاوه بر این گروه خوبی داشتیم و کار جان داری شد چون بچه ها یک جمع قابل باور را توانستند ترسیم کنند که من بازخوردهایش را در بین مردم می بینم.
پس بازخورد خوبی از بازی تان و سریال دریافت کرده اید؟
توقع نداشتم و فکرش را هم نمی کردم که در هفته نخست قصه مخاطب را جذب کند. کامنت های مردم در فضای مجازی و ارتباط و برخوردهای مردم درکوچه و خیابان همه مثبت بود. البته ابتدا همه ناراحت بودند که چرا نسرین چنین شخصیتی دارد ولی با گذشت زمان مردم شخصیت را باور کردند چون این شخصیت ها به زندگی واقعی مردم نزدیک تر هستند بنابراین با آن ها همذات پنداری می کنند. از زمانی که پخش سریال «هشت و نیم دقیقه» آغاز شده در بین اقوام، دوستان، آشنایان و مردم می شنوم که همین سوژه در زندگی آن ها هم اتفاق افتاده است، مثلا برای پسر عمو یا مادر بزرگ شان هم چنین اتفاقی رخ داده است. منظورم از اتفاق این است که فرزندی زودتر از پدر فوت کند و ارث و میراث با مشکل رو به رو شود.  این گونه وقایع را ما کمتر دیده ایم و با پخش این سریال مردم آن را بازگو می کنند و این مسئله برای من خیلی جذاب است.
نکته جالب این است که شما هم بازی شهرام شاه حسینی کارگردان در نقش مهران هستید. به طور حتم برای خودتان هم بازی مقابل کارگردان تجربه خوبی بود؟
خیلی برایم جذاب بود. وقتی شهرام شاه حسینی به عنوان بازیگر مقابل من قرار می گرفت بقیه مسئولیت کاری اش را به دستیارانش می سپرد و خود به عنوان بازیگر سر صحنه بود. اما آن چه برای من جالب است این است که او در بازیگری خیلی روان، راحت و رئال بود و این برای من به عنوان یک پارتنر خیلی حسن است. من روز آخر هم از او تشکر و تعریف کردم  و معتقد بود بازیگر نیست. شاه حسینی در بازی این احساس آرامش را می داد و به من به عنوان پارتنر مقابل خیلی کمک کرد.