شیرازی - داور ملی فوتسال استان از داوری خداحافظی کرد و قضاوت را برای همیشه کنار گذاشت.
جم تاج مهجور که 22 سال به گفته خودش عاشقانه قضاوت کرد این روزهایش را میان موجی از خسته نباشیدها می گذراند.
تنها داور فوتسال استان که در لیگ برتر فوتسال ایران قضاوت های مهمی داشته است تصمیمی را که از مدت ها قبل گرفته بود آنقدر یکهویی عملی کرد که هنوز داوران و اهالی فوتبال و فوتسال از این تصمیم شوک زده هستند.با این داور ملی که صحبت می کنیم، آرام است. آرام از تصمیمی که گرفته و عملی کرده و مشتاق برای روزهای خوشی که برای داوران خراسان شمالی متصور است.او در اولین مصاحبه اختصاصی خود بعد از خداحافظی اش از داوری می گوید: هیچ وقت تصمیم هایم ناگهانی نبوده و از مدت ها پیش قصد داشتم در پایان لیگ فوتسال استان از دنیای داوری خداحافظی کنم ولی وقتی بازی اخیر لیگ برتر فوتسال پیشنهاد داده شد تصمیم گرفتم در این بازی مهم خداحافظی کنم.«جم تاج مهجور» می افزاید: بعد از این که مسئولیت کمیته داوران را قبول کردم هم از نظر قانونی و هم کار کردن و قضاوت احساس کردم که درست نیست هم ناظر باشم و هم قاضی و موضوع دیگر هم این بود که به بالاترین سطح کشور در قضاوت رسیده بودم و احساس کردم شاید حضور بیشتر من در عرصه داوری ، سدی باشد برای داوران جوان مان و به همین دلیل کنار کشیدم.
وی بیان می کند: برای این حرفم دلیل دارم و دلیلش تماس دیروز مسئولان فدراسیون برای خداقوت گفتن بود، آن ها درخواست کردند که به عنوان ناظر و کمک، همکاری ام را با فدراسیون ادامه دهم که قبول کردم و خواستم که از داوران جوان استان برای حضور در بازی های لیگ پایه برای قضاوت دعوت کنند تا داور با استعدادمان خودش را بالا بکشد و آن ها هم قبول کردند و تا چند ماه دیگر از یکی از داوران استان برای قضاوت دعوت خواهد شد که نامش را در آینده می شنوید.وی اظهار می دارد: داوری برای من یک عشق 22 ساله بود که با آن شب و روزم را گذراندم ، هم خوشی داشت و هم سختی و در حقیقت یک مبارزه بود. مبارزه با دوستان که بهتر قضاوت کنم، مبارزه برای داشتن اطلاعات و دانش و مبارزه برای بالا بردن آمادگی جسمانی و گذاشتن این همه تلاش خیلی سخت بود.وی تصریح می کند: با این که هنوز شرایط قضاوت را داشتم ولی با فکر کردن و کنار هم گذاشتن مواردی که گفتم با دریافت ابلاغ اخیر لیگ برتر به «عنایت» تصمیمم را اعلام کردم و او هم تصمیم آخر را بر عهده خودم گذاشت و من بعد از قطعی کردن تصمیمم، اول به داوران و بعد به اعضای هیئت فوتبال استان این تصمیم را اطلاع دادم و از همه برای محبت شان ممنونم.او را با سوال خود درباره شروع داوری اش به گذشته می بریم که مکث و صدایش نشان می دهد که در گذشته غرق شده است.
مهجور با لبخند از 9 سالگی اش می گوید که فوتبال را شروع کرد و در مسابقات آموزشگاه ها و مدارس و دانشگاه حضور داشت و به عنوان بازیکن وارد فوتبال شد.وی می خندد و بیان می کند : بعد از فوتبالیستی به سراغ مربی گری رفتم ولی ظرفیت نشستن روی نیمکت را نداشتم و فشار روی نیمکت را نتوانستم تحمل کنم و با این که در لیگ خراسان قبل از تقسیم، تیم داری می کردم مربی گری را کنار گذاشتم و به داوری روی آوردم و این علاقه باعث شد همیشه به این فکر کنم که قاضی منصفی هستم و سال 72 اولین قضاوتم را در بجنورد انجام دادم که تیم بجنورد 4 بر یک برنده بازی شد.وی که در اصل درگزی است، ادامه می دهد: برایم جالب است که اولین قضاوتم را در بجنورد انجام دادم و الان بعد از 22 سال این جا هستم.
وی تصریح می کند: در اولین بازی، کمک داور بودم و در همان بازی اشتباه داشتم و مربی تیم قوچان که من را از دوران بازیکن بودنم می شناخت به رختکن آمد و گفت که اگر کمی دقت کنی پیشرفت خواهی کرد و هیچ وقت آن جمله از خاطرم نمی رود.
وی به روزی بر می گردد که داوران فوتبال و فوتسال تفکیک شدند و او مجبور شد یکی از این دو رشته را انتخاب کند و راه قضاوتش را به طور جدی پی بگیرد. او می رسد به راهی که از انتخابش بسیار راضی است و تصمیمش را به خاطر پیشرفت بیشتر بر مبنای قضاوت فوتسال گذاشت و همین گونه هم شد و راه بالاتر رفتن را خیلی زود طی کرد.وی عنوان می کند: قضاوت در فوتسال را دوست دارم چرا که داوری در این رشته مدیریت قوی می خواهد و حس روانشناسی بالایی می طلبد و به عقیده من داوری فوتسال، هیجان انگیز تر و درگیری آن نیز بیشتر است و فکر می کنم از پس این شرایط برآمده ام و موفق هستم.
وی اظهار می دارد: زمانی که فوتسال را انتخاب کردم «عنایت» گفت که به فوتبال برگردم و در این راه از من حمایت می کند ولی علاقه ام به فوتسال زیاد بود و انتخابم را ادامه دادم.
وی به 2 سال درگیری اش با هیئت وقت اشاره می کند و می گوید: در آن حاشیه، من و هیئت هر دو مقصر بودیم ولی هرچه بود با نامه نگاری هایی که برای قضاوت نکردن من با فدراسیون انجام شده بود نام من را بیشتر مطرح کرد و همه می خواستند بدانند این داوری که خوب هم کار کرده و علاقه مند به قضاوت است چرا نباید داوری کند و همین باعث شد اسم من به فدراسیون کشیده شود و راه پیشرفت من را هموارتر کرد.وی با لبخند خاطرنشان می کند: شاید اگر شرایط عادی را طی می کردم به این راحتی نمی توانستم مطرح شوم.وی از خاطراتش می گوید: دو بار در زندگی ام اتفاق افتاد که دیگر داوری نکنم و یکی از آن ها قضاوت در مسابقات آموزشگاه ها بود که با اشتباه بدی که داشتم تیم باخت و حذف شد و من فکر کردم دیگر داوری نمی کنم ولی مربی تیم به من گفت می دانم اشتباهت عمدی نبود و امیدوارم روزی در قضاوت های مهم تر ببینمت و همین باعث شد به جای کنار کشیدن به قضاوت بهتر فکر کنم.
وی تصریح می کند: در همان مسابقه، ناظر بازی به من اجازه داوری نداد ولی اجازه داوری فینال رقابت ها را داد و این انگیزه دوباره باعث شد تلاشم را برای هدفم بیش از پیش کنم.وی اظهار می دارد: در یکی دیگر از بازی ها که از حساسیت بالایی برخوردار بود، تماشاچیان 20 دقیقه به من ناسزا می گفتند و در حقیقت می خواستند بازی را از من بگیرند و با شعار های خودشان پیش ببرند و من همانجا وسط بازی در حالی که تلاش می کردم آرام باشم و بهترین قضاوت را داشته باشم، فکر کردم این آخرین قضاوتم خواهد بود چون قرار نیست که مدام ناسزا بشنوم.وی اظهار می دارد: در همین فکر ها بودم که بعد از قضاوت خوبم و پایان بازی، ناظر بازی آمد و از این که آرامش و قضاوت خوبی داشتم تشکر کرد و همین باعث من دوباره به قضاوت برگردم.
وی خاطرنشان می کند: اکنون که از دنیای قضاوت خداحافظی کردم برای من خاطره بزرگی شد و هیئت فوتبال خراسان رضوی ، تیم ها و تماشاچیان در بازی خداحافظی برایم سنگ تمام گذاشتند و شعار دادند و تشکر کردند و این برایم با ارزش بود.
«مهجور» اظهار می دارد: همیشه فکر می کردم خداحافظی ام چه حسی برایم دارد و در واقع برای من خوب تمام شد و تماس دوستانم خستگی 22 ساله را از تنم بیرون آورد.وی می گوید: داوری، عشق است و اگر کسی می خواهد داوری کند باید سختی هایش را هم به جان بخرد و به دنبال این که حتما چیز گیرش بیاید نباشد.وی با خنده می افزاید: همسرم به من می گفت برای چه برای داوری می روی؟ می روی که 4 تا ناسزا بشنوی؟وی اظهار می دارد: همیشه از همسرم ممنونم که نبودن های من را تحمل کرد و بهترین پشتیبان من بود.وی تصریح می کند: گاهی اوقات ساعت 4 صبح به خانه می رسیدم و بدون استراحت ساعت 7 صبح سرکار می رفتم و همه این ها را با عشق تحمل کردم و عشق و علم این رشته تا الان بسیار کمکم کرده است.وی یادآور می شود: من به داوری، ورزش و عشقم مدیونم و از این به بعد مانند سابق و حتی بیشتر سعی می کنم هر کاری از دستم بر می آید برای جامعه داوری انجام دهم.وی از اعضای هیئت خراسان شمالی، داوران استان و دوستان و همکارانش برای کمک به پیشرفتش هم تشکر می کند.وی در پایان از روزنامه خراسان شمالی هم تشکر می کند و ادامه می دهد: سال ها پیش اولین مصاحبه جدی ام را با روزنامه خراسان شمالی داشتم و چاپ آن به من انگیزه داد تا برای ادامه راه پرتلاش باشم و استوار بمانم و حالا هم داوری ام را با مصاحبه با روزنامه خراسان شمالی به پایان می رسانم و حواسم هست که همیشه از داوران جوان استان حمایت کنم.