حال و روز خوشی ندارد. دل پر دردی از وعده های تو خالی دارد که اغلب آن ها عملی نشده است. دولت ها و مسئولان عوض شده اند اما چهره اش هنوز رنگ پریده  است؛ رنگ پریده از خندقی پر از آب متعفن و زباله هایی که در تابستان بوی گندش تا فرسنگ ها دورتر استشمام می شود .
خندق و سگ های ولگرد
خندقی که میزبان سگ های ولگرد با بیماری های خطرناک و پشه های سالک است، محله کوی امام هادی (ع) را می گویم، افسرده است چون پارکی ندارد تا خنده های کودکان در آن بپیچد یا آن که سالمندانش به جای نشستن در کنار دیوار های کهنه و مخروبه در آن بنشینند و با یکدیگر گپ بزنند یا آن که با نوه های شان بازی کنند. روزگاری برای خودش سبز و خرم بود پر از درختان سیب و گلابی که پروانه های زیبا در میان گل های آن پرواز می کردند و گذر کردن از آن لذت بخش بود. اما به مرور زمان درختانش را قطع کردند و به جای آن ها شبانه ساختمان های غیر اصولی ساختند. خانه ها یکی، یکی جای درختان سیب را گرفتند اما کسی به این فکر نمی کرد که خدمات رسانی به خانواده هایی که در این خانه ها ساکن می شوند چه می شود. کسی فکر نمی کرد که تنها داشتن یک سقف در این عصر اجتماعی کفایت نمی کند.
اعتیاد
روزگاری محصولاتش سیب ها و گلابی های خوش مزه بود اما امروز محصولش جوان های معتادی است که از بیکاری و مشکلات به مواد مخدر پناه برده اند. زخم های زیادی روی تنش دارد زخم هایی که سوداگران مرگ وارد کرده اند و انگار کسی نیست که مانع  آن ها شود تا زخم های بیشتری وارد نکنند. فقر را می شود کاملا از چهره اش احساس کرد از کودکانی که تنها وسیله بازی شان توپی پاره است یا این که هنوز هم تایر  کهنه موتوری را برداشته اند و با چوب آن را داخل کوچه های خاکی به حرکت در می آورند. چهره معصوم کودکانش را به سختی می توان زیر خاک های نشسته روی صورت شان دید. پدران آن ها هم از سر بیکاری کنار دیوار تکیه زده اند و به این فکر می کنند که شب چگونه دوباره پاسخ کودکان گرسنه شان را بدهند. کوی امام هادی(ع) 5 هزار نفر را در خود جا داده است و یکی از بزرگترین محلات بجنورد محسوب می شود و به همین دلیل ساکنانش انتظار خدمات رسانی مناسبی دارند. انتظار دارند مسئولان شهری به وعده های شان در خصوص آسفالت کوچه های این محله عمل کنند. انتظار دارند خانه بهداشت و استخری که سال ها از وعده ساخت آن ها می گذرد به بهره برداری برسد تا مردم کم بضاعتش هزینه های درمانی کمتری پرداخت کنند. 5 هزار نفر اهالی این محله، داشتن حمل و نقل عمومی و تردد به مرکز شهر با وسایل حمل و نقل عمومی و مجاز را که امنیت بیشتری دارند حق خود می دانند. ظرفیت جاده دسترسی به کوی امام هادی (ع) متعلق به 30 سال پیش و زمانی که تعداد اهالی این محل به 100 نفر نمی رسید، است و امروز از این جاده علاوه بر ساکنان محل و محله های بزرگ دیگری که در این مسیر قرار دارند، اهالی و کارگران کارخانه سنگ شکن شهرداری و گورستان پارک جاوید هم رفت و آمد می کنند و روزهای پنجشنبه در این جاده غوغایی برپاست.
وعده های عملی نشده
یزدانی یکی از اهالی محل از وعده های عملی نشده مسئولان در  رابطه با این جاده گلایه می کند و می گوید: روزنامه خراسان شمالی تاکنون چند بار به نقل از مسئولان شهرداری از اصلاح این جاده قدیمی و نامناسب خبر داده است اما امسال هم انگار خبری از عملی شدن وعده ها نیست تا مردم با خیال آسوده از این جاده عبور کنند.
هر چند زمانی که باغ بزرگ سیب این محله نفس های آخرش را می کشید خانه های مناسب با وام ها و نظارت بنیاد مسکن ساخته شده است اما همچنان خانه های فرسوده بیش از هر چیزی خود نمایی می کند. جلوی در یکی از همین خانه ها بانوی سالمندی به دیوار تکیه زده است و چند قدم آن طرف تر از پاهایش، جویی از کف صابون و آب روی زمین جاری است.
دیدن هر منظره در این جا آدم را متأثر می کند. این انسان های کم ادعا و صبور، از زمانی که استان شکل گرفته است چشم انتظار کمک از طرف نهاد های مردمی بوده اند، ولی هنوز انگار در همان حال و هوای قبل از استان شدن به سر می برند.
آسیب های اجتماعی
رستمی یکی از ساکنان قدیمی محله کوی امام هادی(ع) است که این محله را این گونه تعریف می کند: یکی از سکونتگاه های محروم شهر بجنورد است که ساکنان این منطقه به شدت در معرض آسیب‌های اجتماعی، طبیعی و زیست محیطی قرار دارند و همین موضوع سبب گلایه آنان از مسئولان شهری شده است . مردم این محله عاجزانه نگاه مسئولانه مسئولان را تمنا می کنند تا شاید هرچه سریع تر یکی از صدها مشکلات این منطقه برطرف شود. وی می گوید: مردم بافت قدیم این محل برای رفتن به مرکز شهر از خودروهای مسافربر شخصی استفاده می‌کنند و عموم ساکنان بافت جدید نیز با پیمودن حدود دو کیلومتر با پای پیاده و رفتن به «جوادیه» از وسایل نقلیه موجود در آن مکان استفاده می‌کنند.
جای خالی فضای سبز
در چهار راه اصلی کوی امام هادی(ع) کنار یکی از مغازه ها در سایه دیوار، تعدادی از سالمندان برای استراحت کردن و گپ زدن گرد هم آمده اند. به جمع آن ها می روم تا با چند نفرشان هم کلام شوم، پیرمردی جلو می آید و شروع به صحبت می کند و می گوید: در خانه حوصله ام سر می رود، به این جا می آیم تا دوستانم را ببینم و گپی بزنیم. اما همان طور که می بینید پارکی وجود ندارد حتی افرادی که این جا جمع می شوند صندلی های شان را از منزل می آورند چون نیمکتی برای نشستن نیست. «سبحانی» ادامه می دهد: ساخت یک پارک با فضای سبز کافی از نیازهای این محله است.
یکی دیگر از ساکنان با اشاره به بهداشت ضعیف و زباله های ریز و درشت اطراف خاطرنشان می کند: همان گونه که می بینید، آلودگی همه جا را فرا گرفته، وقتی می گویم خود مردم هم رعایت چندانی نمی کنند، می گوید: درست است اما وقتی که از مسئولان فردی دخالت نمی کند مردم هم بی تفاوت می شوند.
سختی تردد
یکی دیگر از اهالی به کمبود مدارس در این محله و رفت و آمد دانش آموزان برای تحصیل به مرکز شهر نیز اشاره می‌کند و می‌گوید: تردد نداشتن وسایل حمل و نقل عمومی به یکی از دغدغه‌های والدین به ویژه والدین دانش آموزان دختر تبدیل شده است.
«صادقی» می‌افزاید: از مسئولان می‌خواهیم برنامه‌ای ترتیب دهند که با توجه به آسفالت بودن مسیر اصلی، اتوبوس های خط واحد حداقل در زمان شروع  مدارس، دانش آموزان را جا به جا کنند.
یکی دیگر از ساکنان کوی امام هادی (ع) نیز به مشکلات امنیتی در این محله اشاره می‌کند و اظهار می‌دارد: این محله به ویژه طی چند سال اخیر به حیاط خلوت خرده فروشان مواد مخدر تبدیل شده و خطرات جدی را برای ما و خانواده‌های مان ایجاد کرده است.«حمیدی»  به تعداد زیاد واحدهای مسکونی این منطقه که دارای بافت قدیمی و فرسوده هستند،  اشاره می کند و با بیان این که در چند خانه که در ساخت آن ها چوب به کار رفته است، موریانه وجود دارد، ادامه می دهد: با وجود جمعیت بالای 5 هزار نفری ساکن در این منطقه، امکانات بسیار نامناسب است.
وی با اشاره به قرار داشتن تیرهای برق وسط خیابان اصلی امام هادی(ع) می گوید: وجود این تیرها تاکنون باعث تصادفات بسیار زیادی شده و انتظار ساکنان این منطقه از مسئولان این است که به مشکلات این منطقه رسیدگی بیشتر و جدی تری  شود.
یکی دیگر از اهالی هم به مشکلات بهداشتی اشاره و اظهار می‌دارد: به دلیل نبود پوشش شبکه جمع‌آوری فاضلاب و جدول کشی کوچه‌ها، فاضلاب در کوچه‌ها رها می‌شود و به خصوص در فصل تابستان مشکلات بهداشتی ایجاد می‌کند.
شهردار مهر بجنورد در مورد اقدامات این شهرداری  برای کوی امام هادی (ع) می گوید: هم اکنون جدول گذاری کوچه های این محله با صرف یک میلیارد ریال اعتبار در حال انجام است و در ماه جاری عملیات احداث پارک محله در جنوب این محله و در کنار ساختمان درمانگاه در حال احداث این محل آغاز می شود. «هادی زاده» از ادامه آسفالت کوچه های این محله از ماه آینده با 3 تا 5 میلیارد ریال اعتبار خبر می دهد و می افزاید: با توجه به تخفیف 30 الی 50 درصدی عوارضات ساختمانی، مالکان منازل فرسوده این محله می توانند از این فرصت برای تخریب منازل فرسوده خود و ساخت منزل مسکونی اقدام کنند ضمن آن که افرادی که مطابق کمیسیون ماده 100 تخلف داشته اند نیز از  30 تا 50 درصد تخفیف برخوردار می شوند. بر اساس اظهارات شهردار مهر بجنورد طی ماه آینده همچنین روکش آسفالت جاده دسترسی این محل به مرکز شهر نیز آغاز خواهد شد.
 

بهروز- روزی روزگاری بجنورد سرزمین چشمه های جوشان بود و باغ های بزرگ و آباد دور تا دور شهر را مانند حلقه ای در بر گرفته بود. آن روزها مردم احتیاج نداشتند به جای دوری بروند برای طبیعت گردی و یا طالب فضای سبز و بوستان  باشند اما این روز ها دیگر باید با ذره بین به دنبال آن باغ ها بود و فضای سبز و بوستان ها هم در همه جا توزیع مناسبی ندارد  و نمونه آن سکونتگاه هایی است که اکنون در اطراف بجنورد به جای آن باغ های آباد و اراضی سبز و چشمه های جوشان شکل گرفته اند. با این اوصاف می توان دریافت که انسان امروزی در هر شرایطی ، روزانه نیازمند چند ساعت سکوت ، آرامش ، شادابی و نشاط برای تجدید قوای فکری ، جسمی و روحی است و در همین جهت در شهرهای ماشینی و بی روح به فضاهای مختلف و متنوعی در قالب منظر شهری نیاز است که  یکی از این فضاهای بسیار مهم ، با ارزش ، تأثیرگذار و آرامش بخش ، پارک ها و فضاهای سبز است که رابطه انسان و عناصر طبیعی را برقرار ساخته و جایگاه غیرقابل انکاری در برنامه ریزی های شهری و تأمین رفاه و شادابی شهروندان دارد اما متأسفانه این روزها که با مردم محله های مختلف هم گام هستیم مهمترین مشکلی که مطرح می شود نبود فضای سبز مناسب و محل های امن برای خانواده هاست تا بتوانند ساعاتی را با آرامش سپری کنند و این مشکل با این که بارها مطرح شده اما اقدام عملی برای رفع آن انجام نشده است. این در حالی است که نقش فضای سبز و بوستان ها در کاهش استرس و اضطراب ثابت شده و این انتظار وجود دارد که این مهم در حاشیه شهرها هم نمود داشته باشد و منتظریم ببینیم تا مدیران شهری برای رفع این نقیصه چه می کنند.