نگاه کارگردانان به جشنواره تئاتر رضوی
تعداد بازدید : 211
بجنورد، برازنده قطب تئاتر ایران
نویسنده : مرتضوی
پرونده اجرای یازدهمین جشنواره تئاتر رضوی با به روی صحنه رفتن 6 اثر نمایشی از استان های تهران، اصفهان، کرمانشاه، خراسان رضوی و شمالی در روزهای چهارم و پنجم جشنواره بسته شد. هنرمندان پس از چند ماه تلاش و تمرین مداوم و با وجود تمام کم و کاستی های موجود به روی صحنه رفتند. پس از اجرای هر اثر نمایشی با کارگردان های شرکت کننده در جشنواره به گفت و گو نشستیم تا از چگونگی تمرین و فعالیت گروه ها و ناهماهنگی ها و بی برنامگی هایی بگوییم که موجب شد تا آن ها نتوانند آثارشان را در فضای دلخواه و متناسب با نوع نمایش به روی صحنه ببرند.در شماره گذشته مروری داشتیم بر نمایش های اجرا شده و در این شماره، بخش دوم و پایانی نمایشها را تقدیم می کنیم.
زندگی در سال صفر
«پویان عطایی» که با حضور در جشنواره یازدهم تئاتر رضوی، سومین حضورش را در این جشنواره تجربه می کند، می گوید: بیشتر کارهایم رنگ و بوی مذهبی و دفاع مقدسی دارد، ضمن این که به آثار با موضوع امام رضا(ع) و فرهنگ رضوی علاقه مندم، زیرا علاوه بر لذت بردن از کار، از برکات آن نیز در زندگی بهره مند شده و می شوم. او اعلام دیرهنگام اسامی متون پذیرفته شده را عامل کوتاه بودن زمان تمرین عنوان می کند و می افزاید: با توجه به این که «زندگی در سال صفر» نمایشی پر بازیگر و بسیار زمان بر بود، اما 20 تا 25 جلسه تمرین کردیم.این کارگردان جوان می افزاید: فرقی نمی کند که چه اثری را به روی صحنه می بری، حمایتی وجود ندارد و تنها توانستیم فضایی برای تمرین بگیریم اما از حمایت های مالی خبری نبود و نیست، در حالی که هنری که می تواند تماشاگران بسیاری را به سالن های نمایش هدایت کند، نباید مهجور باشد.او استقبال از نمایش را بسیار خوب و عالی توصیف می کند و می گوید: علاوه بر این که استقبال مردم بجنورد واقعا عالی بود، فرهنگ تماشای تئاتر در این خطه بسیار بالاست و این لذت بخش است.وی معتقد است: اگر یکی، دو سالن نمایش مانند تالار شمس، به مجموعه سالن های شهر اضافه شود، بجنورد به قطب تئاتر ایران تبدیل می شود.وی که از اجرای نمایش ابراز رضایت می کند، می افزاید: با این که فضای موجود مناسب نمایش ما نبود، اما تلاش کردیم با وجود تمام کم و کاستی ها اجرای خوبی داشته باشیم که خوشبختانه اتفاق افتاد.
بازگشت در چهارشنبه آخر سال
«رضا حسینی» که 4 دوره در این جشنواره شرکت کرده است، حضور در جشنواره رضوی را به واسطه احساس ادای دین به امام رضا (ع)، یک وظیفه می داند و سعی می کند از هنر و تخصصی که دارد در راستای ارائه مفاهیم رضوی بهره بگیرد.وی که کار کردن با این مضامین را برای رقابت و برگزیده شدن انتخاب نمی کند، معتقد است: برای رسیدن به آرامش باید هر سال و یا هر 2 سال نمایشی را با رویکرد رضوی تولید کنم و به روی صحنه ببرم.کارگردان اثر نمایشی «بازگشت در چهارشنبه آخر سال» با بیان این که 2.5 تا 3 ماه تمرین کردیم، می گوید: در واقع از اولین مراحل اجرای کار مشکلات آغاز می شود، با این همه از اجرای نمایش راضی بودم.
هزار سال و یک روز
«عباس کریمی» که در شرایطی ویژه و خاص کار را برای اجرا در جشنواره تئاتر رضوی پذیرفته بود، اظهارمی دارد: با این همه، استقبال مردم از اثر خوب و بازخورد مردم هم رضایت بخش بود.او با بیان این که 2تا3 ماه برای اجرای نمایش تمرین کردیم، می گوید: نمی توانم بگویم مشکلی برای تمرین داشتم یا نداشتم زیرا همه چیز در مرز لطف و احترام بود و در عین حال کمبودهایی هم وجود داشت.
رستگاری در شب دور
«بهار کریم زاده» که تجربه حضور در دوره های گذشته را برای حضور در جشنواره داشته، اما نخستین بار در این جشنواره به میزبانی خراسان شمالی شرکت کرده است، می گوید: شاید دلتنگی برای امام رضا (ع) انگیزه و دلیلی برای حضور در این جشنواره بود.او با بیان این که از زمان تصویب متن تا بازبینی آثار یک ماه و نیم تا دوماه تمرین کردیم، می گوید: سعی کردیم خودمان را با شرایط وفق دهیم و امسال اداره تئاتر همکاری خوبی به لحاظ سالن و ساعت تمرین با گروه داشت و اعضای گروه به شکل منسجم و منظم تمرین کردند و در واقع امام رضا(ع) ما را طلبیده بود.وی ادامه می دهد: از اجرای اول که داوری می شد، راضی بودم، زیرا حس کردم در اجرای دوم ریتم کار کند شد و حال و هوای آن کم شد.وی هر چند از همراهی و همکاری «فیروزه»هنرمند پیشکسوت عرصه تئاتر استان و از مهمان نوازی مردم بجنورد قدردانی می کند، اما از برنامه ریزان جشنواره انتقاد می کند و می گوید: برای اسکان به واسطه تغییر مکان با وجود صحبت و رایزنی به نتیجه نرسیدیم، ضمن این که نمایش «رستگاری در شب دور» را برای فضای بلک باکس در نظر گرفته بودیم و برای همین مجبور به یکسری تغییرات شدیم تا بتوانیم در سالن به اجرا بپردازیم.
وی ادامه می دهد: قبل از بازبینی و دو، سه هفته قبل از جشنواره اعلام کردند که نمایش ما در سالن اجرا می شود و با این که رسما فضای پلاتو را با توجه به نوع کار برای اجرا درخواست کردم و نسبتا قول مساعد هم دادند، اما این اتفاق نیفتاد.
دقایقی با رضا
«سعید نوروزی» که سال گذشته با اثر نمایشی«عکس اتفاق عزیز» در جشنواره تئاتر رضوی شرکت کرده بود، اعتقادات و باورهای شخصی و این امر را که امام رضا (ع) جزئی از زندگی و معنویات مردم شیعه به خصوص در غرب کشور و کرمانشاه است از دلایل حضورش در این جشنواره عنوان می کند.او به 2 ماه تمرین با روزی 9 ساعت اشاره می کند و می گوید: گروه سختی های زیادی را متحمل شد تا نمایش شکل بگیرد.او که مشکلات تمرینش را سخت افزاری بیان می کند از این که در کرمانشاه به لحاظ مالی از گروه چندان حمایت نکردند، اظهار تاسف می کند و می افزاید: لوازم مورد نیاز برای دکور را از بجنورد تهیه کردیم و تنها مشکلمان ویدئو پروژکتور بود.کارگردان نمایش «دقایقی با رضا» این را هم میگوید که به عنوان اجرای اول از کار با وجود یک سری ناهماهنگی ها راضی بودم و تلاش می کنم تا این ناهماهنگی ها را برطرف کنم.او از فضایی که برای اجرای نمایش در اختیارش گذاشته شده بود، ابراز رضایت می کند و می گوید: اسکان و پذیرایی هم خوب بود.