از اسرار و حکمت های وجوب روزه، تقویت نیروی صبر در وجود روزه داران است. در آموزه های دینی، جایگاه صبر برای شخص دیندار به منزله وجود سر برای زندگی شخص شمرده شده است. امام صادق(ع) می فرمایند: «الصبر رأس الایمان»؛ صبر، سَرِ ایمان است. همچنین ایشان در سخن دیگری میفرمایند:« الصبر من الایمان بمنزلة الرأس من الجسد فاذا ذهب الرّأس ذهب الجسد کذلک اذا ذهب الصبر ذهب الایمان»؛ صبر نسبت به ایمان مانند سر است نسبت به تن، که چون سر برود، تن هم میرود. هم چنین اگر صبر برود، ایمان هم میرود. با توجه به جایگاه صبر، خداوند اراده فرموده است تا برای تقویت نیروی صبر، بندگانش یک ماه تمرین صبر نمایند. کسی که نسبت به طعام حلال صبر می کند و چون به واسطه دستور پروردگار روزه است غذای حلالش را نمی خورد پس اومی تواند با این تمرین هیچ گاه دست به حرام دراز نکند و هیچ گاه لقمه ای حرام از گلویش پایین نرود. کسی که صبر بر معصیت خدا می کند و به واسطه روزه تلاش می کند مرتکب گناه نشود او می تواند پشت شیطان را با نیروی صبر به خاک برساند. به طور کلی سرتاسر زندگی انسان به صورت کم یا زیاد با سختی هایی مانند فقر و نداری، مرگ عزیزان و مفارقت خوبان، غم ها و غصه ها ، دردها و ناملایمات همراه است. در برابر این ها بهترین واکنش، صبر و بردباری است که می تواند انسان را نجات دهد.امام على (ع) می فرمایند: اگر شکیبایى کنى، مقدّرات الهى بر تو جارى مى شود و مأجور خواهى بود و اگر ناشکیبایى کنى، بازهم مقدّرات خداوند بر تو جارى مى شود اما تو گناهکار خواهى بود. (جامع الأخبار)