نگاهی به جانمایی نامناسب دانشگاه های استان
تعداد بازدید : 380
مصائب دوری دانشگاه ها ازمرکزشهر
نویسنده : بهروز
دانشگاه ها باید در چه فاصله ای از شهرها ساخته شود؟» این سوالی است که یکی از دانشجویان دانشگاه اشراق بجنورد از من می پرسد و می گوید: آخر چه لزومی دارد که دانشگاه های بجنورد با چنین فاصله ای از مرکز شهر ساخته شود؟ مکان یابی مناسب برای دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی یکی از ویژگی هایی است که موجب جذب دانشجو می شود. ممکن است گفته شود که با ازدحامی که در شهرها وجود دارد لازم است دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در خارج از شهرها ایجاد شود و این موضوع درست است اما در حالی می توان در این مورد سخن گفت که بسترهای مناسب دانشگاهی هم در اطراف دانشگاه ها فراهم باشد. این در حالی است که تعداد زیادی از دانشگاه های بجنورد در چنین وضعیتی نیستند. با نگاهی به محل استقرار مراکز آموزش عالی در بجنورد و در شهرهایی مانند اسفراین و شیروان در می یابیم که این مراکز با فاصله های زیادی از مراکز شهرستان ها ساخته شده اند به طوری که رفت و آمد به دغدغه اصلی دانشجویان در این دانشگاه ها تبدیل شده است و آن ها با مصائب مختلفی مواجه می شوند.
فاصله با امکانات شهری
در 4 و نیم کیلومتری جنوب غربی بجنورد و در محور بحنورد- اسفراین چند راه فرعی دانشجویان و مردمی را که در این بخش از استان تردد می کنند به سمت 5 مرکز بزرگ دانشگاهی بجنورد یعنی دانشگاه های بجنورد، اشراق، دارالفنون،حکیمان و مرکز جهاد دانشگاهی خراسان شمالی و از همه مهمتر مرکز آموزشی و درمانی امام حسن(ع) و دانشکده پزشکی و بهداشت بجنورد هدایت می کند. رفت و آمد روزانه 4 هزار دانشجو، استاد و کارمند به این مراکز حجم بزرگی از تردد را به وجود می آورد. یکی از دانشجویان دانشگاه بجنورد می گوید: اگر چه این دانشگاه در 2 سال اخیر در بحث عمران و توسعه پیشرفت خوبی داشت اما تا ایجاد امکانات کافی در این دانشگاه سال ها راه باید طی شود. توحیدی می افزاید: نمونه ای از نبود بسترها و زیرساخت های مناسب را می توان در این محل دید که با وجود ساخت چندین ساختمان آموزشی، رفاهی و خوابگاه هنوز هم امکانات مناسب در آن فراهم نشده است. او می گوید: در دانشگاه های پولی برای طی کردن مسیری 4 کیلومتری دانشجو باید هزینه زیادی بپردازد و این در حالی است که اگر دانشگاه ها در فاصله مناسبی از بجنورد ساخته می شد دانشجو مجبور نبود این همه هزینه پرداخت کند. در محلی مانند شهرک الغدیر که دانشگاه آزاد قرار دارد اگر چه امکانات مناسب به تدریج و بعد از 30 سال فراهم شد اما اکنون تقریبا همه چیز در این محل برای دانشجویان دانشگاه آزاد برقرار است و برای دانشجویان دانشگاه های انقلاب و پیام نور هم همین طور. وی بیان می کند: اما در محلی مانند دانشگاه های بجنورد، اشراق و حکیمان زیرساخت های لازم مانند کافی نت، رستوران، کافی شاپ، تایپ و تکثیر و محل مناسبی مانند مجتمع های اقامتی فراهم نیست تا بتوان از آن ها استفاده کرد. وی اضافه می کند : خانواده هایی که برای دیدن دانشجوی خود به مرکز استان می آیند نیز علاوه بر این که باید رنج سفر را تحمل کنند مجبورند دوباره به بجنورد بازگردند و امکاناتی برای استقرار آن ها حتی به مدت یک شب وجود ندارد.
«فاطمه» دانشجوی دانشگاه اشراق است و در مورد فاصله دانشگاه و جانمایی آن می گوید: رفت و آمد به این دانشگاه به ویژه در زمستان بسیار مشکل است و علاوه براین با توجه به این که این جاده از ابتدا جادهای روستایی بود اکنون هم با وجود این همه مراکز مختلفی که ایجاد شده تغییری در جاده به وجود نیامده و حتی اندکی عریض نشده است و این امیدواری نیست که با این وضعیت تا 5 سال آینده هم تغییری در جاده ایجاد شود و این فقط بخشی از ماجراست.
وی می گوید: معمولاً در جوار دانشگاه ها و در اطراف این مراکز امکانات مناسب فراهم میشود، امکاناتی مانند خوابگاه و مراکز خرید برای دانشجویان و کافی نت و حتی این دانشگاه ها به شهرک های دانشگاهی مانند آن چه در دیگر استان ها می بینیم تبدیل می شوند اما در بجنورد این طور نیست و مراکز دانشگاهی ما که در مجاورت هم قرار دارند به علت فاصله و جانمایی نامناسب، مانند جزیره های دورافتاده ای هستند که امکانات مختلف دور از دسترس آنها قرار دارد.وی می افزاید: با توجه به مشکلات ساختاری جاده، شرکتهای تاکسی و اتوبوسرانی هم علاقهای به خدمات رسانی ندارند و خیلی از مواقع دانشجویان باید مسیر چند کیلومتری را برای رسیدن به دوراهی اصلی و سوار شدن به خودروهای عبوری طی کنند و این در حالی است که زمستان هوا زود تاریک می شود. در حالی که می شد جانمایی مانند دانشگاه پیام نور داشت نمی دانم با چه منطقی این دانشگاه ها در فاصله 4 و 5 کیلومتری از شهر ساخته شده اند. یکی از مدیران اسبق راه و شهرسازی در این مورد می گوید: در کمتر جایی از دیگر استان ها می بینیم که واحدهای دانشگاهی این طور پراکنده و به دور از امکانات اولیه ساخته شده اند. وی تصریح می کند:در آن هنگام با وجود اراضی هموار در مسیر ورودی و خروجی شهر مسئولان تخته ارکان را برای سایت اداری و آموزشی انتخاب کردند و مسئولان دانشگاهی ما هم مخالفتی با این موضوع نداشتند. وی تصریح می کند: شتاب زدگی در جانمایی در سال های اولیه تاسیس استان موجب شد تا برخی از تصمیم هایی که در مورد جانمایی ها گرفته شد درست از آب درنیاید و نمونه آن در سایت ارکان دیده می شود. وی در ادامه می افزاید: به جرئت میتوان ادعا کرد که بخش زیادی از مشکلات دانشگاهها در جانمایی نامناسب ریشه دارد و پراکندگی دانشگاهها در سطح شهرستان مشکلات زیادی را به همراه داشته و دارد و باید فکری برای ساخت یک مجتمع دانشگاهی و گرد هم آمدن دانشگاهها کرد.
رئیس یکی از دانشگاه های بجنورد هم در این مورد می گوید: برای انجام هر پروژه ای زمین مناسب در اختیار متقاضیان قرار گرفت اما برای دانشگاه ها فقط سایت ارکان را پیشنهاد دادند و به هیچ وجه با تغییر و جانمایی مکان مناسب تری موافقت نشد. وی در ادامه می گوید: حتی دانشگاه فرهنگیان که به تازگی تاسیس شد نیز محل مناسبی در اختیار ندارد و دانشجویان مجبورند تا گلستان شهر رفت و آمد کنند و گویا دوری از محل تحصیل مشکلی است که به آن توجه نمی شود. وی تصریح می کند: از تبعات این موضوع می توان به مهاجرت اساتید صاحب نام به شهرهای دیگر اشاره کرد در حالی که اگر پردیس های مناسبی در استان داشتیم این اتفاق نمی افتاد. وی می گوید: درست است که شهرهایی مانند بجنورد با توجه به تراکمی که دارند محل مناسبی در داخل شهر برای ایجاد دانشگاه ها ندارند اما مکان های دورافتاده ای مانند سایت ارکان و شهرک گلستان هم محل مناسبی برای ایجاد دانشگاه نیست و نبوده و نخواهد بود مگر این که امکانات و زیرساخت های مناسبی برای این محل ها در نظر گرفته شود. از سویی برخی از امکانات را باید از طریق اعتبارات استان فراهم کرد مانند فیبر نوری و راه دسترسی مناسب که در غیر این صورت در حالی که با ایجاد دانشگاه توسعه علمی استان محقق می شود آیا نباید برخی از هزینه های این توسعه از منابع استان فراهم شود؟