فراموشی درد بدی است مبادا آن روزی که گرفتار فراموشی شوی و از نگاه آن هایی که باید پنهان بمانی، آن زمان هر چقدر هم از اعضای قدیمی شهر باشی باز هم مورد بی مهری قرار می گیری، کالبدت می شود محل جولان بیماری ها و مصائب و روحت خراشیده می شود.
حکایت تلخی است اما این سرنوشت شهرک «شاهد»، یکی از قدیمی ترین محله های شهر بجنورد است، محله ای که مشکلاتی دیرینه دارد، با گذشت زمان اما مشکلات جدید به بار مشکلات شهری آن افزوده شده و این گونه است که مردم این محله گلایه های مختلفی از محل سکونت خود دارند.
مثل بیشتر محله های شهر آسفالت های تکه تکه و فرسوده ای دارد و دست اندازهای پر آبی که دیدنشان هم حالت را خراب می کند، کاملاً محسوس است.
مقابل خانه های مختلف، چاله ای از آب ایجاد شده که سرازیر شدن آب فاضلاب از برخی منازل می تواند علت آن باشد.
وسط برخی کوچه ها آبراهه ایجاد شده و کوچه را نازیبا کرده است.
یکی از اهالی این محله با بیان این که آب های سرازیر شده در کوچه ها و تجمع آن ها در دست اندازهای آسفالت از عمده ترین مشکلات این محله است، می افزاید: بخشی از این مشکل به دلیل آب های رها شده از منازل شهروندان و دلیل عمده آن نبود سیستم فاضلاب است که مردم را ناچار به رها سازی آب در کوچه ها کرده است.
«کرمی» با اشاره به زباله ها و ضایعات درختان هرس شده در ورودی کوچه ها و زمین های رها شده اظهارمی کند: سیستم جمع آوری زباله هم در این محله چندان کارآمد نیست و به نقاط مختلف که نگاه می کنی زباله های انباشته و رها شده وجود دارد.درست می گوید؛ در کوچه ها که چشم بگردانی آثار کم کاری در زمینه جمع آوری زباله را می توانی ببینی و گویا روزهاست این زباله ها جمع آوری نشده است.
چهار راه شهرک شاهد هم در ترافیک گرفتار شده است و صدای بوق های پی در پی کلافه ات می کند. در ورودی این شهرک بوی عجیبی مشامت را می آزارد که ناخودآگاه چهره ات را در خود فرومیبری و باید مقابل دهان و بینی ات را بگیری تا راحت تر تنفس کنی. پارک شهرک شاهد هم یکی از دغدغه های والدین است. یکی دیگر از اهالی با بیان این که این پارک به پاتوق معتادها تبدیل شده است، می افزاید: خانه ما در نزدیکی پارک است و محال است که شب ها معتادها در این پارک نباشند و برای ما نگرانی ایجاد نکنند.
آثار حضورشان هنوز در پارک باقی است و گوشه های دنج پارک به محل دایمی برای این افراد تبدیل شده و خاکستر آتش خاموش شده آن ها با وزش نسیم روی آسفالت پارک می آید.
این شهروند از همجواری پارک با زمینی رها شده گلایه می کند و ادامه می دهد: پارک با این زمین اختلاف ارتفاع دارد و با این که پارک با این زمین با دیواری کوتاه جدا شده اما این امر باعث جست و خیز کودکان روی دیوار شده و همین موضوع هم احتمال افتادن بچه ها و ایجاد حادثه را چند برابر کرده است.
او هم که از میزان زباله های رها شده در کوچه ها گلایه دارد و از پیاده روهای ناقص هم ناراحت است، در این باره می افزاید: داشتن پیاده رو و خیابان های مناسب و آسفالت حق هر شهروندی است اما این محله با این سابقه دیرینه از داشتن استانداردها محروم است، این در حالی است که محله های مرکزی یا نزدیک به مرکز شهر و چند محله خاص که عمر کمتری هم دارند از استانداردها برخوردار هستند.
وی ادامه می دهد: در این محله کمبودهای مختلفی وجود دارد و ما با همه این کمبودها سال هاست زندگی می کنیم.
بخشی از این محله مشکلات شهری را بیشتر احساس می کند.
از میدان سربداران به سمت جنوب این محله اوضاع نا به سامان تر است.
در انتهای این شهرک تپه ای از نخاله های ساختمانی وجود دارد و با عبور یک خودرو از خیابان مجاور انبوهی از ذرات گرد و غبار به هوا بلند می شود و ناگاه مشتی خاک به گلویت هجوم می آورد و ناخواسته سرفه های ممتد به سراغت می آید.
یکی از مردم این محله می گوید: برای بازگشایی این خیابان تعداد زیادی از خانه ها تخریب شده اما مدت هاست که کوهی از نخاله های ساختمانی در این زمین خاکی بزرگ رها شده و کودکان از آن بالا می روند.
«صادقی» با بیان این که این نخاله ها حاوی شیشه و مواد خطرناکی است، ادامه می دهد: نگران شیوع بیماری های متعدد در این محله هستیم اما شهرداری هیچ اقدامی برای جمع آوری نخاله ها نمی کند.
وی ادامه می دهد: زمین های رها شده از مشکلات قدیمی این محله است و این بخش از زمین ها یکی از بزرگ ترین دغدغه های ماست.