شور جام جهانی؛ از خراسان شمالی تا روسیه
تعداد بازدید : 155
قلب فوتبال در «کازان» می تپد
نویسنده : شیرازی
فوتبال این روزها اولویت بسیاری از مردم دنیا شده است، حتی آن هایی که خواب شب برای شان مهم است تا پاسی از نیمه شب پای تحلیل های فوتبال می نشینند و صبح با چشمانی خسته ولی هیجان زده سر کار حاضر می شوند.
انگار این فوتبال، این جام جهانی، این شور و شوق نه مرز می شناسد، نه این که کجا هستید و چه می کنید و به چه چیزی علاقه دارید. انگار هر 4 سال یک بار می توان فوتبالی ترین آدم دنیا شد، حتی اگر فقط هر 4 سال یک بار فوتبال تماشا می کنی!
این روزها روسیه مرکز توجه دنیاست، از تمام دنیا هم در این کشور دیده می شوند. گروه گروه پرچم به دست وارد خاکی شده اند که بزرگ ترین رویداد فوتبالی دنیا در آن جریان دارد؛ از آن خانواده ای که با خودروی شخصی خود را به روسیه رساندند تا مردم سرزنده خراسان شمالی که این روزها در «مسکو»، «سنت پترزبورگ» و «کازان» یار دوازدهم تیم ملی فوتبال ایران شده اند. تیم ملی ایران پس از برد تاریخی برابر مراکش از ساعت ۲۲:۳۰ امشب، در ورزشگاه «کازان آرنا» در دومین دیدار خود در جام جهانی، دیدار حساسی را مقابل تیم ملی اسپانیا برگزار میکند.
«امین رجب پور» یکی از همین یار دوازدهم هایی است که فوتبالی نیست ولی این روزها مهمان سنت پترزبورگ است، رفتنش کاری بود ولی اتفاق های فوتبالی که برایش رقم خورد برایش روزهای بی نظیری را به یادگار گذاشت. فوتبالی نباشی و بازی تیم ملی کشورت را در بزرگ ترین رویداد جام جهانی ببینی و اتفاقا خوشحال از برد جذاب تیم ملی از ورزشگاه بیرون بیایی بیشتر شبیه یک نشانه است برای وارد شدن به دنیای متفاوت فوتبال.
او می گوید: این جا فضای خیلی خوب و عالی دارد و در جام جهانی می شود این فضا را خارج از تمام بحث های اختلافی و سیاسی و ملیتی دید.وی می افزاید: فکر نمی کنم هیچ وقت این جو تکرار شود مگر هر 4 سال یک بار با جام جهانی فوتبال که تماشاچیان پرشوری هم دارد.
رجب پور بیان می کند: فوتبالی نیستم و به دلیل سفر کاری به روسیه آمدم ولی چون سفرم همزمان با جام جهانی شد بازی اول را توانستم تماشا کنم. واقعیتش این است که فضای این جا آن قدر خوب و پرشور و برد ایران آن قدر پر از انرژی بود که برای من غیر فوتبالی هم تجربه منحصر به فردی بود.
وی تصریح می کند: همدلی، کری خوانی و رفتار دوستانه مردم با هر ملیت، رنگ و نژادی در کنار هم سنتپترزبورگ را جذاب کرده است.وی اظهار می کند: روس ها را آدم های بدون لبخند معرفی کرده بودند که با این سفر متوجه رفتار محترمانه و خوب آن ها شدیم. در تمام شهر پرچم کشورهای شرکت کننده در جام جهانی نصب شده و دست به دست حمل می شود و تصاویری تماشایی وجود دارد.
وی بیان می کند: اینجا دعوا نیست، کری خوانی با خنده و بدون عصبانیت است.
وی یادآور می شود: مثلا با یک گروه کاستاریکایی که همه سن بالایی داشتند آشنا شدم، یکی از آن ها که شاید 80 سالش بود، می گفت اگر صعود کنیم باز هم می مانم برای تشویق تیمم ولی اگر صعود نکنیم بر می گردم.وی تصریح می کند: جالب است که او از وضعیت تیم ملی ایران هم می دانست که در گروه B اول هستیم و می گفت شما صعود می کنید.
او ادامه می دهد: این جا تماشاچیان مراکش می گفتند تا آخرین بازی کنار تیم مان می مانیم و انتظارمان از اعضای تیم این است که در مقابل دو تیم دیگر خوب بازی کنند تا حداقل با امتیاز از این جام جهانی خارج شویم.
رئیس هیئت فوتبال خراسان شمالی هم با چند نفر از رؤسای هیئت فوتبال دیگر استان ها در روسیه حضور دارد.
برخلاف رجب پور، «حسین جعفرزاده» برای تماشای فوتبال به روسیه رفته است و تاکید می کند: بنویسید با هزینه شخصی رفته ام که باز فردا چیزی نگویند! او البته فقط به این گفتن هم اکتفا نمی کند و تمام مستندات این هزینه شخصی را هم برای مان می فرستد.
با او در حالی همکلام می شویم که در فرودگاه سنتپترزبورگ منتظر پرواز است تا به کازان برسد و بازی دوم تیم ملی ایران را تماشا کند.
وی می گوید: برای دیدن بازیکنان تیم ملی محدودیت های زیادی وجود دارد و نتوانستیم آن ها را ببینیم ولی وصف حال و هوای روز بازی با مراکش خیلی دشوار است و برای من یکی از بهترین روزهای زندگی ام بود.او تصریح می کند: جو حاکم بر استادیوم تماشایی بود. از 62 هزار تماشاچی 40 هزار نفر ایرانی بودند و به شدت تیم ملی ایران را تشویق می کردند، به خصوص با شیپورهای پر صدایی که ایرانی ها استفاده می کنند همه را عاصی کردند.
وی ادامه می دهد: حال و هوای سنتپترزبورگ فوق العاده است، ایرانی ها خیلی زیادند و همه در حال شادی بعد از برد ایران هستند، بیشتر ایرانی ها با پوشیدن پیراهن تیم ملی در خیابان های شهر تردد می کنند و یک جورهایی ایرانی ها جو شهر را هم تحت تاثیر قرار داده اند.
«جعفرزاده» یادآور می شود: بعد از بازی با مراکش موقع برگشتن به هتل دو نفر بجنوردی هم بودند که فامیل شان یادم رفته ولی از استان ما هم این جا حضور دارند و تعدادشان هم کم نیست.
وی بیان می کند: در اتوبوس ها کری خوانی برای مراکشی ها زیاد بود و فضای فوق العاده خوبی داشت.
وی در مورد پیش بینی دو بازی بعدی تصریح می کند: راستش را بخواهید هر دو تیم اسپانیا و پرتغال بسیار قدرتمند هستند و روی کاغذ از ایران بهترند اما این جا جام جهانی است و تیم ها با حداکثر آمادگی حضور دارند و هیچ تیمی از قبل بازنده نیست، نتایج این چند روز هم نشان داد که واقعا فوتبال قابل پیش بینی نیست. آلمان، برزیل و اسپانیا هنوز نتوانسته اند مقابل حریفان شان به پیروزی برسند و من به تیم ایران امیدوارم.
وی تصریح می کند: آمدنم به روسیه هم جالب بود، پرواز با تاخیر 8 ساعته انجام می شد که مردم متوجه شدند با این تاخیر به بازی اول نمی رسند و شروع به اعتراض کردند و شرکت هواپیمایی مورد نظر مجبور شد پرواز بمبئی را لغو کند و ما را با دو ساعت تاخیر بفرستد.
وی اظهار می کند: البته 25 نفر صندلی نداشتند و دوباره مجبور شدند جت اختصاصی به آن 25 نفر بدهند. یک جت با 300صندلی فقط برای 25 نفر. هر چند گروه دوم که با جت آمدند به بازی اول نرسیدند ولی توانستند حق شان را بگیرند و این امر، خوشایند بود.
امشب، نبض فوتبال دوستان ایرانی تندتر می زند و قلب فوتبال برای کشور ما در کازان خواهد تپید.
همه منتظر یک حماسه دیگر هستیم؛ حال می خواهد با برد و مساوی ملی پوشان همراه باشد یا یک بازی به یادماندنی در برابر شاگردان «فرناندو هیرو» و هم تیمی های «پیکه»، «راموس» و «اینیستا». هر چه باشد امیدواریم چهارشنبه شبی خاطره انگیز را به پایان برسانیم و با لبخندی فوتبالی پنج شنبه را آغاز کنیم. از کجا معلوم، شاید اولین صعود از مرحله گروهی جام جهانی را در آغاز یک پنج شنبه تاریخی شاهد باشیم.