مریم ضیغمی- «محرمانه» مجموعه ای نوجوانانه است که هر قسمت مشکلی از این نسل را مطرح می کند، مجموعه ای که تعداد زیادی نوجوان در کنار بازیگران تلویزیون ایفاگر نقش ها هستند. «مسلم تهرانی» تصویربردار، نورپرداز و مدیر فیلم برداری فعال در حوزه سینمای مستند و داستانی برای نخستین بار بر صندلی کارگردانی این مجموعه تلویزیونی نشسته است.
از مهم ترین آثار مستند و داستانی که تهرانی به عنوان تصویربردار در آن ها حضور داشته است باید به فیلم های همدیگر، در آیینه، یا، محاکمه، غرامت، دریبل و تخته سیاه اشاره کرد. او همچنین فیلم برداری مسابقه تلویزیونی «خانه ما» را نیز عهده دار بود. او که این روزها درگیر ساخت فصل دوم این مجموعه است با ما همکلام شد تا از تجربه های ساخت «محرمانه» بگوید.
ایده محور قرار دادن دغدغه های نوجوانان در این مجموعه از کجا آمد؟
مجموعه «محرمانه» یک پکیج خانوادگی است و به این دلیل نام گذاری شده که رازهای مگو و فاش نشده را با خانواده ها در میان بگذارد و محرمانه هایی را برای زندگی بهتر خانواده ها مطرح کند.
مجموعه محرمانه فصل های مختلفی دارد و چند مجموعه «محرمانه خانوادگی» در گذشته تولید و روانه آنتن شبکه سوم سیما شده بود و به مسائلی همچون ازدواج و زندگی زناشویی می پرداخت.
«محرمانه همسرانه» هم آماده پخش است. «محرمانه» با موضوعات کودکانه و مادرانه هم در اتاق فکر و در مراحل طرح و ایده هستند. هر کدام از این موضوعات بر اساس مقتضیات و شرایطی که برنامه می طلبد شکل و رنگ های متفاوتی دارد، مثلاً برنامه «محرمانه خانوادگی» به صورت مجله تلویزیونی کار شد.
«محرمانه همسرانه» مسابقه تلویزیونی و «محرمانه» نوجوان که در حال پخش است به صورت مجموعه ای نمایشی در دست ساخت است و همزمان پخش آن از شبکه سوم سیما آغاز شد.
چرا اسم مجموعه تان را «محرمانه» گذاشته اید؟
زمانی که شما برای قشر مشخصی برنامه می سازید هدفی برای آن قشر دارید و تولید مجموعه «محرمانه» ما با اهدافی از اتاق فکرش آغاز شد. ایده های مختلفی برای قصه و مسائل روان شناسی، اجتماعی، آموزشی و بعدهای مختلفی که یک نوجوان با آنها طرف است مطرح شد. ما در فصل اول مجموعه که در حال پخش است بیشتر مسائل روانی و روحیات نوجوانی و کم و بیش موضوعات اجتماعی را بررسی کردیم. یک تیم کارشناس روان شناسی شامل چند دکتر، روان شناس و استاد دانشگاه متخصص در حیطه نوجوانان همراه ما بودند. موضوعات فصل اول ما از روی موضوعات واقعی برداشته شده است. یعنی تیم روان شناسی ما پرونده های عده ای از نوجوانان را بررسی کردند و در واقع آن موضوعی را که فراگیری بیشتری داشت به ما معرفی کردند. ویژگی های شخصیت ها از روی موضوعات واقعی طراحی شدند. ما برای این که بتوانیم مخاطب را جذب کنیم از زبان طنز استفاده کردیم.
سعی کردیم حرف های مهمی بزنیم. برای ما مهم بود که حرف های علمی و به دردبخور را به شکل غیر مستقیم در دل قصه بیان کنیم. قاعدتاً در مسائل روان شناسی هر آدمی که مبتلا به یکی از این مسائل باشد راهکارها و راه های درمان خودش را خواهد داشت لذا ما راهکار نمی دهیم و فقط مسئله ای را مطرح می کنیم. قالب کلی قصه های مان به این شکل است که یک مقدار مسائل خانوادگی را بررسی می کنیم.
کار با این گروه سنی چه سختی هایی داشت؟
این قدر برنامه سازی برای این قشر سخت است که سال هاست کسی سراغش نرفته یا جرئت نکرده است سراغش برود و سال هاست ما برنامه نوجوانانه نداریم.
ما سراغ این موضوع رفتیم و کار سختی بود. کار کردن با بازیگران نوجوانی که از آموزشگاه های بازیگری و از بین تعداد زیادی متقاضی تست گرفتیم و انتخاب کردیم لذت بخش بود و قاعدتاً کار کردن با این نسل سختی های خودش را دارد.
آیا به دلیل این که نسل نوجوان تاثیرپذیری بیشتری در قالب شوخی و طنز دارد، از این ژانر برای انتقال مفاهیم و آموزش استفاده کردید؟
بله در مسائل آموزشی و محتوایی خیلی نمی شود به شکل جدی حرف ها را در اختیار مخاطب قرار داد چون مطمئناً پس می زند.
ما ترجیح دادیم سراغ این سبک و سیاق نرویم و برای این که گیرایی بیشتری برای مخاطب داشته باشد از قالب طنز استفاده کردیم تا به حرف های تلخ و گاهی جدی حال و هوایی شیرین دهیم و مخاطب را حفظ کنیم.
«جواد خواجوی» چهره شناخته شده ای در فضای مجازی است، چطور به انتخاب او رسیدید؟
حتماً مخاطبان ما قشری هستند که تعداد زیادی از آن ها درگیر فضای مجازی هستند و سلبریتی ها را تعقیب می کنند. یکی از کارهایی که ما کردیم دعوت از جواد خواجوی برای همکاری بود که در فضای مجازی سلبریتی است. حضور او پل ارتباطی بین دنیای مجازی و رسانه است که امیدوارم بتوانیم از این طریق مخاطبان بیشتری را در کنار خودمان نگه داریم.
کار در فضای تله تئاتر چگونه بود؟
معتقدم کار در فضای تله تئاتر نیست، در واقع فیلم نمایشی در فضای استودیوست که با تله تئاتر تفاوت عمده و جدی دارد.
نخستین تجربه سریال سازی تان چگونه بود؟
کار سخت، بسیار جذاب، پر تنش و پر ماجرایی است و امیدوارم ذره ای بر قشر نوجوان مان تاثیر داشته باشد.
به عقیده من این قشر رها شده اند و کمتر برای شان کاری اتفاق می افتد و سازمان فرهنگی و رسانه ای اوج در این زمینه پیشقدم شد و کمک کرد این مجموعه ساخته شود و جای تقدیر دارد. ما در مجموعه مان در کنار مسائلی که مربوط به دانش آموزان است انتقاد خیلی جدی به نظام آموزشی وارد می کنیم و معتقدیم که بسیار بهتر از این که هست می تواند باشد.
حرف آخر.
از همه عواملی که در این پروژه همراه ما هستند تشکر می کنم. از شما هم ممنونم که به این برنامه توجه دارید و امیدوارم با همدلی و همراهی روزنامه ها و رسانه ها دغدغه های نوجوانان بیشتر مطرح شود و ما بتوانیم خانواده ها و نوجوانان را همراه خود کنیم.