علوی
قصه از آن جایی شروع شد که کم کم فرزندان بزرگ شدند و ازدواج کردند و برخلاف پدرها و مادرهای خود نخواستند در همان خانه پدری و در یک اتاق زندگی شان را شروع کنند. هر یک خواستند خانه ای مستقل برای خود داشته باشند و دیگر خانه های قدیمی و یک طبقه جایی برای این آدم ها نداشت و ساختمان ها رو به اوج رفت و قد بلندتر شد. آن اوایل آدم های کمی تمایل داشتند در این خانه ها زندگی کنند اما به تدریج و با توجه به ازدیاد متقاضیان این خانه ها شکل و شمایلی نوین به خود گرفت و اکنون مساحت برخی از آن ها از بعضی از خانه های ویلایی و حیاط دار بیشتر شده است و نکته ای که در برخی از این مکان ها وجود دارد، نبود فرهنگ آپارتمان نشینی است.
در آپارتمان ها اگرچه برخی صاحبخانه و مالک چهاردیواری خود هستند اما باز هم باید برای آرامش همسایگان خود، قانونمند رفتار و اصول آپارتمان نشینی را رعایت کنند.
چند نما از یک آپارتمان
یکی بلند بلند با گوشی تلفن همراه خود حرف می زند و از بس عجله دارد پله ها را دو تا یکی می کند و پایین می آید. دیگری صدای حیوانی را که به تازگی برای فرزندش خریده درمی آورد و باعث داد و بیداد اهالی ساختمان می شود. همسایه طبقه پایین هم از دویدن و پریدن های مکرر پسربچه های دو قلوی همسایه طبقه بالایی عاصی شده است و به خانه شان می رود تا برای چندمین بار تذکر دهد؛ تذکر هایی که هم خودش و هم والدین بچه ها می دانند فایده ای ندارد و نمی توانند جلوی بازی و جنب و جوش پسربچه ها را بگیرند، این ها چند نما از یک آپارتمان در بجنورد است.
مهمانی تا پاسی از شب
تازه چند ماهی می شود که به خانه جدید نقل مکان کرده اند. آن ها در طبقه اول ساکن هستند و صاحبخانه در طبقه سوم و خیال شان راحت است که هر چقدر سر و صدا کنند و در ساعت های استراحت رفت و آمد داشته باشند، صاحبخانه متوجه نمی شود. چهارمین شبی که اسباب کشی شان تمام می شود، بی درنگ یک مهمانی ترتیب می دهند و صدای مهمانان و ضبط صوت شان تمام محدوده آن کوچه را پر می کند، با این که پاسی از شب گذشته است اما صاحبخانه دندان روی جگر می گذارد و چیزی نمی گوید، نیم ساعتی نمی گذرد که پسر همسایه رو به رویی طاقتش طاق می شود و به صاحبخانه زنگ می زند و از او می خواهد به مستاجرش تذکر دهد اما مهمانی تا پاسی از شب ادامه می یابد.
چند وقت نمی گذرد که مستاجری دیگر در طبقه دوم سکونت می یابد و از همان موقع دردسرهای تازه ای آغاز می شود. طبقه اول مملو از سر و صدا و رفت و آمدهای زیاد و طبقه دوم پر از سکوت و آرامش است. اهل دو خانه با هم سر ناسازگاری می گذارند و مستاجر طبقه اول به تذکر های گاه و بی گاه مستاجر طبقه وسط احترام نمی گذارد و به درخواست هایش بی توجه است، این کشمکش ها پای پلیس را به ساختمان باز می کند اما باز هم اوضاع آرام نمی شود و ساکن طبقه وسط هنوز نیامده ترجیح می دهد برود تا بتواند در جایی که نام واقعی خانه را دارد، آسوده زندگی کند.
این مشکلات کم و بیش در بین ساکنان برخی واحدهای مسکونی وجود دارد چنان که یکی از شهروندان با گلایه از این موضوع بیان می کند: یکی از همسایگان مجتمع مسکونی ما سر و صدای بسیاری داشت و در هر ساعت از شبانه روز که می خواست با سر و صدا در راه پله ها رفت و آمد می کرد و تذکر مدیر ساختمان بی فایده بود. وی که تمایلی به ذکر نامش ندارد، ادامه می دهد: نداشتن فرهنگ آپارتمان نشینی و رعایت نکردن حال همسایگان، زندگی را برای اهالی واحدهای مختلف دشوار می کند و محیط امن خانه به میدان جنگ تبدیل می شود. وی می گوید: این گونه افراد آسایش ساکنان را به هم می زنند و باعث بروز درگیری می شوند.
چهاردیواری اختیاری
این روزها اگرچه بسیاری از مردم از خانه های حیاط دار به آپارتمان های چند طبقه کوچ کرده اند اما نمی توانند در خانه های شان آرام بگیرند. برخی از آن ها از مزاحمت همسایه ها دچار مشکل می شوند و برخی برای دیگران مزاحمت ایجاد می کنند و معتقدند پول محل اسکان را داده اند و هرگونه که بخواهند می توانند زندگی کنند اما آن ها نمی دانند تنها راه کنار آمدن با این موضوع، داشتن فرهنگ و رعایت قوانین آپارتمان نشینی است و هر که نمی تواند از این قواعد پیروی کند ناچار است در شهرک های اطراف یا خانه های ویلایی ساکن شود.
یک کارشناس ارشد جامعه شناسی هم در این باره اظهار می کند که امروزه شکل و شمایل زندگی مردم تغییر یافته اما از آن جایی که برخی افراد نتوانسته اند خود را با محیط جدید وفق دهند بر این عقیده هستند که چون پول اجاره بهای ملک را داده یا آن را خریده اند می توانند هر طوری که دل شان می خواهد رفتار کنند و از این رو تضادهایی به صورت اختلاف با همسایگان و ساکنان طبقات دیگر پیش می آید. «احمد زاده» ادامه می دهد: برای برخی خانواده ها دل کندن از محیط های قبلی که آزادی عمل بیشتری داشتند و انس با محیط جدیدی که می توان گفت برخی کارهای شان زیر نگاه های اهالی ساختمان است و مورد قضاوت قرار می گیرند سخت است و باید کم کم خود را با محیط جدید وفق دهند. به گفته وی، برای رفع بسیاری از اختلافاتی که میان اهالی یک آپارتمان به وجود می آید و ناشی از بیاطلاعی آن ها از قوانین و حقوق همسایگی است می توان یک مدیر انتخاب کرد و با برگزاری جلسات ماهانه به مشکلات ساکنان خاتمه داد.