اسدی
اگر شما خبرنگار بودید، چه موضوعی را سوژه قلم خود قرار می دادید؟ این سوال خبرنگار ما از همشهری های مان است. خبرنگار روزنامه «خراسان شمالی» روز گذشته میان مردم رفت و از آن ها و مخاطبان مان سوال کرد اگر خبرنگار بودند سراغ چه سوژه هایی میرفتند؟
یکی می گفت درد مردم اقتصاد است و من سراغ سوژه های اقتصادی می رفتم، آن یکی می گفت مردم از شنیدن اخبار بد خسته شده اند من سراغ سوژه های امیدبخش می رفتم و بیشتر سوژه های سرگرم کننده را از زیر قلم ام می گذراندم. پیر و جوان، زن و مرد به این سوال ما پاسخ داده اند. اگر شما خبرنگار بودید چه می نوشتید؟
معیشت مردم سوژه اول من است
صبح زود و موضوع گزارش سخت مرا درگیر کرده است. تصمیم دارم قبل از شروع کارم با چند نفر صحبت کنم. اولین جایی که نظرم را جلب می کند، باشگاه ورزشی بانوان است. به چهارراه امیریه بجنورد رسیده ام، نه از ترافیک خبری است و نه از گرمای طاقت فرسای چند روز قبل، هوای مساعد شرایط را برای صحبتی طولانی با شهروندان فراهم کرده است. با دو نفر از مراجعان به این مکان ورزشی همکلام می شوم و سوال می کنم اگر شما خبرنگار بودید چه می نوشتید؟ لبخندی می زنند و می گویند که هیچ گاه به این موضوع فکر نکرده اند اما یکی از آن ها که خود را «ترکانلو» معرفی می کند پس از چند لحظه می گوید شرایط اقتصادی و معیشت مردم خراب است، هر روز شاهد افزایش بی رحمانه قیمت ها هستیم و توان مالی مردم کمتر و جیب شان خالی تر می شود. اگر من خبرنگار بودم بی درنگ به سراغ مشکلات اقتصادی مردم می رفتم و از درد آن ها می نوشتم.
از تنگناهای اقتصادی تا دانستنی ها
دیگری که «دوراندیش» است با کمی تأمل می گوید: اولین سوژه من تنگناهای اقتصادی است اما این روزها همیشه از سختی ها و مسائل اقتصادی مردم حرف می زنند برای همین اگر من خبرنگار بودم سراغ مطالب جذاب تر و سرگرم کننده تر می رفتم، دومین سوژه ای که به آن می پرداختم برنامه های صدا و سیما بود که جذابیتی ندارند، در حالی که این روزها سریال های خانگی زیبایی ساخته می شوند و مردم بیشتر بیننده آن ها هستند و این برنامه ها مخاطب زیادی دارند، صدا و سیما باید از این ظرفیت ها استفاده کند.
نوشتن از مطالب سرگرم کننده و دانستنی هایی که مردم کمتر از آن ها اطلاع دارند از دیگر سوژه های او و معتقد است که در رسانه ها جای مسائل سرگرم کننده خالی است و اگر باشد مردم بیشتر از این مطالب استفاده می کنند.
مشکلات دانش آموزان
پسری نوجوان مخاطب دیگر من است. او تصویر دقیقی از شغل خبرنگاری ندارد، فکر می کند خبرنگاران کسانی هستند که به دنبال سلبریتی ها هستند تا از اتفاق های زندگی آن ها بنویسند. توضیح مختصری می دهم و می گویم که تصور ذهنی اش اشتباه است و او موشکافانه نگاهم می کند و کمی جدی به سوالم می اندیشد و می گوید: اگر خبرنگار بودم می نوشتم که نوجوان ها جایی برای تفریح ندارند. به سراغ مدیر کل آموزش و پرورش می رفتم و از او سوال می کردم چه برنامه ای برای تفریح ما دارد. او ادامه می دهد: ساعت های آموزش طولانی و خسته کننده است.
من اگر خبرنگار بودم از مشکلات دانش آموزان می نوشتم. حرف های زیادی دارد و همچنان دنبال سوژه می گردد، آخر گفت و گوی مان که می رسد با خنده می گوید: «شاید در آینده خبرنگار شدم»؛ سوار بر دوچرخه اش دور و دورتر می شود.
چرا میوه گران است؟
گویا اقتصاد سوژه داغ شهروندان است. یکی از بجنوردی ها که در حال خرید میوه است، می گوید کارگر ساختمانی است البته من از فروشنده سوال می کنم اما او زودتر جواب می دهد. وی اظهار می کند: نیاز به پرسیدن نیست مردم اگر خبرنگار بودند و جایی بود که می توانستند بنویسند از گرانی های بی حد و مرز می نوشتند. او به میوه های چیده شده در مغازه اشاره می کند و ادامه می دهد: من درباره علت گرانی میوه می نوشتم، در مورد محصولاتی که در داخل کشور تولید می شوند و با این حال هر روز گران تر به دست ما می رسند، از میوه های فصلی که دیگر در سبد خرید بسیاری از خانواده ها دیده نمی شوند.
این شهروند که خود را معرفی نمی کند، می گوید: من تیتر می زدم چرا میوه گران است؟فروشنده این مغازه از آن افرادی است که علاقه ای به خبر ندارد و با خجالت می گوید هیچ گاه اخبار را دنبال نمی کند. وی می افزاید: شاهد این ادعایم گوشی تلفن همراهم است. بعد آن را نشان می دهد که از گوشی های قدیمی است؛ نه به اینترنت وصل می شود و نه امکان اتصال به دستگاه دیگری را دارد.
حقوق زنان و آسیب های اجتماعی
در چهارراه هنر، یکی از کسبه در مقابل سوالم لبخند می زند؛ خانم جوانی که در حال کادو کردن بسته ای است. او که تمایلی به ذکر نام خود ندارد، می گوید: مسائل اجتماعی از سوژه های مورد علاقه من است زیرا با رشته تحصیلی ام ارتباط دارد.
او دغدغه اش را بانوان و حقوق آن ها اعلام می کند و ادامه می دهد: اگر خبرنگار بودم اولین سوژه ام مسائل اجتماعی و حقوق بانوان بود.
او به آسیب های فراوانی که در جامعه وجود دارد اشاره می کند همچون اعتیاد، نداشتن توانایی کنترل خشم و تبعات اجتماعی آن ها و می افزاید: این ها مطالب دیگری است که اگر توانایی نوشتن داشتم به آن ها می پرداختم.
استعدادهای ورزشی
مخاطبان ما از کسانی هستند که به سراغ آن ها رفته ایم.
«شهاب» از مخاطبان خوب ماست و اخبار صفحه ورزش را بیشتر رصد می کند، او می گوید: علاقه ام ورزش و سال هاست با دغدغه ورزشی ها آشنا هستم از این رو اگر خبرنگار بودم بیشتر به این سوژه ها می پرداختم.
او می افزاید: البته مشکلات همه جامعه ورزشی را نمی نوشتم و به سراغ استعدادهای برتری می رفتم که از مناطق ضعیف برخاسته و به موفقیت رسیده اند و از آن ها سوال می کردم این مسیر سخت را چگونه طی کرده و چطور همیشه درصدر ایستاده اند؟
گرانی مسکن
«آذری» از فرهنگیان استان و معتقد است این شغل آن قدر سختی دارد که اگر مجبور نباشد هیچ گاه خبرنگار نمی شود. او می گوید: اگر من خبرنگار بودم به برخی تصمیم های گرفته شده توسط وزارت خانه ها انتقاد می کردم زیرا برخی تصمیم ها بدون توجه به قشر ضعیف جامعه گرفته می شود.
او که به گفته خودش مستاجر است، از بی توجهی مسئولان به افزایش اجاره بها گلایه می کند و می افزاید: یکی از سوژه هایی که حتماً آن را می نوشتم گرانی مسکن و اجاره بهاست البته بارها دیده ام خبرنگاران به این موضوع می پردازند اما اگر خبرنگار بودم این سوژه را همیشه در نظر می گرفتم.
من اگر خبرنگار بودم هر روز دفترم را برمی داشتم و در خیابان ها قدم می زدم و از مشکلات شهر می نوشتم.
مسائل عاطفی
«حیدرزاده» از دیگر مخاطبان ماست، او که برای تبریک روز خبرنگار آمده است مورد خطاب سوال من قرار می گیرد. او اگر خبرنگار بود تبعات اختلاس ها را سوژه مطلب خود قرار می داد. مسائل اقتصادی کشور و استان سوژه دیگر اوست.
او می گوید: اگر خبرنگار اجتماعی بودم به مسائل عاطفی و روانی مردم بیشتر می پرداختم زیرا جای خالی بسیاری از عواطف و خصلت های انسانی به شدت جامعه را متاثر کرده است و آن چه به عنوان آسیب های اجتماعی از آن یاد می شود ناشی از خلأ موجود است.
او ادامه می دهد: اگر خبرنگار بودم به روابط بین انسان ها می پرداختم، به درک متقابلی که از بین رفته و محبت هایی که ظاهری شده است و سعی می کردم با مصاحبه های اختصاصی با صاحب نظران و کارشناسان راه حل هایی به شهروندان ارائه دهم.
مشکلات شهری افراد خاص
یکی از مخاطبان ما دختری 13 ساله است، او هر روز روزنامه را در سایت ورق می زند و می گوید: اگر من خبرنگار بودم اول صفحه سرگرمی را باز می گرداندم زیرا جای آن در روزنامه خالی است. او می افزاید: من از شهروندان با نیازهای خاص هستم، وقتی مجبور می شوم برای انجام کاری بیرون بروم با مشکلات بزرگ شهری مواجه می شوم بنابراین اگر خبرنگار بودم به مشکلات زندگی شهری افراد خاص می پرداختم.
سوژه های دیگر او نبود فضای تفریحی ویژه دختران و رابطه دانش آموزان با معلمان است.
در تقویم شمسی 17 مرداد روز خبرنگار است. در هفدهم مرداد سال 1377 محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی به همراه هشت نفر از اعضای کنسولگری ایران در مزار شریف افغانستان به دست طالبان به شهادت رسیدند، به همین مناسبت هفدهم مرداد به عنوان «روز خبرنگار» نام گذاری شده است. یاد و خاطره تمام شهدا به ویژه شهدای خبرنگار و شهید «محمد رضا امانی»، خبرنگار شهید روزنامه خراسان گرامی باد.