پیکر تَرَک خورده حمایت از مجسمه سازی
مرتضوی
مجسمه سازی هنری است که این روزها علاقه مندان بسیاری را به سمت خود کشانده و خلق آثار گوناگون در گوشه و کنار شهرهای ایران گویای خلاقیت و هنر دستان هنرمندانی است که روایتگر بخشی از تاریخ، فرهنگ و هنر این سرزمین هستند؛ هنرمندانی که ساعت ها وقت خود را صرف تولید آثاری می کنند که گاهی در تاریخ می مانند و تاریخ ساز می شوند. خراسان شمالی در زمره استان هایی است که علاقه مندان بسیاری در این عرصه دارد؛ هنرمندانی که به واسطه نبود فضا برای فعالیت نتوانستند آن گونه که باید هنرشان را به نمایش بگذارند.
«حسام الدین جوادزاده» در زمره هنرمندانی است که به شکل آکادمیک در این عرصه فعالیت می کند. او از وضعیت و جریان مجسمه سازی در استان سخن می گوید و نقش نهادهای دولتی را در رونق این هنر موثر می داند و معتقد است: به طور قطع هنرمندانی داریم که از توان، استعداد و سواد بصری کافی برای تولید اثر برخوردارند و می توانند کمک حال زیباسازی شهر باشند.
این هنرمند با اشاره به وجود قومیت های مختلف در خراسان شمالی با فرهنگ های متعدد و پیشینه تاریخی، جای المان ها و تندیس ها را در این خصوص خالی می بیند و از پرداختن به برخی تصاویر فانتزی آن هم به شکل نامناسب در فضای شهری انتقاد می کند.
«حق پرست» که سال هاست در عرصه مجسمه سازی فعالیت می کند به جذابیت بسیاری که این رشته برای قشرهای مختلف جامعه دارد، اشاره می کند و این هنر را در زمره اولویت های بعدی سبد نیاز خانواده ها می داند چون تقاضا متأثر از شرایط اقتصادی است.
این هنرمند بخش پر جاذبه مجسمه سازی را المان شهری می داند و از این که ارائه اثر و جذب سفارش درست مدیریت نمی شود و هنرمندان در مسیر درست رقابت قرار نمی گیرند، سخن می گوید که همین امر سبب دور شدن اهالی هنر از یکدیگر می شود.
او طی نکردن درست پروسه برای ساخت و نصب المان های شهری و بهره گیری از نیروهای صاحب ذوق بدون تجربه کافی را که موجب ارائه آثاری ناخوشایند شده است به گونه ای که آثار پای هنرمندان استان نوشته می شود، از آسیب های هنر مجسمه سازی می داند.
او نبود فضای آموزشی و برخورد سلیقه ای متولیان را از آسیب ها و موانع پیش روی فعالیت هنرمندان بیان می کند و ایجاد یک صنف، انجمن یا اتحادیه را نقطه عطفی در روند جریان مجسمه سازی برای پیگیری مطالبات می داند که زمینه ساز همدلی و همراهی هنرمندان خواهد شد.این هنرمند لازمه برگزاری جشنواره ها را امکان سنجی، تعیین اهداف و در نظر گرفتن ظرفیت های استان در کنار تداوم بخشی به این روند می داند و معتقد است: فضای شهر برای برگزاری چنین حرکت هایی به واسطه ضعف در کار تخصصی مجسمه سازی مناسب نیست، اگرچه غیرممکن هم نیست.
یکی دیگر از فعالان این عرصه که نخواست نامش بیان شود، ایجاد بازار هدف را لازمه فعالیت هنرمندان می داند و از فراهم نبودن بسترها برای فعالیت علاقه مندان به این عرصه انتقاد می کند و می گوید: نبود ساختار منسجم در عرصه هنرهای تجسمی برای سامان دادن به فعالیت های هنری از کاستی های پیش روی فعالان است.
اگر چه رئیس اداره زیباسازی بجنورد باور دارد که در ساخت تندیس ها هنوز به سطح کیفی مناسب و نقطه مطلوبی نرسیده ایم اما از نگاه او نزدیکی به خراسان رضوی سبب شده است قیاسی با این شهر صورت بگیرد که درست و ظرفیت خراسان رضوی قابل قیاس با این منطقه نیست ضمن این که در خراسان رضوی از ظرفیت هنرمندان خوب استان های همجوار استفاده می شود.
«امینی» به بودجه اندک استان در این زمینه اشاره می کند و می گوید: ساخت مجسمه معمولی 5، 6 متری چشم نواز به 100 میلیون تومان اعتبار نیاز دارد، در حالی که کل بودجه ستاد 200 میلیون تومان است و با این بودجه شهرداری فقط می توان فضای شهر را به حد قابل قبول رساند.او از این که سطح توقع برخی هنرمندان بیش از سطح توان آن هاست اما فکر می کنند در پذیرفتن کارشان کوتاهی می شود، می گوید: شهر جای آزمون و خطا و به نوعی دفتر نقاشی نیست که اگر نپسندیدیم، در صفحه ای دیگر اثر تولید کنیم اما متاسفانه بسیاری از هنرمندان احساس می کنند در انتخاب کار آن ها کوتاهی می شود.
«امینی» به بررسی چند باره برگزاری سمپوزیوم برای رشد فعالان این عرصه اشاره می کند اما هزینه های بالای آن را مانعی برای برگزاری این رویداد استان می داند و معتقد است: استانداری و شورای شهر با تزریق بودجه به ستاد زیباسازی کمک حال این ستاد باشند.
وی لازمه انسجام در این عرصه را راه اندازی خانه هنرمندان در استان می داند و می گوید: با وجود آن که بارها از هنرمندان خواسته شده است با راه اندازی این خانه به ما کمک کنند اما تاکنون این امر محقق نشده است.
وی خاطرنشان می کند: هنرمندان از شهرداری انتقاد می کنند، در حالی که توقع می رود آن ها هم پای کار بیایند و تلاش کنند.