مریم ضیغمی- می گوید مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته کارگردانی را از دانشگاه آزاد دارد و اکنون در مقطع دکترای فلسفه هنر تحصیل می کند. «شهرام مسلخی» چند سال است که در دانشگاه های مختلف در حال تدریس است و در کنار ساخت فیلم کوتاه و مستند و درس خواندن به تازگی پا در عرصه تهیه کنندگی گذاشته و فیلم «پدران» را با کارگردانی دوستش «سام صلواتی» مقابل دوربین برده است. «مسلخی» که در کارنامه خود ساخت فیلم موفق «هیلانه» و «عاشق ها ایستاده می میرند» را دارد با فیلم «پدران» به عنوان نخستین تجربه تهیه کنندگی خود در سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر در بخش نگاه نو حضور دارد که این موضوع بهانه گفت و گوی ما با وی شد.
در جشنواره فجرحضور دارید، البته نه به عنوان کارگردان بلکه به عنوان تهیه کننده؛ چه شد پا در عرصه تهیه کنندگی گذاشتید؟
همچنان کارگردانی اولویتم است و سودایش را دارم. به این فکر افتاده بودم که می توانم عضو تهیه کنندگان باشم و از این امکان استفاده کنم؛ هم فیلم های خودم را تهیه کنم و هم فیلم های دوستان را و کارت تهیه کنندگی بگیرم. بیشتر به خاطر این که مسیر را هموارتر کنم برای رسیدن به هدفم پا در این عرصه گذاشتم. تهیه کنندگی شغل سختی در سینماست. در حرفه تهیه کنندگی تجربه هایی را می آموزم که به درد کارگردانی ام می خورد.
ایده و فیلم نامه «پدران» جذابیتی برای تان داشت که به عنوان تهیه کننده در این فیلم سرمایه گذاری کردید؟
یکی از دلایلش آقای «صلواتی» بود. او از دوستان صمیمی من است و همیشه کنار هم بودیم. دلیل بعدی این بود که دوست داشتم در این عرصه با یک فیلم خوب حضور پیدا کنم؛ با توجه به اعتقادی که به آقای صلواتی داشتم می دانستم موفق می شود. ما با پروداکشن عظیمی فیلم مان را تولید نکردیم اما خدا را شکر در کنار دیگر فیلم های راه یافته که خیلی هم هزینه کرده اند، راحت توانستیم به بخش مسابقه راه پیدا کنیم. معتقدم انتخابم بابت آقای صلواتی درست بود. فیلم نامه را هم استاد گوهری نوشته و خیلی خوب و مطمئن بود و دیدم بهترین زمان برای ورود به این حرفه و شروع خیلی خوبی برایم است. سال هاست با هم همکاری می کنیم. درست است «پدران» اولین ساخته سینمایی سام صلواتی است اما فیلم تلویزیونی ویدئویی «زمستان آخر» را داشت که در بخش خارج از مسابقه جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد. خدا را شکر او سال ها تجربه کسب و با گروهی حرفه ای امسال به جشنواره ورود کرده است و مطمئنم که این فیلم از حضور اولش در جشنواره موفق تر خواهد بود.
«پدران» به عنوان اولین تجربه تهیه کنندگی چه جایگاهی در کارنامه تان دارد؟
فیلم نامه خوبی دارد و همکاری با صلواتی رضایت بخش بود به همین دلیل جایگاه خوبی در کارنامه ام دارد و خیلی مهم است. همان طور که در کارگردانی وقتی شما اولین فیلمی را که می سازی اگر به جشنواره فجر راه پیدا کند و اتفاق های خوبی برایش بیفتد می توانی اکران خوبی بگیری، در تهیه کنندگی هم خیلی بیشتر از این ها اهمیت دارد. همین که فیلم به جشنواره راه پیدا کرده برایم نشانه ای از موفقیت است چون جشنواره فجر ویترین سینمای ایران است و وقتی فیلمی در آن حضور پیدا می کند مراحل بعدی اش هم تصویب و تضمین می شود.
هنگام ساخت فیلم به فروش در گیشه فکر میکردید یا تاثیر اجتماعی اثر برای تان اهمیت داشت؟
«پدران» شاخص های فیلم تجاری را دارد و من چون خودم هم فیلم ساز هستم آن چه برایم مهم است این است که فیلم خوبی بسازم. درست است که فیلم کاملاً مستقل است و ظرفیت فیلم تجاری را دارد اما «پدران» فیلمی اجتماعی است که امروز جایش در سینمای ایران خالی است. آن چه که مرا ترغیب می کند و این سینما را دوست دارم و برایم قابل افتخار است که در این کار هستم این است که من به عنوان یک فیلم ساز گاهی حس می کنم سینمای ما این جنس فیلم ها را کم دارد و امروز «پدران» فیلمی است که در کنار تجاری بودن، کیفیت خوبی دارد و فیلم خوبی است. در کنار همه این ها آموزش در فیلم هست و خانواده ها تقابل نسل پدر و پسر را دارند و در این فیلم آموزش داده خواهد شد که چگونه پدر و پسر به هم نزدیک شوند، این آموزش کمتر در سینماهای ما اتفاق می افتد.
فکر می کنید فیلم تان در کدام بخش نامزد میشود یا سیمرغ میگیرد؟
هر فیلم سازی دوست دارد وقتی فیلم اش تولید می شود به جشنواره ورود کند و جایزه بگیرد و از همان روز اول که آن را کلید می زند سودای گرفتن جایزه به ذهن اش می آید ولی واقعاً ما دوست داشتیم فیلم خوبی بسازیم و بعد از این سلیقه داوران دخیل است و اهمیت موضوع برای خیلی از داوران و جشنواره ها فرق می کند.
جایی به پروداکشن قوی اهمیت می دهند. من در کنار تجربه کم خودم و آقای صلواتی به عنوان اولین های این حرفه، عوامل بزرگ سینما را پشت دوربین داشتیم؛ پورصمدی (فیلم بردار)، محمدرضا گوهری(نویسنده) و حسن دوست (تدوینگر) و این نشان می دهد درست است فیلم با بودجه زیادی تولید نشده اما به اندازه ای که اهمیت مان را نشان بدهیم برای جلوی دوربین بازیگرانی را انتخاب کردیم که توانایی دارند تا آن چه را که در فیلم نامه هست و کارگردان می خواهد، اجرا کنند.
آن چه که در یک کار تصویری دیده می شود بازی بازیگران است. چطور به این انتخاب ها رسیدید؟
فیلم هایی را در سینما داشتیم که فروش بسیار خوبی داشتند و بازیگر آن چنانی هم نداشتند یعنی یک فیلم خوب تاثیر خود را می گذارد. ما در فیلم مان از گلاره عباسی، هدایت هاشمی و علیرضا ثانی فر که چهره های شناخته شده ای هستند، استفاده کردیم.
برنامه بعدی تان چیست؛ دوباره به کارگردانی برمیگردید یا تهیه کنندگی را ادامه می دهید؟
هم اکنون فیلم مستند بلند کار کرده ام، فیلم نامه بلند سینمایی نوشته ام که در ژانر کودک است و ان شاء ا... سال آینده پروسه تولیدش را شروع می کنم.