اسدی
شاید باورتان نشود اما در حریم شهری بجنورد، در برخی محلات بهداشت خیلی کم رعایت می شود و با این که بسیاری از ساکنان این مناطق از این درد می نالند اما هنوز نه تنها مشکل آن ها رفع نشده بلکه مسکن موقتی نیز برای بهبود وضعیت آن ها در نظر گرفته نشده است. نگهداری دام و طیور در حواشی شهر بیداد می کند؛ ناظرآباد یکی از این حواشی است که هر بار گذر خبرنگار ما به این منطقه می خورد مردم فرصت را غنیمت می شمرند و دردهای خود را از وضعیت دامداری ها و نگهداری دام در این منطقه مطرح می کنند.
دوباره به طور خاص برای بررسی وضعیت بهداشت عمومی و وجود دامداری ها در این منطقه سری به ناظرآباد زدم. در انتهای یک کوچه در مکانی که پارک سردار شهید «قاسم سلیمانی» در حال شکل گیری است، پیرمردی ایستاده است و می گوید: تو را به خدا به مشکل ما در این محله رسیدگی کنید، من نمی دانم چرا هنوز این منطقه پر است از دامداری هایی که به طور غیر بهداشتی کار می کنند و ما اهالی و همسایگان را عاصی کرده اند.
او ادامه می دهد: این بوی نامطبوعی که در محله پیچیده حاصل فاضلاب های رها شده در کوچه ها و فضولات دامی این دامداری هاست که هیچ ناظری وجود ندارد تا جلوی فعالیت آن ها را بگیرد.
او از خبرنگار ما می خواهد صدایش را به مسئولان برساند.
در انتهای یکی از کوچه ها چند نوجوان در حال توپ بازی هستند، یکی از آن ها در پاسخ به سوال خبرنگار ما که به دنبال یکی از دامداری ها بود، به سوی 2 خانه اشاره می کند و می گوید: این 2 خانه تعداد زیادی دام دارند و آن ها را در زمین بایر کنار خانه شان رها می کنند در حالی که ما همیشه در این منطقه بازی می کنیم و مجبوریم بوی بد و صدای آن ها را تحمل کنیم.یکی از سوپرمارکت های این منطقه صحبت های این نوجوان را تایید می کند و می افزاید: با آغاز فصل سرد تعداد زیادی از آن ها به مراوه تپه می روند اما هنوز هستند کسانی که در خانه های خود از دام زنده و انواع طیور نگهداری می کنند و هیچ توجهی به بهداشت نمی کنند.
او که ساکن محله ناظرآباد است، ادامه می دهد: هر روز جلوی مغازه ام را تمیز می کنم اما به محض عبور دام ها، فضولات شان در تمام کوچه پخش می شود. او که به گفته خود منزل مسکونی اش در همسایگی یکی از دامداری هاست، اضافه می کند: جدا از بوی نامطبوع آن ها که مدام ما را آزار می دهد، صدای شان تمام نشدنی است، ما آرامش و آسایش نداریم و همسایه مان که از دام ها نگهداری می کند توجهی به ناراحتی و گلایه ما ندارد.
در همین کوچه 2 کودک در حال بازی مقابل در خانه شان هستند، در می زنم، مادرشان می گوید که در انتهای یکی دیگر از کوچه های ناظرآباد دامداری های زیادی وجود دارد.
البته او می افزاید: از 20 روز دیگر همه دام هایی را که به دلیل سرما به مراوه تپه برده اند به ناظرآباد برمی گردانند و داستان وحشتناک آن زمان شروع می شود، آن هم در زمانی که بیماری کرونا شیوع پیدا کرده است.
یکی از کارگران شرکت آب و فاضلاب شهری که شنونده مکالمه ما و گویا از اهالی است، می گوید: بیش از 20 دامداری در این منطقه شهری وجود دارد در حالی که فعالیت دامداری ها در این محدوده ممنوع است.
به یکی دیگر از کوچه های ناظرآباد می روم، خلوت و بدون تردد است اما صدای گوسفندها و انواع طیور را می شنوم. در انتهای کوچه 3 زن ایستاده اند و درباره ویروس کرونا صحبت می کنند، سگی مقابل در یکی از خانه ها دراز کشیده است و آفتاب می گیرد. در باز است، دیدن این صحنه حالم را بد می کند، فضایی تاریک، نمور و بسیار بد که در واقع آغل گوسفندان است، از پیرزنی درباره این مکان می پرسم که گویا مالک آن است اما فقط سکوت می کند.
یکی از زن ها خانه ای را نشان می دهد که صاحبش از تعداد بسیار زیادی دام نگهداری می کند، تا انتهای کوچه می روم، ساختمان شباهتی به دامداری ندارد، خانه مسکونی است که صدای گوسفندها از حیاط آن به گوش می رسد.
مردم نگرانند، برخی بیماری ها شیوع پیدا کرده است اما هنوز بهداشت عمومی در برخی محلات رعایت نمی شود و گویا مسئولان اقدامی در این خصوص انجام نمی دهند.
یک منبع مطلع با بیان این که سامان دهی این دامداری ها بر عهده شهرداری و سازمان جهادکشاورزی است، ادامه می دهد: واکسیناسیون و سم پاشی این دامداری ها از سوی نهادهای متولی انجام می شود.
وی می گوید: با گسترش شهر حریم شهر به روستاها رسیده و یکی از راه های خروج دامداری ها از حواشی شهر انتقال آن ها به شهرک های دامداری و دامپروری در ینگه قلعه و روستاهای اطراف است.