سیما وحدانی- قهرمان پرتاب وزنه ایران هم که باید هم اکنون در حال آماده سازی خود برای پیش از المپیک می شد مانند سایر ورزشکاران برای پیشگیری از شیوع «کرونا ویروس» دست از تمرین برداشته و تمرین محدود، آن هم در خانه را ترجیح می دهد. اگرچه می گوید وقتی برای ساعتی تمرین به استادیوم تختی بجنورد مراجعه کرده پیش از تعویض لباس دست رد به پرتاب هایش زده اند و «شاهین مهردلان» که انتظار چنین رفتاری را از سوی هم استانی هایش نداشته عطای تمرین را به لقایش بخشیده است.شاهین که امکان تمرین در استادیوم تختی را نیز ندارد اعتقاد دارد قهرمانی که برای المپیک خود را آماده می کند باید امکان تمرین در تمام اماکن و فضاهای ورزشی را داشته باشد چه برسد به استان محل زندگی خود اما هنوز لباس هایم را برای تمرین تعویض نکرده بودم که بیرونم کردند.

5 مسابقه برون مرزی پیش از المپیک

«شاهین مهردلان» از آمادگی برای حضور در ۵مسابقه برون مرزی خبر می دهد که در پایان این رقابت ها تکلیف المپیکی شدنش مشخص خواهد شد.

وی پیش بینی می کند رقابت های المپیک هم به خاطر شرایط موجود با تعویق مواجه شود که این امر کمک قابل ملاحظه ای به شاهین خواهد کرد تا رکورد خود را افزایش دهد.شاهین هم اکنون رکورد ۲۱متر و ۱۰سانتی متر را دارد و باید خود را به رکورد ۲۰متر و ۷۴سانتی متر برساند.رکورددار پرتاب وزنه در مسابقات بین المللی جام فجر معتقد است با عقب افتادن رقابت های المپیک فرصت بیشتری برای آماده شدن خواهد داشت و حضور او در المپیک دور از انتظار نیست.

وی هم اکنون تمرینات محدودی بدون امکانات در منزل دارد و امیدوار است با پایان شرایط فعلی بتواند خود را به آمادگی صد درصدی برساند.

به گفته وی، خداحافظی مجازی اش از دنیای قهرمانی به خاطر شرایط سخت فدراسیون بود که بدون رئیس اداره می شد و با برگزاری مجمع، فردی از خانواده این رشته ورزشی سکانداری فدراسیون را بر عهده گرفت و همین امر انگیزه دوومیدانی کاران را دوچندان کرده است.پرتابگر ۲۴ساله استان در مسابقات بین المللی داخل سالن با کسب عنوان قهرمانی رکورد آسیا را جا به جا کرد. طلای جوانان آسیا و چندین مدال رقابت های بین المللی برگ زرینی است در کارنامه پرتابگر استان که بعد از کم توجهی ها و نامهربانی هایی که به وی شد ۵سال به عنوان ورزشکار خراسان رضوی در مسابقات حضور یافت.

کمبودهای دوومیدانی

به گفته وی، دوومیدانی کمبودهای زیادی دارد و خراسان شمالی با وجود ورزشکاران مستعد از محروم ترین استان ها به شمار می رود.وی تصریح می کند: حمایت ها از این ورزش کم است و متاسفانه مسئولان نیز پیگیر ورزشکاران مستعد و دارای ظرفیت مدال آوری نیستند.

وی دلیل حضور خود در تیم خراسان رضوی را کم کاری مسئولان می داند و ابراز امیدواری می کند: دوومیدانی کاران استان بتوانند در شرایط بهتری تمرین کنند و صاحب مدال شوند.

سیما وحدانی

 بلند قامتان هم استانی اسپک می زنند تا زمانی که شرایط‌شان برای کوچ فراهم شود، وقتی تیمی از استان در لیگ  و رقابتی برای شناخته شدن نباشد انگار باید رفت، جایی که بیشتر به معرفی و تقویت استعدادهای والیبال استان کمک کند.

شهرستان بجنورد بلند قامتان بسیاری را در خود پرورش داده  که برخی سال هاست یا از استان بار سفر بسته اند یا اگر هستند تیمی ندارند.

نداشتن تیم در لیگ

رئیس هیئت والیبال شهرستان بجنورد در گفت و گو با خبرنگار ما مهم ترین مشکل والیبال را نداشتن تیم در لیگ بیان می کند.«داوود یزدانی» با بیان این که ۵باشگاه خصوصی والیبال در شهرستان بجنورد فعالیت می کند، اظهار می کند: این هیئت نباید به دنبال درآمدزایی و برگزاری کلاس های اوقات فراغت باشد بلکه باید عمده تمرکز خود را بر برگزاری کلاس، دوره های ارتقا و همایش معطوف کند.به گفته وی، هیئت والیبال بجنورد مشکل مالی ندارد و سالن مناسبی در اختیار این هیئت قرار گرفته است.وی به کمک های مالی قابل توجهی که سال گذشته به هیئت شد اشاره می کند و می افزاید: متاسفانه امسال چندان حمایت مالی نشدیم.

پراکندگی بازیکنان

وی از پراکندگی بازیکنان والیبال در باشگاه های مختلف خبر می دهد که تمرینات‌شان در قالب یک تیم متمرکز نیست.«یزدانی» به بازیکنان مستعد این شهرستان اشاره می کند که ظرفیت بالایی دارند اما کمتر شناخته شده اند، در باشگاه های متفاوت تمرین دارند و برای انتخاب تیم استان در رقابت های انتخابی شرکت می کنند.وی ضعف والیبال استان در نداشتن تیم در لیگ را یادآور می شود و می گوید: در گام نخست نیاز داریم از لیگ دسته 2 شروع و به لیگ دسته یک صعود کنیم و شاکله تیم از بازیکنان بومی استان خواهند بود.«یزدانی» برگزاری رقابت های نوجوانان و تجلیل از مربیان و داوران برتر استان را مهم ترین برنامه های پیش روی هیئت والیبال این شهرستان برمی شمرد؛ برنامه هایی که البته به خاطر شیوع کرونا زمان آن‌ها مشخص نیست.

شیری- قیمت گوشت قرمز و مرغ در روزهای پایانی سال افزایش یافت.

رئیس اتحادیه مرغ فروشان، قصابی ها و لبنیات بجنورد در این باره به خبرنگار ما گفت: با شیوع ویروس کرونا و تعطیلی کبابی ها و کله پزی ها و افت قیمت آلایش های دامی، قیمت گوشت قرمز افزایش یافت.

«حسین قاسم زاده» افزود: هزینه کشتار دام 30 درصد افزایش یافت که موجب افزایش قیمت گوشت قرمز در بازار شد.

وی خاطرنشان کرد: در حالی که گوشت بره 40  کیلویی با افزایش قیمت به 95 هزار تومان رسیده بود، با اضافه شدن هزینه کشتار، قیمت هر کیلو گوشت بره 40 کیلویی در بازار به 100 هزار تومان رسید.

وی همچنین اضافه کرد: قیمت گوشت قرمز دام سنگین نیز متعاقب اضافه شدن هزینه های کشتار 3 تا 5 هزار تومان افزایش یافته است.

 وی اظهار کرد: در حالی که از یک ماه پیش تاکنون منتظر اعلام افزایش نرخ ها هستیم اما هنوز قیمت های آنالیز شده و افزایش یافته اعلام نشده است و احتمال دارد نرخ های جدید هم بر همین مبنا اعلام شود.

«قاسم زاده» درباره افزایش قیمت مرغ هم گفت: در حالی که قیمت مرغ تا چندی پیش به 11 هزار و 400 تومان رسیده بود اما روز یک شنبه به 12 هزار و 900 تومان رسید.

وی دلیل اصلی این افزایش قیمت ها را عرضه و تقاضا ذکر کرد و ادامه داد: یکی دیگر از عوامل گرانی مرغ در بازار، بروز بیماری در مرغداری های گلستان بود که در بازار تأثیر گذاشته است.

وی تصریح کرد: اگرچه قیمت جوجه در برهه ای از زمان گران شده بود اما تأثیر زیادی در افزایش نرخ مرغ نداشته است.

وی اضافه کرد: برای پیشگیری از افزایش نرخ مرغ به بالاتر از نرخ مصوب باید دولت نرخ گذاری کند که در این صورت احتمال دارد مرغداران نیز معترض شوند.

 

زهره اسدی

رد پای مهمان ناخوانده در بجنورد دیده می شود، حتی با وجود این که برخی آن را جدی نگرفته اند و بی محابا در شهر قدم می زنند اما مهمان ناخوانده کار خود را کرده است. از چهارراه بیمارستان امام رضا(ع) به سمت میدان شهید می روم، این بخش از شهر همیشه شلوغ است به ویژه در روزهای منتهی به نوروز  هر سال شاهد ازدحام زیاد شهروندان، دست فروش ها و اجناس و کالاهای نوروزی است که حال شهر را دگرگون و بهاری می کند. ساعت 10 صبح است، به ندرت دست فروشانی دیده می شوند که در کنجی پنهان از نگاه ها بساط کرده اند و شیرینی و دستمال کاغذی می فروشند، دیگر از آن بازار عید خبری نیست، ماهی های قرمز و سبزه های سفره هفت سین چشم را خیره نمی کند و خبری از سنبل ها نیست و بسیاری از گل فروشی ها تعطیل هستند. البته در این بخش از شهر در شمالی ترین قسمت خیابان شهید بهشتی با وجود هشدارها و ممنوعیت ها هنوز بسیاری از مردم شهر و روستا در حال خرید هستند. یکی از آجیل فروشی های این منطقه مملو از مشتری است و برخی لباس فروشی ها هم چنین تصویری را تکرار می کنند، اما با این که جمعیتی در خیابان در حال تردد هستند، بقیه مشاغل خرید و فروشی را تجربه نمی کنند و فروشندگان به تنهایی روی صندلی خود مقابل در مغازه نشسته اند یا پشت پیشخوان دست به زیر چانه زده اند و آثار «کرونا» را تماشا می کنند. برخی شهروندان بدون هدف در این خیابان می چرخند، یکی از آن ها پیرمردی است که آهسته راه می رود و گاهی پشت ویترین مغازه ای می ایستد و گاهی با یکی از مغازه دارها همکلام می شود، گام هایم را با او هماهنگ می کنم و از او می پرسم چرا با وجود خطر ابتلا به ویروس کرونا همچنان در شهر قدم می زند؟ او که به سختی به فارسی صحبت می کند با زبان محلی خود می فهماند که از خانه ماندن خسته می شود و نمی تواند در خانه بماند، نه ماسک و نه دستکش دارد، قدم هایم را تندتر بر می دارم و فاصله ام با او بیشتر و بیشتر می شود. زنی را با کودکی حدود 4 یا 5 ساله در مغازه لوازم تحریر می بینم که خط کش و پاک کن می خرد، نمی دانم خریدش ضروری است یا نه؟ اما به نظرم آوردن کودکش به بازاری که بسیاری الزامات بهداشتی در آن رعایت نمی شود، خطر بالایی دارد. کودکش می دود و از پشت ویترین ها به مغازه ها نگاه می کند، صورتش را به شیشه ها می چسباند و مادرش بی خیال فقط او را نگاه می کند، رفتار پر خطر کودک و بی خیالی مادر مرا به فکر فرو می برد. داخل مغازه ها را نگاه می کنم، بازار عجیب دستخوش تغییر شده است، پرسه «کرونا» در شهر، کسادی و اوضاع بد اقتصادی را به همراه داشته، هر چند برخی ها از این تهدید پیش آمده سوء استفاده می کنند. گوشه ای از این خیابان نوجوانی ایستاده و مدام تکرار می کند؛ «5 ماسک، 15 هزار تومان» و برخی دورش را گرفته اند، من هم به سراغش می روم، ماسک های دست دوزی را به رنگ سیاه در پلاستیک هایی بسته بندی کرده است و در روزگار کمبود ماسک آن ها را می فروشد تا از این راه پولی به جیب بزند.

به میدان شهید که می رسم تصویر کمی تغییر می کند، کرکره برخی مغازه ها پایین است و بازار خلوت تر می شود، دیگر از ترددهای خیابان شهید بهشتی شمالی خبری نیست و تعداد کمی از شهروندان با ماسک و دستکش و برخی بدون این موارد در حال تردد هستند. صف تاکسی های شهری در این خیابان دیده می شود اما خبر چندانی از مسافر نیست. کرکره برخی طلا فروشی ها نیز پایین است. سری به بازارچه فردوسی می زنم، معمولا روزهای آخر سال این بازارچه شلوغ است اما سکوت آن جا عجیب است، برخی مغازه ها باز و برخی بسته اند اما جای خالی مشتری دیده می شود، به قول قدیمی ها حتی پرنده پر نمی زند.

ساعت 11 شده است و بسیاری از موبایل فروشی ها، ساعت سازی و ساعت فروشی ها تعطیل هستند، برخی ساندویچ فروشی ها و فروشندگان موادغذایی جدا از این که کرکره مغازه خود را پایین کشیده اند با چسباندن برگه ای اعلام کرده اند: با توجه به شیوع ویروس کرونا برای حفظ سلامت و جان شهروندان تا اطلاع ثانوی تعطیل هستند و خدمات ارائه نمی کنند. از چهارراه مخابرات به سمت امیریه تنها چند نفر در حال تردد هستند.

به محیط های عمومی دیگری مانند پارک مادر و کودک و فرهنگ سرای شهروند نیز سر می زنم، هر سال بوی بهار که به مشام می رسید دیگر تاب ماندن در خانه سر می آمد و بسیاری از افراد کودکان خود را برای تفریح به این مکان می آوردند، من هم همیشه با فرزندم به این مکان می آمدیم و از تازه شدن طبیعت لذت می بریدم اما امسال، پارک و وسایل بازی کاملا پلمب شده اند و نوار زرد رنگ خطر دور وسایل و تجهیزات بازی پیچیده شده است. زمین کنار فرهنگ سرا سال های گذشته در چنین روزهایی شاهد برگزاری جشنواره سمنو بود و بوی چوب سوخته، دود و سمنو با صدای قوشمه و موسیقی محلی در هم آمیخته می شد و شهروندان را به سوی خود می کشید اما روز گذشته سکوت تنها چیزی بود که شنیده می شد.

حال و روز شهر کرونایی است، این ویروس در شهر پرسه می زند و رنگ آن را به کلی تغییر داده است؛ حال و روز شهر این روزها به مثابه یک سکه دو طرفه و مهمان ناخوانده کار خود را کرده است.

 

نشست ستاد پیشگیری و مقابله با ویروس کرونا ساعت 10 صبح دیروز در استانداری خراسان شمالی برگزار شد اما گویا تلاش دستگاه ها برای مقابله با این ویروس رمق برخی دستگاه ها را گرفته که باعث شد دعوت نامه  این جلسه برای رسانه ها 53 دقیقه قبل از برگزاری آن فقط به یک گروه مجازی ارسال شود. در حالی که قرار بود جلسه ساعت 10 صبح برگزار شود دعوت نامه برای ما که به کلی نیامد و از این که برای بقیه همکاران ارسال شده یا نه خبر نداریم!خدا کند زودتر شر ویروس منحوس کرونا از استان و کشور کم شود تا برخی دستگاه ها این گونه بی رمق نباشند!

 

محمد آگاهی- بررسی وضعیت پمپ بنزین های بجنورد حاکی از آن است که برخی مردم و اپراتورهای جایگاه های بنزین کرونا را جدی نگرفته اند. خبرنگار ما ظهر روز گذشته برای بررسی اجرای دستورالعمل پیشگیری از شیوع کرونا از طریق پمپ بنزین ها به سراغ 3 جایگاه سوخت رفت. در این دستورالعمل آمده است: «پیرو اطلاعیه وزارت بهداشت درباره همکاری در جلوگیری از شیوع ویروس کرونا، ضروری است فرایند سوخت گیری و پرداخت هزینه آن در تمام جایگاه‌ها، توسط کارکنان انجام شود و دستکش یک بار مصرف برای استفاده عموم در دسترس قرار گیرد و تاکید می‌شود فرایند سوخت گیری و پرداخت هزینه بدون دستکش یک بار مصرف انجام نشود.»

 اما وقتی به یکی از جایگاه های سوخت بجنورد می روم ایستادن 5 موتورسوار به فاصله نزدیک در کنار یکدیگر را می بینم و در حالی که اپراتور روی سکو ایستاده است هر یک از موتورسواران در حالی که برخی نه دستکش و نه ماسک دارند بدون پیاده شدن از موتور نازل را بر می‌دارند و به سوخت گیری اقدام می کنند. برخی از آنان که زورشان می آید از موتورسیکلت پیاده شوند از جیب شان پول نقد را بیرون می آورند و به اپراتور می دهند. راننده یک خودروی پراید که انگار  عجله دارد، در سمت مقابل و در نزدیکی اپراتور می ایستد و با سرعت پیاده‌ می‌شود و بدون این که توجه داشته باشد ممکن است روی نازل ویروس کرونا نشسته باشد آن را  برمی دارد و شروع به سوخت گیری می کند و برای این که بیش از این زمان را از دست ندهد 2 اسکناس از جیب اش خارج می کند و به اپراتور می دهد تا پول های در دست او پر حجم تر شود؛ اپراتوری که البته لباس فرم هم ندارد. وقتی در گوشه ای می ایستم و دیگر سکوهای پمپ بنزین را نگاه می کنم، همین روند ادامه دارد و تعداد کمی از اپراتور می خواهند برای شان بنزین بزند. روی هر ردیف از سکوها یک بسته پلاستیک فریزر نصب شده است اما افرادی که دستکش ندارند گویا یا برای شان مهم نیست یا اصلا این بسته ها را نمی بینند. نمی بینم هیچ یک از اپراتورها به افرادی که دستکش ندارند بگویند حداقل از پلاستیک فریزر به عنوان دستکش استفاده کنند. در این جایگاه سوخت به وضوح مشخص است که برای سوخت گیری فقط توسط اپراتور نیروی بسیار کمی وجود دارد و اگر مردم روزی کرونا را جدی بگیرند بدون شک تعداد نیروهای این جایگاه قادر به پاسخ گویی حتی به نیمی از افرادی که می خواهند بنزین بزنند نیست. با عبور از این پمپ بنزین به سراغ یکی دیگر از پمپ بنزین ها می روم. تمام اپراتورها بر خلاف پمپ بنزین سابق لباس فرم تمیز پوشیده اند و ضمن آن که ماسک و دستکش مناسب دارند، افرادی که وارد پمپ بنزین می شوند به سراغش می روند و علاوه بر سوخت گیری کارت آنان را می گیرند تا برای پرداخت هزینه مجبور به پیاده شدن نشوند. شرایط این پمپ بنزین باعث خوشحالی ام می شود اما وقتی به سراغ یکی دیگر از پمپ بنزین ها می روم موارد بسیاری از نادیده گرفتن ویروس کرونا توسط مردم یا اپراتورها را دوباره می بینم هر چند این پمپ بنزین شرایط پمپ بنزین نخست را نداشت. در این جایگاه هر چند اپراتورهای ماسک زده همگی لباس فرم داشتند و به افرادی که وارد می شدند، نزدیک می شدند اما از راننده نمی خواستند برای او سوخت گیری کنند مگر این که خودش می خواست. 

در این جایگاه هر چند در هر ردیف پلاستیک فریزر نصب شده است اما نه کسی متوجه می شود از آنان به عنوان دستکش استفاده کند و نه اپراتورها به افرادی که دستکش ندارند توصیه می کنند حداقل پلاستیک دست شان کنند. به سراغ یکی از افرادی که بدون دستکش سوخت گیری می کند می روم و می پرسم از کرونا نمی ترسی؟ پاسخ می دهد: کرونا چی هست؟! وقتی به سراغ فرد دیگر می روم و این سوال را مطرح می کنم، با بی تفاوتی پاسخ می دهد: اول و آخر کرونا می گیرم. 

فرد سوم در پاسخ فقط سرش را تکان می دهد. وقتی رو به یکی از اپراتورها می گویم انگار مردم کرونا را جدی نگرفته اند می گوید: ما ابتدا به مردم هشدار می دادیم اما انگار تا برخی افراد خدای نکرده یکی از نزدیکان شان مبتلا نشود باور نمی کنند. 

وقتی از اپراتوری دیگر که نظاره گر سوخت گیری فردی بدون دستکش است می پرسم چرا به آن جوان هشدار نمی دهد یا او را برای استفاده از پلاستیک فریزر راهنمایی نمی کند؟ فقط سرش را تکان می دهد. هنگام خروج از پمپ بنزین دوباره نگاهی می اندازم به پلاستیک فریزرهایی که فقط نصب شده اند و استفاده نمی شوند و اپراتورهایی که همچنان نظاره گر سوخت گیری مردم با دستان بدون دستکش هستند و به یاد این جمله وزیر بهداشت می افتم که پمپ بنزین‌ها می‌توانند 8 هزار نفر را به ویروس کرونا آلوده کنند.

 

در یک هفته گذشته و با آغاز به کارکشتارگاه صنعتی بجنورد با مدیریت جدید، با توجه به ضرورت حفظ بهداشت و تهیه گوشت بهداشتی، 3 گزارش چاپ و در آن ها به مشکلات موجود اشاره و بر ضرورت رفع آن ها تاکید شد. بعد از چاپ این گزارش ها، اداره کل دام پزشکی استان جوابیه ای را به دفتر روزنامه «خراسان شمالی» ارسال کرد که در آن موارد و مشکلات اشاره شده در این 3 گزارش، تکذیب نشد.با این حال عضو شرکت تعاونی توسعه و عمران بجنورد روز گذشته در گفت و گو با خبرنگار ما از تهیه 30 دست لباس و 130 ماسک برای نیروهای کشتارگاه در روزهای اخیر خبر داد.«معظمی» وعده داد: چکمه نیز در اسرع وقت تهیه و توزیع می شود.وی مناسب سازی کف سالن ذبح را از تعهدات شهرداری دانست و به این موضوع اشاره کرد که شهردار بجنورد گفته برای این موضوع پیمانکار در نظر گرفته شده است.باید منتظر ماند و دید آیا مشکلاتی که از مدیریت قبلی در این کشتارگاه مانده است، در مدیریت جدید رفع خواهد شد یا خیر؟

گروه خبر- آمار مبتلایان به کووید 19 در خراسان شمالی به 52  نفر افزایش یافت.سرپرست دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی گفت: با اعلام نتایج قطعی آزمایش های انجام شده تا ظهر 25 اسفند، 52 نفر در خراسان شمالی به این ویروس مبتلا شده اند. دکتر «سید احمد هاشمی» در توضیح آمار مبتلایان قطعی به این بیماری به تفکیک شهرستان ها اظهارکرد: در شهرستان های بجنورد 23 نفر، شیروان 4 نفر، فاروج 2 نفر، مانه و سملقان 3 نفر، جاجرم یک نفر، گرمه 2 نفر و اسفراین 17 نفر به طور قطعی به بیماری کووید ۱۹ مبتلا شده اند.

وی با اشاره به تلاش های مجاهدانه کادر بهداشتی و درمانی این دانشگاه و تقدیر از آنان خاطرنشان کرد: با کوشش های شبانه روزی انجام شده تاکنون 22 نفر از مبتلایان به این بیماری بهبود یافته و از مراکز درمانی مرخص شده اند.وی با بیان این که آمار فوتی های تایید شده بر اثر ابتلا به کووید 19 در استان همچنان همان 5 نفر است، تاکید کرد: اگر مردم می خواهند گردش این ویروس مرموز در جامعه قطع شود و جان خود و عزیزان شان برای آن ها اهمیت دارد، باید در خانه بمانند و خارج نشوند.

وی افزود: آزمایش 162 نفر از موارد مشکوک منفی گزارش شده است و هم اکنون 125 بیمار مشکوک به ابتلا به کووید 19 در بیمارستان های استان بستری هستند.

وی ضمن هشدار جدی درخصوص رعایت نکات بهداشت فردی، بر پرهیز از تجمع و مسافرت های غیر ضروری تاکید کرد.