سیما وحدانی
مربیگری شغل نیست، عشق، ذوق و ایثار و فداکاری است، باید با پوست، گوشت و استخوانت مربی باشی تا بفهمی چه می گویند. با دم و بازدم شاگردانت در طول تمرین شروع می کنی، عرق می ریزی، گلویت خشک می شود، فریادهایی از اعماق وجود سر می دهی، استرس و هیجان را درک می کنی اما باید برای همه مظهر اعتماد به نفس باشی.با شاگردانی که آسیب دیدگی دارند و در حین تمرین درد می کشند، تو هم درد می کشی.مربی بودن یعنی تعهد بی قید و شرط، یعنی همیشه در تب و تاب بودن.کسی با یک ستِ ورزشی مربی نخواهد شد، باید تمرین کنی، عرق بریزی و از تمام وجودت برای ورزشکار مایه بگذاری.سال هاست صبح و عصر ساعت های بسیاری سر و کارش با ورزشکارانی است که گاهی برای کاهش و گاهی برای افزایش وزن خود و از همه مهم تر گذراندن ساعت هایی بدون دغدغه و شاد به باشگاه می آیند. همیشه لبخند بر لب دارد و هیچ گاه بدون لبخند وارد کلاس نشده است. سال های زیادی است که در باشگاه های متعدد ورزشکاران بسیاری را با خود همراه کرده، شاگردانش یا مثل خودش مربی شده اند یا به اهداف شان که تناسب اندام، سلامتی و نشاط است، رسیده اند. همچنان ادامه می دهد اما وقتی سال ها از تمرینات مجدانه اش می گذرد و دیگر رمق ورزش های شدید و همراهی با ورزشکاران تازه نفس را ندارد باید کنار بکشد، بدون بیمه، بدون حقوق بازنشستگی و هیچ مزایایی. مظلومیت مربیان بی مثال است و تاکنون هر بار پای درددل های شان نشسته ایم از نداشتن بیمه گلایه مند بوده اند.ایام کرونا سبب شده ماه ها بدون حقوق زندگی کنند و مانند همیشه دم نزنند، مربیان در مظلومیت همیشگی خود صورت شان را با سیلی سرخ کرده اند و کسی نبوده که به حال زارشان، نداری های شان و حقوق های نداشته شان بیندیشد.پای درددل تعدادی از مربیان باشگاه های استان نشستیم، گلایه مند بودند و دل پری داشتند از هزینه های زندگی که حالا روی دوش شان سنگینی می کند و کرونا هم در زندگی شان بسیار تاثیرگذار بوده است.یکی از مربیان باشگاه های استان که سابقه زیادی در مربیگری دارد، می گوید: تحت پوشش بیمه نبودن سبب شده مربیان با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کنند و به مربیگری به عنوان شغل نمی توان نگاه کرد.به گفته وی، سطح درآمد مربیان در این ایام به صفر رسیده و حمایتی از آن ها نشده است و مالکان باشگاه نیز به خاطر حمایت نشدن از سوی مسئولان قادر به حمایت از مربیان نیستند.وی خاطرنشان می کند: رایزنی برای اعطای کمک بلاعوض در مورد پرداخت قبوض نیز حداقل کاری بود که مسئولان می توانستند برای کمک به باشگاه داران انجام دهند اما انجام نگرفت.وی همچنین از جای خالی تخصیص یارانه ای به باشگاه ها برای حمایت از باشگاه داران و خرید مواد ضدعفونی کننده و ... خبر می دهد که مورد توجه مسئولان قرار نگرفته است.به گفته وی، شهریه باشگاه ها کم است و در این ایام با ریزشی که در باشگاه ها صورت گرفته شهریه جوابگوی ساعت و وقتی که می گذاریم، نیست.وی از مدیرکل ورزش و جوانان می خواهد پیگیر تخصیص وام به باشگاه ها که محل تامین سلامت و نشاط جامعه اند، باشد و این مهم بهترین اتفاق برای باشگاه داران است.
تعداد کم ورزشکاران
مربی دیگری از تعداد کم ورزشکاران در کلاس ها گلایه می کند و می افزاید: با وجود رعایت بهداشت و ضدعفونی متاسفانه از سوی عموم مردم چندان استقبالی نداریم و تعداد انگشت شماری به باشگاه می آیند. وی که حاضر نیست نام خود را در گزارش بیان کند، می گوید: بالا بودن هزینه ها و شهریه باشگاه ها سبب شده است مربیان با مشکلات بسیاری مواجه شوند و اجازه بالا بردن شهریه را نیز ندارند.به گفته وی، اگر مربیگری به عنوان شغل در نظر گرفته شود امکان بیمه مربیان فراهم می شود.
حمایت نکردن از مربیان و باشگاه داران در ایام کرونا
مربی دیگری که خود نیز باشگاه دار است از حمایت نکردن از مربیان و باشگاه داران در ایام کرونا گلایه مند است.وی می گوید: اجازه نداریم شهریه باشگاه را بالا ببریم و از سویی تعداد ورزشکاران کم است و این تعداد جوابگوی هزینه باشگاه هم نمی شود.وی با بیان این که در ایام کرونا فهمیدیم مربیگری شغل نیست، اظهار می کند: متاسفانه از هیچ جا حمایت نمی شویم و تا زمانی که جوان هستیم و انرژی داریم درآمد خواهیم داشت و بعد از میان سالی باید بدون حقوق و مزایای بازنشستگی از ورزش کناره گیری کنیم.
پیگیری برای تشکیل اتحادیه باشگاه داران
رئیس هیئت ورزش های همگانی خراسان شمالی نیز در ادامه از پیگیری هیئت برای تشکیل اتحادیه باشگاه داران خبر می دهد که هم اکنون در حال اتمام است .«مجید جودت» اظهار می کند: با تشکیل اتحادیه باشگاه داران بیمه و مسائل دیگر مربیان و باشگاه داران برطرف خواهد شد و امیدواریم به زودی شاهد تشکیل این اتحادیه باشیم.