گروه ورزش- فوتسال ایران به عنوان یکی از قدرت های جهان این روزها هم در بخش مردان و هم در بخش زنان لژیونر دارد؛ بازیکنان و حتی مربیانی که در فراسوی مرزها افتخارآفرینی می کنند. چند روز پیش «حسین طیبی»، کاپیتان تیم ملی فوتسال و «مسلم اولادقباد» توانستند عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان فوتسال اروپا را همراه با تیم «پالما»ی اسپانیا کسب کنند. فوتسال ایران در این کشور اروپایی یک لژیونر نام آشنا در فوتسال زنان نیز دارد، آن جا که «زهرا لطف‌آبادی» این روزها در فوتسال زنان اسپانیا از دروازه‌ تیمش «اتلتیکو تورکال» محافظت می‌کند.

«زهرا لطف آبادی» اولین و تنها لژیونر فوتسال زنان ایران که در یکی از لیگ های معتبر اروپا شاغل است این روزها در سکوت برای حضور تیم جدیدش در لیگ دسته یک تلاش می کند. او که تجربه سختی را با «ساراگوسا» پشت سر گذاشت این روزها اعتماد کامل کادر فنی تیمش را برای حضور ثابت در دروازه دارد. با او که به گفته خودش در این یک سال مورد بی مهری مسئولان، رسانه ها و حتی کادر فنی تیم ملی فوتسال ایران قرار گرفته است گفت‌وگو کردیم و از شرایط بازی در اسپانیا گفت و البته توصیه هایی برای مسئولان در استان ها از جمله خراسان شمالی درباره ضرورت حمایت از فوتسال زنان داشت. از یاد نبریم، فوتسال زنان در این استان دارای ظرفیت های بسیاری است که حمایت از آن ها می تواند روزهای روشنی را برای توسعه این رشته ورزشی به ارمغان بیاورد. گفت و گوی «خراسان شمالی» را با لژیونر فوتسال زنان ایران در ادامه می توانید بخوانید.

 

شما در سطح بسیار خوبی از اروپا لژیونر هستی. به نظر شما برای هدر نرفتن استعدادهای دختران فوتسالی در گوشه گوشه ایران از جمله استان خراسان شمالی و مناطق کمتر برخوردار چه کاری می‌شود انجام داد؟

این یک واقعیت است که خیلی از دختران‌مان به خاطر شرایط مالی از طرف خانواده‌ها حمایت نمی‌شوند و از پس هزینه‌ها و شهریه‌ها در فوتسال برنمی‌آیند، ولی من تا جایی که در توانم است از بچه هایی که از من مشورت می‌گیرند حمایت می‌کنم، چه با تمرین دادن، چه پیشنهاد و چه راه‌حلی برای کمک به آن‌ها.  خیلی‌ها واقعاً نمی‌دانند که چطور خود را به مراحل بالاتر در فوتسال برسانند یا تصمیمات درستی بگیرند. هر چه در توانم باشد انجام می‌دهم. شاید تنها کاری که می‌شود برای این بچه‌ها انجام داد این است که مسئولان استان‌ها بتوانند از مربیان خوب برای آن ها بهره ببرند. مربی برای زحمتی که می‌کشد نمی‌تواند پول نگیرد. هزینه‌ سالن‌ها هم جداست. حتی وقتی خودم به کشور برمی‌گردم مربی‌گری می‌کنم و این موضوع را درک می‌کنم که مربی نمی‌تواند هزینه اجاره محل را خودش بدهد و برای زحمتی که می‌کشد مبلغی دریافت نکند. همه این هزینه ها فشار زیادی به دختران فوتسالی می‌آورد و خانواده‌ها هم نمی‌توانند از پس آن بربیایند. اگر مسئولان در استان‌ها بتوانند همکاری کنند و سالن‌ها را رایگان در اختیار مربیان بگذارند یا به آن‌ها در هزینه‌ها و مخارج کمک کنند که تیم‌ها در مسابقات مختلف شرکت کنند در این صورت بازیکنان تجربه کسب می‌کنند، دیده می‌شوند و به تیم‌های بالاتر معرفی می‌شوند و نتیجه‌اش از دست ندادن استعدادهاست. از مسئولان استان‌ها خواهش می‌کنم در این زمینه بیشتر هوای دختران فوتسالی را داشته باشند و از آن ها حمایت کنند.

 

 دو لژیونر مرد ایرانی (طیبی و اولادقباد) قهرمان فوتسال اروپا شدند؛ در این‌باره بگو. آیا تماسی با آن ها داری؟

دورادور با آن ها در تماس هستم و بازی‌های‌شان را دنبال می‌کنم. از این که گزارشگر از این دو بازیکن ایرانی مدام در حال تعریف و تمجید است لذت می‌برم. بدون شک باعث افتخار هستند و همیشه هر جا از ایرانی بودنم صحبت می‌شود بلافاصله اسم آقای «طیبی» آورده می‌شود که با این قهرمانی هم فکر می‌کنم‌ ویترین افتخارات‌شان کامل شد.

 

 سالی که به اسپانیا رفتی همراه با تیمتان برای بقا تلاش می‌کردید، الان شرایط چطور است؟

سال ۲۰۲۲ با تیم «سالاساراگوسا »قرارداد بستم که تا انتهای سال ۲۰۲۴ همراه تیم باشم. آن موقع تیم برای بقا می‌جنگید که من یک ماه آخر اضافه شدم و فقط در سه بازی تیمم حضور داشتم و تیم هم در لیگ دسته یک ماندنی شد. در فصل جدید اما بعد از گذشت چندین ماه که نتیجه‌های خوبی نمی‌گرفتیم و اسپانسرها را از دست می‌دادیم متوجه شدیم باشگاه سالاساراگوسا مبلغ بزرگ ۲۵ هزار یورو بدهی به بازیکنان فصل قبل و همین طور آژانس ها و موسساتی که با آن ها کار می‌کردند، دارد و من هم در آن ۸ ماهی که آن جا بودم فقط توانستم دو ماه از حقوقم را دریافت کنم. وضعیت باشگاه خیلی به هم ریخته بود و به همین دلیل تصمیم گرفتم از تیم جدا شوم. در بند قراردادم هم ذکر شده بود که اگر تا سه ماه از قراردادم را پرداخت نکردند می‌توانم از تیمم جدا شوم که این اتفاق هم افتاد چون شرایط برای من خیلی سخت پیش می رفت. از آن جایی که از نیم فصل دوم هم گذشته بود و من بیشتر از ۸ بازی برای این تیم انجام داده بودم نمی‌توانستم به تیم‌های لیگ دسته یک یعنی تیم‌هایی که در ادامه همان سطح بودند بروم و مجبور شدم یک پله لیگ پایین‌تر بازی کنم و به تیم «اتلتیکو تورکال» آمدم و تا پایان فصل به صورت قرضی با این تیم قرارداد بستم.

 

 از شرایط تیم جدیدت بگو.

خیلی خوب است. الان در گروه سوم جدول ۴ گروهی که در این لیگ وجود دارد توانستیم قهرمان گروه شویم و صعود ما صد در صد شده است. از هفته‌ بعد بازی‌های پلی‌آف شروع می‌شود که شانس ما برای رسیدن به لیگ دسته اول اسپانیا خیلی زیاد است. شرایط تیم سالاساراگوسا خیلی به هم ریخته است و دوباره در شرایط سقوط به لیگ پایین‌تر قرار دارد. دوستانم که آن جا هستند از شرایط راضی نیستند و با باخت‌های پشت سرهم شرایط خوب تیمی هم ندارند و در آستانه‌ سقوط هستند. من با تیم هماهنگ شدم و توانستم اعتماد کادر فنی را داشته باشم که در ۸ تا ۹ بازی که تاکنون انجام داده ایم همه‌ بازی‌ها را در زمین بودم و با اختلاف سه گل به بالا برنده‌ میدان بودیم. 

 

 قراردادت را تمدید می کنی؟

قراردادم تا سال ۲۰۲۴ با ساراگوسا بود و با این که قراردادم فسخ شده ولی هنوز کارهای قانونی اتمام آن مانده است. از آن‌جایی که زمان نقل و انتقالات گذشته بود نمی‌توانستم به تیم دیگری اضافه شوم و ساراگوسا مجبور شد من را به صورت قرضی به باشگاه دیگری بدهد. باشگاهی که در آن توپ می‌زنم هنوز برای تمدید قرارداد چیزی نگفته، چون تمرکز باشگاه و البته خودم فقط روی بازی‌های حساس پلی آف است و همه چیز به این بازی ها بر می‌گردد تا بعد ببینم چه پیشنهادهایی دارم که درباره‌ ماندن یا رفتن به تیم دیگر فکر کنم. بعد از پلی اف شرایط را بررسی می کنم و تصمیم می‌گیرم.

 

چرا از وقتی که به اسپانیا رفتی خبر خاصی از شما نیست؟

نمی‌دانم چرا از وقتی به اسپانیا آمدم از آن‌جایی که تنها بازیکن و لژیونر دختر شاغل در اروپا هستم به جای این که نگاه‌ها به من باشد این اتفاق نیفتاده و هیچ رسانه‌ای هم پوشش نداده است. البته گله‌ای نیست و امیدوارم در آینده بیشتر توجه شود. شاید اگر این اتفاق برای بزرگان فوتسال می‌افتاد شرایط متفاوت‌تر بود چرا که آن‌ها شناخته شده‌تر بودند ولی الان از شرایط من این‌جا کمتر کسی خبر دارد.

 

حضور در اسپانیا چگونه است؟

در ساراگوسا جز اذیت شدن هیچ چیز دیگری نصیبم نشد ولی با این تیمی که هستم واقعاً شرایط خیلی خوب است و احساس راحتی می‌کنم چون هم کادر فنی به من اعتماد دارد و هم از نظر فرهنگی به بچه‌های این تیم نزدیک‌ترم و راحت‌تر با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنم. همان طور که گفتم شکر خدا الان قهرمان گروه هم شدیم و منتظر اتفاقات بهتر یعنی صعود به لیگ دسته یک هستیم.

 

 پیش از این از شرایط سخت زندگی در اسپانیا به خاطر مسلط نبودن‌شان به زبان انگلیسی گفته بودی؛ الان اوضاع چطور است؟

پارسال خیلی شرایط برایم سخت بود چرا که به زبان اسپانیایی مسلط نبودم و برای ارتباط گرفتنم خیلی مشکل ایجاد می‌کرد ولی امسال کمی شرایط برایم راحت‌تر است چرا که از پس دوره‌های زبانم برآمدم و راحت‌تر می‌توانم با بچه ها ارتباط بگیرم.

 

شرایط طرفداری هواداران در اسپانیا چگونه است؛ آیا آن جا هم مانند ایران طرفداران تیم‌های فوتسال به خصوص تیم خودتان پرشور و پیگیر هستند؟

این جا فوتسال نسبت به فوتبال طرفداران کمتری دارد و کمتر شناخته شده است ولی بازهم به فوتسال اهمیت می‌دهند به خصوص هواداران که به صورت هفتگی برای تماشای بازی‌ها با تهیه‌ بلیت می‌آیند و تیم را تشویق می‌کنند‌. تیم ما هم خیلی تماشاچی دارد و سالن واقعاً شلوغ می‌شود.

 

 قبلاً گفته بودی هدفت درخشش در لیگ اسپانیا و رویایت بهترین دروازه‌بان شدن است؛ در یک سال اخیر چقدر به این اهداف نزدیک شدی؟

هدفم همچنان درخشش در لیگ اسپانیاست و فکر می‌کنم در این چند ماه در مالاگا و تیم جدیدم خیلی به آن نزدیک‌تر شدم ولی امسال چون سال اولم بود و شرایط خاص خودش را داشت به نوعی بیشتر جنبه‌ آشنایی من با فوتسال اسپانیا را داشت. من آدم کمال گرایی هستم و دوست دارم به آن چیزی که می خواهم سریع برسم، با این‌حال به نظرم گام خوبی برای من بود ولی از خودم بیشتر از این انتظار دارم.

 

 آیا در لیگ اسپانیا برای پرداخت دستمزد بین خانم‌ها و آقایان تفاوت محسوس وجود دارد؟

پرداختی‌ها اصلاً قابل مقایسه با آقایان نیست، فکر می‌کنم 20 درصد قراردادهای آقایان کل قراردادهای ماست.

 

 گویا طرفدار پرسپولیس هستی؟ نظرت درباره فصل جاری لیگ برتر فوتبال ایران چیست؟ 

بله پرسپولیسی‌ام و امیدوارم این تیم قهرمان شود ولی واقعیتش این است که این جا فرصت دنبال کردن بازی‌ها را نداشتم و ندیدم.

 

دی سال گذشته، موقع انجام مسابقات کافا و بعد از انتشار فهرست تیم ملی، از این فهرست انتقاد کرده و ناراحتی‌ ات را نشان داده بودی، تا جایی که می‌دانم تا الان هم به اردوهای ملی دعوت نشده ای؛ فکر می کنید حقت پایمال شده است؟ چرا به اردوها دعوت نشده ای؟

در مورد تیم ملی همیشه حرف‌هایم را رک و راست زدم، هیچ وقت حرفی را پشت سر نگفتم و ناراحتی‌ام را نشان دادم! همچنان هم دعوت نمی‌شوم که برای همه این دعوت نشدن‌ها هنوز هم متعجبم و هیچ فردی هم علتش را نمی‌داند. امیدوارم حداقل دلیلش را بدانم تا  برایش تلاش بیشتری انجام دهم. هیچ وقت سعی نکردم صحبتی با کادر فنی یا مسئولان داشته باشم و امیدوارم تلاش‌هایم و موقعیتی که هستم دیده شود تا بتوانم پیراهن تیم ملی کشورم را بپوشم.

 

 آیا تا الان از فدراسیون فوتبال یا وزارت ورزش و جوانان تماسی برای جویا شدن شرایطت در اسپانیا داشته‌ای؟

راستش حتی بعید می‌دانم فدراسیون یا مسئولان من را بشناسند! واقعاً نمی‌دانم ولی تا الان با هیچ مسئولی از وزارت ورزش یا فدراسیون و هیچ فردی تماس نداشتم. لژیونر بودن من در خاموشی بوده و در خاموشی هم انگار دارد ادامه پیدا می‌کند. با توجه به احساسی که الان دارم می گویم که این نادیده گرفتن‌ها مطمئناً من را ضعیف نمی‌کند و باعث می‌شود خیلی محکم‌تر ادامه دهم. من می‌ایستم و تلاش می‌کنم و مطمئنم روزی این تلاش ها دیده می‌شود و به من هم فرصت ابراز توانایی‌هایم را در تیم ملی کشورم می‌دهند. برای آن روز که امیدوارم دیر نباشد و هنوز در اوج هستم اتفاق بیفتد هر ساعت سخت تمرین و تلاش می‌کنم. هم اکنون چیزی که می‌خواهم قهرمان پلی اف شدن با تیمم است.