آقایان خسته نباشید!!
تعداد بازدید : 136
ضربه 3 هزار پتک به اعصاب مردم
بهروز- انگار دیوار صوتی است که شکسته شده و یا انفجار بمبی مهیب این صدا را ایجاد کرده است.
هزاران میخ انگار در گوشمان فرو می رود و یا با پتکی غول پیکر سقف خانه را می کوبند. اگر در محل نبودم هرگز نمی توانستم با توصیفی که این پیرمرد از سر و صدای آزار دهنده در و پنجره سازی می کرد به عمق رنجی که این مردم می کشند پی ببرم.
در بعضی از خیابان های بجنورد ده ها در و پنجره و کابینت سازی و نجاری فعالیت می کنند و ساکنان این محله ها که از این همه سر و صدا به ستوه آمده اند بارها مشکل خود را با روزنامه خراسان شمالی در میان گذاشته اند که آخر تا به کی باید قانون انتقال صنایع مزاحم و آلاینده خاک بخورد و هم چنان معطل تصمیم هایی بماند که عملیاتی شدن آن ها به بوته فراموشی سپرده شده است؟
اگر نگاهی به تاریخچه انتقال این صنوف داشته باشیم در می یابیم که زمزمه انتقال آن ها به خارج از بجنورد از 25 سال قبل کلید خورد و در آن هنگام به واسطه مخالفت هایی که در این مسیر وجود داشت اجرا نشد. مخالفت یک سوی این قضیه بود و در سمت دیگر زمینی بود که برای انتقال این صنایع در نظر گرفته شد. زمینی در مکانی دورافتاده که برای تسطیح و خدمات رسانی به آن باید در آن هنگام میلیون ها تومان هزینه می شد.
این موضوع تا مدت ها مسکوت ماند و سپس دوباره با تأسیس استان و افزایش جمعیت و گسترش شهر زمزمه های انتقال صنایع آلاینده آغاز شد.
اما هنوز هم در بجنورد 3 هزار و 150 واحد صنفی مزاحم و آلاینده بدون مجوز یا با مجوز فعالیت می کنند که باید منتقل شوند.
خدمات مختلف نیاز است
با یکی از فعالان این بخش که پی گیر انتقال صنوف مزاحم به خارج از شهر است گفت و گو می کنم. او در این باره به گزارشگر ما می گوید: هنگامی که به مسئولان مراجعه می کنیم گفته می شود برای شروع هر پروژه ای نیاز به اعتبارات ویژه ای است و برای این پروژه هم باید اعتبار و زمین مناسبی در نظر گرفته شود.
وی که مایل به ذکر نام خود در این گزارش نیست ادامه می دهد: گفته اند باید شهرکی برای انتقال صنوف مزاحم ایجاد شود و بر همین اساس با توجه به ضرورت پاک سازی شهر، 40 هکتار زمین برای احداث این شهرک بعد از بیدک در نظر گرفته شده است.
وی تصریح می کند: متأسفانه شاغلان این صنوف زحمت کشانی هستند که ماهیت شغل آنان با سر و صدا همراه است و آلایندگی دارد و اکنون خود آن ها هم حاضر به خروج از شهر هستند اما چون توانایی تملیک و آوردن خدمات مختلف را ندارند لازم است که دولت هم به آن ها کمک کند و برای همین است که زمینی را که در کنار بیدک قرار دارد دیده ایم و امیدواریم که برای خدمات رسانی هم اقدام شود تا بتوانیم 3 هزار و 150 واحد آلاینده و مزاحم را منتقل کنیم.
وی با اشاره به این که در سال های 89 تا 90 متولیان مربوطه مکانی را در شهرک های صنعتی برای انتقال صنوف آلاینده به خارج از محدوده شهری مشخص کردند، می گوید: زیرساخت های لازم برای انتقال صنوف آلاینده به خارج از محدوده شهری فراهم شد و هماهنگی های لازم با صنوفی از جمله آهن فروشان که بیشتر ایجاد مزاحمت می کردند، انجام شد اما مکان مورد نظر را تحویل ندادند.
ازدیاد صنایع مزاحم
البته ازدیاد این صنایع در بجنورد هم قابل توجه است .یک کارشناس جغرافیای شهری درباره علت ازدیاد صنایع آلاینده در داخل شهر، میگوید: با توجه به این که بجنورد شهری مهاجرپذیر است و اغلب مهاجران به این گونه مشاغل روی آورده اند، اگر بخواهند اعمال قانون کنند باید تمامی شغل های داخل شهر تعطیل شود.وی خاطر نشان می کند: طبق بند 20 ماده 55 قانون شهرداری ها، تمام اصنافی که ایجاد آلودگی صوتی و بهداشتی می کنند باید از شهر خارج شوند.
«شفاعتی» با بیان این که در حال حاضر نزدیک به بیش از 3 هزار واحد آلاینده و مزاحم در داخل محدوده شهر بجنورد وجود دارد، می گوید: وجود صنایع آلاینده صوتی و مزاحم در کنار محل های مسکونی، بهداشتی و درمانی و بیمارستانی موجب اختلال در بهداشت روانی افراد می شود.
آسایش نداریم
یکی از شهروندان در این مورد می گوید: متأسفانه فعالیت صنوف مزاحم و آلاینده در داخل شهر مشکلات صوتی فراوانی ایجاد میکند و شهروندان حتی در منازل خود نیز آسایش ندارند و حتی برای استراحت نیمروزی نیز با مشکل مواجهیم و از سویی وجود این صنایع در بافت مسکونی شهر در شأن مرکز استان نیست و نیاز است متولیان امر نسبت به انتقال و یا احداث شهرک صنوف آلاینده سریع تر اقدام کنند.
«حسینی» با بیان این که علاوه بر سد معبر و آلودگی صوتی این صنایع موجب مخاطرات بهداشتی و زیست محیطی هم می شوند، بیان می کند: گره انتقال این صنایع باید هر چه زودتر گشوده شود.
عزمی وجود ندارد
در هر حال اگر نگاهی به بند20 ماده 55 قانون شهرداری ها داشته باشیم متوجه می شویم که بر اساس قانون «جلوگیری از ایجاد و تاسیس کلیه اماکن که به نحوی از انحاء موجب بروز مزاحمت برای ساکنان یا مخالف اصول بهداشت در شهرهاست در دایره شمول این قانون است و براین اساس شهرداری مکلف است از تاسیس این واحد ها جلوگیری کند یا اگر وجود دارند آن ها را تعطیل کند و اگر لازم شود آن ها را به خارج از شهر انتقال دهد.»
مصوبه ای که اجرا نشد
«باغچقی» رئیس کمیسیون زیست و خدمات شهری شورای اسلامی شهر بجنورد موضوع خروج صنوف مزاحم و آلاینده از محدوده شهر را از مصوبات دور اول سفر رئیس جمهور سابق به استان بر می شمرد و عنوان می کند: در این دوره قرار بود شهرک صنوف آلاینده ایجاد و انتقال صنوف مزاحم به خارج شهر انجام شود. وی می افزاید: منطقه ویژه اقتصادی، نخستین نقطه در نظر گرفته شده برای خروج صنوف آلاینده در شهرستان بود.
وی ادامه می دهد: قبل از این اقدامات هم خروج صنوف آلاینده به خارج از شهر دارای سابقه بود که در آن زمان توسط مدیران وقت پی گیری می شد و یک یا 2 نقطه هم برای انتقال صنوف آلاینده پیش بینی شد ولی هیچ کدام تاکنون اجرایی نشده است.
وی با اشاره به این که برای ساماندهی و خروج این صنوف عزم خاصی وجود نداشته و ندارد، اذعان می کند: شاید نکته ها، ابهامات و مشکلاتی برای خروج بدون دردسر این صنوف به خارج از شهر مانند دسترسی راحت شهروندان به این صنوف وجود داشته باشد زیرا در صورت خروج صنوف آلاینده به خارج از شهر مردم نباید مشکلی برای دسترسی به خدمات این صنوف داشته باشند.
وی با اشاره به اقدامات انجام شده برای خروج صنوف آلاینده از شهر می گوید: با توجه به اعتراضات و نارضایتی مردم، اگر شکایتی از این بابت به ما برسد، به شکایت ها رسیدگی می شود و شهرداری هم رسیدگی می کند اما با توجه به وضعیت اقتصادی فعلی نمی توان همه این واحد ها را پلمب کرد و ناچاریم گاهی چشممان را ببندیم.
شکایت مردمی بسیار کم است
در همین ارتباط، مدیرکل حفاظت محیط زیست خراسان شمالی می گوید: استقرار صنوف آلاینده در محدوده خدمات شهری در کلان شهرها معضل جدی و در شهرهای کوچکتر به نسبت این مشکل کمتر است.
«مطهری» ادامه می دهد: صنوف مزاحم ، کاربریهای غیر همگون در جوار کاربری های مسکونی است که آسایش و سلامت مردم را به خطر میاندازد.
وی با بیان اینکه شهرکی در جوار بیدک برای انتقال صنایع مزاحم جانمایی شده است میگوید: این شهرک تاییدیه محیط زیست را نیز دارد و بقیه مراحل انتقال به همت مدیران شهری و متولیان امر بستگی دارد. وی ادامه می دهد: مدیریت و تامین زیر ساخت ها به عهده شهرک صنعتی خواهد بود.
وی با اشاره به این که در این بخش شکایت مردمی بسیار کم است، اضافه میکند: صاحبان صنوفی که از آنان شکایت شده است در صورتی که زیرساخت برای انتقال فراهم باشد از محدوده شهری خارج می شوند.
در این مورد با رئیس اداره اصناف سازمان صنعت، معدن و تجارت خراسانشمالی گفت و گو میکنم.
«مهر آبادی» معضل جانمایی را مطرح می کند و می گوید: اگر چه تفاهم نامه کشوری در خصوص انتقال صنوف مزاحم بین وزارت صنعت و معدن، اتاق اصناف و شرکت شهرکهای صنعتی منعقد شده است، اما اکنون فقط زمینی برای انتقال واحد های سنگ بری به خارج از شهر اختصاص یافته و زیر ساخت های آن فراهم شده است و فقط صنف سنگ فروشان و سنگ بران به شهرک صنعتی بیدک منتقل می شوند.
وی با بیان این که موضوع خروج صنایع آلاینده چندین سال است که در این شهر مطرح هست اما هنوز اجرایی نشده است، ادامه میدهد: کنار شهرک صنعتی بیدک زمینی در نظر گرفته شده که با موافقت اداره کل راه و شهرسازی آماده سازی و این صنوف به آنجا منتقل خواهد شد.
وی با بیان این که حدود 20 شغل باید از شهر بجنورد خارج شوند، خاطر نشان می کند: صنوف درب و پنجره سازی، کابینت سازی، تراشکاری، فلزکاری و ریخته گری، مصالح ساختمانی و سنگ تراشی شامل این صنوف میشوند. به گفته وی، اکنون در حدود 3 هزار واحد از این صنوف در شهر بجنورد پراکنده اند.
خبر خوب
در حالی که مردم از انتقال صنایع آلاینده و مزاحم قطع امید کرده اند، مدیر عامل شرکت شهرک های صنعتی در این باره خبر خوشی به مردم می دهد.
«یوسفی» می گوید: با این که متولی این امر شرکت شهرک ها نیست اما به دلیل دغدغه ای که در این مورد داریم پایین دست شهرک بیدک 100 هکتار زمین را برای انتقال صنایع مزاحم و آلاینده دیده و موافقت اولیه آن را هم گرفته ایم. وی ادامه می دهد: این زمین مورد قبول اصناف و صنعت و معدن هم واقع شده است و اگر طبق روال همه چیز خوب پیش برود تا نیمه دوم سال آینده، انتقال صنایع آلاینده انجام می شود.
افشره:
انتقال صنوف مزاحم و آلاینده از 30 سال قبل باید انجام می شد. در بعضی از خیابان های بجنورد ده ها در و پنجره و کابینت سازی و نجاری فعالیت می کنند و ساکنان این محله ها که از این همه سر و صدا به ستوه آمده اند بارها مشکل خود را با روزنامه خراسان شمالی در میان گذاشته اند که آخر تا به کی باید قانون انتقال صنایع مزاحم و آلاینده خاک بخورد و هم چنان معطل تصمیم هایی بماند که عملیاتی شدن آن ها به بوته فراموشی سپرده شده است؟