معاون فرهنگی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان شمالی، آخرین خبرها از دومین دوره انتخاب کتاب سال در استان را اعلام کرد. حجت الاسلام« هدایتی» به خبرنگار ما گفت: 230 اثر به دومین دوره انتخاب کتاب سال خراسان شمالی رسیده است.وی اظهارداشت: رشته دین شامل فقه، اصول، کلام، قرآن، حدیث و احکام، رشته ادبیات شامل شعر، داستان کوتاه، داستان بلند، رمان، تاریخ ادبیات و نقد ادبی و رشته علوم تربیتی و روانشناسی، کلیات و علوم اجتماعی، هنر، کودک و نوجوان از جمله موضوعات مطرح در این دوره است.وی، ایثار و شهادت، موضوع شعار سال ٩٣ (اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی)، امر به معروف و نهی از منکر، عفاف و حجاب و پیشگیری از اعتیاد را از موضوعات  بخش ویژه انتخاب آثار ذکر کرد.وی خاطرنشان کرد: داوری آثار از امروز به مدت 10 روز آغاز می شود و  برگزیدگان اوایل ماه آینده معرفی می شوند.
 

عصر موسیقی
هنرمندان موسیقی مقامی استان در عصر موسیقی به هنرنمایی می پردازند.به گزارش خبرنگار ما، در عصر موسیقی که هم زمان با ایام دهه فجر برگزار می شود 4 گروه به همراه تک نوازان به هنرنمایی می پردازند.این گزارش حاکی است، گروه های نغمه های داوودی به سرپرستی «داوود ولی نژاد»، «دلکوک» به سرپرستی «علی ارغیانی» و «هوال» به سرپرستی «جهانگیر شکوری» در کنار تک نوازی «جعفر بهرامی» و «حسین و جمشید ولی نژاد» بیست و یکم بهمن ماه در اسفراین به اجرا می پردازند.

 
ارسال 65 اثر به جشنواره «طلوع»
65 اثر به  دومین جشنواره خوشنویسی «طلوع» رسید.مسئول انجمن خوشنویسی استان با بیان این که جشنواره خوشنویسی طلوع  در 2 بخش رقابتی و غیر رقابتی برگزار خواهد شد، اظهارداشت: نستعلیق، شکسته نستعلیق، نسخ و ثلث از جمله رشته ها برای شرکت هنرجویان در این جشنواره است.«زحمتکش» افزود: شناخت و شناسایی شایسته استعدادهای برتر در این عرصه و تبادل تجربیات ارزنده پیشکسوتان و مشتاقان این هنر از اهداف برگزاری این جشنواره است.وی ادامه داد: در نظر داریم  تا آثار برتر را در قالب نمایشگاه در معرض دید  عموم  قرار دهیم.وی خاطرنشان کرد: این جشنواره نیمه سوم بهمن به کار خود پایان می دهد.

داستان های انقلاب
داستان های انقلاب نوشته نویسندگان استان نقد می شود.مسئول واحد آفرینش های ادبی حوزه هنری خراسان شمالی با اعلام این خبر گفت: داستان  های نویسندگان  استان  با موضوع انقلاب با حضور  «علی اکبر ترابیان»  مورد نقد و بررسی قرار می گیرد.«صدیقی» افزود: در این کارگاه، آثار عفت نیستانی و علی مهدی دوست شامل «با من از حسن بگو»، «چهل تیکه» و «پرواز»  نقد می شود.
 

هفته گذشته خراسان شمالی میزبان  محفلی از جنس شعر فجر بود که در آن شاعران  کشور و خراسان  شمالی گرد هم آمدند و روزنامه «خراسان شمالی» در صفحه ادب و هنر سیزدهم بهمن ماه گزارشی از این محفل در قالب گفت و گو با شاعران  میهمان  و بررسی وضعیت شعر این خطه با عنوان «گلشن  شعر» تهیه کرد که بازخوردهایی در بین اهالی شعر به ویژه شاعران نوسرای استان  نسبت به گفته های برخی شاعران میهمان داشت. در این میان «علی نقویان» سراینده  مجموعه «شاید چای» دست  به قلم شد و مطلبی را  با عنوان «می اندیشم، پس نیستم» به بهانه سخنان «سینا  علی محمدی» از شاعران  نوپرداز  و نفر اول شعر نوی چهارمین جشنواره بین المللی شعر فجر و دبیر سرویس فرهنگی، هنری روزنامه جام جم به تحریریه روزنامه خراسان شمالی ارسال کرد که  بخش هایی از آن را از نظر می گذرانید.
«مدت زیادی است یا بخت با من یار شده ، یا سنگی به سرم خورده که تصمیم گرفته ام مشغله ام ور رفتن با تاریخ و نوشتن برای نوشتن باشد. چرا که این گونه کار، نیازی به اسم  و عناوین ریز و درشت ندارد  و اما از نوشتن و نوشتن این که چه ها بر سر هنر آمده ؟ چه ها بر سر ادب آمده؟ و به قول «هامون» فیلم مهرجویی؛ به سر عشق چی اومد؟!
در جشنواره اخیر شاهد صحبت های جوان شاعری بودیم از پایتخت شریف و این فرمایش که: ... «شاعران این خطه با شعر نو و مدرن فاصله دارند...» و این که: «برخوردار نبودن از تنوع قالب، خلاء شعری خراسان شمالی است...» و این برآیند این شاعر بود از جشنواره فجر که شاعران استان را همان شاعران جشنواره قلمداد کردند و از فاصله شاعران از شعر نو فریاد برآوردند. اما آیا این شهادت و تاسف جناب «سینا علی محمدی» بر شعر استانمان، متوجه شاعران است یا متولیان فرهنگ استان؟ بایستی تکلیف خود را با این تاسف مشخص کنیم. البته باید تاسف خورد، تاسف به این که گاه به دلیل حذف عامدانه نخبگان و چهره های درخشان ادبیات استان، همواره شاهد حضور  افراد انحصاری در سمینارها و همایش ها و ... هستیم  که نمونه اخیر آن جشنواره شعر فجر بود. تاسف از این که نمایندگان شعر استان  همواره تعدادی محدود و یا با رویکرد تکراری در شعر هستند. تاسف از این که سیاستی پیش گرفته  شده تا  تعداد کثیری از نمایندگان واقعی شعر خراسان شمالی که چندین جلد کتاب، مقاله و نقد و تحقیق و کارنامه ای پربار در سطح کشور داشته اند و از اساتید مطرح در حوزه شعر و نقد بوده و بیش از 20 سال فعالیت ادبی در شهرهای مختلف کشور دارند و حتی از برگزیدگان جشنواره های مستقل (نه سفارشی) هستند، حتی برای جشنواره هایی که هزینه اش از بیت المال است، دعوت نمی شوند. بالطبع وضعیت تئاتر، موسیقی و هنرهای تجسمی نیز تا جایی که من می دانم به همین منوال بوده است.
این رشته سر دراز دارد و مشت بازگو شده نمونه ای از خروار کار  است.  
 

مرتضوی- سکوتی پر از هیاهو را به خوبی می شد در  نقاشی هایی که در  قاب گلشن  نشسته بود،  تجربه کرد؛ آثاری که  آزادی، آزادگی، شهادت و عروج را فریاد می زد، عروجی که با گذشت سال ها هنوز هم می توان حسش کرد. این بار  قاب گلشن ، راوی قصه هایی از برگ زرین انقلاب بود که با  قلم رنگین نقاشانی هم چون «کاظم چلیپا»، «مصطفی گودرزی»، «مرتضی اسدی»، «ناصر پلنگی»، «ایرج اسکندری» و «حسین خسروجردی» در  قالب «گنجینه هنر انقلاب» به تصویر کشیده شده بود. هر چند دیدن این تصاویر خالی از لطف  نبود اما شاید اگر اصل آثار به نمایش گذاشته می شد لایه های شکل گیری این اثرگذاری را می شد به خوبی درک کرد و نمایشگاه از حالت نمایشی بودن خارج می شد. با هنرمندان که هم کلام می شوی، می بینی هر چند از نگاه برخی از آن ها نفس کار خوب است و برای نخستین بار شاهد آثاری بودند که در کشور مطرح بود، اما از نظر آن ها  ایرادی که به آثار وارد است،  به نمایش گذاشتن آثاری قدیمی است، در حالی که آثار به روز باید به نمایش گذاشته می شد.
آثاری که اصل نبود
«غلامی مطلق» که خود سال هاست دستی در هنر دارد، معتقد است: دیدن آثار برای  افرادی  که شاید تاکنون آن ها را ندیده بودند، خالی از لطف نیست، اما برای هنرمندان به خصوص جوانانی که به هنر نقاشی علاقه مند هستند، فریبنده است.از نگاه این هنرمند امروزه نگاه ها به هنر فرق کرده است و این گونه آثار و کارکردن جایگاهی ندارد.این کارشناس ارشد نقاشی با بیان این که ارائه آثار به لحاظ قطع و اندازه در نقاشی یکی از مسائلی است که باید مورد توجه قرار گیرد و نمی توان بدون  توجه به اندازه آثار آن ها را در هر اندازه ای به نمایش گذاشت، می گوید: نمایش آثار در قابی کوچک تاثیر چندانی ندارد.
«رمضان‌پور» از دیگر هنرمندان نقاش  از این  اتفاق  که برای نخستین بار  روی داده است، استقبال  می  کند و آثار را  مروری بر خاطرات آن دوران  به زبان هنر برای هنرمندانی می داند که آن روزها را  تجربه  نکرده اند. با وجود اینکه اصل آثار ارائه نشد  برای ما که بسیاری از آثار را ندیده  بودیم جالب بود و به نوعی مروری بود  برای هنرمندانی که  در آن  زمان  نبودند. از نگاه او هر چند اگر اصل اثر ارائه می شد تاثیرگذار تر بود اما به اعتقاد این هنرمند و برخلاف نظر دیگر هنرمندان نمایش آثار در ابعاد بزرگ نیز  تاثیرگذار است.  
جای خالی خالقان آثار
«رمضان پور» البته جای خالقان آثار در این نمایشگاه را خالی می داند و بر این باور است که حضور آن ها و بحث و گفت و گو درباره آثار می توانست هنرمندان استان را با  فضای آن دوران بیشتر آشنا کند و در تولید آثاری از این دست با زبان هنر یاریگرمان باشد.وی که خود دستی در نقاشی دارد، اظهارمی دارد: این اتفاق می تواند شروعی باشد برای ارائه آثار بیشتر و بهتر از هنرمندان مطرح کشور، ضمن این که چه خوب بود در کنار آثار نقاشی رشته های دیگر هنری به نمایش گذاشته و کارگاه های زنده ای بر پا می شد.
نمایشی خالی از  محتوا
«غلامرضا معروف» هم دیگر هنرمندی است که حرف های زیادی برای گفتن دارد و اتفاق هایی از این دست را بی سابقه نمی داند، اما معتقد است که توقع افرادی که در مقام اهل فن از آثار دیدن کردند این بود که با  اصل آثار رو به رو شوند، در حالی که برخلاف انتظار هنرمندان آثار پوستر مانند ارائه شد. از نگاه این هنرمند جوان، آن چیزی که در مطالعه هنری اهمیت پیدا می کند این است که وارد جزئیات شویم و به لایه های شکل گیری یک کار توجه کنیم در حالی که وقتی یک اثر چاپ می شود، آن طور که باید  قابل رصد کردن و بررسی نیست.وی با بیان این که یک سری آثار در عرصه هنر انقلاب کاملاً شناخته شده است و چاپ کردن و نمایش آن ها نیاز به این همه تبلیغات گسترده ندارد، تصریح می کند:  هنرمندان با انگیزه دیدن  اصل کار و دیدن مراحل شکل گیری یک اثر برای تماشای آثار آمدند و متاسفانه آن چیزی که اسم کار را یدک می کشید با باطن آن یکی نبود و باید گفت که آثار به نوعی نمایشی بود،  نمایشی که خالی از محتوا بود.وی خاطرنشان می کند: به لحاظ عیار هنری آثار شگفت انگیز و رده بالا نبود و می توان این کار را با آثار هنرمندان مطرح جهان هم انجام داد و فکر می کنم این اتفاق به اندازه اسمش نبود و یک نوع نمایش بود.وی  این اتفاق را حرکت نمی داند و معتقد است: حرکت در درون خود خیزش را به دنبال دارد، در حالی که نمی توان نام حرکت را روی این اتفاق گذاشت، زیرا یک  سری آثار که در دهه 60 تولید شده و  مردم بارها آن ها را در رسانه های  مختلف دیده بودند و با آن ها آشنا هستند و 20 سال از چاپ آثار  گذشته در  یک استان به نمایش گذاشته شده است.
پوستر به جای نقاشی
در این میان، «تقی رضایی» هم با دیگر هنرمندان موافق و معتقد است که آثار به نمایش گذاشته شده به گونه ای است که گویی پوستر را به تماشا  نشستی، در حالی که می شد این آثار را روی پارچه پرینت گرفت و به نمایش گذاشت.او که در کنار گرافیک، دستی هم در نقاشی دارد، معتقد است: ارائه آثار هنرمندان در قالب نمایشگاه باید به گونه ای باشد که متناسب با نیاز مخاطب و با زبان  امروز عرضه شود، در حالی که طرح هایی که ارائه شد بیشتر  تصویر سازی بود.

نان  و نمک
آی مردم! حرمت نان و نمک  را نشکنید
بغض پنهان  در گلوی  قاصدک را  نشکنید
دشتی از نی، در  دل حور الغزل رویانده ام
نی ، نوا دارد،  نوای نی لبک را نشکنید
تا  طلاها  را عیار  واقعی پیدا شود
خواسته، ناخواسته سنگ محک را نشکنید
گر نمی خواهید  قلب نازک  گل  بشکند
 آی مردم ! حرمت نان و نمک  را نشکنید
منیژه درتومیان

پنهان
ما که خودمان را پنهان می کنیم
در تابستان
در چمدان های نقره ای
در سفرهایی به سمت شمال
در عکس های دسته جمعی
در باران
در شادیِ مرطوب دریایی در رامسر...
رنج
چگونه آدرس ها را پیدا می کند؟!
محسن  بیدوازی

فراموش می کنم
 فردا صبح بیدار می شوم
و فراموش می کنم بارها دوستت داشته ام
کنار پنجره می ایستم
به تماشای کودکانی که عادت دارند
هر صبح، زنی سراغ «کوچه خوشبخت» را از آنان بگیرد
و با لبخندهای کوچکشان بگویند:
«تماشای آسمان
چشمان هیچ کس را آبی نخواهد کرد!»
 لیلا کردبچه