ضیغمی- وقتی فیلم را در جشنواره دیدم اظهار نظرهای مختلفی درباره اش وجود داشت و عده ای فیلم را پسندیدند و برخی ها هم خیر اما من «اژدها وارد می شود» را خیلی دوست‌داشتنی می‌دانم چرا که علاوه بر فضای قصه‌گویی لایه‌‌ به لایه و سوررئال آن، فضای ژانر وحشت به خوبی در آمده بود و دیگر کسی در سینما به صحنه های ترسناک نمی خندید و این نوعی خلاقیت و نو آوری در فیلم مانی حقیقی بود. این فیلم اکنون در سینما گلشن بجنورد در حال اکران است.

فیلم با این جمله که این یک داسـتان واقعی است، شـروع می شود. حقیقی برای اثبات واقعی بودن داستانش و باورکردن آن توسط مخاطب از تمهیداتی مانند مستند ساختگی، بازسازی و تصاویر آرشیوی استفاده می کند. گفت وگوها و مصاحبه هایی که تمام آن ها در حال القای واقعی بودن داستان به مخاطب است. حال آن که همه چیز از اساس ساختگی است. در واقع فیلم داستان تک تک آدم هایش را به فرجام می رســاند و برای هرکدام نقطه پایانی وجود دارد. حقیقی داستان را در دهه‌ 40 مطرح کرده است و البته با بازیگوشی در ژانر مستند، داستان را از نگاه امروزی ها روایت کرده  است. فیلم، مجموعه نماها و صحنه های  خوش‌رنگ و لعاب و لذت بخشی است که با قدرت موسیقی و تدوین کنار هم چیده شده است. روایت ها و تفسیرهای عجیب و غریب از اژدها به اندازه خود فیلم عجیب و غریبند. البته در واقع اژدهایی وجود ندارد و وارد نمی شود و تصوراتی ذهنی است که می بینیم. مانی حقیقی در سال های اخیر بیش از این که برای آثاری که کارگردانی کرده شناخته شود، به واسطه بازیگری نزد مردم به محبوبیت رسیده است. وی بازیگر فیلم های محبوبی از جمله «درباره الی » و « ورود آقایان ممنوع » است.

 

فیلمبرداری «مادری» به نویسندگی و کارگردانی رقیه توکلی در یزد به پایان رسید و مراحل فنی خود را برای نمایش در سینماها سپری می کند.نازنین بیاتی، هومن سیدی، هانیه توسلی، ملیسا ذاکری، مریم بوبانی، آنا زارع و سجاد اسماعیلی بازیگران این فیلم سینمایی هستند. داستان «مادری» درباره زندگی دو خواهر است که یکی عشقش را رها کرده و دیگری عشقش او را رها کرده است.«مادری» اولین فیلم سینمایی رقیه توکلی در مقام کارگردان است. 

 

در این شماره، اخبار و نقل قول های مهم سینما و تلویزیون در هفته گذشته را در اختیارتان قرار می دهیم.

* علیرضا جلالی تبار می‌گوید که دو سال است خانه‌نشین شده است.

*فیلم سینمایی «سلام بمبئــی» تا سه هفته دیگر آماده نمایـــــش می‌شود.

* فراخوان انتخاب بازیگر برای فیلم سینمایی «کلاه قرمزی» تکذیب شد.

*آنجلینا جولی از این پس در دانشکده اقتصاد لندن (LSE) استاد دوره «تاثیر جنگ بر زنان» می‌شود.

* برزو نیک نژاد کارگردان سریال «ویلا» شد.

* داوود میرباقری پس از تولید سریال «ماه تی تی»، مجموعه تلویزیونی «صوراسرافیل» را برای رسانه ملی کلید می زند.

*کریستوفر نولان ساخت فیلم جنگی جدیدش را با عنوان «دانکرک» در فرانسه آغاز کرد.

موویلا: میزی که روی آن فیلم 35 میلی متری برش زده و تدوین می شود. این میز دارای صفحه نمایشگری است که راش ها را نشان می دهد تا متصدی تدوین بتواند بر اساس آن کارکند. 

میزانسن: عبارت است از چیدن عناصر جلوی دوربین فیلمبرداری از قبیل بازیگران و حرکت دوربین. 

در میزانسن، نسبت بازیگرها به یکدیگر، نسبت دوربین به صحنه و بازیگرها مورد توجه شدید کارگردان حرفه ای و خلاق قرار می گیرد و آن ها را طوری می چیند که به معنای مورد نظرش دست یابد. 

او کارش را با تهیه کنندگی مشترک با «اصغر فرهادی» در فیلم «درباره الی» آغاز کرد، قدم به قدم جلو رفت و همزمان در تلویزیون و سینما ارتباطات و کارش را توسعه داد. رضوی در جشنواره فیلم فجر سال گذشته «خانه ای در خیابان چهل و یکم» را در بخش نگاه نو داشت و «سیانور» و «دلبری» را برای بخش سودای سیمرغ جشنواره سی و چهارم تهیه کرده بود. «سیانور» فیلمی تاریخی و طبیعتا پرخرج است. «دلبری» اما با مشارکت حوزه هنری ساخته شد؛ فیلم کم خرجی که بخش اعظم آن در یک خانه می گذرد و سرمایه بخشی از آن هم توسط بخش خصوصی تأمین شده است. سه فیلم این تهیه کننده مطرح در نوبت اکران در سینماها قرار دارد.

 

تمام وقتم برای دیدن فیلم می گذرد و اگر فردا کار نداشته باشم تا ساعت ۵ صبح معمولاً بیدارم و بیشتر فیلم های قدیمی را می بینم. فیلم های امروزی اغلب آدم را عصبانی می کند و بیشتر از 20 دقیقه اش را نمی توان تحمل کرد. گاهی وقت ها که برای دیدن فیلمی دعوت می شوم در معذورات قرار می گیرم و باید تا آخر بنشینم و زجر بکشم و گاهی هم می خوابم. جلوی مردم{در سینما}نمی توان بلند شد و به همین خاطر سعی می کنم کمتر به سینما بروم. البته جوان هایی هم پیدا شده اند که خیلی خوب می درخشند و این اصلا بعید نیست؛ کسانی که واقعا آدم را تحت تاثیر قرار می دهند و باید خیلی از آن ها حمایت کرد. در تئاتر واقعا بچه ها زحمت می کشند. 

 

واقعیت این اســت که آدم ها هر چقدر جلوتر می روند و سن شــان بالاتر می رود، ذوق زدگی شــان بیشتر می شود و البته از گذشته هم درس می گیرند.  به نظر من انسان بدون درس گرفتن از تجربیات قبلی نمی تواند رشد کند. شیفتگی در سینما برای من رفتن به سمت تجربیات تازه است. در «خشم وهیاهو» من با حفظ تجربیات قبلی سعی کردم یک فیلم داستانی را روایت کنم، یک فیلم اجتماعی کــه قصه حرف اول را می زند. تغییر مسیر ندادم اما تلاش کردم تجربیات قبلــی ام را با ایــن فیلم تکمیل کنم. دوســت دارم این فیلم دیده شود و بعد تماشــاگران درباره آن نظر بدهند.  من خوراکم را برای فیلم ها از دل جامعه به دست می آورم. داستان آدم های «خشم و هیاهو» داستان خیلی از آدم های جامعه است که ممکن اســت ما از یکی از آن ها با خبر باشیم.

 

فیلم سینمایی «مغز نارنجی» اولین فیلم بلند سینمایی «مهدی خسروی» است. فیلم با توجه به فضای متفاوتی که دارد در دو فاز رئال و اسپشیال افکت فیلمبرداری شد. بازیگرانی هم چون جواد عزتی، نیوشا ضیغمی، کامران تفتی، مهران رجبی و مهدی اطیابی جلوی دوربین مانی عطشانی به عنوان فیلمبردار اثر رفته اند. علی عطشانی تهیه کننده «مغز نارنجی» این روزها در مقام کارگردان در انتظار اکران فیلم سینمایی «پارادایس» است. این کارگردان «پارادایس» را در کشور آلمان جلوی دوربین برد. نویسنده فیلمنامه هم مهدی علی میرزایی است.

 

مریم ضیغمی -  می گوید آن قدر علاقمند به حرفه بازیگری بود که به هر دری می زد تا مقابل دوربین خودی نشان دهد. به گفته خودش پاتوق همیشگی اش جلوی در سازمان صدا و سیما بود تا شاید هنرمند یا دوستی را پیدا کند و از او بخواهد دستش را بگیرد و به او نقش بدهد. «افشین زی نوری» یک روز اتفاقی زمانی که 13 سال داشت جلوی در سازمان زنده یاد «مرتضی احمدی» را دید و شماره تلفنش را داد و این آشنایی سبب شد تا پایش به بازیگری باز شود. او علاوه بر بازی مقابل دوربین حدود 2 دهه است در عرصه دوبله و اجرا هم فعالیت دارد. وی اکنون با مسابقه «جادوی صدا» در مقام مجری در قاب شبکه سوم سیما حضور دارد. به همین بهانه گفت و گویی با وی انجام دادیم که در ادامه می خوانید.

چگونه به عنوان مجری برنامه جادوی صدا انتخاب شدید؟

 در ابتدا قرار نبود که اجرای برنامه را بر عهده بگیرم و جزو هیئت داوران بودم. بعد مدیران شبکه، تهیه کننده و دوستان به این نتیجه رسیدند که فردی برنامه را اجرا کند که علاوه بر آشنایی با مقوله اجرا به کار دوبله هم اشراف داشته باشد و در نهایت اجرا را به من سپردند. 

مسابقه «جادوی صدا» علاقمندان بسیاری دارد و طی تماس هایی از ما خواستند تا بپرسیم که در آینده شرایط فراهم خواهد شد تا آن ها هم خود را محک بزنند یا نه؟

تصمیم کلی و نهایی با مدیران سازمان است که آیا دوست دارند این مسابقه را ادامه دهند یا خیر. تصور می کنم با استقبالی که بیننده ها از برنامه داشتند، ادامه پیدا کند و سری جدیدش را بسازند. اگر شبکه مجدداً  فراخوان بدهد قطعاً سیل عظیمی از علاقمندان ثبت نام خواهند کرد.

با توجه به این که سال هاست به عنوان مدیر دوبلاژ و دوبلور در این حرفه فعالیت می کنید نسبت به شرکت کنندگان برنامه چه ارزیابی دارید؟

 مسابقه «جادوی صدا» نشان می دهد که دوبله این قدر هم سهل و آسان نیست و افراد نمی توانند یک میکروفون بگذارند و به جای هر شخصیتی که دوست دارند حرف بزنند. اکنون خروجی کار را که مشاهده می کنند می بینند، کاری که یک گوینده حرفه ای انجام می‌دهد با کاری که  یک علاقمند و خوش صدا انجام می‌دهد زمین تا آسمان فرق می کند. هیئت داوران تا جایی که فرصت شود نکاتی را به شرکت کنندگان متذکر می شوند. خروجی کار باید قابل قبول باشد تا هم عوامل حرفه ای کار و هم بینندگان بپسندند. اما از بین شرکت کنندگان فردی انتخاب می شود که صاحب صدای خوب و استعداد باشد هم چنین در ذاتش هم این کار نهفته باشد تا اکنون آن را به منصه ظهور برساند و تبدیل به یک کار حرفه ای کند و برنده مسابقه شود. 

برای حفظ صدای خود چه می کنید؟

حتی المقدور سعی می کنم مریض نشوم، صدایم نگیرد و سرما نخورم. البته این اتفاق ها پیش می آید اما بیشتر مراقب صدای خودم هستم چون تنها منبع درآمد ما گوینده ها صدای مان است و اگر صدای خود را سلامت نگه نداریم نمی توانیم کار دیگری انجام دهیم.

از دوبله و مسابقه «جادوی صدا» بگذریم. از کودکی وارد حرفه بازیگری شدید و سپس پای تان به دوبله و اجرا باز شد اما رشته تحصیلی تان رایانه است! چرا این حرفه را انتخاب کردید؟

از 13 سالگی به دلیل علاقه ام به هنر وارد این حرفه  شدم. علاقه ام از دوران مدرسه و شاید هم قبل تر شکل گرفت. این حرفه را دنبال کردم و آن سالی که دیپلمم را دریافت کردم در دانشگاه در رشته رایانه قبول شدم. آن موقع مرسوم بود که خانواده ها پافشاری می کردند که به دانشگاه برویم. من هم شاملش شدم و بنابراین فکر نکردم و فقط به دانشگاه رفتم تا مدرک بگیرم. اما علاقمندی و عشقم به کار بازیگری و دوبله بود و اکنون نیز هم چنان آن را ادامه می دهم.

اگر اشتباه نکنم با سریال «آیینه» بازی مقابل دوربین را تجربه کردید. معرف تان چه کسی بود؟

به دلیل علاقه ام خیلی پی گیری می کردم. همیشه جلوی در سازمان صدا و سیما می رفتم و در نهایت یک آشنا پیدا کردم و وارد شدم. برای بازی در سریال «آیینه» زنده یاد مرتضی احمدی من را معرفی کرد. من با نوه زنده یاد احمدی بهرنگ دوست بودم. یک روز با یکی از دوستانم زنده یاد احمدی را جلوی در سازمان دیدیم و به او گفتیم که علاقمند به بازی هستیم و می خواهیم بازی کنیم. شماره تماس ما را گرفت. یک ماه بعد در سال 1369 مجدداً جلوی در سازمان صدا و سیما آقای احمدی را دیدیم و گفت چه خوب شد شماها را دیدم چون شماره تلفن تان را گم کرده بودم. یک شماره به ما داد و با آن شماره تماس گرفتیم. آدرس لوکیشنی را دادند و سر صحنه فیلم برداری سریال «آیینه» رفتیم و کارگردان، فریدون فرهودی، از من خوشش آمد. «آیینه» اولین کار حرفه ای بود که در یکی از قسمت هایش بازی کردم.

در صحبت های تان عشق و علاقه به هنر موج می زند، شما در زمینه هایی هم چون گویندگی، اجرا و بازی، دستی در آتش دارید اما به عرصه کارگردانی ورود پیدا نکردید.

به کارگردانی علاقه دارم. سریال «تنهاترین سردار» مهدی فخیم زاده با مدیریت ژورژ پطروسی دوبله می شد. روزی برای یکی از گویندگان اتفاقی افتاد و نیامد. در آن مقطع، سن کمی داشتم اما به پطروسی پیشنهاد دادم تا به جای آن شخصیت صحبت کنم و او گفت صدایت بچه و جوان است و به این شخصیت که سردار است، نمی خورد اما گفتم تمرین می کنم و اصرار کردم به جای آن شخصیت حرف بزنم. فخیم زاده به اتاق فرمان آمد و من که صدایم را بم کرده بودم صحبت کردم. او از صدایم خوشش آمد و گفت من به جای آن شخصیت صحبت کنم و از آن به بعد با فخیم زاده ارتباط خوبی پیدا کردم و به این جا رسید که در پیش تولید سریال «ولایت عشق» دستیار دوم مهدی فخیم زاده شدم اما  ادامه پیدا نکرد. معتقدم در مقوله هنر خوب نیست که از این شاخه به آن شاخه بپریم. 

مردم افشین زی نوری را به عنوان بازیگر می شناسند یا گوینده و مجری؟

 نمی دانم. مردم افشین زی نوری دوبلوری را می شناسند که اجرا هم می کند. من زمانی در سریال «آیینه» بازی می  کردم که تنها دو شبکه داشتیم. اگر به خاطر داشته باشید دوشنبه ها خیابان ها خلوت و این  سریال، پر مخاطب بود. امروزه با وجود هجوم ماهواره و شبکه های مختلف، خوشبختانه  ارتباط خوب و زیادی با مردم دارم و مسابقه «جادوی صدا» مورد استقبال قرار گرفته و خیلی ها گفته اند بیننده مسابقه ما هستند. این برگ برنده ای برای رسانه ملی است که برنامه ای توانسته مردم را جذب کند. بنابراین می توان از این گونه برنامه ها تولید کرد.

اوقات فراغت خود را چگونه می گذرانید؟

عاشق سفر هستم و دوست دارم کشورم را ببینم. تمام مراکز استان های ایران را به واسطه سفرها و برنامه هایی که داشتم دیده ام. معتقدم کشورهای مختلف دنیا را هم باید دید و با فرهنگ و طبیعت دیگر کشورها آشنایی پیدا کرد. 

کتاب خواندن و فیلم دیدن چه جایگاهی در زندگی شما دارد؟

مطالعه حرف اساسی را در زندگی من می زند. سعی می کنم خبرهای مختلف را پی گیری کنم. دنیا، دنیای اینترنت است. کتاب های مختلف هم چون رمان می خوانم البته فیلم هم می بینم. ما هر روز به واسطه نوع کارمان یک فیلم جدید می بینیم بنابراین سریال های مختلف دنیا را دنبال می کنیم. باید به خاطر حرفه مان به روز باشیم تا از دنیا عقب نیفتیم.

پیشنهاد آخر هفته تان برای خوانندگان ما؟

هر فردی با توجه به علاقه خود برای آخر هفته اش برنامه ریزی می کند. یک نفر به سینما رفتن علاقه دارد و خیلی هم خوب است. از اواخر سال گذشته تاکنون استقبال از فیلم های روی پرده خیلی خوب بوده و این از فروش فیلم ها مشخص است و جای امیدواری دارد. پیشنهاد می دهم مردم آخر هفته را در کنار خانواده باشند.