وعده خلافی 700 روزه به مردم یک محله
نویسنده : بهروز
افشره
برای رسیدن به محله شرق سپاه بجنورد باید از پنج راه خطر عبور کنیم. از میدان دفاع مقدس که عبور کنیم به تقاطعی میرسیم که یک سوی آن به امامزاده سید عباس(ع) میرسد و سمت دیگر به سوی دانشگاه آزاد می رود، یک محور هم به سمت مجموعه شهید برونسی و مجموعه لاله می رود و یک راه هم به سمت ترمینال بجنورد و جایگاه سوخت سی ان جی و عاقبت در انتهای راه به سوی محله محصور و در بن بست شرق سپاه سرازیر می شویم.
وقتی می گویم شیب منظورم شیبی 45 درجه نیست شیبی با زاویه تند است که سرسره های غول پیکر شهربازی ها را برایم تداعی می کند. حرکت به سمت کوچه های فرعی شرق سپاه با تاکسی که سرعت زیادی دارد مثل سر خوردن است و ما هم به همین شکل از کوچه های پرشیب سرازیر و قدم به قدم با اهالی این محل همراه می شویم.نخستین موضوعی که نظرم را جلب می کند یک کارواش است آن هم درست در محلی که ده ها خانواده سکونت دارند و کودکان در اطراف آن بازی می کنند. در کنار این کارواش مسجد محل قرار دارد مسجد حضرت قاسم(ع) و در مقابل آن هم تابلوی ایستگاه اتوبوس جلب نظر می کند و اتوبوسی که در حال حرکت است.
نبود نیمکت و سایه بان
خانمی به سمت اتوبوس می دود اما به آن نمی رسد و پای تابلو توقف می کند. این خانم میانسال که به نفس افتاده است در کنار جوی آب بد بوی کنار ایستگاه می نشیند تا اتوبوس بعدی بیاید. وقتی متوجه می شود که خبرنگار هستم شروع به درد دل می کند. می گوید: نبود یک ایستگاه اتوبوس که دارای سایه بان و چند صندلی باشد یکی از مشکلات ماست.
او که خود را منصوری معرفی می کند، ادامه می دهد: تعداد اتوبوس های این محله کم است و با توجه به جمعیت زیادی که در این محل زندگی می کنند لازم است تعداد اتوبوس ها زیاد شود البته تاکسی زرد هم در این محله رفت و آمد نمی کند. وی ادامه می دهد: نزدیک به هزار خانواده در این محله زندگی می کنند و از اطراف هم برای استفاده از اتوبوس به این محل می آیند و بعضی روزها تراکم مسافران به اندازه ای است که جا کم می آید.
صحبت های مان گل می اندازد و می گوید: وقت دکتر دارم و باید به مرکز شهر بروم اما به اتوبوس نرسیدم. او در ادامه به این نکته هم اشاره می کند که این محله با وجود جمعیت زیاد از داشتن درمانگاه محروم است.
او می گوید: برخی اوقات باید برای یک تزریق کوچک به مرکز شهر برویم و یا به تزریقاتی های بدون مجوز و آمپول زن های خانگی مراجعه کنیم در حالی که اگر در این محل یک پزشک عمومی بود ویا درمانگاهی که می توانستیم به آن مراجعه کنیم این اتفاق نمی افتاد.
صدای اذان می آید و بانوانی را می بینم که به مسجد می روند. خوب است که درهای این مسجد این موقع هم باز است و استفاده از آن فقط منحصر به برگزاری نماز مغرب و عشا نیست.
بانوان همیشه در صحنه
چند دختر بچه هم که چادر نمازهای زیبایی به سر کرده اند به سمت مسجد می روند،صدای دلنشین اذان روح را طراوت می دهد، به داخل می روم.
خانم های مسجدی درد دل های شنیدنی دارند و می شود در بین صحبت های آن ها دغدغه های شان را هم دریافت.دغدغه آینده بچه هایشان، امید به داشتن امکانات بهتر و برطرف شدن مشکلاتشان را خیلی ساده وزیبا بیان می کنند.
یکی از آن ها که خود را گلی معرفی می کند، می گوید: نبود پارک محله یکی از مشکلاتی است که بارها و بارها به مسئولان منعکس کرده ایم و متاسفانه با وجود قول هایی که داده اند هیچگاه عملی نشده است .او بیان می کند: سال قبل بود که اعضای شورا و شهردار در مسجد جمع شدند و قول رفع مشکلات ما را دادند و حتی شهردار وقت قول داد که در چهل روز این مشکلات را بر طرف کند اما این اتفاق نیفتاد.
او در ادامه می افزاید: پارک محله که باشد بانوان و کودکان می توانند در آن جمع شوند و از وسایل بازی و فضای سبز آن استفاده کنند و کودکان ما هم در کوچه و خیابان آواره نمیشوند. یکی از آن ها نیز عنوان می کند: باور کنید که دلمان می لرزد از این که بچه ها در کوچه و خیابان بازی کنند اما در این محل حتی بسیج هم پایگاه ندارد تا بچه های ما در کلاس های بسیج شرکت کنند.
نه کتابخانه و نه کلاس
وی خاطر نشان می کند: نبود کلاس های اوقات فراغت یکی از مشکلات ماست و متأسفانه در این اطراف هیچ کلاس آموزشی و مختص اوقات فراغت نیست تا کودکان ما از آن استفاده کنند و در مسجد هم کلاسی دایر نشده است، نه کتابخانه داریم و نه محلی برای مطالعه و مهمتر از همه این که رفت و آمد و پارک خودروهای سنگین هم اعصاب برای ما نمی گذارد و در کنار سر و صدایی که دارند برای کودکان ما هم مخاطره آمیز است. وی در ادامه می گوید: شیب این محله زیاد است و باید سرعت گیر هم در خیابان ها نصب شود اما این اتفاق نمی افتد و فقط در ابتدای پنج راهی که به سمت شرق سپاه می آییم یک سرعت گیر نصب شده، از سویی لازم است که حتما یک پل عابرپیاده داشته باشیم تا عبور ما از این بخش خطرساز نشود.مجردی یکی دیگر از بانوان هم از دپوی نخاله و زباله در اطراف این محله گلایه می کند و می گوید:انتظار داریم که این محله هر روز تمیز شود اما این اتفاق نمی افتد. رفتگر محله کار می کند اما وسعت آن زیاد است و باید برای این جا دو رفتگر در نظر گرفته شود.
جای خالی روشنایی
شیب کوچه ها ما را به محوری می کشاند که به سمت حمزانلو می رود. خیابان پر از چاله است و در هر قدم با ده ها چاله مواجه می شویم. یکی از اهالی محل با بیان این که شب ها امنیت نداریم، از نبود گشت های مستمر در شرق سپاه خبر می دهد و بیان می کند: روشنایی کوچه و خیابان ها هم کم است و همین امر محله را نا امن می کند و بیشتر لامپ های تیر چراغ برق محله سوخته است.وی ادامه می دهد: نخاله ها و زباله ها آزار دهنده است و اگر چه این روزها وضعیت بهتر شده است اما باز هم بارها می بینیم که مردم نخاله ها را در اطراف می ریزند.
جاویدی که در خیابان یاسین نجاری دارد با بیان این که قول رفع مشکلات ما در بازدید شورا و شهردار وقت داده شد، بیان می کند: در آن روزها گفتند « تا 40 روز دیگر مشکلات این محلات را خواهیم کرد» اما این اتفاق نیفتاد.
صبوری هم می گوید: ایجاد پارک محله و ایجاد فضای سبز نیز یکی دیگر از درخواست های مردمی بود که برنامه ریزی برای انجام آن اگر چه در دستور کار شورا و شهردار قرارگرفت اما اقدامی انجام نشد.
وی درخواست نصب علایم ترافیکی در تقاطع دانشگاه آزاد را یکی دیگر از درخواست های مردم این محله عنوان می کند و می گوید: رها سازی پساب های خانگی در کوچه های این محله و دپوی نخاله های ساختمانی در معابر از مشکلات فرهنگی این محلات است که قول رفع آن ها هم داده شد اما اقدامی انجام نشده است.
وی ادامه می دهد: گفتند مشکلات این محله 40 روزه حل می شود اما اکنون دو سال گذشته و خبری از حل مشکلات نشده است.
کوچه های مسدود
شورایار محله شرق سپاه با تأکید بر مشکلاتی که عنوان شده است، می گوید : علاوه بر نبود فضای سبز، مبلمان ایستگاه اتوبوس و آنچه مردم بیان کرده اند،خیابان شهید رجایی هم که عرض کمی دارد، پر از چاله است و باید برای آسفالت آن اقدام شود. مجردی عنوان می کند: دبیرستان نداریم و دانش آموزان باید راهی طولانی را طی کنند. وی اضافه می کند: کوچه های کیاست و فراست به علت حفاری بسته شد و پیمانکاران آن ها را رها کردند و رفتند و مدت ها است به همین شکل مانده است. بارها این موضوع را به شهرداری اعلام کردیم اما توجهی نشده است. هم چنین محلی برای ورزش بانوان و جوانان نداریم، بوستان هم در این محله ایجاد نشده است که این موضوع تبعات خوبی ندارد.
مشکلاتی که باقی است
رئیس کمیسیون زیست و خدمات شهری شورای شهر بجنورد هم در مورد مشکلات این محله میگوید: نه تنها شرق سپاه بلکه همه محلات حاشیه شهر مشکلات مختلفی دارند که فقط یک نگاه ویژه می تواند آن ها را رفع کند.
علی رضا باغچقی ادامه می دهد:در این دوره شورا، اعتبارات حواشی شهر بهتر شده است ولی عقب ماندگی آن قدر هست که برای رسیدن به دیگر مناطق شهر باید چند برابر اکنون به این نواحی اعتبار اختصاص دهیم اما این اتفاق نیفتاده است و تا زمانی که این اتفاق نیفتد حاشیه شهر رشد نمی کند و اختلاف ها هم چنان باقی می ماند.
وی خاطرنشان می کند: اقداماتی انجام شد که نگاه همه مردم و همه توجه ها را به سمت مبلمان شهری سوق داد و با این نگاه دیگر مدیری به راحتی راضی به هزینه کردن در حواشی نمی شود و ترجیح می دهد در جایی هزینه کند که دیده شود و این هم از آسیب هایی است که عواقب بدی برای حاشیه ها دارد و از سویی حاشیه نشین حقش را باید مطالبه کند تا در محرومیت نماند.