علوی- ریشه و غده های زیرزمینی بوته «ثعلب» دارای مواد و خواص موثر دارویی است. یک کارشناس گیاهان دارویی با بیان این مطلب به خبرنگار ما گفت: مهم ترین مواد موثر دارویی این گیاه گلوکوزید، موسیلاژ، مواد تلخ، روغن فرار و املاح معدنی است. «مسعود معماریانی» این گیاه را برای رفع سرما خوردگی مفید و موثر دانست و افزود: علاوه بر آن از ثعلب به عنوان آرام بخش، نرم کننده و مقوی عمومی بدن هم استفاده می شود. وی خاطرنشان کرد: گیاه ثعلب به واسطه مواد مختلف دارویی برای رفع التهاب دستگاه تنفس، گوارش و ادراری نیز کاربرد زیادی دارد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
مواد لازم: مرغ خرد شده یک عدد بزرگ، روغن، نمک، فلفل سیاه، فلفل قرمز و آرد.
طرز تهیه: قابلمه سایز متوسطی را تا یک سوم پر از روغن می کنیم. آن را روی حرارت می گذاریم . در یک پاکت کاغذی کمی آرد می ریزیم، به آن نمک و فلفل قرمز و فلفل سیاه فراوان اضافه می کنیم. تکه های مرغ را در آن می اندازیم و تکان می دهیم تا کاملا با آرد آغشته شود. آرد اضافی آن ها را می گیریم و در چند نوبت در روغن داغ سرخ می کنیم.تا از همه طرف طلایی رنگ و مغز پخت شوند.تکه های مرغ کنتاکی را از روغن خارج می کنیم و روی حوله کاغذی می گذاریم تا روغن اضافی آن گرفته شود.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
اگر پزشک تشخیص داده که شما سنگ کیسه صفرا دارید، ممکن است نگران عمل جراحی باشید که پزشکتان برای برداشتن کیسه صفرا توصیه کرده است. هرچند، قبل از اینکه تحت عمل جراحی قرار بگیرید باید حداقل یک بار از بین بردن سنگ کیسه صفرا را به کمک درمانهای متفاوت خانگی امتحان کنید. کمی احتیاط در برنامه غذاییتان همراه با استفاده از چند ماده طبیعی دیگر میتواند سنگهایی را که تا این حد درد در شکم، پشت وشانههایتان ایجاد میکنند، از بین ببرد. این درمانهای طبیعی نه تنها علایمی مثل حالت تهوع، استفراغ و سوءهاضمه و همینطور درد را رفع میکنند، بلکه کمک میکنند از شر سنگهای صفرایتان خلاص شوید. این سخن طلایی که خوردن یک سیب در روز دکتر را از شما دور نگه میدارد، بیخود معروف نشدهاست. سیب با خواص درمانی زیادی که دارد، میتواند سنگ صفرا را از بین ببرد. برای این منظور میتوانید آب سیب یا سرکه سیب بخورید. اسید مالیک موجود در سیب به نرم شدن سنگ کیسه صفرا کمک میکند و سرکه جلوی کلسترول را توسط کبد میگیرد. کلسترول مسئول تشکیل سنگ در کیسه صفراست. این میوه نه تنها سنگ صفرا را از بین میبرد بلکه از شکلگیری مجدد آن جلوگیری میکند، همچنین از درد در زمان عود بیماری میکاهد. سرکه سیب را به آب سیب اضافه و خوب این 2 را مخلوط کنید. این نوشیدنی را یک بار در روز بنوشید.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
علوی- از آن روزها که زمانی مردمان این دیار چاروق، گیوه، نعلین، اروسی، سگکی، صندل، قُندره و دهاندولچهای به پا می کردند، دیر زمانی گذشته است. آن روزها از کفش های رنگی، مدل دار و پاشنه دار آن چنانی خبری نبود. کفش ها دست دوز بودند و ساده. رنگ های متفاوت و خاصی نداشتند. بیشتر افراد آن را سفارش می دادند تا برایشان بدوزند.
برخی از کفش ها به ویژه کفش های مردانه در زمان قدیم پاشنه دار بود و «نعلَکی» نام داشت که نوعی پاشنه کفش بود که با چرم و میشَن (چرم بز) ساخته می شد. قدیم ترها که کفش ساخته نشده بود مردم از پاپوش یا پوشینه برای پوشاندن پاهای شان استفاده می کردند که فرم ساده ای از کفش بود.
می گویند حدود 8 هزار سال پیش نخستین کفش درست شد و نزدیک به پنج هزار سال پیش، مصریها چیزهایی شبیه به کفش ساخته بودند. البته بهتر است به آنها بگوییم پوشینه پا، نه کفش!
در قرن چهاردهم، با پیشرفت صنایع، آرام آرام پارچه و چرم دباغی شده نازک وارد کفش سازی شد.
یکی از کفش های بسیار راحتی که در زمان های قدیم از آن استفاده می شد، «گیوه» بود که بسیار محکم و خنک بود و پا از لای درزهایش به راحتی نفس میکشید. برخی از شهروندان قدیمی می گویند زمانی که آن ها خردسال بودند، کفاشان قدیمی به خانه های افراد می رفتند، پاهایشان را با ابزار خاصی اندازه گیری می کردند و برایشان کفش می دوختند.
کفش های اتولی
یکی از شهروندان قدیمی که حدود 75 سال دارد، بیان می کند: حدود 100 سال پیش 2 کارخانه چرم در بجنورد وجود داشت که چرم ها را آماده می کردند، شست و شو می دادند و زمانی که خشک می شدند، دستگاه هایی برای صاف کردن آن ها بود که به کمک آن چرم ها را صاف و در ابعاد مختلف می بریدند. «سلیمان بهروز» ادامه می دهد: این کارخانه ها یک نماینده فروش در شهر داشتند که کفاش های شهر به مقدار مورد نیاز از آن ها خریداری می کردند.
وی با اشاره به این که در آن زمان 7 تا 8 کفاش در بجنورد بود، عنوان می کند: مرحوم «محمدزاده» چاروق می دوخت و آن موقع همه به پا می کردند.
وی از مدل های ساده کفش در زمان قدیم هم یاد می کند و می افزاید: در آن زمان کفش های شبرو و معمولی دوخته می شد و سال های دور تر ازآن که کفاشان زیادی در شهر نبودند و فقط یکی، دو نفر به این کار اشتغال داشتند، خانواده های مختلف از آن ها وقت می گرفتند و آن ها را به خانهشان می بردند تا اندازه پای همه اعضای خانواده را بگیرند و برای آن ها کفش بدوزند.
به گفته وی قبل از فرا رسیدن مناسبت های مختلف مانند شب چله و عید نوروز این کارها بیشتر رواج داشت و حتی مردم از چند ماه قبل برای دوختن کفش عروس و داماد برای ایام شادی مانند نوروز و شب چله وقت می گرفتند. وی مکان عرضه کفش ها و محل کسب و کار بیشتر کفاشان را حاشیه میدان شهید و همین بازارچه کفش کنونی ذکر می کند.
وی به نکته جالبی درباره کفش های آن زمان اشاره می کند و می گوید: کفش های بجنوردی در زمان قدیم به کفش های «اتولی» شهرت داشت زیرا در آن زمان تایر استفاده شده دوچرخه ها یا خودروها را که از شهرهای دیگر می آوردند، صاف می کردند و برای کف کفش از آن ها استفاده می کردند، با میخ دور تا دور آن را محکم می کردند و سپس با دست می دوختند که کفش های بسیار محکم و با دوامی بودند.
شهروند دیگری هم که خاطرات کمی از آن زمان به یاد دارد، بیان می کند: تهیه کفش در زمان قدیم بسیار دشوار بود به گونه ای که تعدد مغازه کفاشی نبود که افراد بتوانند هر کفشی را که می خواهند مطابق سلیقه خود انتخاب کنند، کفش اقشار مختلف جامعه با همدیگر گاهی اوقات تفاوت فاحشی داشت، برخی ها که در زمان های بسیار قدیم زندگی می کردند و برزگر بودند ناچار بودند کفش هایی محکم به پا کنند که زمانی که به سر مزرعه و زمین خود می رفتند تا خار و خاشاک را از دل زمین بیرون بکشند، خار در پایشان فرو نشود.
«مرتضوی » ادامه می دهد: کفش آن هایی که صاحب منصب بودند، بیشتر از جنس مرغوب بود و حالت شبرو داشت، برخی از نظامیان و درباریان آن زمان که حکم نگهبانان سرداران را داشتند کفش هایشان بیشتر شبیه به چکمه سربازی بود اماکفش های مردم عادی ساده و سبک بود.
وی با اشاره به این که در زمان قدیم خبر چندانی از کفش های رنگی و مدل دار نبود، عنوان می کند: فقط برخی از خانواده ها که کمی تجمل گرا بودند، با کفاشان مختلف که برایشان کفش می دوختند، صحبت می کردند تا از پارچه های رنگی و گران قیمت مطابق رنگ لباس شان برای ساخت کفش ها استفاده کنند.
وی عنوان می کند: در یکی، دو کارخانه ای که حدود 100 سال پیش در بجنورد بود، نوع خاصی از کفش به نام «گالش» وجود داشت که کفش هایی از جنس پلاستیک و نرم بود و بیشتر آن هایی که سن و سالی داشتند از این کفش های نرم استفاده می کردند که راه رفتن با آن ها بسیار راحت بود. وی می افزاید: البته از همین جنس چکمه های پلاستیکی ساق بلند و ساق کوتاه زیادی درست می شد که از نوع رنگی آن بیشتر برای بچه ها استفاده می شد.
یکی از شهروندانی که حدود 64 سال سن دارد، از کفاشی های قدیمی مانند « ملی» و « بلا » که در گذشته وجود داشتند هم یاد می کند و می گوید: این کفاشی ها قدمت طولانی دارند که با برند شدن آن ها عده زیادی در کشور در صنعت کفش مشغول به کارشدند و افراد نیز می توانستند از کفش هایی با کیفیت و قیمت مناسب بهره مند شوند.
کفش هایی نوستالژی
«رسولی» شهروند دیگری هم در این باره اظهارمی دارد: در دهه های 50 و 60 بیشتر کفش های مورد نیاز خود و خانواده را از فروشگاه های کفش ملی و بلا تهیه می کردیم و همیشه برایمان خاطره ساز بود، نشان این برند، یک فیل زرد رنگ بود و همیشه از آن بوی کفش و بوی تازگی می آمد. وی ادامه می دهد: گویا کفش ملی یا برند فیل سر به زیر در دایره زرد، در سال 1336، در کارخانه ای با 35 کارگر شکل گرفته است.
شهروند دیگری که مطالعات تاریخی زیادی دارد، از وجود نخستین کفش در 8 هزار سال پیش سخن به میان می آورد و اظهارمی دارد: همچنین نزدیک به 5 هزار سال پیش، مصریها چیزهایی شبیه به کفش ساخته بودند که به روایت بیشتر شبیه پاپوش بود تا کفش.
در تمدن ایران نیز پس از آن پوشینههای دیگری درست شد که بسته به جنس و نوع آن نشان دهنده طبقه اجتماعی افراد و میزان قدرت آن ها بود.
« ارسلانی» ادامه می دهد: در قرن چهاردهم، با پیشرفت صنایع، آرام آرام پارچه و چرم دباغی شده نازک وارد کفش سازی شد. بسیاری قرن چهاردهم را قرن آغاز مد مینامند، به گفته وی در زمان سلطنت پادشاهان مختلف در ایران در برهه ای از زمان، برخی میخواستند به هم فخر بفروشند و بهترین راهی که به ذهن آن ها رسید، پوشیدن لباس های خاص بود. مردمی که اهل پز دادن بودند کفش های پاشنه بلند میپوشیدند. هر چه پاشنه بلندتر بود،بیشتر به مردم فخر می فروختند.
بانوی کهنسالی هم با اشاره به مراحل دشوار تهیه کفش در زمان کودکی اش بیان می کند: کفش ها در آن زمان بیشتر پاپوش هایی بودند که از پا محافظت می کردند و جنبه زیبایی برای آن ها چندان مطرح نبود اما امروزه جنبه زیبایی کفش بیشتر از راحت بودن آن اهمیت دارد. وی که تمایلی به ذکر نام خود ندارد، عنوان می کند: کفش در زمان قدیم پاپوش های ساده ای بود که ساده زیستن را به صاحبش یادآور می شد اما هر قدر بر رنگ و لعاب آن افزوده شد گویی همان قدر به رنگ و لعاب صاحبانش نیز افزوده شد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
علوی- خوانندگان عزیز روزنامه خراسان شمالی می توانند سوالات حقوقی خود را طی تماس با دفتر روزنامه مطرح کنند تا پاسخ آن ها را از کارشناسان جویا شویم. در این شماره «نبی ا... داوری» وکیل پایه یک دادگستری به سوال یکی از خوانندگان پاسخ می دهد.
لطفا توضیح دهید مالیات با نرخ صفر چیست؟
منظور از مالیات با نرخ صفر روشی است که مودیان مشمول آن مکلف به تسلیم اظهارنامه، دفاتر قانونی، اسناد و مدارک حسابداری حسب مورد برای درآمدها به ترتیب در قانون مالیات های مستقیم و در مواقع مشخص شده به سازمان امور مالیاتی است. سازمان امور مالیاتی مکلف به بررسی اظهارنامه و تعیین درآمد مشمول مالیات بر اساس مستندات، مدارک و اظهارنامه تسلیمی است و پس از تعیین درآمد مشمول مالیات مودیان آن با نرخ صفر محاسبه می شود.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ترس از رانندگی مثل دیگر ترس ها توسط ضمیر ناخودآگاه انسان ایجاد می شود. هرگاه انسان می ترسد به این معناست که ضمیر ناخودآگاه او یک مکانیسم دفاعی از خود نشان می دهد. ترس از رانندگی زمانی پیش می آید که انسان ها حادثه تلخی چون تصادف را در گذشته تجربه کرده باشند. این ترس هر بار حتی با تماشای یک فیلم که شخصی در حال رانندگی را نشان می دهد، تحریک می شود. قدرت و تاثیرگذاری احساسات منفی باعث می شود که ضمیر ناخودآگاه با خود بگوید که «رانندگی خطرناک است» و یا این که «من چگونه در این خیابان های شلوغ می توانم جان سالم به در ببرم» و به همین سادگی ترس از رانندگی در وجود انسان رشد می کند.این ترس خود را به شیوه های گوناگونی نشان می دهد، مثلا فرد به طور کلی از پشت فرمان نشستن امتناع می کند و یا این که شخص راننده نمی تواند به موقع و در حین رانندگی واکنش درستی از خود نشان دهد.خیابان های شلوغ و اتوبان های پر ترافیک همه و همه منجر به ایجاد استرس هنگام رانندگی می شوند. برخی از مردم به این مسئله اشراف دارند و می دانند که این نگرانی کی آغاز می شود در حالی که برخی از این موضوع اطلاعی ندارند و نمی دانند که چرا هنگام رانندگی سردرگم و دستپاچه می شوند. افرادی که از رانندگی می ترسند اغلب مسیرشان را به هنگام رانندگی عوض می کنند تا وارد شلوغی، ترافیک و ... نشوند. برای افرادی که دچار این عارضه شده اند بسیار مهم است که به علت ترس خود پی ببرند. برای افرادی که قصد یاد گرفتن رانندگی را دارند نخستین جلسه رانندگی بسیار مهم است. کسی که رانندگی یاد می گیرد باید برای نخستین بار ماشینش را به یک جاده خلوت ببرد در غیر این صورت ترسی در او به وجود می آید که شاید تا آخر عمر در وجود او بماند. برای بسیاری از افراد هم این ترس و واهمه مانع از قبولی آنها در امتحان رانندگی می شود.برای بعضی از اشخاص امتحان رانندگی مثل یک امتحان ورودی سرنوشت ساز به حساب می آید. پیش از امتحان ترس از این که همه چیز خراب و بد و بدتر شود به سراغ مان می آید. هرچه به روز امتحان نزدیک تر می شوید این ترس هم بیشتر می شود تا جایی که راننده فکر می کند تمام مهارت هایی که تازه آموخته است را دقیقا همان لحظه که به آنها نیاز دارد، فراموش می کند. برخی معتقدند مواجه کردن شخص بیمار با ترس بی فایده است و گاهی شرایط را از سابق بدتر هم می کند.بعضی از دکترها برای درمان این عارضه از داروهای مختلفی استفاده می کنند که هر دارویی قطعا عوارض جانبی را در پی خواهد داشت. به علاوه داروها صددرصد این عارضه را از بین نمی برند، بلکه نشانه های آن را کاهش می دهند. البته به جزو دارو درمانی روش های چون انرژی درمانی و یا هیپنوتیزم برای درمان بیماران وجود دارد که صددرصد موثر واقع نشده اند.اما پزشکان اخیرا در کلینیک های تخصصی که تنها به اینگونه بیماران اختصاص یافته ذهن بیماران را طوری آموزش می دهند که احساس کاملا متفاوتی نسبت به رانندگی به دست آورند. اغلب افرادی که ترس از رانندگی را دارند هنگام مواجه شدن با خیابان های شلوغ در ذهن خود فکر می کنند که اتوبان ها خطرناک هستند و یا اینکه حتما با ماشین جلویی خود تصادف می کنند، اینگونه افکار درست مثل حقیقت به نظر می رسند. به خاطر آورید که اینها افکار پوچ و بیهوده ای هستند و با عکس العمل به موقع می توان از شر تصادف جان سالم به در برد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
همسران اگر با معیارهای دقیق و صحیحی وارد زندگی مشترک شوند، تضاد ها و اختلاف های بین آن ها کمتر خواهد شد و از این رو کودکانی که در چنین خانواده هایی به دنیا می آیند کمترین آسیب را خواهند دید. یک کارشناس ارشد روان شناسی خانواده در این زمینه بیان می کند: هرچه تضاد و تعارضات بین مرد و زن در خانواده بیشتر باشد، احتمال این که بچهها بخواهند نقش فرد بزرگسال را بر عهده بگیرند بیشتر است و تاثیر منفی که بر آن ها در طولانی مدت گذاشته میشود، بالاتر میرود.«رسولی» ادامه می دهد: ماندن در یک ازدواج بدون عشق روی بچهها تاثیر منفی می گذارد زیرا بچهها از والدین خود یاد میگیرند و رفتارهای آن ها را الگوی خود قرار میدهند. درک آن ها از رابطه بین زن و مرد و روش حل مشکلات در خانواده شکل میگیرد.به گفته وی وقتی والدین درگیر اختلافات بین خود هستند، قادر به دادن انرژی احساسی که بچهها به آن نیاز دارند نخواهند بود و نقش اصلی خود به عنوان پدر یا مادر را فراموش میکنند. وارد کردن بچهها به این اختلافات زناشویی هم باعث میشود کودک نقش خود به عنوان فردی که باید مورد مراقبت و توجه قرار بگیرد فراموش کند و خود را تحت فشار سنگین احساسی و روانی حس کند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
تب یک مکانیسم دفاعی طبیعی بدن است که در اغلب موارد به مداخله درمانی خاصی نیاز ندارد، اما این به آن معنا نیست که باید نسبت به آن بی توجه بود، زیرا تب شدید می تواند به بروز عوارض خطرناکی مانند تشنج منجر شود. تشنج ناشی از تب شایع ترین نوع تشنج در کودکان است. حدود 3 تا 4 درصد کودکان با سن کمتر از شش سال دچار این نوع تشنج می شوند.در تب های شدید گاهی دمای بدن به 41 درجه سانتی گراد می رسد که در صورت وقوع آن باید اقدامات خاص اورژانسی برای کاهش تب انجام شود.
همچنین تبی که بیش از هشت هفته طول کشیده و هیچ علت خاص بالینی برای آن یافت نشده است به بررسی های پاراکلینیکی نیاز دارد. تب در نوزادان زیر هشت ماه و به خصوص زیر یک ماه اورژانسی است و باید آن را جدی گرفت. در شیرخواران زیر یک سال تب های شدید ممکن است ناشی از مننژیت یا عفونت های ادراری باشد. بنابراین باید حتما به پزشک مراجعه کرد. معمولا تب به علت اختلال در سیستم تنظیم حرارت بدن، سرطان ها، عفونت و التهاب، اختلال سیستم ایمنی آنسفالیت، علل دارویی و واکنش های آلرژیک بروز پیدا می کند. از مهم ترین داروهایی که می تواند باعث ایجاد تب شود می توان به آنتی هیستامین ها، داروهای شیمی درمانی، ضدقارچ ها و آنتی بیوتیک ها، شل کننده های عضلانی، آمفتامین ها، بعضی از داروهای ضدجنون و در نهایت ضدافسردگی ها اشاره کرد. پرمصرف ترین دارو برای کنترل تب استامینوفن است. برای کودکانی که کمتر از یک سال سن دارند معمولا از قطره استامینوفن به عنوان کاهنده تب استفاده می شود. برای کودکان با سن بالاتر از یک سال معمولا از شربت یا سوسپانسیون استامینوفن برای کنترل تب استفاده می شود. شیاف استامینوفن در موارد بروز ناگهانی تب به خصوص زمانی که تب بالاست یا کودک امکان بلع دارو را ندارد قابل استفاده است. از ایبوپروفن هم برای کنترل تب استفاده می شود.باید توجه کرد که در زمان بروز تب در کودکان نباید از داروی آسپرین برای کنترل تب به دلیل احتمال بروز سندرومRey استفاده کرد.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
گروه اجتماعی - سرد شدن انگشتان دست و پا در فصل زمستان عادی است، اما برخی افراد حتی در فصل گرم سال هم از سرد بودن دست و پای خود گلایه می کنند و پوشیدن چند جفت جوراب هم موجب نمی شود تا سردی پاهای شان از بین برود که این حالت می تواند نشانه ای از وجود بیماری های جدی در بدن باشد؛ از استرس گرفته تا انگل. در علم پزشکی به سرد بودن کف پا، سندروم «رینودز» گفته می شود. دست و پای افراد مبتلا به این سندروم، با کوچک ترین تغییر دما سرد می شود.ساده ترین دلیل سرد بودن پاها از وضعیت هوا ناشی می شود. همچنین علت رایج دیگر آن وجود مشکل در سیستم گردش خون است به گونه ای که خون کافی برای گرم نگه داشتن پاها در آن جریان ندارد. این وضعیت از سبک زندگی و کم تحرکی و نشستن های طولانی مدت پشت میز به وجود می آید که می توان با افزایش تحرک و جابه جایی در طول روز آن را برطرف کرد. هرچند باید توجه کرد که مشکلات مربوط به گردش خون می تواند نشانه ای از یک عارضه جسمی نهفته باشد. بیماری رینود، به طور معمول موجب می شود انگشت ها و پاها احساس سردی و بی حسی داشته باشند. این وضعیت زمانی رخ می دهد که فرد در معرض سرما قرار دارد یا تحت استرس است. این بیماری باعث می شود رگ های کوچک که خون را به پوست می رسانند باریک شده و در نتیجه گردش خون در برخی بخش ها محدود شود. بیماری رینود بیشتر در زنان و افراد ساکن در مناطق سرد شایع است.در این بیماری علاوه بر سرد شدن پاها معمولا پوست تغییر رنگ می دهد. بخش های آسیب دیده ابتدا سفید رنگ شده، بعد رنگ آبی گرفته و پس از گرم شدن به رنگ قرمز در می آیند. همچنین با گرم شدن پوست، فرد احساس درد و سوزش خواهد داشت. در موارد خفیف تر بیماری می توان با گرم نگه داشتن پاها این عارضه را برطرف کرد. در برخی موارد پزشک داروهایی را تجویز می کند تا به گردش خون کمک کند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.