افتخار آفرین استان مهمان قدیمی ترین روزنامه
تعداد بازدید : 219
گفته و ناگفتههای قهرمان جهان
نویسنده : شیرازی
دلش می خواست بعد از بهترین شدنش فقط تشکر کند؛ نه این که دلش به درد نیامده باشد، نه این که گلایه نداشته باشد ولی هر بار که صحبت ها به مسیری می رفت که زبان به گلایه باز کند، سکوت می کرد و بعد از کمی مکث می گفت نمی خواهم انتقاد کنم و دوست دارم تشکر کنم از تمام آن هایی که حمایت و کمک کردند.
«مصطفی دلیریان» باز هم در جهان افتخار آفرید و خبر این افتخار آفرینی به سرعت در استان و کشور پیچید.این افتخار کم نبود و همین کم نبودن باعث شد برویم به سراغ برترین کوراش کار جهان و حالش را از زبان خودش جویا شویم.
با وجود داشتن چندین مدال طلا و موفقیت ولی متواضع و سنجیده به سوالات مان پاسخ میدهد.
«مصطفی دلیریان» همان اول به این نکته اشاره می کند که از جهانی شدن کوراش مدت زیادی نمی گذرد و از این جهت خوشحال است که تنها ورزشکاری است که دو بار موفق به دریافت تندیس بهترین کوراش کار جهان در همین مدت کم شده است.وی از حس خوب دریافت جایزه در مراسمی که به میزبانی دوبی برگزار شده بود می گوید و افتخاری که خوشحال است مردم خراسان شمالی در آن سهیم هستند.دلیریان به تصادفی که سال 1390 داشت اشاره می کند و می گوید: بعد از تصادفی که داشتم روحیه ام را از دست دادم چرا که آن تصادف بی موقع درست وقتی بود که نایب قهرمان کوراش جهان در رده سنی بزرگسالان شده بودم و باید به مسابقات آسیایی جودو برای کسب سهمیه المپیک می رفتم و به دلیل آمادگی بسیار خوبم فکر می کنم شانس حضور در المپیک را از دست دادم.او که به نظر می رسد خیلی دوست ندارد از آن دورماندن و تصادف بی موقع صحبت کند، بیان می کند: بعد از آن مردم خیلی لطف داشتند هربار که من را می دیدند از من زمان برگشتم به این رشته را می پرسیدند و من خودم نمی دانستم اصلا برمی گردم یا نه، ولی چیزی که روحیه ام را قوی تر کرد این بود که با تمام وجود دوست داشتم دل همشهری هایم را شاد کنم و الان حس خوبی دارم.مرد کوراش کار دنیا روحیه اش را از دست داده بود که دوباره یا علی(ع) گفت و تمرین کرد، آن هم هر روز چند نوبت.سخت تمرین کرد و آن قدر با خودش روراست شد که در مبارزه با روحیه شکست خورده اش پیروز شد و دوباره از جایش بلند شد.او روزهای سخت را با تمرین های سخت پشت سر گذاشت و با کمک خانواده و دوستانش دوباره به دنیای حرفه ای برگشت.
مصطفی می خواهد از خیلی هایی بگوید که سد راهش هم شده بودند ولی کمی مکث می کند و از آن هایی می گوید که در این مسیر سخت همراهش بودند.او اول از خانواده، پدر و مادر و همسرش تشکر می کند؛ از همسرش که سه سال را در کنار ورزشکاری سپری کرد که حرفه ای تمرین می کند و مدام در اردوهای مختلف است. او می گوید: همسرم همیشه کنارم بود و هیچ وقت تنهایم نگذاشت و سختی مسیر را با مهربانی تحمل کرد و در کنارش خانواده همسرم هم بی نهایت حواس شان به من بود که از بابت داشتن چنین خانواده ای خدارا شکر می کنم.او برایش خیلی مهم است که از رئیس هیئت جودو و کوراش استان هم قدردانی کند. «کوروش خسرویار» برای او تنها یک رئیس نیست؛ همراه و سنگ صبور هم هست، بارها روحیه اش را دوبرابر کرده و هر مشکلی که داشته از او مشورت گرفته است. دلیریان از محمد موفق معاون فرهنگی، اجتماعی شهرداری بجنورد هم تشکر می کند و می گوید: آقای موفق به معنای واقعی کنارم بود.
او از مربی بدنسازش هم ممنون است؛ «رامین روشناس» برای برگرداندن آمادگی جسمانی اش و مربیان جودو و کوراش آقایان «مهنانی» و «جوادی فر» برایش زحمات بسیاری کشیده اند.
او بیان می کند: برای رسیدن به تندیس و برترین بودن، در مسابقه گرند اسلم در تایوان که بهترین های جهان دعوت شده بودند،به عنوان کاپیتان تیم ملی شرکت کردم و توانستم هم اول و هم ستاره مسابقات شوم.
وی توضیح می دهد: از این جهت، ستاره مسابقات شدم که تمام حریفان خود را زیر یک دقیقه شکست دادم و ضربه فنی کردم.
او دلیل بعدی انتخابش را طلایی شدن در اولین دوره هنرهای رزمی جهان در کره جنوبی می داند که باز هم تمام حریفانش را ضربه فنی کرده بود و همین ها باعث شد اول مورد لطف خدا و بعد فدراسیون جهانی قرار بگیرد و تندیس برترین را هم بگیرد.او ادامه می دهد: فدراسیون جهانی هر سال عملکرد ورزشکاران را طی یک سال زیر نظر می گیرد و ورزشکاری را که در مسابقات بیشتری شرکت کرده و عملکرد بهتری داشته باشد به عنوان برترین انتخاب می کند.
از او درباره یک روز تمرینی اش می پرسم که تصریح می کند: یک روز تمرینی من این گونه است که بعد از خواب، قبل از صبحانه 40 دقیقه هوازی تمرین می کنم و بعد از پایان ساعت کاری ام قبل از ناهار کار با وزنه را انجام می دهم و عصر هم تمرین تخصصی جودو دارم و هر روز این تمرین ها انجام می شود.وی یادآور می شود: خوشبختانه چون ورزش اول ما در استان جودو و کوراش است خیلی خوب هستند و ما در رده سنی نوجوانان 5 یا 6 نفر عضو تیم ملی داریم و در دو رده سنی جوانان و بزرگسالان هم 7 نفر عضو تیم ملی داریم که به همین خاطر از لحاظ حریف تمرینی هیچ وقت مشکلی نداشتم، ضمن این که در تمام اردوهای تیم ملی هم حضور دارم.او به جایگاه جودو در استان خیلی مختصر اشاره می کند و می گوید: واقعا کم لطفی مسئولان است که جودو جایگاه خیلی خوبی ندارد ولی خوشبختانه با حضور مدیر کل جدید ورزش فکر می کنم روزهای خوبی در انتظار استان باشد و امیدوارم به زودی باز هم برای لیگ برتر تیم داشته باشیم ولی راستش این است که درک نمی کنم تیمی که بازیکنان بومی ندارد، بودنش چه تاثیری بر استان ما دارد؟وی از ورزش به عنوان سالم ماندن جامعه هم یاد و بیان می کند: وقتی جوان با ورزش سالم باشد جامعه هم سالم است پس چرا نباید از ورزش حمایت کرد؟برایم سوال است که دلیریان قرار است به جودو برگردد و آیا او را در المپیک20 20 می بینیم یا نه که دلیریان با کمی فکر می گوید: واقعا نمی دانم و در حال حاضر به مسابقات آسیایی 2018 جاکارتا فکر می کنم که از رسمی ترین رقابت های کوراش است.او اظهار می دارد: رشته اصلی من جودو بود ولی مسائلی پیش آمد که به طور کامل از جودو کنده شدم که نمی خواهم بگویم و در حال حاضر به کوراش فکر می کنم ولی با بازگشت رئیس فدراسیون جودو که سال های درخشانی را با وجودش داشتیم احتمال برگشت من به جودو هست ولی انتخاب اصلی در حال حاضر کوراش است و نمی توانم بگویم به جودو فکر نمی کنم.
وی بیان می کند: با وجود این که ژاپنی ها خیلی سعی کردند قوانین کوراش را متفاوت با جودو بگذارند، ولی این طور نشد و هیچ فرقی نمی کند و من آمادگی مسابقه در جودو را همین الان هم دارم.با این جواب انگار کمی حمایت از دلیریان باعث می شود از حالا روی یک سهمیه از استان برای حضور در المپیک بتوانیم حساب کنیم.
نوشتن از مقام های مصطفی دلیریان نوشتن ندارد، آنقدر واضح و پر مدال است که اگر بخواهیم به تمام مقام ها اشاره کنیم باید حالا حالاها از عناوینش بنویسیم.دلیریان مرد برتر کوراش جهان امروز پرچم خراسان شمالی را در ورزش بالا نگه داشته است و کاش مسئولان حواس شان به بالا ماندن این پرچم باشد.