مربیگری با فقط یک هفته آموزش
تعداد بازدید : 170
علامت سوال درباره کادر مربیان باشگاه ها
نویسنده : شیرازی
تعداد باشگاه های خصوصی و البته تعداد مربیان رشته های ورزشی روز به روز بیشتر می شود. این موضوع دو حالت دارد، هم خوشحال کننده است و هم نگران کننده. جای خوشحالی دارد که تعداد مربیان و باشگاه ها و فرصت انتخاب بهتر، بیشتر می شود. ولی نگران کننده هم هست چرا که هنوز نمی توان مطمئن بود که کلاس های یک هفته ای و هر چند ماه یک کلاس بازآموزی بتواند مربیان حرفه ای و باسوادی را تحویل دهد.این خوشحالی وقتی پایدار می ماند که فکر جدی برای این دوره ها هم انجام شود. کم نیستند علاقه مندان به ورزش که بعد از حضور چند ماهه در باشگاه های ورزشی از درد گردن و زانو و کمر گلایه می کنند.
این گلایه ها را نباید به راحتی ندیده گرفت؛ این گلایه ها سردی از ورزش می آورد، این گلایه ها اشتیاق مردم را برای حضور در باشگاه ها کم می کند.فارغ التحصیلان رشته تربیت بدنی گاهی بیکارند و فردی با یک هفته کلاس کارت مربی گری اش را می گیرد و در باشگاه ها کلاس داری می کند، آن هم فقط با یک هفته کلاس رفتن و البته چند سالی در باشگاه های بدنسازی فعالیت کردن.یکی از علاقه مندان به ورزش که این روزها بدمینتون را زیر نظر مربیان علمی می گذراند می گوید: قبل از این که به سراغ بدمینتون بیایم با گروهی از دوستانم به یکی از باشگاه های آمادگی جسمانی می رفتیم که بعد از مدتی احساس درد در زانو بی تابم کرد و بعد از مراجعه به دکتر متوجه شدم به دلیل انجام نادرست حرکات ورزشی است.
بهروز می افزاید: از آن روز آمادگی جسمانی را کنار گذاشتم و بعد از گذراندن مراحل آب درمانی و فیزیوتراپی به سراغ رشته بدمینتون رفتم که تا الان مشکلی برای زانوهایم ایجاد نشده است.
وی بیان می کند: البته هنوز این سوال در ذهنم هست که چرا مربی باشگاه به من تذکر نمی داد که حرکات را اشتباه انجام می دهم. شاید اگر مربی حواسش به ورزش من بود این اتفاق نمی افتاد.او ادامه می دهد: البته حق می دهم کلاسش آن قدر شلوغ بود که حواسش به بچه ها نمی توانست باشد.فرخی نیز می گوید: به اولین باشگاهی که رفتم مربی تازه وارد بود و البته من بعد ها متوجه شدم که تازه وارد است. من در کلاس ایروبیک ثبت نام کرده بودم ولی احساس خوشایندی از ورزشم نداشتم. کم کم گردن دردم شروع شد و همین باعث شد ورزش را برای مدتی کنار بگذارم تا این که دوباره با تشویق یکی از دوستانم به یکی از باشگاه ها رفتم و با مربی دیگری کارم را شروع کردم و همان ابتدا ورزش زدگی ام را گفتم.ولی الان نزدیک به دو سال است که با همان مربی کار می کنم و بسیار راضی هستم.
یکی دیگر از بانوان می گوید: از فضای نامناسب بعضی از باشگاه ها که بگذریم نمی شود از بحث مربی گذشت، با چشم خود دیده ام که بعضی از مربی ها تمام کلاس را بالا و پایین می پرند تا ورزش کنند و این من را که فقط برای سلامتی و تناسب اندام به باشگاه می روم راضی نمی کند و به همین خاطر به دنبال مربی که تحصیلات آکادمیک هم داشته باشد رفتم و خوشبختانه الان کنار مربی که هم علمش را دارد و هم تجربه اش را ورزش می کنم و یک سال است که مدام ورزش می کنم و از آن لذت می برم.
اسدی ادامه می دهد: البته بعضی از مربی ها هم هستند که آن قدر خشک و سرد برخورد میکنند که دلت نمی خواهد به آن کلاس بروی و ترجیح میدهی در مکان پر نشاط تری ورزش کنی که به نظرم مرز بین جدی بودن و پرنشاط بودن رعایت نمی شود.