مدام به مادر چسبیده است و از او می خواهد تا با او بازی کند، مادر هر بار با کلافگی از این کار در می رود و به کودک 4 ساله خود می گوید که با اسباب بازی هایش بازی کند. او هم مدام نق می زند که حوصله اش سر رفته و دیگر از بازی با اسباب بازی هایش خسته شده است، با التماس یک بار دیگر از مادر می خواهد تا با او بازی کند، مادر که خسته از کار بیرون است، این بار تماشای تلویزیون را به او پیشنهاد می کند و موفق هم می شود، کودک با دلخوری به سمت تلویزیون می رود تا دوباره تنهایی خود را با کارتون ها و تبلیغات رنگارنگ آن پر کند.
وقت ندارم!
بیشتر والدین امروزی به دلیل مشغله کاری، کمتر در خانه هستند و آن زمانی را هم که در منزل به سر می برند به دلیل خستگی های ناشی از کار، حوصله و توان وقت گذاشتن برای فرزندان خود را ندارند. بسیاری از کودکان امروزی با این که بیشتر امکانات لازم را در اختیار دارند اما کودکی نمی کنند و در دوران کودکی خود احساس لذت و شادی ندارند. از سوی دیگر والدین هم برای تربیت آن ها کمتر وقت می گذارند و گویا زمام تربیت را به دست وسایل الکترونیکی مانند تلویزیون سپرده اند.
یکی از شهروندان در این باره اظهارمی دارد: بسیاری از جوانان امروزی، کمتر حوصله تربیت کردن فرزندان خود را دارند که این مسئله ممکن است به دلیل مشکلات اقتصادی و معیشتی باشد.
«ناظمی» ادامه می دهد: برخی از والدین ناچار هستند زمان بیشتری را برای کار کردن در بیرون از خانه سپری کنند که این خستگی ناشی از کار و فشارهای روانی آن باعث تندی رفتار آن ها می شود و ممکن است علاوه بر وقت نگذاشتن برای فرزندان با آن ها تندی نیز بکنند.
یکی دیگر از شهروندان هم بیان می کند: یک شیفت در بیرون از منزل کار می کنم و با این که وقت زیادی ندارم اما باز هم سعی می کنم برای تربیت فرزندم و یا بازی کردن با او وقت بگذارم اما می دانم که اختصاص دادن این زمان بسیار کم است.
وی عنوان می کند: متاسفانه شرایط به گونه ای شده است که بیشتر بچه های امروزی امکانات و اسباب بازی های مختلفی دارند و والدین تصور می کنند با فراهم کردن این امکانات می توانند جای خود و تربیت خود را برای آن ها پر کنند از این رو وقت چندانی برای تربیت و بازی کردن با کودک خود نمیگذارند. شهروندی دیگر نیز با تایید این موضوع اظهارمی دارد: کودکان امروزی به اندازه کافی از فرصت های خود استفاده نمی کنند و والدین به جای وقت گذاشتن برای آن ها و تربیت کردنشان، بیشتر درگیر کارهای خود هستند و گویی کودکان را به حال خود واگذار کرده اند و برای پر کردن اوقات فراغت آن ها به وسایل الکترونیکی مختلفی روی آورده اند.
«موسوی» یکی از والدینی است که عقیده دارد: والدین، نخستین معلمان کودک هستند و سعی می کنند بهترین کارها را برای فرزندشان انجام دهند اما گاهی اوقات کاملا درگیر خود، زندگی و شغلشان می شوند و وقت چندانی برای کودکان خود نمی گذارند.
وی ادامه می دهد: وقتی خانواده ای فرزند دار می شود، همه اهداف از زندگی شخصی گرفته تا شغلی، همه باید در درجه دوم اهمیت قرار داشته باشند در حالی که برخی پدر و مادرها برای رسیدن به موفقیت های تحصیلی و شغلی از نیازهای کودکانشان چشم پوشی می کنند.
اولویت داشتن نیازهای کودک
یک کارشناس ارشد روان شناسی درباره وقت گذاشتن برای تربیت کودکان عنوان می کند: والدین باید ساعت هایی را در شبانه روز برای تربیت فرزندان خود بگذارند و زمانی را برای بازی با آن ها و وقت گذرانی با کودکان خود اختصاص دهند.«محمدی» ادامه می دهد: البته والدین باید در نظر داشته باشند که با کودکان خود همانند کودک رفتارکنند نه شاهزاده و تسلیم همه خواسته های کودکان خود نشوند زیرا در چنین شرایطی کودکان نمی توانند قرار گرفتن در شرایط دشوار زندگی را بیاموزند و با آن سازگارشوند.
وی به پرهیز از استفاده از شیوه رایج هویج و چماق تاکید می کند و می گوید: برخی از والدین در برابر رفتارهای درست و نادرست کودکان خود از شیوه هویج و چماق استفاده می کنند به این معنا که اگر کودک کار خوبی انجام دهد، به او جایزه می دهند و اگر کار بدی انجام دهد، او را به شدت سرزنش و تنبیه می کنند.
وی بیان می کند: استفاده از این شیوه باعث شرطی شدن کودک می شود به طوری که او از این پس دیگر بدون گرفتن جایزه، حاضر به انجام کار خوبی نخواهد شد این در حالی است که والدین باید کودکان شان را مسئولیت پذیر کنند تا کارشان را نه برای طمع، بلکه به دلیل احساس مسئولیت، درست انجام دهند.وی با اشاره به این که والدین باید نیازهای کودک خود را در اولویت قرار دهند، عنوان می کند: والدین باید طی شبانه روز زمانی را برای بازی با کودکان، گوش سپردن به حرف های آن ها و بازی کردن با کودکان اختصاص دهند، همچنین در طول روز به کرات به فرزندان خود محبت کنند.
وی به والدین شاغل هم توصیه می کند: ایجاد توازن بین کار و خانواده برای خانواده هایی که پدرو مادر در آن شاغل هستند کاری دشوار و نیازمند برنامه ریزی صحیحی است و باید پدر و مادر زمان های مناسبی را برای گذراندن وقت با کودک و تربیت او در نظر بگیرند تا درآن زمان والد دیگر بتواند به استراحت یا انجام امور دیگر خود بپردازد.
این روانشناس خاطر نشان می کند: رها کردن کودک به حال خود، اجازه دادن به او برای گذراندن وقت خود با وسایل الکترونیکی مانند تبلت و گوشی تلفن همراه، باعث می شود تا روز به روز به لحاظ عاطفی از والدین خود دور شود، هر چند که آن ها حضور فیزیکی در خانه داشته باشند اما تا زمانی که توجه کافی و وافی به کودک خود نداشته باشند در واقع گامی برای ارتباط با کودک خود و تربیت او برنداشته اند.