«غرب غمزده» جهانی متفاوت را پیش رویت می گشاید و تو را وا می دارد تا انتهای داستان را به تماشا بنشینی؛ نمایشی که این روزها قاب صحنه پلاتوی شمس را به خود اختصاص داده، کمدی سیاهی است که روایتگر روابط انسانی است و در آن سعی شده است تا مخاطب را دمی به فکر وادارد و ذهن و احساس تماشاگر را درگیر کند. نمایشی که توانسته مخاطب را تا انتها نگه دارد و برای لحظاتی لبخند را بر لبانش بنشاند. اجرای عمومی نمایش ها در مرکز استان طی سال معدود و انگشت شمار است و اجرای این نمایش هم غنیمتی است در این وضعیت. استقبال فراوان از اجرای «غرب غمزده» نشان داد تئاتر در بجنورد زنده است و نیازمند حمایت.
بازی های متفاوت و جسارت کارگردانی که دومین تجربه کارگردانی اش را پشت سر می گذارد ما را بر آن داشت تا دمی با گروه تئاتر تجربی هنر به گفت وگو بنشینیم.
«آزاده حیدرزاده» هر چند این بار به واسطه نقشش بخش کوتاهی از نمایش را به خود اختصاص داده بود، اما از نقش متفاوتش و تلاش برای به ثمر نشستن شخصیت دلخواه و متناسب با آن سخن می گوید و می افزاید: روزها با نقش درگیر بودم و برای رسیدن به بازی دلخواه نقش های متفاوتی را تجربه کردم که صدا، میمیک و نوع راه رفتن را هم در برمی گرفت.
او از حساسیت گروه برای ارائه بازی های خوب و با کیفیت و از این که گروه به واسطه متن دچار چالش شد و تلاش کرد تا بازی جدید و کار متفاوتی را ارائه دهد و همین امر در کنار حضور برخی بازیگران در جشنواره ها موجب طولانی شدن زمان تمرین نمایش شد سخن می گوید.
بازیگر نقش «گرلین» همراهی و همیاری گروه را وصف نشدنی می داند و آن را یکی از رموز موفقیت کار ذکر می کند.البته از نگاه این بازیگر، همکاری خوب کارگردانی که به واسطه سال ها دستیار کارگردانی کوله باری از تجربه را با خود به روی صحنه آورده بود سبب شد تا کار به شکلی دوستانه پیش برود.
او البته به استقبال خوب مخاطبان از نمایش اشاره می کند و می افزاید: استقبال به حدی خوب بود که زودتر از تصور ما بلیت های روز های اول فروخته شد.
«سید علی محمدی» که در این نمایش با نقش«ولین» گروه را همراهی کرد، بازی در این نقش با تجربه جدیدی می داند و می گوید: ارتباط برقرار کردن با این نقش برایمان راحت نبود.
این هنرمند جوان اظهار می دارد: متن قوی و تلاش برای رسیدن به نقش دلخواه از دیگر عواملی بود که سبب طولانی شدن زمان تمرین شد، برای این که می خواستیم به حدی از کیفیت برای ارائه برسیم، زیرا معتقدیم این گونه متن ها به همان اندازه ای که خوب است، اگر خوب اجرا نشود، به همان اندازه می تواند بد باشد.
او به ثمر رسیدن این نمایش را حاصل کاری گروهی می داند و می افزاید: سعی کردم برای رسیدن به نقش از تجربیات گروه استفاده کنم و در کنار آن مطالعه و تماشای تئاتر را که جزئی از کار ماست، فراموش نکردم.
وی ادامه می دهد: البته این افتخار را داشتیم که در ایام نوروز از «علی عابدی» برای پیشبرد کار بهره بگیریم و همین امر به پیشرفت کار ما کمک شایانی کرد.
«محمدی» در پاسخ به این سوال که حمایت مسئولان برای به ثمر رسیدن این اثر چگونه بود، می گوید: خارج از این فضا شهرداری در مقوله تبلیغات به ما کمک کرد ،ضمن این که فکر می کنم شاید توقع ما ازآن ها زیاد بوده است و ما فقط دوست داشتیم دلگرم باشیم.
او البته استقبال از نمایش را حتی در بخش عکاسان بسیار خوب و غیر قابل تصور عنوان می کند.«اسحاق فرنود» هم می گوید: متن سنگین و تحلیل شخصیت ها برای سوار شدن بازیگران بر نقش در طولانی شدن زمان تمرین تاثیر داشت. البته حضور یکی از هنرمندان تئاتر در نیمه های راه و بهره گیری از راهنمایی ها و تجربه ای که این هنرمند به واسطه اجرای این دست آثار نمایشی داشت سبب شد تا کار تا حد زیادی سرعت بگیرد.
بازیگر نقش «ولش» معتقد است همکاری مسئولان خوب بود، فقط اگر سختگیری های جزئی در این دست از متون کم شود، خوب خواهد بود.
«حامد عالمی پور» که این بار با بازی متفاوت در صحنه حاضر شده است، از تلاش 3 ماهه برای رسیدن به نقش «کلمن» می گوید و می افزاید: بعد از بازی در نمایش «شکلک» در نمایش دیگری ایفای نقش نداشتم و 9 ماه تمرینات بیان، بدن و هوازی داشتم تا بتوانم سطح بازی ام را ارتقا ببخشم و وقتی روی صحنه قرار می گیرم شبیه به قبل نباشم.
او طولانی شدن مدت زمان تمرین را اتفاق خوبی برای گروه می داند و اظهار می دارد: این طولانی شدن سبب شد تا من به نقشی که لازم بود برسم، در حالی که اگر طبق قرارمان این اثر اردیبهشت روی صحنه می رفت به شخصیت هایی که امروز در نمایش شکل گرفته است ، نمی رسیدیم و این روند طولانی برایمان خوب بود.
«عالمی پور» از استقبال از نمایش رضایتی فوق العاده دارد و امیدوار است تا پایان شاهد استقبال خوب مخاطبان باشیم.
کارگردان اثر نمایشی «غرب غمزده» علاقه به متن های «مارتین مک دونا»، شخصیت دو برادر و یکسری ریشه های روانشناسی فروید در نمایش و پرداختن به مقوله بی تفاوتی نسبت به مرگ آدم ها تا جایی که با آن شوخی می شود و نمود آن در جامعه امروز را از دلایل انتخابش عنوان می کند و می افزاید: به نظرم شخصیتی که برای «گرلین» در متن در نظر گرفته شده بود، کافی بود، ضمن این که اضافه کردن به متن کار سختی است و به نظرم باید در حد نویسنده باشی تا بتوانی به متن دست بزنی.
«آرش فیروزه» از به روی صحنه بردن نمایشی با خط قرمزهای بسیار سخن می گوید و می افزاید: تمام آثار مک دونا خط قرمز دارد و به واسطه «حامد عالمی پور» یک سری تحلیل ها و طراحی هایی انجام دادیم و توانستیم فضای لازم را ایجاد کنیم و کار را به روی صحنه ببریم و اگر خط قرمز ها حذف نمی شد نمی توانستیم نمایش را اجرا کنیم.
او در پاسخ به این سوال که آیا وجود خط قرمزها در نمایش دلیل حضور نیافتن مسئولان در اجرای نمایش است، می گوید: مسئولان باید دعوت شوند.
این کارگردان جوان که دومین تجربه کارگردانی اش را پشت سر می گذارد از نحوه انتخاب بازیگرانش سخن می گوید و می افزاید: نه تنها من بلکه هر فرد دیگری هم که بخواهد این متن را به روی صحنه ببرد باید از این بازیگران استفاده کند، از طرف دیگر به واسطه این که مسئول پلاتوی شمس هستم و تمام کارها را می بینم، بازیگران استان را می شناسم و این مقوله هم به انتخاب بازیگران کمک کرد.
او البته در رابطه با حمایت های مسئولان هم سخن می گوید و معتقد است: هر چند اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استان سالن را در اختیار ما قرار داده است، اما در همه جای دنیا تئاتر برای مردم است نه برای جشنواره و مردم تئاتر را در اجراهای عموم می بینند و در واقع باید اجرای عموم حمایت شود نه جشنواره ها.
«فیروزه» اضافه می کند: هر چند برگزاری جشنواره ها موجب می شود تا به جامعه تئاتری اضافه شود اما تئاتر باید به سمت اجرای عمومی برود، در حالی که متاسفانه هدف جشنواره است و این نگاه هنرمندانه ای برای مسئولان نیست بلکه نگاه بیلان کاری است.
وی حضور مسئولان در اجرای شب اول را بسیار مهم می داند و معتقد است: حضور رئیس انجمن نمایش و معاونت ها موجب دلگرمی گروه می شود.
او البته از طرف دیگر بر فضاهای محدود هنری دراستان تاکید می کند و می گوید: در حال حاضر چند گروه در استان مشغول تمرین هستند و ما باید زودتر اجرا را به واسطه تمرین گروه دیگر در فضای اجرا تمام کنیم.
وی خاطرنشان می کند: بهترین کمک به اهالی تئاتر استان افزایش تعداد سالن هاست زیرا به غیر از موسیقی تئاتر هم در زمره هنرهای نسبی استان است.
او البته از حمایت انجمن از گروه های نمایشی در حین اجرا غافل نمی شود و اظهار می دارد: کمک یک میلیون تومانی انجمن به هر گروه نمایشی خوب است اما نمی توان نام آن را کمک هزینه گذاشت زیرا یک سال بعد دریافت می کنیم. وی خاطرنشان می کند: اگر بخش خصوصی نبود کار اجرا نمی شد.