مریم ضیغمی- تنها 4 سال داشت که وقتی در پشت صحنه فیلم پدرش حضور داشت و با دوربین انس گرفته بود پدرش او را در آغوش گرفت و خواست تا گریه کند و این نخستین سکانس ورودش به سینما بود! «رضا داوود نژاد» فرزند علی رضا را می گویم که به گفته خودش خانوادگی بزرگ شده سینما هستند. او به واسطه بیماری اش چند سالی از حرفه بازیگری فاصله گرفته بود و سال گذشته با بازی در فیلم «فراری» به سینما بازگشت. داوود نژاد با شخصیت قادر سریال «پنچری» مهمان قاب شیشه ای است و این موضوع بهانه گفت و گوی ما شد.
بعد از مدتی فاصله گرفتن از فضای بازیگری به دلیل بیماری تان اکنون با سریال «پنچری» روی آنتن هستید. دل تان برای بازیگری تنگ شده بود؟
معلوم است دلم تنگ شده بود چون از 4 سالگی جلوی دوربین بازی می کردم. اکنون با سریال «پنچری» مهمان قاب شیشه ای هستم. امیدوارم بتوانم با انتخاب های خوب همین مسیر را طی کنم.
برای بازی در سریال «پنچری» و رسیدن به نقش قادر، دورخوانی و تمرین داشتید یا دیالوگها را دادند و رفتید جلوی دوربین؟
برزو نیک نژاد سبک خودش را دارد. ابتدا دور خوانی داشتیم. ما هیچ سکانسی را آن گونه که نوشته شده بود اجرا نکردیم. نیک نژاد از لحاظ بداهه خیلی استاد است و یاد دارد با هر بازیگری چگونه کار کند. 6 ماه کار داشتیم و راکورد نگه داشتن نقش خیلی مهم بود. برزو نیک نژاد درحال نوشتن بود. ما تمرین می کردیم بعد در تمرین دیالوگ ها را ادیت می کردیم و سپس کنار بازیگران سکانس ها را آرایش می کردیم و وقتی جلوی دوربین می رفتیم در بداهه اگر چیزی می گفتیم سکانس را تغییر می دادیم. نیک نژاد کارگردان در لحظه و آگاهی سر کار است و همه چیز را در آن واحد شکل می دهد و آدم خط کشی شده ای نیست. در کل در گروه حرفه ای کار کردن لذت بخش است از بازیگران گرفته تا عوامل تولید و پشت صحنه. ما یک جماعت بازنشسته بودیم که نشان دادیم بازنشسته نشدیم.
ابتدای صحبت های تان اشاره کردید که از 4 سالگی جلوی دوربین بازی کردید. این اتفاق چگونه رخ داد؟
من کنار دوربین نشسته بودم و پدرم گفت بیا بغلم گریه کن و پرسیدم چرا؟ گفت به خاطر من. من هم گریه کردم و این گونه بازیگر شدم. فیلم «بی پناه» فیلم خیلی سختی بود. پدرم از 16 سالگی در سینما بود و با پول سینما بزرگ شدیم. فیلم مان فروخت وضعمان خوب بود و فیلم مان توقیف شد وضع مالی مان بد بود یا فیلم مان اکران نشد در شهرستان زندگی کردیم.
خانوادگی بازیگر هستید و در سینما کار میکنید از مادربزرگ گرفته تا پدر و عمو.
مادر بزرگم برای نخستین فیلمش سیمرغ بلورین جشنواره را دریافت کرد. آن یکی مادر بزرگم هم بهترین بازیگر جشنواره دبی شد. من و خواهرم کاندیدای جشنواره شدیم.
اگر فرزندتان دوست داشت وارد سینما شود ممانعتی نمی کنید؟
من مانع ورودش نمی شوم. انشاءا... گرایش به ورزش داشته باشد.
در این همه سال که کار کردید و با سینما انس گرفتید فکر می کنید در کدام یک از عرصه ها اتفاق خوبی برای تان رقم خورد؟
من در تلویزیون پشت کنکوری ها و پنچری را از همه بیشتر دوست دارم. در سینما فیلم های «مرهم»، «هشت پا» و «کلاس هنرپیشگی» را بیشتر دوست دارم. اما در کل من در حدود 20 فیلم سینمایی و 10 سریال بازی کردم و همه نقش هایم را دوست دارم.
در کارهای تان بیشتر در آثار کمدی یا حداقل با مایههای طنز حضور داشتید، همچنان میخواهید در کارهایی با این فضا بازی کنید یا ژانرهای دیگر را تجربه خواهید کرد؟
من نقش های جدی هم بازی کردم مانند فیلم سینمایی «مرهم». البته اصولا ذهنم بیشتر پیش کمدی است. کمدی هم سخت تر است و برخی مردم با قلقلک هم نمی خندند! با گسترش فضای مجازی و کانال های مختلف نشاندن مردم پای تلویزیون سخت ترین کار دنیاست. قدیم ترها مردم راحت می خندیدند. اکنون ریزش بیننده خیلی زیاد شده است.
ارتباط تان به عنوان بازیگر با پدر کارگردانتان چگونه است؟ پیش آمده که از بخشی از کارتان ناراضی باشد یا مثلاً دعوایتان کند؟!
بهترین رفیقم بابام است. بابام به من می گوید بابا و من هم به بابام می گویم پسرم (می خندد). خیلی رابطه خوب و صمیمی داریم. پدرم بدون هیچ تعارفی انتقاد می کند.
پیشرفت و موفقیت تان را مدیون پدرتان هستید؟
سینما و این حرفه را از پدرم دارم.
شنیده ام آشپزی تان هم خیلی خوب است؟
آدم چاق، مزه را می شناسد. من تخم مرغ هم که درست می کنم آن را یک جور دیگر درست می کنم. البته آشپزی همسرم خوب است و نیازی نیست من غذا بپزم.
بعد از سپری کردن آن بحران و بیماری سخت، فوبیای تان چیست؟
فوبیا هایم با تجربه مرگ از بین رفت. من مرگ را دو مرتبه تجربه کردم و سعی می کنم دلی را نشکنم و فردی را اذیت نکنم، چون معلوم نیست فردا چه اتفاقی بیفتد. با دعای مردم زنده هستم.
گویی رابطه تان با خبرنگاران خیلی خوب است؟
خیلی. خبرنگاران در دوران بیماری ام خیلی هوایم را داشتند و من همیشه مدیون شان هستم.
حرف آخر.
آرزویم این است که همه مردم طرفدار سینما و تلویزیون باشند.