ضیغمی-ایرج محمدی از فعالیت های اخیر خود و پایان سریال «آرماندو» می گوید.این تهیه کننده نام آشنا در گفت وگو با خبرنگار ما گفت: به تازگی فیلم برداری سریال «آرماندو» به پایان رسیده است و امیدوارم نظر مخاطب را جلب کند و پر بیننده باشد.وی ضمن ابراز امیدواری از پربیننده شدن سریال، توضیح داد: مطمئن هستم که سریال پرمخاطبی خواهد شد چون تیم حرفه ای و احسان عبدی پور کارگردان خوش فکری است و سریال قصه متفاوتی دارد.به گفته وی این سریال قرار است در نوروز از شبکه سوم سیما روانه آنتن شود.محمدی از تهیه سریالی با نام «پاهای بیقرار» به کارگردانی منوچهر هادی هم خبر داد و افزود: این سریال در دو فصل روایتگر ملودرامی خانوادگی است که از سال 57 تا 64 را به تصویر می کشد.
 

ضیغمی-فیلم موزیکال- کودکانه «گورداله» ساخته «نادره ترکمانی» به شبکه خانگی آمد. صداپیشگان این فیلم، بازیگرانی همچون هنگامه مفید، شهره لرستانی، احسان مهدی و بهمن مفید هستند. «محمدرضا علیمردانی» که در این سال ها به عنوان بازیگر هم شناخته شده سرپرست صداپیشگان فیلم بود. داستان «گورداله» از جایی شروع می‌شود که قهرمان قصه «گورداله» که نامش را از افسانه‌های محلی می‌گیرد و پسری باهوش است، تصمیم می‌گیرد از خانواده‌اش در برابر «عمه غوله» محافظت کند.

مقوله هنر منبع درآمدم بوده و هست و کار دیگری نمی توانم بکنم.من سر چهارراه گل فروشی نکرده ام اما جسارت این کار را دارم که چادر ببندم و یک عروسک پشت سرم بگذارم و با یک مجمره سر چهارراه ها بروم و جلوی ماشین ها اسپند دود کنم. می خواهم بگویم افسر اسدی از گرسنگی نمرده اما این خیلی بد است که فشارهای اقتصادی باعث شود به فردی که اندک اعتباری در هنر دارد و مردم از او گریزان نیستند، بها داده نشود و در نهایت بالاجبار دست به چنین کاری بزند.
 

در این شماره، اخبار و نقل قول های مهم سینما و تلویزیون در هفته گذشته را در اختیارتان قرار می دهیم.
*فیلم برداری «هزار پا» جدیدترین ساخته ابوالحسن داوودی در اسلام شهر به پایان رسید.
* فیلم برداری فیلم سینمایی «پیشونی سفید ۲» به نویسندگی و کارگردانی سیدجواد هاشمی در ساری آغاز خواهد شد.
*فصل دوم سریال لیسانسه‌ها بعد از ماه های محرم و صفر روی آنتن شبکه ۳ می رود.
*جدیدترین ساخته سینمایی«استیون اسپیلبرگ»  با نام «پست» با بازی «تام هنکس» و «مریل استریپ» از  ۲۲ دسامبر به صورت محدود اکران می‌شود.
 

مریم ضیغمی- می گوید در دی ماه سال 1319 در تهران متولد شد و از همان دوران کودکی به بازیگری عشق می ورزید و با هم کلاسی هایش «مسعود کیمیایی» و «فرامرز قریبیان» به سینما می رفتند و فیلم می دیدند. در مدرسه و محله تئاتر کار می کردند و به گفته خودش عکس هنرپیشه های مورد علاقه شان را جمع می کردند و همین موضوع موجب شد تا پیردوست این حرفه را پیگیری کند. حتی به خاطر هنرپیشگی از شرکتی که کار می کرده استعفا کرده تا جلوی دوربین به نقشی هر چند کوتاه جان بخشد. گفت و گوی ما با «سعید پیردوست» و خاطراتش از آغاز بازیگری و البته درددل های این بازیگر طنزپرداز و خاطره ساز از اوضاع و احوال این روزهایش را در ادامه بخوانید.
 به سال های دور سفر می‌کنیم که در  خیابان ری تهران، کوچه آبشار به دنیا آمدید و با هم کلاسی های تان مسعود کیمیایی، جلال‌الدین معیریان (گریمور)، حسین گیل و فرامرز قریبیان به مدرسه می رفتید. آن مقطع با یکدیگر در مدرسه فعالیت هنری انجام می دادید؟
من از دوران کودکی به کار هنری علاقه مند بودم. افتخار می کنم با این دوستان هم کلاس بودم. شاید آن ها دوست نداشته باشند من این را بیان کنم که همکلاسی ام بودند. ما در مدرسه، کوچه و منزل تئاتر اجرا می کردیم. به سینما می رفتیم و فیلم می دیدیم و فیلم هشت میلی متری می ساختیم و این موضوع من را به سینما علاقه مند کرد. آن عشقی که به سینما داشتم سبب شد تا قید خیلی چیزها را بزنم.
 تماشای فیلم و بازی در تئاتر در کنار هم‌کلاسی های تان  و قرار گرفتن در آن فضا چه تاثیری روی شما گذاشت؟
من عاشق فیلم های وسترن بودم. به یاد دارم که مسعود کیمیایی عاشق «جان فورد» و فرامرز قریبیان عاشق «کرک داگلاس» بود و من هم عاشق «گریگوری پک» بودم. علاقه به این شخصیت ها اندک اندک در وجود ما رشد می کرد و ما هم با علاقه به تماشای فیلم های شان می رفتیم، عکس های شان را جمع آوری و خاطرات شان را مرور می کردیم.
چه شد که  برای اولین  مرتبه مقابل دوربین دوست قدیمی تان  رفتید؟
 برای فیلم «خاک» از مسعود کیمیایی خواستم تا نقشی را برایم در نظر بگیرد. او هم نقش بسیار کوچکی را برایم در نظر گرفت و به مدت یک ماه با گروه به اندیمشک رفتم.
بالاخره با تلاش و پیگیری توانستید وارد سینما شوید. روزی که مقابل دوربین مسعود کیمیایی برای بازی در همین نقش کوتاه رفتید، چه حسی داشتید؟
خیلی علاقه و هیجان داشتم. هر روز ساعت 5:30  تا 6 صبح همه برای گریم از خواب بیدار می شدند و من هم بیدار می شدم. آقای کیمیایی تا جایی که امکان داشت من را در این فیلم جلوی دوربین قرار می داد. حتی در سکانس پایانی هم که قهرمان فیلم را بازداشت می کنند عکسی از من وجود دارد که از بردن او تاسف می خورم. آقای کیمیایی در فیلم «گوزن ها» هم نقشی کوتاه به من داد اما همین سکانس ماندگار شد و به عنوان یادگاری به جا ماند. به یاد  دارم که با قهرمان اصلی فیلم صحبت می کردم و او از بازی ام تعریف می کرد و معتقد بود که بازیگر خوبی می شوم.
می خواهم بدانم که شما و کیمیایی افکارتان به هم نزدیک بود یا به خاطر علاقه تان به بازی دوست داشتید به این عرصه ورود کنید؟
در حقیقت به خاطر عشقی که به سینما و کیمیایی داشتم وارد سینما شدم. من آن مقطع، خود را بازیگر سینما نمی دانستم بلکه احساس می کردم چون رفیق آقای کیمیایی هستم در سینما هستم. البته از یک جایی مسیرم را جدا کردم یعنی با خودم گفتم یا این کاره هستم یا خیر. اگر این کاره هستم باید جدی این حرفه را دنبال کنم در غیر این صورت به دنبال یک حرفه دیگر بروم. اکنون در حدود 70 فیلم سینمایی غیر از فیلم کوتاه و سریال  و فیلم تلویزیونی بازی کرده ام.
شما در  یک شرکت واردکننده تریلی های بزرگ حدود 21 سال مدیر امور اداری بودید؛ چرا خود را بازخرید کردید؟ یعنی بازی در سینما می ارزید که  خود را بازخرید کنید؟
عشق به بازیگری سبب شد تا خود را بازخرید کنم. البته دوستانی هم ته دلم را خالی کردند و گفتند کار را رها کنم و به دنبال سینما بروم. من هم بدون هیچ  تفکری دنبال عشقم یعنی سینما رفتم.
تقریبا پای ثابت آثار مدیری هم چون نقطه چین، پاورچین، جایزه بزرگ، شب های برره، باغ مظفر، مرد هزار چهره و قهوه تلخ بودید. البته چند سالی است که دیگر در  آثار مدیری نیستید. به ما بگویید چگونه در دل مدیری جا گرفتید که در اغلب ساخته هایش نقش‌آفرینی کردید؟
سینما یا تلویزیون همین است. چند نقش به بازیگر می خورد و از او دعوت می کنند و در کارهای بعدی نقشی به آن بازیگر نمی خورد و دعوتش نمی کنند. بازیگر نباید توقع داشته باشد در همه کارهای یک کارگردان دعوت به کار شود. مهران مدیری بازی من را در فیلم «توکیو بدون توقف» پسندید بنابراین برای سریال «پاورچین» به من گفت که نقشی کوتاه برایم در نظر دارد. مدیری برای این سریال نقش رئیس اداره را به من داد و اثری ماندگار و جاویدان شد و به دل مردم نشست. از آن به بعد تا سریال «قهوه تلخ» حدود 13 سال دراغلب ساخته هایش بازی کردم. بعد از «قهوه تلخ» شاید نقشی نداشت که به من بخورد و یا شرایط به گونه ای شد که از من برای بازی دعوت نکرد.
دغدغه این روزهای سعید پیردوست چیست؟
گذران زندگی برایم اهمیت دارد. من یک حقوق بازنشستگی با حداقل دستمزد دارم که کفاف زندگی خانواده 4 نفره ام را نمی دهد. از آن دست بازیگرانی هم نیستم که به دفاتر سینمایی و فیلم سازی سر بزنم و تقاضا کنم تا به من نقش بدهند. علاوه بر آن توانایی رو زدن برای انجام کاری را هم ندارم. هیچ امیدی اصلاً نیست و شرایط به گونه ای است که نمی توانم به آینده خوش بین باشم و بگویم یک ماه یا یک سال دیگر شرایط بهتر می شود. مثلا حقوق یک ماه من را نریخته اند! حقوقم900  هزار تومان است. مگر با این پول می توان گذران زندگی کرد؟! قبض برق، آب و گاز نجومی بالا می رود و از این سو حقوق ها افزایش پیدا نمی کند. دولت باید به افراد با سابقه در سینما که عمر خود را در این راه گذاشته اند، کمک کند اما متاسفانه این اتفاق نمی افتد.افرادی در این سینما نجومی دستمزد دریافت می کنند. من را  از ساعت6 صبح تا 12 شب سر صحنه برده اند و طرف فقط تشکر کرده و 10 سال هم دستمزدم را پرداخت نکرده است و حتی پول آژانس هایم را  هم خودم پرداخت کرده ام.
 

نام فیلم: کارگر ساده نیازمندیم
کارگردان: منوچهر هادی
بازیگران:  آتیلا پسیانی، یکتا ناصر، سیامک صفری، سحر قریشی، فاطمه رستمی، مهران احمدی، بهرام افشاری، سیروس همتی، مجید اصغری، مهدی محرابی و با معرفی روژین رحیمی طهرانی و هنرمندان خردسال آرین و آرمیتا اسماعیلی.
 

«مهشید افشارزاده» از جمله بازیگران سینما و تلویزیون است که قبل از بازیگری به ورزش حرفه ای آن هم والیبال می پرداخت. افشارزاده از اواسط دهه 60 وارد سینما شد و خیلی زود توانست در برخی از آثار مهم آن دوران مثل «بایسیکل ران»، «دخترم سحر»، «افسانه آه» و «بچه های طلاق» بازی کند.
افشارزاده در «بایسیکل ران» نقش یک زن افغانی را بازی کرد و در «بچه های طلاق» در نقش یک دختر دانشجوی فعال که سرش برای چالش و دردسر درد می کرد ظاهر شد.افشارزاده تا اواخر دهه هفتاد همچنان حضوری فعال در سینما داشت و در آثاری همچون  «بلوف»، «مردی در آینه»، «روز دیدار»، «علف های هرز»، «طوفان شن» و «آخرین پرواز» ایفای نقش کرد و بعد از آن اما فعالیتش در مقام بازیگر کمتر شد و به سمت فیلم‌سازی گرایش پیدا کرد.