گروه ورزش
این روزها خبرهای زیادی از داوران جوان استان در رشته های مختلف ورزشی به خصوص فوتسال، فوتبال، بسکتبال، والیبال ساحلی، کوراش و گاهی کشتی می شنویم. قضاوت در رویدادهای بزرگ کشور اشتراک داوران این رشته های ورزشی است. در این میان «زهرا رحیمی» افتخار داوری فوتسال بانوان استان توانسته است تمام تست های سخت و طاقت فرسای فوتسال را طی کند و به تنهایی امروز درلیگ برتر سوت بزند تا راه را برای علاقه مندان به داوری بگشاید و مرزهای ناامیدی را از بین ببرد. او در تست ورودی لیگ برتر فوتسال آنقدر با قدرت ظاهر شد که کمیته داوران فدراسیون مجاب شود از توانمندی های این داور بجنوردی استفاده کند. با او درباره مسیری که طی کرده و به این نقطه رسیده است به گفت و گو نشستیم.
رحیمی که از سال 81 زمانی که دبیرستانی بود فوتسال را از کلاس های اوقات فراغت شروع کرد، می گوید: از سال ها قبل به دنبال ورزش فوتسال و فوتبال بودم ولی چون آن سال ها متاسفانه کلاسی نبود، با هم محله ای ها در کوچه بازی می کردیم. وی بیان می کند: الفبای فوتسال من با خانم «فاطمه فرخی» کلید خورد، فردی که الگوی اخلاقی ناب است، یک مربی عزیز و کاربلد که فوتسال را در من پررنگ کرد و همیشه قدردان او هستم. با خانم «زهرا اکبری» تجربه های خوبی را پشت سر گذاشتم و در حال حاضر با خانم «مریم سهرابی» آینده ای رو به جلو را برای فوتسال شاهد خواهیم بود.
رحیمی بیان می کند: اولین رشته ورزشی من دو و میدانی بود و در رشته پرتاب وزنه هم فعالیت کردم و در دوران دبستان بسکتبال هم بازی می کردم ولی همیشه به فوتبال علاقه داشتم تا این که سال ٨١ با فوتسال آشنا شدم. وی بیان می کند: سال ٩٤ وارد رشته سپک تاکرا که خیلی تازه بود شدم و با مربیگری خانم شهلا حسینی چندین سال در کشور مطرح و در لیگ برتر مقام آور بودیم و افتخار ٦ سال حضور در این رشته را داشتم و بارها به اردوی تیم ملی دعوت شدم.وی ادامه می دهد: در آخرین سال حضورم در سپک تاکرا به لیست ٥ نفره اصلی تیم ملی راه پیدا کردم ولی روادید حضور در مسابقات صادر نشد و به مسابقات آسیایی اعزام نشدیم. وی یادآور می شود: بعد از آن با مصدومیت های زیادی دست و پنجه نرم و مدتی تمام ورزش ها را رها کردم و باید بگویم سال های سختی بدون ورزش گذشت. وی اظهار می کند: البته در دانشگاه و مسابقات ادارات در رشته والیبال هم فعال بودم. از مقطع ابتدایی تا الان در سطح شهر، استان، مدارس، دانشگاه ها، ادارات و حتی کشور مقام های زیادی به دست آوردم. وی می گوید: علاقه من به مستطیل سبز خیلی زیاد بود و چون در سال های ابتدایی تاسیس استان فعالیتی برای علاقه مندان به فوتسال وجود نداشت من هم رشته های دیگر را انتخاب می کردم، فوتبالیست ها کارتون مورد علاقه من بود و شاید باعث بیشتر شدن عشقم به فوتبال شد.
وی بیان می کند: مربیگری در فوتسال از اول برای من در اولویت نبود و به دلایلی از جمله مصدومیت مدتی از ورزش فاصله گرفتم تا این که به پیشنهاد خانم اعظم حکمتی و با توجه به شناخت او از من و این که این فاصله از فوتسال و ورزش اذیتم می کند، مربی آموزشگاهی در آموزش و پرورش شدم و این کار من را دوباره با ورزش و رشته دوست داشتنی ام آشتی داد.وی اظهار می کند: بودن با بچه های رده سنی پایه تزریق خون مجدد به من بود تا به علاقه خودم برگردم که این علاقه چیزی جز داوری نبود.وی بیان می کند: زمانی که مربی بودم احساس می کردم فردی نیست به این بچه ها کمک کند، بعد از آن شرایط ایجاد شد و افراد با دانش و کار بلدی وارد شدند که مستحق کار کردن بودند.
او از داوری با انرژی و عشق صحبت و بیان می کند: داوری را از سال ٨٧ با حضور در یک مسابقه دوستانه شروع کردم.
وی بیان می کند: آن زمان یادم است که در مدرسه تیزهوشان و ساختمان آتش نشانی کلاس های توجیهی برگزار می کردند و همین اتفاقات من را به سوی حضور در کلاس داوری درجه ٣ کشاند و از آن به بعد هر چند بسیار پر فراز و نشیب ولی تا الان که در لیگ برتر هستم فعالیتم ادامه پیدا کرد.«رحیمی» ادامه می دهد: من بسیاری از دانش داوری خودم را مدیون اول آقای مهجور و بعد آقای حاتم بکپور که آن زمان مانند پدر مرا راهنمایی می کردند، هستم و پایه داوری من خوب بنا نهاده شد.
وی اظهار می کند: با حضور دوباره در هیئت فوتبال حس کردم بستر مناسبی فراهم شده است و این به علاقه من برای داوری رنگ دوباره داد. در سال 94 استارت داوری ام را زدم، علاقه ای که به دلیل بسیاری از مسائل حدود ٤ سال کنار گذاشته بودم.وی تصریح می کند: من سال های زیادی را از دست دادم ولی هیچ وقت برای آن سال ها ناراحت نیستم چون الان به نتیجه ای که می خواستم رسیدم و حتما منفعتی برایم داشته و باید این وقفه ها ایجاد می شد تا درست تر و عاقلانه تر تصمیم بگیرم، واقعیت این است که من خیلی پخته تر شده ام.
وی ادامه می دهد: خوشبختانه با شرایط کنونی و آرامش خاطری که در بخش بانوان وجود دارد من و امثال من بی دغدغه و تنها با فکر انجام بهترین قضاوت کار و تمرین می کنیم و در این آرامش ایجاد شده نتیجه هم می گیریم.
وی اظهار می کند: آقای «جعفرزاده» رئیس هیئت فوتبال استان نگاه بسیار مثبتی به بخش بانوان دارد و دکتر «سهرابی» هم در موفقیت های کسب شده تاثیر گذار بوده است.«رحیمی» می گوید: در بخش اهمیت به داوران، نه تنها در استان ما بلکه در کشور آن ها با کمترین حق الزحمه کار می کنند.
وی اضافه می کند: اگر ما از یک داور، حرفه ای بودن را می خواهیم باید شرایط و امکانات حرفه ای را هم در اختیارش قرار دهیم. البته کمبودها تنها برای استان ما نیست و به طورکلی در کشور داوران خانم و آقا هنوز روی آسفالت ها و در پارک ها تمرین می کنند ولی بهتر است قسمت پر لیوان را در نظر بگیریم و از گلایه کردن پرهیز کنیم.وی تاکید می کند: در دو سال اخیر آموزش و پرورش و هیئت فوتبال بسیار فعال بوده اند ولی باز هم نیاز به مسابقات و کسب تجربه وجود دارد.
وی اظهار می کند: هرچند زحمات زیادی برای حضور من در بین داوران کشوری کشیده شد و من قدردان تک تک افراد هستم ولی اثبات خودم و این که بتوانم توانایی هایم را ثابت کنم به هیچ عنوان راحت نبود.
وی می گوید: چه افتخاری بالاتر از این که دوست و همکارم گلاره ناظمی برای اولین بار در تاریخ بانوان کشور امسال داور فینال مسابقات فوتسال آسیایی در ترکمنستان بود، این اتفاقات برای بانوان تنها ایستادن و تمام قد احترام گذاشتن و تشویق را می طلبد.وی خاطرنشان می کند: امیدوارم روزی داور خانمی از شهرم به این افتخار برسد و قطعا تلاش افراد، حمایت مسئولان و فراهم بودن شرایط هر چیزی را ممکن می کند.