ضیغمی- سال هاست که کارگردان های تلویزیون و سینما به این فکر افتاده اند که می توان از ظرفیت زندگی در روستاها برای خلق کمدی های جذاب استفاده کرد. البته سابقه ساخت کمدی در روستاها به سال ها پیش بر می گردد. بعد از انقلاب، سال 90 سیروس مقدم سریال«پایتخت» را برای تلویزیون ساخت و توجه ها را به این سمت بیشتر جلب کرد. از ابتدای دهه 90 با موفقیت چشمگیر «پایتخت»، چند فیلم و سریال کمدی ساخته شد. در مطلب پیش روی تان مهم ترین کمدی های روستایی خاطره انگیز سینمای ایران از دهه 60 تاکنون را مرور می کنیم.
اتوبوس
کارگردان: یدا... صمدی
بازیگران: هادی اسلامی، مرتضی احمدی و حمید طاعتی.
خلاصه قصه: اهالی یک روستا به دو دسته نعمتی ها و حیدری ها تقسیم شده اند و کدخدای روستا تلاش می کند مدام بین آن ها دعوا راه بیندازد. سر کرده نعمتی ها نمکزارشان را به کدخدا می فروشد و با پولش یک اتوبوس می خرد تا مسافرکشی کند.
از آن جایی که سرکرده حیدری ها یک گاریچی است و مردم را با گاری اش این طرف و آن طرف می برد وقتی می بیند اتوبوس جدید کسب و کارش را کساد کرده تصمیم می گیرد آسیاب حیدری ها را به کدخدا بفروشد و یک اتوبوس بخرد. دعواها بالا می گیرد و اتفاقاتی رخ می دهد.
طبیعتاً چنین فیلمی با توجه به اقتضائاتی که داستان ایجاب می کند باید در روستا ساخته می شد. حتی سعی شده بود از عناصر فولکلور منطقه آذربایجان غربی هم برای طبیعی تر شدن فضای روستا استفاده شود.
کفش های میرزا نوروز
کارگردان: محمد متوسلانی
بازیگران: علی نصیریان، محمد کشاورز و سعید امیرسلیمانی.
خلاصه قصه: داستان درباره یک جفت کفش قدیمی و حرص درآور است، میرزانوروز سالیان سال حاضر نمی شود کفش هایش را عوض کند.
او کفش های پاره را مدام می پوشد و حرص تمام افراد خانواده اش را در می آورد و مضحکه مردم روستا می شود.
وقتی می بیند همه او را به خاطر کفش هایش طرد کرده اند آن ها را دور می اندازد اما این کفش ها حاضر به رها کردن میرزا نیستند و همه جا دنبالش می آیند.
شاید این داستان می توانست در هر موقعیت جغرافیایی دیگری اتفاق بیفتد اما محمد متوسلانی ترجیح داد داستانش را در روستا روایت کند.
شاید این انتخاب به رابطه پررنگ مردم روستا با هم و اثری که روی زندگی هم می گذارند ربط داشته باشد.
ایران برگر
کارگردان: مسعود جعفری جوزانی
بازیگران: محسن تنابنده، سحر جعفری جوزانی، فتح ا... جعفری جوزانی، گوهر خیراندیش و احمد مهرانفر.
خلاصه قصه: داستان در جریان نامزد شدن بزرگان دو ایل در انتخابات شوراها شکل می گیرد. امرا... و فتح ا... که سالیان سال است با هم اختلاف دارند حالا رقیب انتخاباتی شده اند و تلاش می کنند هر طور شده رای مردم روستا را به سمت خودشان بکشند.
در واقع کل فیلم به ماجرای تلاش این دو نامزد برای پیروزی در انتخابات و باز شدن پای چند مشاور شهری به فضای روستا اختصاص دارد.
مسعود جعفری جوزانی سعی کرده در «ایران برگر»، داستانی نمادین را برای مخاطبانش تعریف کند و تلاش های نامزدها در انتخابات و مسائل پشت پرده تبلیغات انتخاباتی را در فضایی مانند روستا به نمایش بگذارد.
ناردون
کارگردان: فریدون حسن پور
بازیگران: امین حیایی، لیلا اوتادی، مهران غفوریان و شهرام قائدی.
خلاصه قصه: داستان فیلم درباره روستایی است که دیگر ظرفیت دفن جسد جدیدی را ندارد و روستای بالادست هم اجازه دفن مرده های بیرون از روستا را نمی دهد. حالا در این بین شکور، زمین گیر شده و در آستانه مرگ است اما از بی قبر ماندن می ترسد. تنها کسی که می تواند مرده ها را در زمین خودش دفن کند شیرمرد، ثروتمند روستاست که او هم با کلک می خواهد قیمت زمینش را بالاتر ببرد.داستان در نگاه اول کاملا جذاب است و به نظر می رسد محیط روستا هم بتواند در رسیدن کارگردان به هدفش او را یاری کند. همه ما سالیان سال است که فریدون حسن پور را به عنوان کارگردان سینما و تلویزیون می شناسیم. چندی پیش هم سریال «کوبار» به کارگردانی او از شبکه دو پخش شد. حسن پور تاکید زیادی بر استفاده از روستاهای شمال کشور در ساخت فیلم ها و سریال هایش دارد.
خجالت نکش
کارگردان: رضا مقصودی
بازیگران: احمد مهرانفر، شبنم مقدمی، لیندا کیانی، شهره لرستانی، الناز حبیبی، علی صالحی و سام درخشانی.
خلاصه قصه: این فیلم داستان زندگی زن و شوهری را روایت میکند که با داشتن عروس و داماد در سن میانسالی بچهدار میشوند. در فضای امروز سینما که فیلم ها در آپارتمان و محیط های بسته قصه خود را تعریف می کنند «خجالت نکش» قصه خود را در فضایی روستایی و سرسبز روایت می کند که خود یک ویژگی برای شیرین تر شدن قصه و روح دادن به کلیت فیلم به حساب می آید.رضا مقصودی، فیلم نامه نویس مطرح آثار کمدی سینما در اولین تجربه کارگردانی اش سراغ ساخت این کمدی روستایی رفته است. مقصودی روی سوژه جدید و البته حساسی دست گذاشته و با انتخاب احمد مهرانفر و شبنم مقدمی، اثر نسبتاً متوسطی را به نمایش گذاشته است؛ اثری که با توجه به پیشینه ای که از مقصودی در سینما سراغ داشتیم، انتظار می رفت بهتر از این باشد.