بازی های آسیایی جاکارتا و طلایی شدن کبدی بازان خانم و آقا در این مسابقات آن قدر قابل تأمل و با اهمیت است که حواس مان جمع کبدی خاک گرفته خراسان شمالی شود؛ کبدی خاک گرفته ای که البته در تمام طرح های استعدادیابی جزو رشته های پرظرفیت استان هم معرفی شده است ولی آن چنان که باید به این رشته پراستعداد در خراسان شمالی توجه نمی شود.
حال خوش مدال طلای کبدی بازان ایران دلت را برای روزهای اوج کبدی در استان هوایی می کند، روزهایی که ورزشکاران این رشته با ذوق و پرانرژی برای مسابقات آماده می شدند، خانم و آقا هم نداشت و همه برای شناخت بیشتر کبدی در استان تلاش می کردند.
شاید سال های میانی دهه 80 را بتوان سال های پرشور کبدی دانست، سال هایی که این رشته در خراسان شمالی بکر بود و علاقه مندانش سعی در ساختن آن داشتند و در همان ابتدا هم ملی پوشانی داشتیم.
کدام یک می توانیم افتخار آفرینی های «غدیر قدیمی» را به عنوان نمونه ای روشن از موفقیت های کبدی استان از یاد ببریم؟
خاطره بازی با برخی رشته ها از زندگی در حال شان لذت بخش تر است، ولی واقعیت این است که اهالی کبدی و مسئولان ورزش باید خاطرات شیرین شان از این رشته را بارها مرور و دوباره برای بزرگ شدن این رشته ورزشی اول در استان و بعد در کشور تلاش کنند.
خراسان شمالی ثابت کرده است که در این رشته تیمی همیشه داوطلبان و علاقه مندان خودش را در تمام رده های سنی داشته است.به همین بهانه سراغ رئیس هیئت کبدی استان رفتم، رئیس هیئتی که از همان سال ها عاشقانه در این رشته ماند و ماندگار شد.
«ناصر جوانمرد» البته مشکل کبدی را کشوری می داند و می گوید: متاسفانه نگاه سردمداران ورزش در کشور به رشته کبدی خوب نیست و آن توجهی را که باید داشته باشند ندارند و به نظر من با تجربه ای که دارم فکر نمی کنم اتفاق خاصی بیفتد؛ البته شاید قول هایی بدهند ولی اتفاقی نمی افتد.
وی بیان می کند: بعد از ۱۲ سال هنوز وضعیت سالن تمرین مان مشخص نیست، هنوز مثل خانه به دوش ها هستیم و مهم ترین مسئله برای موفقیت در یک هیئت ورزشی امکانات سخت افزاری است که متاسفانه ما هیچ کدام را نداریم. زمانی باید از فرد یا هیئتی انتظار موفقیت داشت که امکاناتی را برای آن تامین کرد، در حقیقت آن قدر در این 12 سال از مشکلات گفته ایم که دیگر خسته شده ایم.وی تصریح می کند: متاسفانه فقط بجنورد و اسفراین به شکل خیلی مختصر فعالیت دارند، آن هم در بجنورد برای آقایان و خانم ها سالن کرایه کردیم ولی آن قدر جای تمرین را عوض کردیم که ورزشکاران هم خسته شدند. شاید در گذشته ۲۵ نفر برای تمرین می آمدند ولی الان باید دنبال نفر به نفر آن ها برای حضور در این رشته برویم.
«جوانمرد» می افزاید: بزرگ ترین مشکل در ورزش کبدی استان، نداشتن امکانات سخت افزاری و امکانات اولیه است. با این که ما تیم لیگ برتری در بخش بانوان داریم ولی متاسفانه سالن تخصصی برای تمرین نداریم. ما انتظار خیلی زیادی نداریم. گفتم سالن در اختیار من بگذارید و آن وقت اگر در بخش آقایان و بانوان استان مان، ملی پوش نداشتیم من استعفا می کنم.
وی بیان می کند: البته مدیرکل ورزش و جوانان استان، قول ساخت یک خانه کبدی را تا پایان سال ۹۷ به ما داد ولی ای کاش مسئولانی که در استان ما بودند امکاناتی را در اختیار ما قرار می دادند تا ما هم در مسابقات جاکارتا ملی پوش داشتیم و افتخاری را برای استان مان می توانستیم رقم بزنیم چرا که بچهها این قابلیت را دارند.
وی یادآور می شود: ما در بازی های آسیایی دور قبلی که تیم ملی ایران نقره بازی ها را گرفت تا اردوهای آخر آقای غدیر قدیمی را داشتیم ولی متاسفانه مصدوم شد و از اعزام باز ماند. سال گذشته تیم بانوان ما نایب قهرمان لیگ دسته یک کشور شد و به لیگ برتر صعود کرد.
وی تصریح می کند: از لحاظ مربی و داور هیچ مشکلی نداریم و مجوز برگزاری دوره های آموزشی داوری و مربیگری را برای آقایان و خانم ها گرفتیم که اگر در خدمت ورزش کبدی استان باشم، آن ها را برگزار می کنیم.
«جوانمرد» اظهارمی کند: متاسفانه شرایط کبدی ما اصلاً خوب نیست که البته همیشه نگاه فدراسیون به استان ما خوب بوده و واقعیت این است که آن قدر از مشکلات گفته ایم که خسته شده ایم.