دو قلوها بر بام قله ها
تعداد بازدید : 161
قدم های کودکانه برای هدف های بزرگ
معینی
بسیاری از ما کوهنوردی را فقط یک ورزش می دانیم اما این گونه نیست، بلکه به گفته بسیاری از اهالی دلسوخته کوهنوردی، این رشته ورزشی کارخانه انسان سازی است.
حالا اگر در این میان، گام های کوچک، قله را برای قدم برداشتن های شان انتخاب کنند باید ساعت ها از زبان کودکانه شان در باره اوجی نوشت که حتما برای آن ها معنای متفاوت تری دارد.
«ستایش و نیایش آقایی فر» متولد اولین روز دومین ماه پاییز در سال 1390؛ دوقلوهای کوهنوردی هستند که با گام های کودکانه پا به قله های بلند می گذارند.
این کوهنوردان که در اصل اهل جاجرم هستند در باشگاه کوهنوردی پویای مشهد فعالیت می کنند و ورزش را از سه سالگی آغاز کرده اند.
با مربی و پدر این دو قلوهای کوهنورد به گفت و گو نشستیم تا از چگونگی علاقه آن ها به این رشته بپرسیم.
«علی آقایی فر» پدر و مربی این دو کوهنورد که خود اهل ورزش و در رشته های مختلف فعالیت داشته است، می گوید: امیدوار بودم بعد از 30 سال ورزش همراه با عشق بتوانم اندوخته هایم را کم کم به فرزندانم منتقل کنم و دوست داشتم این کار با خواست بچه ها باشد و وقتی با دو کودکم صحبت کردم با سوال ها و کنجکاوی شان مرا برای ورودشان به ورزش تشویق کردند.
وی بیان می کند: برای خودم هم جالب بود که دوقلوها شروع حرفه ای داشتند و با حمله به قله های شاخص بالای 3 هزار متر و توجه به اصل ورزش علمی و آنالیزهایی در مورد سیستم بدن برای به کار بردن توان جسمانی و حرکتی فرزندانم آغاز شد، دوستان مشاوره هایی را ارائه دادند که بسیار موثر بود تا این که به کوهنوردی رسیدیم.
پدر این دو قلوها می افزاید: کوهنوردی ورزش ما نیست بلکه باور ماست، بنابراین به یقین رسیدم که در طبیعت روی بچه ها تست هایی انجام شود و مشاورانی زبده گرفته شد و توسط مهندس برادران مربی کوهنوردی بنده تست شدند. در 5 سالگی شروع به پیمایش کردیم تا در مسیر قله شیرباد به ارتفاع3300متر مشاهده کنیم چقدر می توانند ارتفاع بگیرند و آن جا بود که انرژی بچه ها تیم 22 نفره ما را متحیر کرد.
وی ادامه می دهد: اشتیاق قله آن ها را پرانرژی تر می کرد و شیب های تند و مسیر بکر به وجد می آورد و توان بچه ها به جایی رسید که به بالای قله شیرباد رسیدیم و دیدن تابلو باعث شد به سوی قله بدوند و همنوردانی که زودتر رسیده بودند همه ایستاده برای شان کف زدند و این شروع کوهنوردی به صورت حرفه ای برای این دخترها بود.
وی تصریح می کند: تاکنون ستایش و نیایش به قله هایی همچون زو، شیرباد، فلسکه، قوچگر، چمن، زشک، بینالود، سالوک، شاهوار، تفتان، علم کوه به عنوان فنی ترین قله ایران، توچال، آلاقاپوی، اوزوم و دماوند به عنوان بام ایران صعود کرده اند که این رکوردها با رده سنی 6 سال در دنیا انجام نشده است.
وی درباره دیگر فعالیت های ورزشی این دوقلوها یادآور می شود: بچه ها همراه خودم در رشته ووشو در حال فعالیت هستند و در 4 سالی که فعالیت ورزشی دارند، هفته ای یک جلسه دو و میدانی تمرین می کنند البته تمام تمرینات شان با کمک پزشکان و مربیان است و به عنوان همراه و مشاور دستی در ورزش حرفه ای دارند و یکی از اهداف این تیم حرفه ای این است که بچه ها به بام دنیا صعود و نام خود را به عنوان کم سن و سال ترین کوهنوردان در کتاب گینس ثبت کنند.
«آقایی فر» اظهار می کند: واقعیت اش این است که وقتی بچه ها را بامداد و از خواب شیرین صبحگاهی بیدار می کنم تلخ ترین اتفاق برای من پدر است و گرنه کوهستان آرامش بخش است و تلخی ندارد.
وی درباره شادترین خاطره شان اظهار می کند: در صعود به قله علم کوه، تفتان و دماوند کوهنوردان خارجی از کشورهای سوئیس، آلمان، روسیه و ژاپن آمده بودند که قبل از صعود به نوک قله لطف فراوانی داشتند و به گفته لیدرشان آن ها ساعت ها چشم به قله دوخته بودند تا برگشت بچه ها را ببینند و وقتی به آن جا رسیدیم ذوق زده شده بودند.
وی بیان می کند: ورزش حرفه ای مشکلات خاص خودش را دارد. ورزش در هر سطحی سختی هایی مانند تهیه تجهیزات استاندارد دارد که در این رده سنی محدود است و حساسیت های خاص خودش را دارد. برای رسیدن به خواسته ها از خیلی چیزها باید صرف نظر کنی تا به هدفت برسی.
وی می گوید: داشتن اسپانسر برای صعودها یک مشکل بزرگ است که امیدوارم مسئولان و دوستان برای حل آن کمک کنند.
وی خاطرنشان می کند: شروع ورزش کوهنوردی در این سن ملاحظاتی دارد که امیدوارم پدر و مادرها با مشاوره های پزشکی به این ورزش بپردازند تا سال های سال ورزش کنند و لذت ببرند نه این که ورزش شان محدود به یک رده سنی شود.
خواستن، توانستن است. وی یادآور می شود: دو پزشک روی برنامه های بچه ها نظارت دارند و بعد از هر برنامه قد و وزن آن ها را کاملاً کنترل می کنیم، بعد از صعودها و فرودهای سنگین تست های مختلف انجام می شود تا از سلامتی شان مطلع شویم و برای برنامه های بعدی شان برنامه ریزی می کنیم.