مریم ضیغمی- ورود او به حرفه بازیگری به سال های خیلی دور، زمانی که جوانی تازه نفس بود برمی گردد. «پیمان مقدمی» بعد از گذراندن دوره بازیگری برای بازی در فیلم «مارمولک» کمال تبریزی انتخاب شد که نخستین ورودش به حرفه بازیگری بود اما شاید یکی از مهمترین اتفاق های کارنامه هنری او بازی در سریال «نفس» بود که در بین بینندگان تلویزیون شناخته شد. مقدمی علاوه بر بازی، به دلیل علاقه اش به نگارش، فیلم نامه های مختلفی را برای سینما و تلویزیون نوشته است. بازی قابل قبول وی در سریال «سایه بان» مورد توجه برادران محمودی قرار گرفت تا این که برای دومین بار همکاری با این دو کارگردان کاربلد و جوان با بازی در سریال «دل دار» رقم خورد. پیمان مقدمی به زودی با سریال «خانواده دکتر ماهان» به تلویزیون بازمی گردد. در این گفت و گو با ما از همکاری اش در این سریال مناسبتی و نقش مرتضی در سریال «دل دار» سخن گفت.
آیا بازی خوب تان در سریال «سایه بان» سبب شد برادران محمودی شما را برای نقش مرتضی در «دل دار» انتخاب کنند؟
فکر می کنم از همان جا مد نظرشان برای نقشی بلندتر و اساسی تر بودم و امیدوارم از پس آن بر آمده باشم. در مجموع همکاری با برادران محمودی خوب بود.
چه ویژگی فیلم نامه برای تان جذابیت داشت؟
اتفاق های به روز قصه برایم جذاب بود. موضوعاتی همچون نوسانات نرخ ارز، پنهان کاری و دروغ گویی برای همه ملموس است. فیلم نامه را خانم ایرایی و آقای حمزه خیلی درست و حساب شده نوشته اند؛ یعنی اتفاق ها خیلی درست و دقیق رخ می دهد.
وقتی فیلم نامه را خواندید شخصیت مرتضی را در قصه چگونه دیدید؟
مرتضی با شخصیت من همخوانی نداشت اما من آدمی با این ویژگی شخصیتی زیاد دیده ام. فراز و فرودهایی در این شخصیت وجود دارد و تاثیرات خیلی مهمی می گذارد که برای من بازیگر جای کار داشت که تا لحظات آخر بیننده به راحتی نتواند در مورد این شخصیت چند وجهی حدس بزند.
از این که این سریال در ماه رمضان در یک رقابت تنگاتنگ با دیگر سریال های این ماه حضور دارد احساس تان چیست؟
تلویزیون سرگرمی ارزانی برای همه است و خیلی ها تمایل دارند پیگیر سریال ها باشند و خیلی ها هم مجبور هستند چون در طول روز خسته اند. ما از این موقعیت باید به نحو احسن استفاده کنیم تا خستگی به تن بیننده نماند. امسال جای اثر طنز در بین آثار مناسبتی خالی است و یادمان باشد که با هنر تصویر سر و کار داریم و بیننده باید از اتفاق های بصری لذت ببرد.
بازتاب های نقش تان را در فضای مجازی چگونه دیدید؟
بازخوردها درباره نقشم خوب بود و انرژی خوبی گرفتم. سوالاتی در ذهن مخاطبان هست و این تعلیق برای شان به وجود آمده که مرتضی چه کسی است و چه کاری می خواهد انجام دهد و من هم پاسخ دادم که در جریان سریال نیستم و با شما «دل دار» را پیگیری می کنم. امیدوارم عاقبت به خیر شود.
قبول دارید دست های پشت پرده باعث می شود بعضی از بازیگران بااستعداد در حاشیه باشند و برخی ها با نقش خریدن به این حرفه ورود کنند؟
من از سال 1381 تاکنون در این حرفه فعالیت می کنم. اولین نقش ام بازی در فیلم «مارمولک» کمال تبریزی بود. سال ها تئاتر، فیلم کوتاه و بلند و سریال کار کردم . 5 فیلم سینمایی دارم که به مرحله اکران نرسیده اند و درباره شان نمی توانم حرف بزنم. با توجه به توانایی ام تلاش خودم را برای ارائه درست نقش می کنم. اگر یک نفر این توانایی را داشته باشد و به خودش اعتماد کند به حقش می رسد. در اوایل کارم تحقیرها شدم. پارتی نداشتم و تلاش کردم و پله پله بالا آمدم. اگر قرار باشد برایت اتفاقی بیفتد، می افتد.
در تنهایی خودتان چه می کنید؟
کتاب و شعر می خوانم یا می نویسم. دوستان خوب نویسنده و شاعر دارم و کتاب های شان را مطالعه می کنم.
چقدر خود را به روز می کنید تا فراموش نشوید؟
زیاد اهل فضای مجازی نیستم و از این فضا همیشه دور بودم چون دنیای مجازی تنهایی را از آدم می گیرد و تنهایی خیلی برایم مهم است. آدم کلاسیکی هستم و به روز نیستم اما فیلم های تاریخ سینما و فیلم های به روز را تماشا می کنم.
دوستان تان شما را با چه ویژگی می شناسند؟
شوخ طبع هستم و طنز خاص خودم را دارم.
فلاش بکی به گذشته بزنیم، به ما بگویید جرقه اصلی برای ورودتان به این حرفه چه زمانی زده شد؟
خیلی به مطالعه و کتاب خوانی علاقه دارم و این سبب شد کتاب بخوانم و بعد شروع به نوشتن فیلم نامه های کوتاه و سینمایی کنم.
نخستین کار تصویری تان چگونه اتفاق افتاد؟
دوره بازیگری را در سال 1381 گذراندم و از همین طریق برای بازی در فیلم «مارمولک» کمال تبریزی بدون این که تست بدهم انتخاب شدم. همین آشنایی سبب شد در سریال «سرزمین کهن» هم بازی کنم.
بین کار اول تان تا بازی های بعدی تان فاصله افتاد؟
خیلی کار کردم. من با عبدالحسن برزیده هم برای سریال «راه شیری» و هم فیلم کار کردم. در سریال «کلانتر» با محسن شاه محمدی کار کردم و چند همکاری دیگر در فیلم و سریال هایش داشتیم. با راما قویدل، علیرضا امینی و محمدعلی طالبی هم همکاری کردم. اکنون فیلم «بی صدا»ی من در حال اکران است.
بهترین اتفاق کاری تان چیست؟
حالم خوب باشد، چون اهمیت دارد. معتقدم اگر آدم خوبی باشی بین مردم محله عزت پیدا می کنی. در بازیگری چون همه تو را می بینند آن عزت بیشتر می شود.