در گفت و گوی اختصاصی با «بهمنیار» مطرح شد:
تعداد بازدید : 143
داستان فتح امپراتوری «کی 2»
شیرازی
«قله 8 هزار متری مملو از اتفاقات خاص و پیش بینی نشده است، برنامه های 8 هزارمتری با آن چه برنامه ریزی کرده ای ممکن است پیش نرود و امسال کی2 شرایط بسیار متفاوتی داشت»؛ این صحبت های قهرمان کوهنوردی ایران بعد از صعود به کی 2 است.
در حالی که امروز ایران میزبان «حسین بهمنیار» مسافر دو ماهه اش است، گفت و گوی اختصاصی خراسان شمالی با این قهرمان کشور را وقتی او هنوز به وطن بازنگشته بود می خوانید.
«بهمنیار» درباره صعود به کی 2 می گوید: نمی شود گفت صعود به قله های 8 هزار متری مانند هم است، امسال کی 2 شرایط خیلی متفاوتی نسبت به سال گذشته داشت.او بیان می کند: برای صعود به قله 8 هزار متری با همه تمرین های روانی، فیزیکی، شبیه سازی و برنامه ریزی هایی که یک کوهنورد انجام می دهد تا بتواند با آمادگی بالای ذهنی، بدنی و تکنیک و تاکتیک درست وارد منطقه شود و صعودش را با موفقیت و سلامت انجام دهد، باز هم با اتفاقات پیش بینی نشده زیادی رو به رو می شود؛ مانند امسال که از کی 2 استقبال غیر منتظره ای شد و حدود 200 نفر برای صعود وارد منطقه شده بودند که همان ابتدا باعث نگرانی و شوک کوهنوردان شده بود.
او از اولین چالش در اولین برخوردش با قله «امپراتور» می گوید: وقتی وارد منطقه کی 2 شدیم 2، 3 تیم که زودتر از ما رفته بودند، کارشان را شروع کرده و بارگذاری در کمپ یک و دو را انجام داده بودند که از مسیر برنامه ریزی شده ما معروف به «آبروزی» که مسیر معمول این قله است به کمپ دو رسیده بودند و از آن جایی که به دلیل شیب زیاد قله، در آن مسیر در نهایت 5 تا 6 چادر نصب می شد باعث شد به تغییر مسیر صعود فکر کنیم و با کوهنوردان دیگر کشورها بررسی کردیم و مسیر «چزن» را که در سمت چپ مسیر «آبروزی» قرار گرفته است برای صعود انتخاب کردیم.
او بیان می کند: در اولین تلاش برای صعود از کمپ 4 تا ارتفاع 8 هزار متر پیش رفتیم ولی در «باتلنک» که محل وجود برج های یخی در ارتفاع 8200 متر است به دلیل تجمع برف پودری امکان ثابت گذاری نبود و عبور از آن جا غیرممکن بود و به ناچار تمام کوهنوردان در آن نیمه شب به کمپ 4 و بعد به بیس کمپ برگشتیم و هیچ صعودی انجام نشد.
این تلاش ناموفق البته بسیاری از کوهنوردان را از رمق انداخت، خستگی کوهنوردان را بهمنیار خراسان شمالی به چشم خود دیده است و در این باره می گوید: کوهنوردان برای صعود تلاش کرده بودند، خیلی ها انرژی روانی و جسمی شان را از دست داده بودند، توان تلاش دوباره نداشتند و خیلی ها هم چون قصد صعود با اکسیژن را داشتند، کپسول اکسیژن شان تمام شده بود و کپسول اضافه برای صعود دوباره نداشتند و این باعث شد در بیس کمپ تعداد زیادی از تیم ها به خانه های شان برگردند و از صعود انصراف بدهند.
او از این چالش به عنوان اتفاق مهم یاد و تصریح می کند: با برگشتن کوهنوردان به خانه، تقریباً بیس کمپ کی 2 تخلیه شد و اگر اشتباه نکنم 4 تیم در منطقه ماندند تا در شرایط بهتری برای صعود به کی2 تلاش کنند. ما بررسی کردیم و دیدیم در 24 و 25 جولای شرایط برای صعود مطلوب است و می شود برای صعود دوباره تلاش کرد و دوباره به کمپ دو، سه و 4 رفتیم و در نیمه شب 24 جولای برای صعود دوباره به قله تلاش کردیم و ساعت 11:45 روز 24 جولای من به همراه سه آمریکایی و دو شرپا که متعلق به آمریکایی ها بودند، در مجموع 6 نفر موفق شدیم بر فراز قله قرار بگیریم. ما اولین تیم صعود کننده به کی 2 بودیم که موفق به صعود شدیم و در ادامه کوهنوردانی که در منطقه بودند روز 25 جولای برای صعود به قله تلاش کردند.
متنی که آمریکایی ها برایم نوشتند
«بهمنیار» در این صعود بدون اکسیژن راهی قله شده بود که در این باره توضیح می دهد: برای این صعود، بدون اکسیژن و بدون شرپا به صورت مستقل تلاش کردم و آمریکایی ها تلاش مرا دیده بودند که با این شرایط برای صعود می جنگم و سرعت قابل قبولی هم دارم و بعد از بازگشت به بیس کمپ متوجه شدم کوهنوردان مطرح آمریکایی برای من متنی نوشته اند که در آن از من به عنوان یک کوهنورد خیلی قوی نام برده بودند.
وی یک بار دیگر این جمله را می گوید: صعود به قله 8 هزارمتری سخت است و کی2 هم سخت تر، از زمانی که وارد منطقه می شوی بحث روانی اش هست که به عنوان یک کوهنورد مستقل تنها وارد منطقه می شوی و باید بتوانی به تنهایی تمام برنامه ات را مدیریت کنی، به تنهایی با تمام چالش هایی که پیش می آید کنار بیایی و به لحاظ روانی بتوانی خودت را تقویت کنی.
وی می گوید: امسال کوهنوردان زیادی فقط به خاطر بحث روانی و خستگی هایی که برای شان پیش آمده بود به خانه های شان برگشتند و لازمه ماندن و جنگیدن این است که تمرین و شبیه سازی های زیادی داشته باشی تا بتوانی در آن منطقه از پس مشکلات بر بیایی چون مشکلات زیادی در منطقه است و یکی، دو تا هم نیست که بخواهی بگویی بحث روانی، فیزیکی، تنهایی و حتی غذایی هست و باید بتوانی با آن ها کنار بیایی تا از پس صعود بر بیایی.
تنها ایرانی صعود کننده در امسال
«بهمنیار» ادامه می دهد: امسال من تنها ایرانی بودم که به این قله صعود کردم و در کل هم 4 ایرانی این قله را فتح کرده اند که سه نفر دیگر این صعود را از مسیر آبروزی انجام داده بودند و من به عنوان اولین ایرانی از مسیر چزن صعود کردم.
فقط دوستان و خانواده ام خبرم را می گرفتند
«دوستان و خانواده ام خبرم را می گرفتند و ممنونم از آن ها چون در آن شرایط روانی خیلی حمایت ها و انرژی مثبتی که می دهند کمک می کند و غیر از خانواده و دوستان، کسی خبر نگرفت»؛ این آغاز گلایه هایی بود که قهرمان کشورمان در گلویش داشت ولی به زبان نیاورد. از تحقق وعده های مسئولان که می گوییم توضیح می دهد: دیگر ترجیح می دهم خیلی صحبت نکنم چون این موضوع خیلی تکراری شده و این گلایه ها تکراری است، کاری را که از دستم بر بیاید سعی کردم برای کشورم انجام دهم و با تمام توان و بدون فکر کردن به نقاط منفی برای این برنامه تلاش کردم تا به آن چیزی که هدفم بود و در تمام روزها به آن فکر می کردم و آرزوی من بود، برسم و من این صعود را به ملت بزرگ ایران تقدیم کردم.
او انتظاری از مسئولان ندارد و خاطرنشان می کند: راستش دیگر از مسئولان انتظاری ندارم چون اگر می خواستند کاری بکنند انجام می دادند و فکر می کنم این تکرار غیر از این که انرژی منفی باشد نتیجه دیگری نخواهد داشت و اگر واقعاً برای مسئولان مهم باشد لازم نیست این قدر من و رسانه ها پیگیری کنیم و فکر می کنم بهتر است این موضوع را فراموش کنم.