مریم ضیغمی-17 دی 41 ساله شد؛ کارگردانی که در ساخته های سینمایی اش رنگین کمانی از حضور ستاره های سینمایی را دارد؛ از امین حیایی گرفته تا محمدرضا گلزار، الناز شاکردوست، پوریا پورسرخ، نیوشا ضیغمی و مهران غفوریان و اغلب ساخته هایش پرفروش بودند. به دنبال خوشبختی، شیش و بش، آتیش بازی، ثبت با سند برابر است و ما خیلی باحالیم فیلم های سینمایی او محسوب می شوند و سفر در خانه و ششمین نفر سریال هایی هستند که «بهمن گودرزی» بر مسند کارگردانی شان نشسته و در کارنامه هنری اش به ثبت رسانده است. با او به بهانه پخش «زیرهمکف» به عنوان آخرین ساخته تلویزیونی اش گفت و گو کردیم.
الان که گذشته را مرور می کنید از مسیری که طی کرده اید راضی هستید؟
نمی توان گفت به طور مطلق راضی هستم اما نسبتاً مسیر طی شده راضی کننده است. اگر به گذشته برگردم شاید رفتارها و کارهایی را انجام نمی دادم اما این دیگر امکان پذیر نیست و در حد یک رویاست.
از زمان ورودتان به این عرصه بگویید.
اولین کارم سریال «بازتاب» در سال 68 بود اما کار حرفه ای ام در فیلم «نابخشوده» رقم خورد که دستیار مرحوم «ایرج قادری» بودم. البته قبل از این کارها جسته و گریخته تجربه فعالیت داشتم. سپس به فعالیتم ادامه دادم و آن زمان مثل الان تا این اندازه وفور کار، شبکه های متعدد و تولیدات بالا نبود. فوق لیسانس کارگردانی گرفتم و همزمان کار کردم. 4، 5 سالی می شود که در دانشگاه تدریس می کنم.
در این دو دهه فعالیت هنری، فیلم هایی گیشه پسند و پرمخاطب تولید کردید.
خدا را شکر می کنم. معتقدم باید کاری را بسازم که از اثر قبلی بهتر و قابل دفاع باشد. معمولاً در جاهایی کار کردم که با عوامل بتوانیم یکدیگر را تحمل و زندگی کنیم. سر خیلی کارها رفته و دیده ام که به روحیاتم نزدیک نیست و خداحافظی کردم یعنی تحت هر شرایطی تن به انجام هر کاری ندادم.
دلیل گزیده کاری تان همین است؟
گاهی گزیده کاری خوب است و گاهی هم خیر.
توانستید با کمپانی طرف قرارداد تان برای ساخت فیلم جدیدتان «قاتل بروسلی» به نتیجه برسید؟
از اول سال درگیر همین فیلم بودیم و با یک کمپانی قرارداد بستیم و استقبال کردند. به زودی برای انتخاب لوکیشن و عوامل خارجی به هنگ کنگ سفر می کنم. فکر می کنم فیلم کمدی اجتماعی و جذابی است و امیدوارم با این همه وقت گذاشتن فیلم خوبی شود. بعد از بازگشت بازیگران ایرانی را قطعی میکنیم و ان شاءا... اواخر امسال یا ایام نوروز آن را کلید می زنیم.
از میان فیلم ها و سریال هایی که ساختید کدام دلی بوده و همه جوره پای کار بودید؟
خوشبختانه 95 درصد آثارم دلی بودند. ممکن است در شرایطی بوده که تحمیل شده که آن هم بدیهی است و تجاربی که کم و بیش به من تحمیل شده الزاماتی بوده که اگر آن ها را تجربه نمی کردم شاید موفقیت های بعدی پیش نمی آمد.
علاقه تان به ژانر کمدی و بیان معضلات در قالب طنز از کجا آمده است؟
سلیقه شخصی ام کارهای ملودرام، جدی و اشک و آه است و مثلاً سریال «ششمین نفر» یا فیلم های «سر سپرده» و «دلواپسی» مورد علاقه و در اولویت اولم است.
آثار دیگری که ساختم از روحیاتم دور نیست و آدم شوخ طبع و بذله گویی هستم. بخشی دیگر هم به آن موجی که سینما را می گیرد برمی گردد، یعنی در یک ژانر مثلاً «شیش و بش» را می سازم که جواب می دهد و در عین حال کمدی اجتماعی و مفرحی است و پیشنهادهای بعدی در آن دست قرار می گیرد.
در همه کارهای تان از سلبریتی ها یا ستاره ها و بازیگران معروفی استفاده کردید و شاید مورد قضاوت قرار گرفتید که برای پیروزی در گیشه از آن ها استفاده کرده اید. انتخاب بازیگرانی همچون گلزار، حیایی یا ضیغمی بر چه اساسی بود؛ گیشه، فیلم نامه یا خودتان دوست داشتید؟
به هر صورت همه این موارد می تواند دخیل باشد اما در قدم اول در انتخاب یک بازیگر فیلم نامه قرار دارد و بازیگران مناسب نقش ها بودند و فیلم نامه به شما می گوید که چه بازیگری را انتخاب کنی به خصوص در سینما. بخش دیگر استفاده از چهره در سینماست که صنعت پرهزینه ای است و برای این که فیلم بتواند رنگ پرده را ببیند و سینما دار را راضی کند و اکران شود باید بودجه ای داشته باشد. نکته بعد این که باید قابلیت آوردن این بازیگران را داشته باشی. در خیلی از فیلم ها سرمایه گذارها و کارگردان ها پول دارند اما نمی توانند بازیگران را راضی کنند و آوردن سلبریتی ها به کارگردان و رزومه او برمی گردد و فیلم نامه ای که در دست دارد. آوردن سوپر استار به هنر سازندگان بستگی دارد که خیلی ها از آن محروم هستند.
در تلویزیون به خصوص در سریال «زیرهمکف» با وجود این که می توانستیم چهره بیاوریم اصرار داشتم فاز جدیدی را باز کنیم. خیلی دغدغه تلویزیون مثل سینما نیست و گیشه نداریم و در آن خواستیم چهره ها و بازیگران بااستعدادی را که کمتر دیده شده اند یا در رسته های دیگر هنری فعال بودهاند جذب کنیم مثلاً «بهادر نادری» بازی کرده اما تخصص اصلی اش صداپیشگی است.
انتخاب های درستی داشتید؟
سعی کردیم یک عده بازیگر مستعد را وارد این حرفه کنیم که برخی امکان حضور در سینما و تلویزیون را ندارند.
رسالت تلویزیون این است که خون را در رگ های سریال سازی جاری کند، بیننده از دیدن چهره های تکراری خسته شده است. خیلی اصرار داشتم این اتفاق بیفتد و قطعاً اگر سریال دیگری را در دست بگیرم با همین شیوه بازیگران را انتخاب می کنم چون این استعداد و قابلیت را دارند که اگر اثر موفقی بسازی بتوانند چهره های سریال های بعدی باشند.
در پایان بفرمایید بازتاب ها از سریال «زیر همکف» چطور بود؟
کمدی موقعیت جنس کارم است و کسی کار خنده داری نمی کند و در عین جدی بودن کمدی خلق می شود. گویا سریال بازخورد خوبی و برای بیننده جذابیت دارد.