گفت و گو با تهیه کننده سریال
تعداد بازدید : 110
کاش «پرگار» شیرین تر بود!
مریم ضیغمی- شبکه یک سیما در سال ۹۹ در شرایط کرونایی و قرنطینه، دست پر بود و سریال های خوبی را روانه آنتن کرد و یکی از پرمخاطبترین شبکههای تلویزیون در سال جدید شد. این شبکه از ابتدای سال 3 مجموعه طنز و موفق پایتخت ۶، نون.خ و زیرخاکی را روانه آنتن کرد و اکنون سریالی ملودرام با درونمایه اجتماعی با عنوان «پرگار» از این شبکه روی آنتن و بینندگان بسیاری را به خود جذب کرده است. «پرگار» ابتدا با نام «آسمان هوای باران دارد» 3 سال پیش تهیه و تولید شد اما وقتی رفتن آن روی آنتن قطعی شد، به «پرگار» تغییر نام داد. این سریال به کارگردانی «شهرام شاهحسینی» و به تهیه کنندگی «امیر پوررحمانی» تولید شده است. به بهانه پخش «پرگار» با «امیر پوررحمانی» تهیه کننده این سریال همکلام شدیم تا چند و چون ساخت آن را بدانیم.
چه شد برای تهیه سریال «پرگار» تصمیم گرفتید؟
حدود 37 سال است که در سازمان صدا و سیما کار می کنم و همزمان در بخش های مختلف آموزش و پرورش همچون معلمی و مدیر دبیرستان کار می کردم. 22 سال تهیه کننده برنامه «سیمای مدرسه» بودم. به مقوله تعلیم و تربیت علاقه مند هستم و دوست دارم لایه های مختلف این مقوله را در ساختار مدرسه و خانواده بررسی و از طریق ساخت این نوع برنامه ها به مردم خدمت کنم.
دلیل موفقیت و پربیننده شدن این برنامه نوستالژی را در چه می دانید؟
«سیمای مدرسه» کلاس درس بزرگی برای خانواده ها و پربیننده بود و اکنون خیلی ها توصیه می کنند این برنامه را ادامه دهیم چون با آن خاطره دارند و حس نوستالژی برای شان دارد. اگر به خاطر بیاورید برنامه ای ترکیبی بود، هم نمایش و هم گفت و گو و بازتاب خوبی داشت و همان تجربه سبب شد سریال «آسمان همیشه ابری نیست» را طراحی و تهیه کنم که در سال 89 در مقوله تعلیم و تربیت جزو پرمخاطب ترین سریال ها بود و از آن استقبال شد. در ادامه تصمیم ساخت ادامه سریال «آسمان همیشه ابری نیست» را داشتم اما آن چه که می خواستم به لحاظ پیامی و محتوایی نشد ولی فکر و ایده سریال «پرگار» شکل گرفت و با خیلی از مدیران دبیرستان ها گفت و گو کردم و نتیجه داد. البته دوست داشتم بخش هنرستان و لایه های خانواده پررنگ تر باشد اما به دلایلی نشد و اکنون نمی خواهم به آن بپردازم.
با توجه به موضوع متفاوت سریال مسئولان سازمان چه حمایت هایی کردند؟
اگر کمک مدیر شبکه یک سیما، آقای «مجید زین العابدین» که انسانی فوق العاده ارزشی و مدیر گروه فیلم و سریال شبکه آقای «غلامرضا الماسی» که انسانی بسیار دغدغه مند است، نبود شاید سریال «پرگار» به سرانجام نمی رسید.
قبول دارید تلویزیون در آثار نمایشی خود کمتر به بحث آموزش و تعلیم و تربیت پرداخته و جای کار دارد؟
بله همین طور است. مقوله تعلیم و تربیت خیلی جای کار دارد و اگر 10 سریال هم با این موضوع ساخته شود باز هم کم است. متاسفانه اکنون برخی جوان ها به والدین خود احترام نمی گذارند و ما در سریال احترام به والدین را نمایش دادیم و خواستیم به طور غیرمستقیم در قالب اثر نمایشی الگوسازی کنیم. اگر ما دانش آموزانی متخصص تربیت کنیم خیلی از معضلات جامعه حل می شود و باید بسترسازی کنیم و اگر مقوله تعلیم و تربیت از زبان یک بازیگر مطرح شود تاثیرگذاری بیشتری دارد.
چالش های تان در زمان ساخت سریال چه بود؟
من کار مقدسی انجام می دهم و دغدغه رسانه ملی و شخص آقای «علی عسکری» رئیس سازمان و «مرتضی میرباقری» معاون سیمای سازمان، تعلیم و تربیت است. تیمی می خواهم که اعضای آن دغدغه داشته و دلسوز باشند و این ها را کنار خودم نداشتم. اعضای تیم باید همدل، همفکر و یک دست باشند در غیر این صورت کار ابتر می ماند. در سریال سازی خیلی مسائل وجود دارد که باید سرفصل بندی شود و یک دلسوز پای کار بایستد. البته خوشبختانه مسئولان رسانه ملی همگی این دغدغه را دارند بنابراین واجب است سالی یک اثر درباره مقوله تعلیم و تربیت بسازند چون مدیران رسانه ملی هم فرزند دارند.
اکنون با توجه به گسترش فضای مجازی و گرایش نسل جدید به این سمت وظیفه رسانه ملی ساخت آثار نمایشی پرمحتوا برای جذب آن هاست.
فضای مجازی سبب شده فرزندان از والدین حرف شنوی نداشته باشند بنابراین باید ابزار لازم را در دست فرزندان قرار دهیم و آن ها را به سوی کار و مسیر درست راهنمایی کنیم. فرزندان ما به آموزش نیاز دارند و در محاصره تهاجم یا شبیخون فرهنگی هستند و برای جلوگیری از آن لازم است تیمی متشکل از تهیه کننده، کارگردان و... تشکیل شود و موضوعات خوبی را مد نظر قرار دهند.
اگر سریال تان همان 3 سال پیش روی آنتن می رفت تاثیرگذاری بیشتری نداشت؟
صد درصد همین طور است و تاثیر بیشتری می گذاشت. معتقدم اگر سریال روی آنتن می رفت روحیه آدم قوی می شد ولی وقتی مشکلاتی به وجود می آید انسان روحیه و انگیزه اش را از دست می دهد. البته مقوله تعلیم و تربیت موضوعی همیشگی است و کهنه نمی شود و از این بابت سریال ضربه نخورد اما اگر سریال به موقع روانه آنتن می شد من بعد از آن کارهای دیگری می ساختم.دوست داشتم قصه ام اندکی شیرین تر می شد و به گونه ای دیگر فکر می کنم اما این اتفاق نیفتاد و وقتی اعضای تیمی هماهنگ نباشند مشکلاتی به وجود می آید. خدا را شکر سریال خیلی ممیزی نداشت و با درایت مدیران مشکلات حل شد اما فکر می کنم خودم باعث اذیت سازمان هستم و اگر کار نکنم راحت ترم بنابراین خواستم این سریال به سرانجام برسد.
تیم خوب و حرفه ای از بازیگران کاربلد را جلوی دوربین سریال تان می بینیم؛ این انتخاب ها چطور اتفاق افتاد؟
انتخاب بازیگران با نظر من و کارگردان انجام شد و خیلی نگران انتخاب آن ها نیستم. شهرام شاه حسینی در برخی موارد از انتخاب بازیگران ناراضی بود. مرجانه گلچین، فریبا کوثری و بابک کریمی انتخاب های درستی هستند و همه بازیگران خوب بودند.
چه شد که دقیقه 90 نام سریال تان تغییر کرد؟
وقتی سازمان نام سریال را از «آسمان هوای باران دارد» به «پرگار» تغییر داد مخالفتی نکردم و معتقدم اسم، سریال را بزرگ نمی کند بلکه سریال، اسم را بزرگ می کند. یک جاهایی قصه درآمده است، البته یک جاهایی بازیگران ما خوب نبودند و خود کارگردان هم اعتراض دارد اما بازیگران اصلی ما خوب و درخشان بازی کردند.
بازتاب ها درباره سریال را چگونه دیدید؟
مردم در کوچه و خیابان می گویند ای کاش تلخی سریال کمتر بود. البته معتقدم سریال خوب درآمده است و اگر نقصی وجود دارد من برعهده می گیرم. همه عوامل برای سریال زحمت کشیدند، از کارگردان گرفته تا بازیگران و دیگر دوستان که از آن ها تشکر می کنم. ضعف وجود دارد اما برای تولید سریال خیلی سختی کشیدیم و اذیت شدیم ولی با مدیریت شبکه مشکلات رفع شد و امیدوارم حاصل زحمات رسانه ملی و عوامل مورد رضایت مردم باشد و به شکل غیرمستقیم آموزش داده باشیم.
حرف پایانی تان با مخاطبان.
مدیون رسانه ملی هستم و خیلی تجربه ها کسب کردم و افتخار می کنم سرباز سازمان هستم. دغدغه ام دانش آموزان و تعلیم و تربیت آن هاست و بعد از این پروژه تصمیم دارم تدریس کنم.