برای بازی در نقش متفاوت «شیده» در «احضار» با چه مقدمه ای با این سریال همراه شدید؟
من در گذشته سریالی را به واسطه آقای آقایی کار کرده بودم، برای این سریال هم او من را معرفی کرد و بعد از دیدار با «علیرضا افخمی» دعوت به کار شدم.
«شیده» مادری است که وجوه مختلفی دارد و مادری جدی برای فرزندانش است.
به عنوان یک بازیگر حرفه ای خودتان نقش را چگونه طراحی کردید؟
بخش اعظمی از نقش در متن بود، من به عنوان این که مادر هستم در متن شیده را مادری زجر کشیده دیدم که به تنهایی پسرش را بزرگ و در فرهنگی که او زندگی کرده یاد گرفته است به پسرش نباید خیلی لبخند بزند و این جزو ویژگی های جالب نقش بود، بنابراین نقش دستم آمد. او به دلیل نداشتن همسر احتیاج به انرژی مردانه دارد، در عین حال خیلی به پسرش رو نمی دهد. اندکی شیده حالت های مردانه دارد، همان گونه که در سکانسی از قصه شاهد بودید که گفت: «دلم برای زنانگی تنگ شده است». معلوم است خیلی از دنیای زنانگی فاصله گرفته که دلش تنگ شده، بنابراین سعی کردم روی لحن و افکار شیده کار کنم و او را به سمت حرکات مردانه سوق دهم و نقش این گونه از کار درآمد.
مخاطب از همان سکانس ابتدایی که شیده به عنوان راننده آژانس با مائده و زهره برخورد کرد ارتباط برقرار کرد، خودتان چه بازتاب هایی گرفته اید؟
من به دلیل این که نقش مادر متفاوت تر از مادرانی بود که تا به حال بازی کرده ام خیلی بازتاب های خوبی گرفتم و خوشحال هستم که این نقش را پذیرفته ام. همزمان با پیشنهاد بازی در «احضار» مشغول بازی در فصل دوم «زیرخاکی» و مردد بودم که نقش را بپذیرم یا نه؟
در شرایط شیوع کرونا بازی در یک اثر نمایشی چه مشکلاتی را به همراه داشت؟
کرونا شرایط تولید را بسیار سخت می کند، مردم تا سر صحنه نباشند مشکلات ما را درک نمی کنند که چقدر ممکن است به ما سخت بگذرد، همه عوامل پشت صحنه می توانند ماسک داشته باشند و من بازیگر خیر. این موضوع حتی کار گریمور را سخت می کند مثلا خودم جزو بازیگرانی بودم که تا لحظه ای که می خواستم مقابل دوربین بروم حتی اگر گریم می شدم ماسک می زدم. امیدوارم این شرایط را سپری کنیم و مردم از شرایط سخت تولید اطلاع پیدا کنند و این قدر راحت درباره آثار نمایشی سیما صحبت نکنند. بعضی از اوقات خستگی بر تن مان می ماند. نمی گویم که این سریال درجه یک است یا دیگر سریال ها همین طور هستند و تلویزیون بی نقص است، نه، فقط می گویم اکنون شرایط تولید خیلی سخت است،کاش مردم خستگی را بر تن ما نگذارند.
در سریال «احضار» به چهره های تازه وارد نقش هایی مانند مائده و زهره سپرده شده است، آیا می توان به نابازیگران به عنوان چهره های دارای آینده هنری اعتماد کرد؟
هر بازیگری از یک جایی شروع می کند. آیا شما می توانید به فردی که کار نکرده ناگهان بگویید بیاید جزو حرفه ای های این عرصه شود؟ این امکان پذیر نیست. معتقدم همین که این جوانان دوست دارند یاد بگیرند خیلی با ارزش است و چون نسبت به آن ها شناخت پیدا کرده ام می دانم درباره نقش شان مدام سوال می کنند و این بخش برایم بسیار قابل احترام است. مطمئن هستم با سوالاتی که درباره نقش شان می کنند قطعاً آینده خوبی دارند. بالاخره هر کسی از یک جایی باید شروع کند که بگوید اولین کارم بود.
شما اولین کارتان را از کجا شروع کردید؟
با تئاتر فعالیت هنری ام را آغاز کردم و بعد از چند سال بازی در تئاتر در دانشگاه در همین رشته تحصیل کردم سپس اولین کار تصویری ام را با «رضا فیاضی» انجام دادم و او من را برای بازی در «شهر قشنگ» با بچه های فیتیله در ژانر کودک معرفی کرد.
اکنون شبکه نمایش خانگی رقیب تلویزیون شده است. با توجه به توضیحات تان آیا قبول دارید سازمان باید برای جذب مخاطب آثار با کیفیتی را تولید کند؟
من نمی گویم مخاطبان به سمت شبکه نمایش خانگی نروند چون این 2 مثل خواهر و برادر هستند. من می گویم کاش در میدان رقابت تلویزیون نبازد، در این رقابت همه سعی می کنند آثار بهتر و با کیفیت تری را تولید کنند. چرا تلویزیون باید به رقیبی به نام شبکه نمایش خانگی ببازد؟ امیدوارم تلویزیون در این رقابت برنده شود.
از اوایل حضور در عرصه هنر تا به حال آثاری را انتخاب کردید؛ از کار با ابراهیم حاتمی کیا در سریال «حلقه سبز» گرفته تا «احضار» علیرضا افخمی، فکر می کنید در این سال ها چقدر تلاش کردید تا خودتان را ثابت کنید؟
من بازیگر بی حاشیه ای هستم و اصولاً سعی می کنم با بازی هایم شخصیت حرفه ای ام را نشان دهم. شاید بعضی ها دوست داشته باشند علاوه بر کارشان با حاشیه هایی خود را مطرح کنند اما من دوست ندارم و جزو علایقم نبوده است.
فصل دوم «زیرخاکی» قرار بود ماه مبارک رمضان روانه آنتن شود اما سریال «احضار» جایگزین آن شد. از زمان پخش این سریال خبر دارید؟
حقیقت اش را بخواهید دلیل پخش نشدن سریال را نمی دانم، فقط می دانم گفته بودند در این شرایط به پخش نمی رسیم. البته حساسیت های آقای سامان هم خیلی بالا و تقریبا زمان ضبط در روز خیلی کوتاه است.
فصل نخست سریال «ملکه گدایان» با بازی شما در شبکه خانگی پخش شد. می خواهم بدانم با توجه به این که کوتاهی و بلندی نقش برای تان فرق ندارد و مهم تاثیرگذاری آن بر روند قصه است به چه دلیل بازی در این سریال را با وجود حضور کم رنگ نقش پذیرفتید؟
این سریال چندمین تجربه همکاری من با حسین سهیلی زاده بود و وقتی دعوت به کار شدم ، تصور می کردم تراکم نقش خیلی بیشتر از این است که شاهد هستید ولی از آن جایی که کوتاهی و بلندی نقش خیلی برایم اهمیت ندارد، تمام تلاشم را کردم که آن را به خوبی ایفا کنم. در مجموع از این تراکم به جهت ساختار قصه اصلا راضی نیستم چون مدام جواب مردم را می دهم که چرا مادری که نسبت به دخترش حساس است با وجود گذشت چندین قسمت سریال کم کم ناپدید شده و کجا رفته است؟ مگر می شود؟!
این ضعف ما در فیلم نامه نویسی است که برخی شخصیت ها را در قصه رها می کنند.
دقیقا، وگرنه من که هستم و آن ها هم می توانند برایم بنویسند ولی من مدام باید پاسخگوی سوالات مردم درباره نبود نقش در قصه باشم که این برایم اصلاً رضایت بخش نیست. نمی توانم مدام به مردم توضیح دهم که فیلم نامه نویس ننوشته است.
شما در ژانرهای متفاوتی نقش آفرینی کردید؛ علاقه خودتان بازی در کدام ژانر است؟
بازی در آثار طنز را خیلی دوست دارم به دلیل این که نسبت به دیگر ژانرها کمتر در تلویزیون به آن پرداخته می شود.
با چه نقشی دیده شدید؟
در سینما شاید در فیلم «دعوت» ابراهیم حاتمی کیا بازی ام دیده شد.
یک سال بعد از آن به خیلی از کارهایی که دعوت می شدم می گفتند بازی ام را در «دعوت» دیده بودند که برایم جذاب بود، در تلویزیون هم در ذهن مردم با «لیسانسه ها» ماندگار شده ام.
با توجه به سختگیری هایی که اهالی هنر از آقای «حاتمی کیا» سراغ دارند، از تجربه همکاری تان با این کارگردان حرفه ای برای ما بگویید؟
تجربه خیلی خوبی داشتم. در عین حال که خیلی سختگیر بودند اصلاً برخورد بدی ندیدم، خیلی مهربان بودند و از همکاری با ایشان یادگاری خوبی دارم.
نقشی هست که دوست داشته باشید بازی کنید و تا به حال به شما پیشنهاد نشده باشد؟
در سینما خیلی نقش هایی هست که بُعد بیشتری دارد مثلا «چهل سالگی» را دوست دارم بازی کنم یا به همکاری با «رضامیرکریمی» علاقه دارم چون شخصیت های زن در آثارش خیلی بُعد دارند، یا مثلا زن فیلم «کاغذ بی خط» بسیار ابعاد مختلفی داشت و دلم می خواهد نقشی را بازی کنم که چالش برانگیز باشد.
سخنی در پایان گفت و گو اگر مانده است، بفرمایید.
معتقدم خیلی از آسیب ها برای این که اثر خوب ساخته نمی شود، زیربنایی است. زیر بنا هم در مملکت ما اصولاً بحث مالی است و وقتی که هزینه پایین می آید به طور اتوماتیک روی خیلی چیزها تاثیر می گذارد به خصوص در کیفیت، پذیرایی و متن. امیدوارم شرایطی فراهم و بودجه کافی برای تولید آثار نمایشی تزریق شود تا هم مردم راضی باشند و هم خودمان.