گروه فرهنگ و هنر- چند وقتی می شود که کوله بارش را بسته و با قفسه هایی پر از کتاب به مدارس و مساجد سفر می‌کند تا در دنیای پرهیاهوی امروز، پلی باشد برای انس و الفت کودکان و نوجوانان با یار مهربان. او باور دارد که هر کتاب، داستانی ناگفته و رازهای ناگشوده ای در خود دارد، برای همین دوست دارد، در هر سفر کودکان بیشتری را از دریچه کلمات به دنیای دانایی ببرد. «فهمیه ابراهیمیان» چهارمین مربی بانوی سیار کشور و تنها و نخستین مربی بانوی سیار شهری کانون پرورش فکری در خراسان شمالی است که ترجیح داده تا خود کاشف استعدادهای کودکان و نوجوانان باشد و لحظه هایش را در فضایی دوستانه و صمیمی با کودکان و نوجوانان سپری کند. او در این سفر پر ماجرا، غرق در دنیای کودکان می‌شود و دنیا را از دریچه چشم کودکان به تماشا می‌نشیند. او باور دارد برای تجربه دوران کودکی هیچ وقت دیر نیست، برای همین با کودکان و نوجوانان همراه می شود و به دنیای پاک و بی دغدغه آن ها قدم می گذارد تا یک بار دیگر لذت کودکی را با همه وجودش تجربه کند. «ابراهیمیان» اگر چه زمان زیادی نیست که فعالیتش را به عنوان مربی سیار در شیروان آغاز کرده است، اما شناسایی استعدادهای نهفته در دل مدارس و ارتباط گرفتن با آن ها را خوب بلد است و از این طریق تلاش می‌کند تا در قالب فعالیت های فرهنگی، هنری و ادبی، آن ها را به مسابقات و جشنواره‌های مختلف استانی و ملی معرفی کند و فرصت دیده شدن به آن ها بدهد. او از تفاوت های مربی سیار و ثابت هم برایمان می‌گوید و حس ناب کشف استعدادهای کودکان و جهت دهی آن را دلیل محکمی برای عشق و علاقه اش به فعالیت در این عرصه عنوان می کند و می افزاید: اگر چه فعالیت مربی سیار و ثابت در یک راستاست، اما کودکان و نوجوانان مراکز، به سبب شناخت علایق خود در این فضا قرار می‌گیرند، در حالی که رسالت یک مربی سیار، علاوه بر بهره‌مند کردن کودکان از فعالیت‌های مختلف فرهنگی و هنری، شناخت استعدادها و آشنا کردن کودکان و نوجوانان با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان است که اغلب برای کودکان حاشیه شهرها ناآشناست. این مربی سیار از تلاش هایش برای بزرگتر کردن خانواده کانون می‌گوید و پویایی و فعال بودن، در کنار رفاقت و دوستی با اعضا را ویژگی برجسته و مهم یک مربی سیار بیان می‌کند. «ابراهیمیان» به این نکته هم اشاره می‌کند که بسیاری از کودکان حاشیه شهر از فضای فرهنگی به دورند، از این رو علاوه بر آشنایی آن ها با کانون، بیشتر تلاشش برای جذب کودکان به مطالعه و به امانت بردن کتاب، در کنار فعالیت‌های فرهنگی و هنری، جذب آن ها به چنین فضایی و پایدار کردن اعضاست. او این را هم می گوید که با توجه به کمرنگ‌ بودن اعضای نوجوان در مراکز، تلاش می‌کند تا اعضای نوجوان را به مراکز کانون جذب کند. از نگاه «ابراهیمیان» اگر چه هر کاری سختی ها و شیرینی های خودش را دارد، اما معتقد است، اگر در این مسیر سختی وجود دارد، قرارگرفتن در میان کودکان و نوجوانان و اشتیاق و عطش آن‌ها برای فراگیری، لذت ماندن را در این مسیر دوچندان می کند.