بی رغبتی خیران برای کمک به دانشگاه ها
جوان دلویی- کمی این پا و آن پا می کند، بریده بریده حرف می زند و کلامش را می جود. سرش را پایین می اندازد زیرا خجالت می کشد درخواستش را بیان کند. می رود بیرون اما دقایقی نمی گذرد که دوباره وارد اتاق یکی از مسئولان دانشگاه می شود و درخواستش را مطرح می کند و نمی داند از کجا بگوید؛ از این که هنوز ترم تحصیلی تمام نشده دوباره باید غصه این را داشته باشد که چگونه هزینه خوابگاه را پرداخت کند. اصلاً چطور به والدینش بگوید که 550 هزار تومان به حساب مالک خوابگاه واریز کنند که در غیر این صورت، جایی برای ماندن ندارد. او مانند خیلی از دانشجویان دیگر درخواست می کند تا مسئولان دانشگاه راهی جلوی پایش بگذارند یا حداقل با مالک خوابگاه صحبت کنند که به او و امثال او کمی مهلت بدهد.
واقعاً ناراحت کننده است. اگر این روزها به راهروهای دانشگاه ها به ویژه امور دانشجویی و امور خوابگاه ها سر بزنید با این گونه صحنه ها بسیار روبه رو می شوید. تابستان امسال یکی از مسئولان دانشگاه های استان پیام دانشجویی را به من نشان داد که در آن آمده بود که برای تامین هزینه خوابگاهش در منازل مردم کارگری می کند او درخواست داشت تا هر طور شده برای کم کردن هزینه خوابگاهش کاری برایش انجام شود.
استرس روزهای امتحان یک طرف و غصه تامین کردن هزینه خوابگاه از سویی دیگر، گریبانگیر دانشجویان شده است. قصه غصه دانشجویانی که توان پرداخت هزینه های سرسام آور خوابگاهشان را ندارند درد کهنه ای است که ناشی از نبود خوابگاه ملکی در استان است و گویا درمانی ندارد.
ابلاغ سیاست جدید وزارت علوم
چند سالی می شود که وزارت علوم به تمام دانشگاه ها ابلاغ کرده که از خیران برای احداث خوابگاه های ملکی و امور دیگر دانشگاه ها کمک بگیرند؛ موضوعی که در استان های دیگر به طور جدی پیگیری شد اما خراسان شمالی به بهانه ها و دلایل مختلف تا سال گذشته به طور جدی پیگیر آن نبود ولی با ابلاغ سیاست جدید وزارت علوم مبنی بر ایجاد بنیاد حامیان علم و فناوری این موضوع در حال پیگیری است. نکته قابل تامل در این میان، بی رغبتی خیران استان برای کمک به آموزش عالی است که اگر خیران و واقفان به کمکش نشتابند دیگر نمی تواند سرپا بایستد.
سطح علمی پایین دانشگاه ها
با برخی از خیران و واقفان استان هم کلام می شوم و وقتی اسم کمک به دانشگاه ها به میان می آید آن ها ترجیح می دهند تا اگر از دستشان برمی آید به دانش آموزان محروم کمک کنند تا به دانشجویان.
یکی از خیران در این باره به گزارشگر ما می گوید: چرا در هر شهری دانشگاهی تاسیس شده است و سطح علمی دانشگاه ها را پایین آورده اند به طوری که اکنون دانشجویان فقط به دنبال مدرک گرفتن هستند و در نهایت اگر شانس بیاورند در اداره ای استخدام می شوند؛ با این وضعیت ترجیح می دهم اصلا به دانشگاه ها کمک نکنم.
او که به گفته خودش مدرس برخی از دانشگاه های استان است، ادامه می دهد: توان مالی من برای کمک به دانشگاه ها کافی نیست و به نظرم فردی که وضعیت مالی مناسب تری دارد باید برای کمک به دانشگاه ها پا در میدان بگذارد.
او عنوان می کند: دوست دارم دانش آموزان را مورد حمایت قرار دهم زیرا شخصیت آن ها در همان سن کم شکل می گیرد اما معلوم نیست این دانش آموزان سر از چه دانشگاهی در بیاورند.
با یکی از واقفان استان که 430 هزار متر زمین، وقف مدارس علمیه و بهزیستی استان کرده است هم کلام می شوم که او هم تا نام دانشگاه به میان می آید پاسخ می دهد که گمان نکنم بتوانم به دانشگاه ها کمک کنم اما می توانم خیران و واقفان دیگر را تشویق کنم که به دانشگاه ها کمک کنند.با یکی دیگر از خیران که در خارج از استان سکونت دارد و به دانش آموزان خراسان شمالی و سیستان و بلوچستان کمک های زیادی کرده است، تماس می گیرم او هم عقیده دارد: تعداد بسیار زیادی کودک سرطانی و دانش آموز تحت حمایت دارم و این ها برایم در اولویت هستند تا کمک به جامعه دانشگاهی.
خیر دیگری هم می گوید: دانشگاه ها مدیریت درستی ندارند چگونه می توان به آن ها اعتماد کرد و هم چنین اگر مدیریت ها درست باشد بودجه های دانشگاه ها در جای خودش هزینه می شود و دیگر نیازی به کمک خیران ندارند.
حق را به خیران می دهیم
اما موضوع این است که دانشگاه های دولتی اکنون به همت و کمک خیران نیاز دارند.
یکی از مسئولان دانشگاه های استان که به ذکر نامش تمایلی ندارد به گزارشگر ما می گوید: برخی دانشجویان حتی توان تهیه غذای دانشجویی شان را ندارند و برای کمک به آن ها به حمایت خیران نیاز داریم.
او اضافه می کند: متاسفانه خراسان شمالی، استان محرومی است و دانشگاه ها از نظر زیر ساختی مشکل دارند و از سویی دیگر خوابگاه استاندارد هم نداریم و هیچ سرمایه گذاری هم ریسک احداث خوابگاه را نمی پذیرد و باید به سراغ خیران برویم.
چندی پیش ایجاد بنیاد حامیان علم و فناوری خراسان شمالی در هیئت امنای دانشگاه های استان به تصویب رسید.
رئیس مجتمع آموزش عالی اسفراین و یکی از اعضای هیئت امنا درباره بی رغبتی خیران برای کمک به آموزش عالی استان بیان می کند: باید حق را به خیران بدهیم و بپذیریم که آن ها به جایی کمک می کنند که برایشان به صرفه باشد و موضوع این است که بهتر است خیران در کجا کمک کنند؟ به طور نمونه احداث خوابگاه در بجنورد برایشان صرف دارد اما اگر در اسفراین حساب و کتاب کنند صرف ندارد، زیرا خوابگاه در تابستان و ایام عید بدون استفاده است.
دکتر«باقری نیا» عقیده دارد: خیران گمان می کنند کمک آن ها به مدارس و دانش آموزان تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی و حتی برآورده کردن نیازهای اساسی محرومان در اولویت است ، در حالی که باید آگاه سازی کنیم که اگر خوابگاه مناسبی برای سکونت دانشجویان وجود نداشته باشد آن ها به سکونت در خانه های مجردی روی می آورند که آسیب های متعددی را در پی دارد که خیران به این موضوع توجه کمتری دارند.
او می گوید: باید تریبون دارها وارد میدان شوند و در این باره اطلاع رسانی کنند که حتی دانشجویان محروم هم به کمک نیاز دارند.
ندیدن نتایج
رئیس پارک علم و فناوری خراسان شمالی که چندی است موضوع کمک به فناوری را مطرح می کند در این باره می گوید: علت بی رغبتی خیران برای کمک به علم و فناوری استان، ندیدن نتایج آن در بازه کوتاه مدت است و هم چنین موضوع کمک گرفتن از خیران موضوع جدیدی است که زمان می برد تا نهادینه شود.البته دکتر«پیله ور» متولیان آموزش عالی و علم و فناوری استان را هم در این زمینه بی تقصیر نمی داند و عنوان می کند: ما نتوانستیم این موضوع را به درستی اطلاع رسانی کنیم و مشکل اینجاست که دیر به فکر این موضوع افتادیم.
اگر تا دیروز ساخت حسینیه و مسجد بسیار خوب بود اکنون قدم گذاشتن در توسعه دانشگاه ها مورد توجه قرار گرفته است و متولیان آموزش عالی استان باید برای تبیین این موضوع اقدام اساسی انجام دهند.