تلاش ها و نگرانی های بانوی موفق دو و میدانی کار استان
تعداد بازدید : 161
هدف؛ پوشیدن پیراهن تیم ملی
نویسنده : شیرازی
زرنگ و با انگیزه است، از آخرین مصاحبه ای که با او داشتیم سال ها می گذرد و حالا دیگر نونهالی پر از شوق ورزش نیست بلکه نوجوانی شده که نگران آینده ورزشی اش است.
او سال ها پیش از حسرت داشتن پیست تارتان برای تمرین می گفت و امروز نگران نداشتن پیست تارتان است.
این روزها دغدغه های بزرگ تری دارد و با تمام وجود برای حضور در رقابت های قهرمانی کشور تمرین می کند تا روزی به آرزویش که رسیدن به پیراهن تیم ملی است برسد.
«فاطمه غلامیان» روزهای سختی را برای ورزش پشت سر گذاشت، از کودکی در رشته دو و میدانی تمرین کرد و مقام هایی را نیز در همان رده سنی به دست آورد و حالا بعد از آسیب دیدگی که سپری کرده است دوباره پرتلاش تر از قبل و با انگیزه تر از قبل به میدان برگشته است.
او که با 18 سال سن به طور تخصصی در ماده 100 و 200 متر تمرین می کند می گوید: سال ها پیش در رده سنی نونهالان در مشهد مقام سوم 400 متر را به دست آوردم و مدال برنز پرتاب نیزه را در رقابت های کشوری همین رده سنی از آن خود کردم.
وی یادآور می شود: بعد از آن در رده سنی نوجوانان و در ماده 100 متر مقام چهارم و در مسابقات کارگران که چندی پیش در کرمانشاه برگزار شد در ماده 400 متر اول شدم و در 100 متر نیز مقام دوم را به دست آوردم.
وی عنوان می کند: در حال حاضر نیز به شدت برای حضور در رقابت های کشوری که آذر ماه برگزار می شود تمرین می کنم.وی تصریح می کند: بعد از امتحان اغلب ماده های دو و میدانی با مربی تخصصی ام بابایی مشورت کردم و تصمیم گرفتم تمام توانم را به طور تخصصی روی ماده های 100 و 200 متر بگذارم.وی اظهار می دارد: در رقابت های لیگ هم شرکت کرده ام و این روزها بعد از 6 ماه آسیب دیدگی که داشتم صبح و عصر برای حضور قدرتمند در رقابت های کشوری تمرین می کنم و در این باره از همسرم، خانواده ام و آقای علی اصغر بابایی ممنونم که از من حمایت و برای تمرین به من کمک می کنند.
وی بیان می کند: بدون پیست تمرین می کنم و قبلا برای بدنسازی کمی وقت می دادند که الان متاسفانه وقت نمی دهند و باید با هزینه شخصی به باشگاه بدنسازی برویم که بسیار هم گران است و این یکی از دغدغه های تمرینی من است که حداقل برای ورزشکاران تیم ساعت بدنسازی رایگان در اختیار بگذارند.
وی اظهار می دارد: پیست تارتان که حسرت گذشته است ولی واقعا نبودش به دو ومیدانی ما ضربه می زند و ما نه پیست داریم، نه تخته استارت و نه مانع و امیدوارم واقعا مسئولان حمایت کنند تا با دغدغه کم تر تمرین کنیم.
وی ادامه می دهد: رسیدن به تیم ملی و مسابقات جهانی هدف من است و تمام تلاشم را انجام می دهم و اگر انگیزه هم باشد بدون دغدغه تمرین می کنیم چرا که هیئت هزینه اعزام را می دهد ولی هیچ وقت هیچ پاداشی برای مقام ها نداشته ایم و اگر این مشکل حل شود انگیزه بیشتر می شود ولی به طور کلی من هیچ وقت بی انگیزه نمی شوم چرا که می خواهم پیشرفت کنم.وی خاطرنشان می کند: از تلاش ورزشکاران کم نمی شود ولی حمایت به ما کمک می کند، در حال حاضر دانشجوی تربیت بدنی یک دانشگاه غیرانتفاعی در شیروان هستم و جالب است که دانشگاه هیچ تخفیفی برای ورزشکاران مدال آور ندارد و شهریه را کامل پرداخت می کنم.